MIA ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ “ΠΡΟΒΛΕΨΗ” ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ “ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ”
Μέσα στον πανζουρλισμό της Έκθεσης του Μιλάνο και στα νέα μοντέλα (που φέτος δεν είναι τόσα πολλά, παρ’ ότι υπάρχουν και σημαντικές μοτοσυκλέτες για το 2018), δεν ξεχνάμε ότι μένει «μία και σήμερα» για την έναρξη του τριημέρου της Valencia, όπου στον 18ο και τελευταίο αγώνα της χρονιάς θα κριθεί ο Τίτλος του MotoGP για το 2017. Οι μοναδικοί υποψήφιοι, μετά απο μια σαιζόν απόλυτης υπεροχής τους (πήραν απο 6 νίκες ο καθένας) είναι ο Μαρκ Μαρκέθ με 282 βαθμούς και ο Αντρέα Ντοβιτσιόζο 21 βαθμούς πίσω του, στους 261. Και αν πολλοί πιστεύουν ότι αυτή η διαφορά είναι αρκετή για να δώσει στον Ισπανό superstar το τέταρτο Πρωτάθλημα MotoGΡ (και το 6ο συνολικά της καρριέρας του) στην πίστα της πατρίδας του και μπροστά στο κοινό του, η δική μας άποψη είναι ότι και οι δύο αναβάτες έχουν περίπου τις ίδιες πιθανότητες μέσα στον αγώνα, μολονότι (πάντα κατά τη γνώμη μας) αν ο τίτλος πήγαινε στον ταχύτερο εκ των δύο, αυτός θα έπρεπε να ήταν ο Μαρκέθ.
Το ποιός είναι ο πιο γρήγορος, ποιός κερδίζει αγώνες και ποιός ξέρει να μαζεύει βαθμούς για να πάρει στο τέλος το Πρωτάθλημα, είναι τρία διαφορετικά θέματα, παρ’ ότι προφαώς πρέπει να ανήκεις στους κορυφαίους αναβάτες για να «παίξεις» στα ίσια για το τίτλο. Ας δούμε όμως πρώτα μερικά στατιστικά για το «πιο γρήγορος» που αναφέραμε, αλλά και για «το βαθμολογικό κόστος» που έχεις αν προσπαθείς πάντα για την κορυφή.
Στους 17 αγώνες που έχουν γίνει μέχρι στιγμής, ο Μαρκέθ ήταν ο ταχύτερος και ο πιο «επιθετικός» (πήγαινε πάντα για νίκη), ενώ ο Ντοβιτσιόζο ο πιο προσεκτικός, από τους ικανούς για νίκη. Έτσι, ο Μαρκέθ πήρε 7 pole positions (στο 41% των αγώνων), ενώ ο Ντοβιτσιόζο ούτε μία όλη τη χρονιά (0%, και αυτό δείχνει το πόσο πρόσεχε στις δοκιμές, περιμένοντας τον αγώνα). Όσον αφορά τα αποτελέσματα, στους 17 αγώνες ο Μαρκέθ τερμάτισε 11 φορές στο βάθρο και στην πρώτη τριάδα (στο 64% των αγώνων που πήρε εκκίνηση), ενώ ο Ντοβιτσιόζο είχε 8 βάθρα (47%). Αλλά όσον αφορά τους τερματισμούς, ο Μαρκέθ τερμάτισε «μόνο» στους 14 απο τους 17 αγώνες (ποσοστό τερματισμών 82,35%), ενώ ο Ντοβιτσιόζο στους 16 (ποσοστό 94,12%). Και στις νίκες, παρά την ουσιαστική υπεροχή του Μαρκέθ σε ταχύτητα, είναι ισόπαλοι έχοντας απο 6 ο καθένας και ποσοστό 35,29%.
