Η τρίτη επέμβαση του Μαρκ Μαρκέθ στον δεξί βραχίονα (που δεν θεραπευόταν, παρά τους έξη μήνες και τιςδύο εγχειρήσεις, μετά το μοιραίο λάθος γιατρών και ομάδας που συναίνεσαν και επέτρεψαν την επιστροφή του στο τιμόνι της RC213V των 300 ίππων τρείς μέρες μετά την πρώτη εγχείρηση), φέρνει στο μυαλό την περίπτωση του Ρόσσι που επέστρεψε γρήγορα δύο φορές μετά τα ατυχήματά του (κατάγματα κνήμης- περόνης), αλλά ΚΥΡΙΩΣ (εξ ού και το θέμα του άρθρου) την επανάληψη της ίδιας περίπου ιστορίας που συνέβη πριν απο 30 σχεδόν χρόνια, με πρωταγωνιστή τον Μικ Ντούχαν. Και εκείνος τραυματίστηκε (στο πόδι), και επίσης στην περίπτωσή του ένα ιατρικό λάθος λίγο έλειψε να τον οδηγήσει σε ακρωτηριασμό. Όμως, και εκείνος επέσπευσε την επιστροφή του στις πίστες, και τελικά χρειάστηκαν δύο χρόνια αποθεραπείας και μια ισόβια αναπηρία για να επανέλθει σε πλήρη αγωνιστική φόρμα.
Οταν συνέβαιναν αυτά (1993), και όταν ο εφιάλτης του τραυματισμού και των χειρουργείων έμεινε σταδιακά πίσω, ο Μικ Ντούχαν ήταν 28 ετών (όσο θα είναι ο Μαρκέθ το 2021), και αν δεν είχε συμβεί το ατύχημα στα μέσα του 1992, το πιθανότερο είναι ότι θα είχε ήδη κατακτήσει δύο τίτλους, του 1992 και 1993. Γιατί ο Αυστραλός που ήρθε στα GP 500 το 1989 σαν συνεχιστής του Γουέϊν Γκάρντνερ στην Honda Rothmans, ήταν κυριολεκτυικά άπιαστος πάνω στην τρομερή NSR 500, και ήρθε ένατος στη βαθμολογία την πρώτη του χρονιά, αλλά το 1990 ήταν τρίτος, το 1991 δεύτερος, και το 1992 μέχρι τη μέση του πρωταθλήματος (και την πτώση του) είχε συγκεντρώσει σχεδόν διπλάσιους βαθμούς απο τον κύριο αντίπαλό του, που ήταν ο Γουέϊν Ρέϊνυ.
Οπως θα διαβάσετε στο άρθρο του MOTOSPORT, που αναφέρει πολλά για τα δύσκολα GP 500 και είναι ιδιαίτερα επίκαιρο λόγω της υπόθεσης Μαρκέθ, ο Μικ Ντούχαν μετά την “κόλαση” που έζησε το 1992 και το 1993, επέστρεψε στην κορυφή τον επόμενο χρόνο και σάρωσε τίτλους, νίκες και ρεκόρ με την Honda Repsol: Μέσα σε μια πενταετία (1994-1998) κατέκτησε πέντε σερί παγκόσμιους τίτλους και έγινε ο αναβάτης με τις περισσότερες νίκες στην Ιστορία της Honda, μέχρι που μια πτώση στις δοκιμές του Ισπανικου GP στην Χερέθ το 1999, του κόστισε πολλαπλό τραυματισμό μαζί με συντριπτικό κάταγμα στο “κακό” και ανάπηρο πόδι! Ο Ντούχαν, που πήγαινε για τον έκτο του τίτλο, επέστρεψε στην Αυστραλία για να αναρρώσει, και στο τέλος του χρόνου, μετά απο πολλούς μήνες σιωπής, ανακοίνωσε την οριστική αποχώρησή του απο τους αγώνες. Ηταν το 1999, σε ηλικία 34 χρονών (όσο ήταν και ο Ρέϊνυ στο ατύχημα του Μιζάνο που τον άφησε παραπληγικό), και την σκυτάλη θα έπαιρνε ο νεαρός Βαλεντίνο Ρόσσι.
Ο Μαρκ Μαρκέθ, σήμερα, με ένα πρόβλημα καθαρά ιατρικής ατοχίας (απο κάθε περίπτωση) που του κόστισε τρείς εγχειρήσεις, πρόκειται να ακολουθήσει μια μακρά περίοδο αποθεραπείας, και εάν δεν υπάρξουν επιπλοκές (όπως ηεπικίνδυνη μόλυνση στο οστό που μόλις ανακοινώθηκε και θα τον κρατήσει στο νοσοκομείο για ειδική θεραπεία), θα είναι θαύμα αν επανέλθει μετά από κατ’ ελάχιστον τέσσερις(συν) μήνες, ενώ το φυσιολογικό είναι ότι θα χρειαστεί έξη μήνες για την πλήρη αποκατάσταση. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, τον πρώτο ρόλο θα αναλάβει η ψυχολογία και ο χαρακτήρας του. Θα είναι αρκετά νέος ηλικιακά για να επανέλθει στην κορυφή, και να κατακτήσει και άλλους τίτλους, στα βήματα του Μικ Ντούχαν που ουσιαστικά έχτισε την θριαμβευτική του καρριέρα ΜΕΤΑ τον τραυματισμό του. Ομως ο Αυστραλός α) ήταν “διψασμένος” για τον τίτλο που δεν είχε ποτέ κατακτήσει, β) ήταν απίστευτα σκληρός, γ) ο ανταγωνισμός του δεν ήταν τόσο δυνατός ούτε σε επίπεδο αναβατών ούτε σε εργοστασίων, και δ) η Honda τότε είχε αναμφισβήτητη υπεροχή.
Ο Μαρκέθ το 2021 και το 2022, θα έχει να αντιμετωπίσει αναβάτες σχεδόν μια δεκαετία νεώτερούς του που θα τον έχουν σαν “στόχο” όπως τα νεαρά πιστόλια της Αγριας Δύσης ήθελαν να κάνουν όνομα προκαλώντας τους φημισμένους πιστολάδες, και βέβαια ήδη έχει οκτώ τίτλους (έξη στο ΜοtoGP) στη ζώνη του, μαζί με μια τεράστια περιουσία. Αν καταφέρει να ξεπεράσει την ανάμνηση του πόνου, των χειρουργείων και της πολύμηνης αποθεραπείας, έχει πιθανότητες να συνεχίσει να κατακτά τίτλους, και, γιατί όχι, αν η τύχη τον ευλογήσει ξανά (όπως τα προηγούμενα χρόνια με τις αναρίθμητες πτώσεις) να γράψει νέα ιστορικά ρεκόρ.
Αλλά, ας επιστρέψουμε στο παρελθόν να δούμε πως σκέφτονταν και πως δρούσαν τοτε οι ήρωες της μοτοσυκλέτας, και έχουμε καιρό μπροστά μας για συγκρίσεις με το σήμερα, πάντα με την ευχή της καλής υγείας των σύγχρονων, ίσως πιο ¨ηλεκτρονικών”, αλλά πάντα απίστευτα γρήγορων ινδαλμάτων μας!`
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ MOTOSPORT ΕΔΩ: https://www.motosport.com.gr/index.php/el/nea/item/785-grand-prix-500-mick-doohan-epistrofi-apo-tin-kolasi