Περιγραφές, θέσεις και απόψεις γύρω από την παγκόσμια (υπερ)παραγωγή δικύκλων
«Πραγματικότητα». Αυτή είναι η λέξη! Πρέπει να είμαστε πραγματιστές, και να μπαίνουμε που και που στη διεύθυνση του Συνδέσμου Εισαγωγέων ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ seea.gr (η λέξη «μοτοσυκλέτα» είναι… απαγορευμένη και σαν τέταρτο συνθετικό στο τίτλο του πανίσχυρου λόμπυ των, λεγόμενων και, «αυτοκινητάδων») για να βλέπουμε τα στοιχεία των πωλήσεων δικύκλων (ανά έτος, ανά μήνα, ανά περιφέρεια και ανά κυβισμό), και να ερχόμαστε στα ίσα μας! Γιατί παρ’ ότι το καθήκον κάθε υπεύθυνου μέσου ενημέρωσης είναι το να ενημερώσει άμεσα τους ενδιαφερόμενους αναγνώστες/επισκέπτες του για όλες τις νέες εξελίξεις (και αφίξεις) στο μέτωπο της μοτοβιομηχανίας, θα έπρεπε –κατά την προσωπική μου άποψη- να στέκεται λιγουλάκι και σε δύο ακόμα σημεία: Το πρώτο, αφορά την ουσία. Υπάρχει «ουσία» στις νέες μοτοσυκλέτες; Έγιναν «ουσιαστικές» αλλαγές; Παρουσιάστηκαν «ουσιαστικές» καινοτομίες που όντως «βοηθούν» (και κάνουν ασφαλέστερο) τον αναβάτη –και όχι μόνο «πλουσιότερο» τον κατασκευαστή; Και το δεύτερο, την πραγματικότητα, την ρεαλιστική εκτίμηση και αποτύπωση των νέων και «νέων» μοτοσυκλετών μέσα στο χρονικό και οικονομικό πλαίσιο της Παγκόσμιας (και της κάθε τοπικής) αγοράς. Και με αυτό θέλω να πω ότι δεν κάνει κακό και μία στάλα επιφυλακτικότητας, ένα αυτόβουλο «φρένο» στις εγκωμιαστικές κραυγές και στα δάκρυα χαράς με τα οποία μεγάλη και σημαντική μερίδα του Τύπου υποδέχεται κάθε αλλαγή χρωματισμού και προσθήκη δύο-τριών νέων προγραμμάτων στα «παρόμοια» μοντέλα των προηγούμενων ετών, σαν να ξαναγεννήθηκε ο Μεσσίας των δύο τροχών! Λίγος περιορισμός στις ιαχές ενθουσιασμού και στα μυριόστομα «Ωσαννά» με τα οποία –αρκετοί- παλιοί και νέοι δημοσιογράφοι στολίζουν τις στυλιστικές αναβιώσεις μοντέλων του ’50 (με τεχνολογία ’90). Και λίγη περίσκεψη, μαζί με λίγη ποικιλία κειμένων και απόψεων, είναι απαραίτητη (νομίζω) σε περιγραφές και παρουσιάσεις, γιατί ο κόσμος ειδικά εδώ σ’ εμάς, ήδη κουρασμένος και απογοητευμένος (οικονομικά), θα γυρίσει την πλάτη στην άχρωμη, άνοστη και άγνωστη επανάληψη. Το θείο δώρο του Διαδικτύου, κατέληξε να «μπουκώνει» τόσο πολύ με «μία από τα ίδια», ώστε τελικά, εξ’ αιτίας των πολλών επαναλήψεων, «την πληρώνει» το ίδιο το προϊόν που «το συνηθίζουμε» και το «ξεπερνάμε» χωρίς ακόμα να το έχουμε δεί ζωντανά! Και όσο περισσότερο «το παινεύουμε», όπως και το άλλο, και το άλλο, και το άλλο, και το άλλο (κ.ο.κ.), τόσο περισσότερο «κουμπώνεται» και αντιδρά αρνητικά ο καταναλωτής –ειδικά αν είναι (όχι εντελώς άδικα) «καχύποπτος», και (εντελώς άδικα!) στενεμένος οικονομικά λόγω πολιτικοοικονομικών συνθηκών, όπως είναι ο Έλληνας υποψήφιος (στην ψυχή σίγουρα, στην τσέπη ψάχνεται) αγοραστής μοτοσυκλέτας.