Βλέπουμε τελικά, ότι δεν «μετράει» η απόδοση στις δοκιμές, αν σου κοστίζει πτώσεις στον αγώνα. Όμως, ο Μαρκέθ έχει καταφέρει να ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ στην βαθμολογία με 21 βαθμούς έχοντας ΤΡΕΙΣ εγκαταλείψεις (δηλαδή δύο αγώνες ΛΙΓΟΤΕΡΟΥΣ απο τον Ντοβιτσιόζο, που είχε μόνο μία εγκατάλειψη στην Αργεντινή, κι αυτή απο λάθος του Εσπαργκαρό που τον εμβόλισε και όχι απο δικό του). Και μόνο αυτή η διαπίστωση, αρκεί για να κατυαλάβει κανείς το ποιός είναι ο σταθερά πιο γρήγορος, αλλά και τους κινδύνους και τα ρίσκα που παίρνει για να βρίσκεται πάντα στην κορυφή. Γιατί ο Μαρκέθ έπεσε στην Αργερντινή, έπεσε στο Λε Μαν, και είχε μία εγκατάλειψη απο κινητήρα στο Σίλβερστοουν στην Μ. Βρεττανία. Έχουμε δηλαδή δύο πτώσεις σε αγώνα απο δική του «ευθύνη», ενώ ο Ντοβιτσιόζο έχει μόνο μία, κι αυτή απο λάθος συναθλητή. Εύκολα σε αυτό το σημείο μπορούμε να πούμε ότι αν κάποιος έχει περισσότερες πιθανότητες να εγκαταλείψει στην Βαλένθια αυτός είναι ο Μαρκέθ, αφού φέτος έχει ποσοστό εγκαταλείψεων 18% επι 17 εκκινήσεων (!), ενώ ο Ντοβιτσιόζο μόνο 6%.
Πριν προχωρήσουμε, θα πρέπει να δούμε και μερικά «υποχρεωτικά» που πρέπει να συμβούν στην Βαλένθια για να πάει ο τίτλος στον έναν ή στον άλλον. Για να έχει πιθανότητες λοιπόν ο Ντοβιτσιόζο, πρέπει ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ να κερδίσει τον αγώνα και να πάρει τους 25 βαθμούς. Αν έρθει δεύτερος και πάρει 20 βαθμούς, ο Μαρκέθ θα ανακηρυχθεί αυτόματα Πρωταθλητής ακόμα κι αν δεν τερματίσει/βαθμολογηθεί, με ένα βαθμό διαφορά (θα μείνει στους 282 και ο Ντοβιτσιόζο θα ανέβει στους 281).
Αν τώρα κερδίσει ο αναβάτης της Ducati, ο συμπαθής και αγαπητός σε όλους Αντρέα, ο Μαρκέθ θα πρέπει να έρθει οπωσδήποτε 11ος για να ανακηρυχθεί Πρωταθλητής, παίρνοντας 5 βαθμούς και διατηρώντας τον ένα βαθμό διαφορά, με την τελική βαθμολογία να γίνεται: Μαρκέθ 287 και Ντοβιτσιόζο 286. Και οι πιθανότητες να τερματίσει χαμηλότερα απο την 11η θέση, αν και είναι θεωρητικά υπαρκτές (θυμηθείτε την 13η θέση του Ντόβι στην Αυστραλία), στην πράξη αγγίζουν την απιθανότητα, εκτός αν υπάρξει κάποιο συμβάν, δηλαδή να εγκαταλείψει, ή να πέσει και να συνεχίσει απο το τέλος έχοντας χάσει πολύ χρόνο.
Η Ducati θα κάνει το παν για να βοηθήσει τον αναβάτη της, αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο για να πάρει τη νίκη. Γιατί παρά το ότι θα υπάρχει ένας μικρός στρατός εργοστασιακών GP 17 που θα προστατεύει τα νώτα του Ντοβιτσιόζο προσπαθώντας να κρατήσει πίσω του τον Μαρκέθ (Ντόβι, Λορένθο, Πετρούτσι, Πίρρο), ακόμα κι αν προστεθούν οι τρείς αναβάτες της Yamaha στην κατάταξη μπροστά απο τον Μαρκέθ, πάμε στους 7, ενώ αν και οι Πεντρόθα και Κράτσλοου επίσης τερματισουν μπροστά του, πάμε στους 9, με τον Μαρκέθ «μόνο του» στην δέκατη θέση και στην πολυθρόνα του Παγκόσμιου Πρωταθλητή. Τωρα, αν πάμε σε σενάρια στα οποία θα περάσουν το μεγαλύτερο ταλέντο της εποχής μας ακόμα και τα Aprilia και τα ΚΤΜ, μπαίνουμε στη σφαίρα της φαντασίας, και είπαμε να δούμε μερικά προγνωστικά βασισμένα σε στατιστικά στοιχεία και όχι σε εισιτήρια τσίρκου ή σε κόμικ της Μάρβελ!
