ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ, Η ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΤΑ, ΤΟ MOTOSPORT Οι εποχές είναι σαν τους ανθρώπους: Συνεχώς αλλάζουν κι όλο ίδιες μένουν. Πότε το καλοκαίρι θα είναι πιο ζεστό και ο χειμώνας πιο βαρύς, και πότε το αντίθετο. Όμοια και οι άνθρωποι. Που ανάλογα με τα προβλήματα και την πορεία της ζωής τους, πότε είναι πιο χαρούμενοι, πότε πιο λυπημένοι και –αρκετά συχνά– ολωσδιόλου απελπισμένοι. Και παρ’ ότι όλα αυτά είναι εύκολα συμπεράσματα και λαϊκή (αμπελο)φιλοσοφία, η αλήθεια που κρύβουν μέσα τους είναι αυταπόδεικτη και αναντίρρητη. Οπότε, ψάχνουμε σταθερές για να δούμε «το πώς» της συνέχειας, αναζητούμε στηρίγματα για να δικαιολογήσουμε «το γιατί» της προσπάθειας, και καταφεύγουμε σε αγάπες αιώνιες για να αντιληφθούμε ότι η πηγή της δύναμής μας δεν στερεύει ποτέ. Κι ας είναι πολύ ζεστό το καλοκαίρι και βαρύς ο χειμώνας, ή το αντίθετο. Η Μοτοσυκλέττα, περισσότερο για τις προηγούμενες δύο γενιές, αλλά σίγουρα και για τις παρούσες και τις επόμενες, αποτελεί όχι απλώς μία «σταθερά» αλλά ολόκληρη κοσμοθεωρία, στις παρυφές της οποίας ζουζουνίζουν εκατομμύρια δίκυκλα. Είναι θέμα χρόνου το να αντιληφθούν όλοι οι αναβάτες τους (που αποκαλούνται κυνικά και «χρήστες» από το σύγχρονο marketing) ότι η ελευθερία και η ταχύτητα είναι δύο έννοιες πολύ ευρείες, μεγάλες και σπουδαίες για να περιορισθούν αποκλειστικά και μόνο στη μετακίνηση. Έτσι, οι στροφές του Βουνού του Μοτοσυκλεττισμού γεμίζουν μοτοσυκλέττες που δοκιμάζουν και μαθαίνουν, μαθαίνουν και απολαμβάνουν, απολαμβάνουν και συνειδητοποιούν, ανεβαίνοντας όλο και ψηλότερα. «Μοτοσυκλεττιστές» από την πρώτη επαφή (χωρίς ίσως να το ξέρουν), κάθε μέρα χιλιάδες φίλοι αφιερώνουν στο δίκυκλο τις ώρες της δουλειάς και της διασκέδασής τους, αλλά και εξαρτούν τη ζωή τους απ’ αυτό, μολονότι «αυτό» δεν μπορεί να κάνει τίποτα περισσότερο απ’ ότι το διατάξει το δεξί σου χέρι. Το MOTOSPORT, σε όλες τις εποχές, υπήρξε ένα περιοδικό Μοτοσυκλέττας. Αυτό συνεχίζει να είναι και σήμερα, παρά τα «πολύ ζεστά καλοκαίρια» και τους «πολύ κρύους χειμώνες» των τελευταίων χρόνων. Είναι και πάλι εδώ, όπως πάντα «ήταν», σας ευχαριστεί –μέσω εμού– για την υποδοχή, και σας υπόσχεται μια καλή συνέχεια. (Καλό φθινόπωρο, ως γνωστόν, δεν λέμε μέχρι Νοέμβριο τουλάχιστον, γιατί κανείς σωστός δίτροχος δεν εύχεται να φύγει το καλοκαίρι, παγκοσμίως!). Δ.Π. |