Κάτι να ξεκαθαρίσουμε εδώ: Το «μου αρέσουν όλες» και το «τις αγαπώ και θα τις ήθελα όλες», δεν σημαίνει ότι χάνω την ορθή κρίση και το ακριβές μέτρο για το ποιές είναι καλύτερες από τις άλλες! Αλλά αυτά θα τα πούμε στο blog (motosport-magazine.blogspot.com) που είναι και πιο «προσωπικό». Στη συνέχεια, σαν καλό και σωστό ενημερωτικό site μοτοσυκλέτας θα παρουσιάσουμε τα νέα και τα «νέα», τα πρωτοποριακά και τα (απλώς) πορειακά –στην πορεία της παραγωγής!- μοντέλα, προσθέτοντας όμως και την δική μας άποψη στο πλούσιο υλικό Τύπου των κατασκευαστών («άποψη…»: Είδος γραφής εν ανεπαρκεία, και ένας καλός λόγος να διαβάζετε το Μotosport….).
Πριν προχωρήσουμε όμως, επιτρέψτε μας δυό αράδες σχόλιο ακριβώς για το MOTOSPORT, και συγκεκριμένα το πρόσφατο τεύχος Νο 6 (κυκλοφορεί Πανελλαδικά) που στο εξώφυλλο έχει πέντε scooter από 125 μέχρι 650 c.c., διαφορετικών κατασκευαστών, προέλευσης, τιμής, «χρήσης» και φιλοσοφίας. Τα τέσσερα απ’ αυτά, ανήκουν στην BMW, την Yamaha, την Honda και την Piaggio, ενώ το πέμπτο είναι της Kymco. Κάποιοι φίλοι «απόρησαν» και κάποιοι άλλοι «διαμαρτυρήθηκαν» για το «σκουτεροεξώφυλλο»! Ένας μάλιστα παρατήρησε: «Πού πάτε με εξώφυλλο σκούτερ ρε παιδιά;»! Έλα ντε; Πού πάμε; Εκεί που πάει ΟΛΟΣ ο κόσμος, υποθέτω: Όπως η Yamaha με την τεράστια γκάμα μοτοσυκλετών που τις φέρνει και τις ζητάμε για δοκιμή, παρ’ ότι σαν πωλήσεις δίνει 999 παπιά/σκούτερ και 1 πάνω από 600 κυβικά! Γιατί αν δεν πούλαγε αυτά τα 999 παπιά και σκούτερ, προφανώς δεν θα είχαμε την ευκαιρία να παίρνουμε για τεστ (και όμορφα εξώφυλλα) τα ακριβά χιλιάρια. Τα ίδια, ακριβώς, ισχύουν και για την Honda. Και περίπου τα ίδια, για την BMW που με τα (καλά, και από του χρόνου ηλεκτρικά) scooter επιχειρεί διεύρυνση της αγοραστικής της βάσης. Πολλαπλώς τα ίδια ισχύουν για την Piaggio, που χάρις στα δημοφιλή scooter και «τις βέσπες της» κράτησε στη ζωή φίρμες σαν την MotoGuzzi και την Aprilia! Χωρίς Liberty 150 φίλοι μου, δεν έχει ούτε RVF-4, ούτε MotoGP ούτε Superbike. Όσο για την Kymco, πέραν του ότι δίνει (και παίρνει) στην/από την Kawasaki, και φτιάχνει και το μοτέρ της BMW, οσονούπω ετοιμάζεται για άλλα μοτοσυκλετιστικά κόλπα. Όλα αυτά μπόρεσαν να γίνουν επειδή υπάρχουν τα Scooter. Το να μην τα επιλέγει κάποιος για την μοτοκίνησή του λόγω Αρχών είναι ένα θέμα, αλλά το να τα «σνομπάρει» είναι λάθος γιατί χωρίς αυτά δεν θα υπήρχαν οι μοτοσυκλέτες που όλοι, τόσο, αγαπάμε.
INTERMOT 2016
TI NEO;
Νέα-ΝΕΑ, ήταν υποθέτω, η Honda CBR 1000 RSP/2 και το Suzuki GSX-R 1000 (και 1000R). Αν όμως θέλαμε να μάθουμε τα πάντα για τις Supersport του 2017, και τις ολοκαίνουργιες και τις ανανεωμένες, θα έπρεπε να φτιάξουμε ένα άρθρο για την… Bosch και το IMU, το σύστημα μέτρησης αδράνειας (και το «συνδυαστικό» του ABS 9.1), χάρις στο οποίο όλοι οι κατασκευαστές έχουν ξανάρθει κοντά, ΠΟΛΥ κοντά σε τεχνολογία και –κυρίως- σε απόδοση! Όσο για τις αναρτήσεις, τρία ονόματα παίζουν: Sachs, Ohlins και Showa (δεν ξεχνάμε την WP), οι πρώτες με την ημιενεργή ηλεκτρονική ρύθμιση, και η Showa με το εξαιρετικό νέο FreeBalance (νέο στο δρόμο –γνωστό στην πίστα). Και στις αναρτήσεις, οι «συνεργασίες» είναι ανατρεπτικές: Η Showa που ανήκει στην Honda έδωσε τις κορυφαίες αναρτήσεις της (πηρούνι-αμορτισσέρ) στην Kawasaki ZX-10R (2016) και στην Suzuki GSX-R 1000 R (2017), ενώ η ίδια η Honda για την κορυφαία CBR 1000R SP2 προτίμησε τις «ηλεκτρονικές» αναρτήσεις της Ohlins, εργοστάσιο συνδεδεμένο με την Yamaha (ίδιο σύστημα με της R1/M)!
ΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ;
Για να σκεφτούμε, για να σκεφτούμε… Κορυφαία «νέα» τεχνολογία, ο μεταβλητός χρονισμός της GSX-R 1000, με το μηχανικό φυγοκεντρικό σύστημα (ατσάλινες μπίλιες στην περιφέρεια του γραναζιού του εκκεντροφόρου εισαγωγής, που όσο ανεβαίνουν οι σ.α.λ. κινούνται προς τα άκρα μεταβάλλοντας σταδιακά και ομαλά τον χρονισμό). Το απλό και ευφυές σύστημα, μαζί με τις… «πιανόλες» (κοκοράκια) στις βαλβίδες, ήρθε κατ’ ευθείαν από το MotoGP όπου χρησιμοποιείται στις –πολύ βελτιωμένες φέτος- RR, γιατί οι κανονισμοί απαγορεύουν ηλεκτρονικά και υδραυλικά συστήματα.
Επόμενη (όχι ακριβώς αλλά περίπου) «καινοτομία», τα ηλεκτρονικά της ApriliaRSV4 (RRκαι RF), που επιτρέπουν στον αναβάτη να τα αλλάζει εν κινήσει (κάτι χρήσιμο για αγωνιστική χρήση πίστας μόνον, γιατί στη βόλτα ή στο trackday, σταματάς και αλλάζεις ρυθμίσεις). Παρέα με ένα φοβερό «παγκόσμιο» πλαίσιο, η RFV 1000 των 201 ίππων είναι πάντα υπολογίσιμη δύναμη. Σημαντικό και το πακέτο της νέας Honda CBR 1000 RRSP, με την έννοια ότι έχει το Bosch IMU ΚΑΙ τις ηλεκτρονικές αναρτήσεις Ohlins (που φοράει η Yamaha M1 από το τέλος του 2014!). Πέραν αυτού, πολλές πατέντες του MotoGP και ένα «έτοιμο» κιτ πίστας για την έκδοση SP2, κάνουν την νέα CBR την πιο «raceready» νέα Superbike για το 2017 –με το ανάλογο κόστος βέβαια.
Η BMW ορθώς εκμεταλλεύεται –ακόμα!- τον αερόψυκτο Boxer με ελκυστικές retro εκδόσεις της R nineT: Στην Γερμανία είδαμε το Racer, στα βήματα του προ τετραετίας αντίστοιχου Moto Guzzi V7 II. Η διαφορά είναι ότι η όμορφη λευκή BMW με το μικρό φαίρινγκ και τον προβολέα-μάτι, δίνει 110 ίππους και έχει προσεγμένο πλαίσιο, που θα την κάνει σοβαρό εργαλείο στους αγώνες δικύλινδρων (που γίνονται στον πολιτισμένο κόσμο. Εμείς πάμε ολοταχώς για υποσαχάριοι –ή οι υποσαχάριοι έρχονται να «εγκλωβιστούν» εδώ, δεν κάνει διαφορά).
H Yamaha; Πήρε gadgets από την R1 και την R1/M και δημιούργησε την ΜΤ 10, και για το 2017 την ΜΤ 10 SP. Βέβαια, δεν ξέχασε τους Αμερικανούς που ακόμα αγοράζουν Supersport 600, και παρουσίασε την νέα γενιά R6, που στην ουσία είναι μια μικρή R1 σε εμφάνιση, πλαίσιο, αναρτήσεις και φρένα. Η Triumph; Αξιοποίησε το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ Street Twin 900 του 2016, παρουσιάζοντας δύο πιο «πλούσιες» εκδόσεις Bonneville T100, συν το ελκυστικό Street Cup. Η Ducati; Πήρε στοιχεία από Hypermotard και Panigale και δημιούργησε την Supersport, μία όμορφη «μοτοσυκλέτα πίστας για καθημερινή μετακίνηση» (!). Δηλαδή, έχει χαμηλή σέλλα και άνετο τον συνεπιβάτη, αλλά γεωμετρία Panigale. Έχει 115 ίππους αλλά δίνει το 80% της ροπής στις 3.000 σ.α.λ. Έχει το Quick Shifter ΠΑΝΩ-ΚΑΤΩ της Panigale, αλλά μεγαλύτερο μεταξόνιο για σταθερότητα και ρεζερβουάρ 16 λίτρων από ατσάλι για να δέχεται μαγνητικά tankbags. Και η ΚΤΜ; Όπως αναμενόταν, οι «μικρότερες εκδόσεις της μεγάλης» έγιναν μία, και οι 1190 Adventure και Αdventure R καταργούνται. Στη γκάμα για το 2017 υπαρχουν τρείς νέες εκδοσεις της 1290 (όλες με το μοτέρ των 1301 κυβικών και 160 ίππων), οι Super Adventure R, S και Τ. Η R και η S είναι περισσότερο δρόμου (και τουρισμού), ενώ η T γίνεται πιο (αληθινά) χωμάτινη, με τροχούς 21 και 18 (σαν την 1090 Adventure R), όπως επιβάλλει η παράδοση του εργοστασίου άλλωστε.