(Η φωτογραφία είναι από το MotoGP 2011 στην πρώτη στροφή της Valencia μετά την εκκίνηση)
Οι αναβάτες που παίρνουν εκκίνηση σε μια πίστα, έχουν όλοι μιά επιδίωξη και μία ανησυχία: Θέλουν να βρεθούν αμέσως όσο πιο μπροστά γίνεται (η επιδίωξη), ακριβώς για να “μην μπλέξουν” στην πρώτη ή στην δεύτερη στροφή και δεχτούν εμβολισμό ή στρίμωγμα απο τους αλλους (η ανησυχία). Αυτό ακριβώς έκανε και ο Μαρκέθ στην βρεγμένη Μαλαισία, όπως πετάχτηκε απο την τρίτη σειρά στην πρώτη θέση με το σβήσιμο των κόκκινων φώτων (σπάνια εκκινεί τοσο καλά). Καθόλου δεν τον ενδιέφερε η “πρωτιά”, ούτε καν το βάθρο, αλλά να κάνει έναν όσο το δυνατόν πιο “μοναχικό” αγώνα, μεταφέροντας όσο μεγαλύτερη βαθμολογική διαφορά μπορούσε στον τελευταίο γύρο, στην Ισπανία.
Η Βαλένθια, ή Σιρκουϊ Ρικάρντο Τόρμο όπως ονομάζεται επίσημα, είναι μια σύγχρονη πίστα (κατασκευάστηκε απο τις τοπικές Αρχές της πόλης στη θέση που βρισκόταν ένα γήπεδο και εγκαινιάστηκε το 1999), μήκους 4.050 μέτρων, με το μήκος τής μιάς και μοναδικής της ευθείας να φτάνει τα 876 μέτρα. Είναι αριστερόστροφη, με 9 αριστερές και 5 δεξιές στροφές, και το χαρακτηριστικό της είναι το ότι οι αναβάτες κυριολεκτικά “δεν παίρνουν ανάσα”, αφού δεν υπάρχουν ευθείες και είναι υποχρεωμένοι να φρενάρουν και να στρίβουν συνεχώς! Η πίστα είναι η πιο “αργή” ολόκληρου του Πρωταθλήματος με μ.ω.τ. που μόλις αγγίζει τα 160χ.α.ω., και βαθμό δυσκολίας 3 (στα 5, δηλαδή θεωρείται “εύκολη”). Στη διάρκεια του γύρου, το φρενάρισμα στις MotoGP διαρκεί 29 δευτερόλεπτα (το 31% του γύρου είναι φρεναριστό!), με πιο απαιτητική την πρώτη στροφή μετά την ευθεία, την Νο1 που ονομάζεται Aspar (για να τιμήσει τον πολυπρωταθλητή Χόρχε Μαρτίνεθ, ναι, τον ίδιο που διατηρεί την ομαδα του ΜοtoGP). Εκεί, οι μοτοσυκλέτες επιβραδύνουν απο τα 330χ.α.ω. στα 128, και οι οδηγοί πιέζουν την μανέτα με δύναμη ίση με βάρος 5,5 κιλών, συνεχώς για 4,3 δευτερόλεπτα και συνολική απόσταση 261 μέτρων.
https://www.youtube.com/watch?v=_vSF4-1ZQdo
Επιστρέφοντας στο θέμα μας, βλέπουμε ότι απο την εκκίνηση μέχρι την πρώτη στροφή, παρ’ ότι η απόσταση είναι γύρω στα 500 μέτρα, ένα μεγάλο μέρος της θα αποτελεί φρενάρισμα. Όποιος θέλει “να καθαρίσει” απο τους κινδύνους του πρώτου γύρου, θα πρέπει να κάνει εκκίνηση dragster και να φτάσει οπωσδήποτε πρώτος στην πρώτη στροφή. Άρα, αν μπορεί (χωρίς να πάρει μεγάλα ρίσκα), ο Μαρκέθ στις δοκιμές θα πάει σίγουρα για την πρώτη σειρά εκκίνησης, και ο ηλιόλουστος καιρός με θερμοκρασίες πάνω απο 25 βαθμούς C που προβλέπεται για το Σαββατοκύριακο στην Βαλένθια, σίγουρα θα τον βοηθήσει.
Πριν πάμε στις “προβλέψεις βάσει στατιστικών”, ας δούμε ξανά τον άλλο βασικό και μη προβλέψιμο παράγοντα, που είναι ακριβώς οι άλλοι αναβάτες και οι προθέσεις τους απέναντι στο ζεύγος των μονομάχων του τίτλου. Ο Πεντρόθα είναι πάντα ικανός για καλή εμφάνιση, ακόμα και για τη νίκη, και είναι σίγουρο ότι θα κάνει το παν για να βοηθήσει τον Μαρκέθ. Δηλαδή, θα δώσει το 100%. Ο Κράτσλοου απο το στρατόπεδο της Honda, που επίσης έχει εργοστασιακή μοτοσυκλέτα, δεν βρίσκεται στην καλύτερη περίοδο φόρμας του φέτος, και παρ’ ότι θα ήθελε να ενισχύσει την προσπάθεια της Honda και του Μαρκέθ, είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να κρατήσει πίσω του τους οδηγούς της Ducati. Το ίδιο και ο Μίλλερ, στον τελευταίο αγώνα του με Honda, όπου έχει σαν στόχο θέση στη δεκάδα. Ειναι όμως βέβαιο ότι “δεν θα φερθεί καλά” στον Μαρκέθ στην περίπτωση που βρεθούν στις πίσω θέσεις και οι δύο, και η γνώμη μας είναι ότι “θα τον κοντράρει” όσο μπορεί, γιατί ήδη είναι σαν να αποτελεί μέρος της Ιταλικής φίρμας αφού σε λίγες μέρες θα είναι και επίσημα αναβάτης της Pramac Ducati! Aντίθετη συμπεριφορά ΜΕΣΑ στο Ιταλικό στρατόπεδο, αναμένεται απο τον Σκοτ Ρέντινγκ, που μάλλον “εναντίον” της Ducati είναι παρά υπέρ, όπως φάνηκε όταν έκοψε πολύτιμους βαθμούς απο τον Ντοβιτσιόζο στην Αυστραλία, όχι μόνο περνώντας τον στο νήμα, αλλά “τραβώντας” μαζί του και τον Πεντρόθα! Αν ο Ντοβιτσιόζο στο Phillip Island τερματιζε 11ος και είχε πάρει 5 βαθμούς αντί για 3, θα είχε διαφορά 19 βαθμούς σήμερα απο τον Μαρκέθ, κι έτσι αν κέρδιζε στην Βαλένθια, με τον Μαρκέθ ας πούμε 10ο (6 βαθ.), θα ισοβαθμούσαν στους 288 βαθμούς. Τότε ο τίτλος θα πήγαινε στον Ντοβιτσιόζο που θα είχε πλέον 7 νίκες (αντί 6), οπότε ο Μαρκέθ θα έπρεπε οπωσδήποτε να τερματίσει ένατος (7 βαθμοί, άρα να φτάσει στους 289 και στον τίτλο με ένα βαθμό διαφορά). Αλλο όμως 11ος και άλλο 9ος, σε αυτή την όλο στροφές και φρένα πίστα, όπου οι αναβάτες ακουμπάνε φαίρινγκ σε κάθε είσοδο! Σημαντική λοιπόν “η ζημιά” μείωσης πιθανοτήτων που έκανε ο Ρέντινγκ στην Ducati, προς την οποία φυσικά έχει “συναισθήματα αντιπαλότητας”, λόγω της περυσινής υπόθεσης με τον Πετρούτσι για την μοτοσυκλέτα που θα έτρεχαν το 2017, αλλά και επειδή φέτος, πολύ απλά, τον έδιωξαν! Ποιός αμφιβάλλει ότι αν είχε υπογράψει με την Ducati για το 2018, στην Αυστραλία όχι μόνο δεν θα πέρναγε τον Ντοβιτσιόζο αλλά θα “απασχολούσε” και τον Πεντρόθα για να τον κρατήσει πίσω; Να ξέρουμε τι λέμε και τι γραφουμε!