Αυτά; Όχι μόνο: Καινούργια-ολοκαίνουργια V-Strom 650 και 1000 από την Suzuki, με σοβαρό ηλεκτρονικό εξοπλισμό και σύγχρονη εμφάνιση. Και ένα GSX-R 125 για νέους αλλά και ένα GSX-S 750 για ώριμους «που δεν μπορούν να πάνε» το GSX-S 1000. Ομορφο Ninja 650 από την Kawasaki. Και μεγάλο νέο από την Kymco το ΑΚ 550, ένα δικύλινδρο mega-scooter τουρισμού με 53,5 ίππους που την ανεβάζει πολύ (σε γκάμα και σε πρεστίζ –θα υπάρξει συνέχεια). Aλλά και το ηλεκτρικό BMW. Άλλο κι αυτό: Με άλογα πολλά, και αυτονομία αρκετή. Και με όπισθεν, λόγω μεγάλου βάρους (από τις μπαταρίες), αν και όλα τα μεγάλα σκούτερ, δίτροχα και τρίτροχα θα έπρεπε να έχουν όπισθεν (με ανάποδη πολικότητα στην μίζα, σιγά το δύσκολο), εύχρηστο χειρόφρενο και hillholder για εκκίνηση στις ανωφέρειες. Αυτά είναι τα απαραίτητα για την κατηγορία, και όχι (μόνο) πρίζα 12 Volt ή το USB κάτω από τη σέλλα.
Μία τεράστια έκθεση δικύκλων κάθε τύπου και κατηγορίας στην πλουσιότερη χώρα (και μεγαλύτερη αγορά) της Ευρώπης, δεν μεταφέρεται σε ένα άρθρο. Ή πηγαίνεις εκεί o ίδιος (ο αναγνώστης) και τριγυρνάς μια-δυό μέρες, ή αφιερώνεις (ο εκδότης) ένα ολόκληρο τεύχος αποκλειστικά στην Intermot, αφήνοντας και πολλά έξω. Και αυτό, σκοπεύουμε να κάνουμε, εντός λογικής βέβαια στο MOTOSPORT που θα κυκλοφορήσει στις 15 Νοεμβρίου, αλλά θα περιλαμβάνει και όλα τα νέα μοντέλα που περιμένουν να κάνουν «το μπαμ» στο Μιλάνο, στις αρχές του μήνα (με την ευκαιρία, ξεφύλλισα το τεύχος 257 του 2000 με την περιγραφή της Intermot εκείνης της χρονιάς, και ζαλίστηκα με τις 70 σελίδες και την διαστημική σελιδοποίηση. Τέτοιες δουλειές δεν έχω ξαναδεί! Ελπίζω να τις παρουσιάσουμε και πάλι, με την δική σας συμπαράσταση, στα περίπτερα κάθε μήνα, να μην ξεχνιόμαστε εντελώς!).
Εδώ τελειώνουμε με την εισαγωγή (!) της Intermot, βλέπουμε Moto GP το Σαββατοκύριακο, και την Δευτέρα συνεχίζουμε με το Β’ μέρος του άρθρου, παρουσιάζοντας συνοπτικά (αλλά χωρίς να παραλείπουμε τα σημαντικά τεχνολογικά στοιχεία) τα μέχρι τώρα γνωστά μηχανάκια. Μετά, θα πάμε στην Ιταλία και θα περιμένουμε την EICMA για ακόμα περισσότερα νέα μοντέλα, που όπως είπαμε θα υπάρχουν σε μεγάλο άρθρο στο έντυπο MOTOSPORT (θα αναρτηθούν και εδώ φυσικά), ενώ ελπίζουμε ότι θα γίνει κατανοητή η «επιφυλακτικότητά» μας για το πραγματικά νέο ή το ανανεωμένο, και ιδίως για το πραγματικά χρήσιμο και για το «θα μπορούσαμε να ζήσουμε και χωρίς αυτό».