Το 2015, στο διάλειμα της κυριαρχίας του Μαρκ Μαρκέθ που άρχισε το 2013 και ακόμα συνεχίζεται (για πόσο, θα δείξει μετά το 2020), και πάλι ο τίτλος κρίθηκε στη Βαλένθια μεταξύ Λορένθο και Ρόσσι, με τον Μαρκέθ να “κουβαλάει” από τότε την ρετσινιά “του βοηθού” του Λορένθο “για την δόξα της Ισπανίας”. Στην φετινή περίπτωση όμως, αποκλείεται ΕΝΤΕΛΩΣ μιά ”ανταπόδοση” εκ μέρους του Ισπανού οδηγού της Ducati, γιατί όπως είδαμε στην Μαλαισία, είναι “υποχρεωμένος” απέναντι στο εργοστάσιο που τον χρυσοπλήρωσε χωρίς να έχει δει –ακόμα- αποτελέσματα, και το λιγότερο που μπορεί να κάνει είναι να βοηθήσει τον έτερο οδηγό της φίρμας να πάρει τον τίτλο. Φυσικά, αν πήγαινε και αυτός για Πρωτάθλημα, διαφορετικά θα συμπεριφερόταν, και δεν θα είχε άδικο αφού στο φινάλε ο αγώνας είναι ανοιχτός για όλους (άλλο η συμπεριφορά του το 2015, γιατί με τον Ρόσσι υπήρχε βαθειά και αμοιβαία αντιπάθεια απο τότε που ο Λορένθο πρωτοπήγε σαν rookie στην Yamaha). Αυτό που “βλέπουμε” να γίνεται λοιπόν την Κυριακή, είναι ότι θα (προσπαθήσουν να) φύγουν μπροστά οι αναβάτες της Ducati και να “σπρώχνουν” τον Ντοβιτσιόζο για τη νίκη, κρατώντας πίσω αλλά και “καθυστερώντας” και “εμποδίζοντας” (μέσα στα πλαίσια των κανονισμών) τον Μαρκέθ, με την ελπίδα ότι θα κάνει το λάθος που θα τον ρίξει πίσω. Όσο για τους οδηγούς της Yamaha, εξαιρώντας τον Ζαρκό που τρέχει πάντα και μόνο για τον εαυτό του και την ομάδα του (και βρίσκεται σε ανοιχτή αλλά όχι επισήμως εκπεφρασμένη διαμάχη με τον Ρόσσι), πρωτίστως θα κυνηγήσουν την διάκριση. Αν ο Ρόσσι δεν έχει την ταχύτητα να πάει για νίκη (που μάλλον δεν θα την έχει, γι’ αυτό και δεν μας απασχολεί προς το παρόν το σενάριο του τι θα κάνει αν βρεθεί πρώτος με δεύτερο κοντά του τον Ντοβιτσιόζο), τότε αν συναντηθεί με τον Μαρκέθ, θα προσπαθήσει να τον περάσει και να τερματίσει μπροστά του (και θα προσπαθήσει πολύ και “σκληρά”, αλλά μέχρι εκεί). Αντίθετα, ο Μάβερικ Βινιάλες που ξέρει πολύ καλά ότι το Ισπανικό κοινό πρώτα και πάνω απ’ όλα θέλει να πάει (παραμείνει) ο τίτλος στην Ισπανία, αν βρεθεί μαζί με τον Μαρκέθ σε φάση που μπορεί να κρίνει τον αγώνα, μάλλον θα πάει πάσο! Σίγουρα δεν “θα πουλήσει” μια νίκη, αν μπορεί να την πάρει, γι’ αυτό και δεν θα αφήσει ούτε τον οδηγό της Ducati μπροστά αλλά ούτε και τον Μαρκέθ (αν π.χ. είναι πίσω του δεύτερος), αφού θα ξέρει ότι με τερματισμό στο βάθρο ο συμπατριώτης του έτσι κι αλλιώς στέφεται άνετα και σίγουρα Πρωταθλητής. Τέλος, άγνωστη παραμένει η απόδοση των Suzuki στη Βαλένθια, με τον Ρινς και τον Ιαννόνε ικανούς για εκρηκτικά πράγματα στην αρχή, αυτό όμως θα εξαρτηθεί απο τον κινητήρα που θα χρησιμοποιήσουν (αν θα είναι ο φετινός που πρωτοδοκίμασαν επίσης στην Βαλένθια, ή αυτός του 2016 που στους τελευταίους αγώνες τους έχει δώσει φτερά).
Αυτές είναι οι “ισορροπίες” και οι πιθανές ενέργειες, σχεδιασμοί και αντιδράσεις των αναβατών, και τώρα ήρθε η στιγμή να περάσουμε σε μερικά ακόμα ενδιαφέροντα νούμερα!
-Το 2013, στην πρώτη του χρονιά στο MotoGP, ο Μαρκέθ είχε συνολικά 15 πτώσεις σε δοκιμές και αγώνα (μας ενδιαφέρουν όλες οι πτώσεις, γιατί μπορεί ο αναβάτης να τραυματιστεί στις δοκιμές οπότε χάνει και τον αγώνα).
-Το 2014, στην δεύτερη χρονιά του και στον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο του, είχε 11 πτώσεις, κάτι που θύμισε στον κόσμο την περίπτωση του Κέϊσυ Στόνερ (το δεύτερο μεγαλύτερο καθαρά οδηγικό ταλέντο του 21ου αιώνα), που σταδιακά σταμάτησε να πέφτει και άρχισε να κερδίζει.
-Το 2015, με την RC213V να έχει χάσει την υπεροχή της, ο Μαρκέθ είχε 13 πτώσεις, απο τις οποίες οι πέντε ήταν σε αγώνα (εγκαταλείψεις).
-Το 2016, οι πτώσεις του άρχισαν να αυξάνονται αντί να μειώνονται, φτάνοντας τις 17 (σε δοκιμές και αγώνα), ήταν όμως γενικά ο ταχύτερος και ο καλύτερος, γι΄αυτό και δίκαια (αλλά όχι εύκολα) πήρε τον τρίτο τίτλο του στο MotoGP.
-Το 2017, ο Μαρκ Μαρκέθ κατέκτησε ένα ακόμα ρεκόρ, αλλά αυτή τη φορά αρνητικό, και έγινε ο αναβάτης MotoGP με τις περισσότερες πτώσεις, που μέχρι στιγμής έχουν φτάσει τις 25 σε δοκιμές και αγώνα, με τις δύο να έχουν οδηγήσει σε εγκατάλειψη (σε Αργεντινή και Γαλλία). Παρ’ όλα αυτά, και παρά την τρίτη εγκατάλειψη μέσα στη σαιζόν (απο κινητήρα) που τον κάνει τον πρώτο αναβάτη στην Ιστορία του ΜotoGP να είναι φαβορί για τίτλο έχοντας τρείς εγκαταλείψεις, τα συνεχή καλά αποτελέσματά του (το 64% των τερματισμών του στο βάθρο όπως είδαμε στην αρχή), τον έχουν φέρει σαν μεγάλο φαβορί με μεγάλη διαφορά στην πρώτη θέση της βαθμολογίας.
Μέχρι στιγμής, το 2017, στους 17 αγώνες είχαμε τέσσερις περιόδους Ελεύθερων δοκιμών και μία χρονομετρημένων (Q2), καθώς και τον ίδιο τον αγώνα (δεν υπολογίζουμε το warmup σε αυτή τη στατιστική). Αρα, 6 φορές στην πίστα επί 17 αγώνες, σύνολο 102. Ο Μαρκ Μαρκέθ φέτος έχει πέσει 25 φορές, δηλαδή παρουσιάζει το απίστευτο ποσοστό του 25% πτώσεων, ή μία πτώση στις τέσσερις φορές που μπαίνει στη πίστα! Ηδη, απο το 100% των πιθανοτήτων του για τίτλο, αφαιρούμε το 25% πιθανότητας πτώσης, και μας μένει 75%. Επίσης, έχει μια εγκατάλειψη απο κινητήρα-μηχανικό πρόβλημα, που αντιστοιχεί στο 6% των 17 αγώνων. Το προσθέτουμε, και οι πιθανότητές του να τερματίσει στην Βαλένθια κατεβαίνουν στο 69%. Τώρα, κανείς δεν μπορεί να πει το που και πότε θα συμβεί το οτιδήποτε, δηλαδή αν πέσει σε δοκιμές (χωρίς τραυματισμό; “Υπογεγραμμένο” απο ποιόν;;;), ή σε αγώνα. Και ας μην ξεχνάμε, ότι οι δύο εγκαταλείψεις του απο πτώσεις φέτος, ισοδυναμούν με το 12% στους 17 αγώνες.
Αυτά είναι τα ποσοστά και οι πιθανότητες τερματισμού του Μαρκέθ: 31% να εγκαταλείψει από συνέπειες πτώσης, και 69% να τερματίσει. Αλλά και χωρίς να υπολογίζουμε τις δοκιμές, έχει ήδη 18% πιθανότητες (βάσει φετινού μέσου όρου) να εγκαταλείψει μέσα στον αγώνα απο πτώση ή κινητήρα, και 82% να τερματίσει. Να σημειωθεί δε ότι αναφερόμαστε σε ένα σίγουρο τερματισμό, θεωρώντας ότι θα ανταπεξέλθει της οποιασδήποτε μάχης με έναν ή περισσότερους αναβάτες, ότι δεν θα κάνει κανένα λάθος, δεν θα έχει καμμία έξοδο, η μοτοσυκλέτα και η επιλογή των ελαστικών θα είναι σωστές, και θα τερματίσει μέσα στην δεκάδα. Και πάλι λοιπόν τα ποσοστά είναι συντριπτικά υπέρ του, αλλά και το 31% (ή και το 18%) αρνητικής εξέλιξης (εγκατάλειψης), δεν είναι καθόλου αμελητέο!
Ο Ντοβιτσιόζο είναι ένας συντηρητικός αναβάτης, ή για να το τοποθετήσουμε σωστά, «πιο συντηρητικός» απο τον Μαρκέθ (και ανώτερος φέτος, σαν σύνολο απόδοσης οδηγού- μοτοσυκλέτας απο όλους τους άλλους). Η οδήγησή του εμπνέει σταθερότητα και εμπιστοσύνη, και παρ΄ότι το 2017 δεν ήταν ο ταχύτερος σε απόλυτους χρόνους (δεν έχει ούτε μία pole σε σχέση με τις 7 του Μαρκέθ), κατάφερε να τερματίσει σε όλους τους αγώνες πλην ενός (απο ευθύνη τρίτου), έχοντας έτσι ποσοστό τερματισμών 94%, και νικών 35%. Με τον Μαρκέθ στη Βαλένθια λογικά να αρκείται σε μια «ασφαλή» κούρσα στρατηγικής μετά τους πρώτους γύρους, ο Ντοβιτσιόζο φαίνεται ικανός να τερματίσει ψηλά, παρ΄ότι και πάλι η στατιστική είναι σαφώς αρνητική για την Ducati στην συγκεκριμένη πίστα όσον αφορά τις νίκες:
Απο το 2007 μέχρι το 2016, για να μείνουμε στην τελευταία δεκαετία, στην Βαλένθια έχουν κερδίσει οκτώ φορές Ισπανοί αναβάτες (τέσσερις ο Λορένθο, τρείς ο Πεντρόθα, μία ο Μαρκέθ) και δύο ο σπουδαίος Κέϊσυ Στόνερ. Όμως, απο τους 10 αγώνες του 2007-2016, μόνο μία φορά έχει κερδίσει Ducati στην Βαλένθια. Και αυτή ήταν το 2008, φυσικά με τον Κέϊσυ Στόνερ! Οι άλλες νίκες της τελευταίας δεκαετίας, μοιράστηκαν πέντε στην Honda και τέσσερις στην Yamaha. Αυτά τα νούμερα λοιπόν δείχνουν ότι η Βαλένθια “ταιριάζει” στα Ιαπωνικά μηχανάκια, τα οποία με τον ηλιόλουστο και ζεστό καιρό, δεν θα έχουν πρόβλημα πρόσφυσης. Με τις στατιστικές ιστορικά εναντίον του και χωρίς διαφαινόμενη υπεροχή της Ducati, ο Ντοβιτσιόζο πρωτίστως αντιμετωπίζει πρόβλημα και δυσκολία να φτάσει στη νίκη, που του είναι απολύτως απαραίτητη. Εκεί θα παιχτεί το παιχνίδι λοιπόν, και εκεί βρίσκεται όλο το ενδιαφέρον: Θα καταφέρει ο συμπαθής και γρήγορος Αντρέα να ανατρέψει τα προγνωστικά και τις στατιστικές, και να κερδίσει κόντρα στην παράδοση και στην Ιστορία; Τότε και μόνο τότε θα ενδιαφερθούν οι θεατές για το τι κάνει και το που βρίσκεται ο Μαρκέθ, διαφορετικά, και αν μετά τους 10-12 γύρους διαφανεί ότι ο Ντόβι πηγαίνει για δευτερότριτος και πίσω, όλα τα βλέμματα θα στραφούν σε Ζαρκό, Ρόσσι, Λορένθο και Πεντρόθα, που σίγουρα περιμένουν να δώσουν την δική τους παράσταση για να “κλέψουν” τις τελευταίες εντυπώσεις της χρονιάς! Δ.Π.