Μεγάλος ο τίτλος για την περιγραφή μιάς ΥΠΕΡ-ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗΣ εκδήλωσης, αλλά έπρεπε οπωσδήποτε να αναφερθούν όλοι οι συντελεστές, που ήταν απαραίτητοι (και που δούλεψαν) για την πραγματοποίηση αυτής της ιδέας. Η οποία ιδέα, όπως είναι γνωστό γιατί έχει δημοσιευθεί παντού, ανήκε στον ιδρυτή και ιδιοκτήτη του μουσείου ιστορικών μοτοσυκλετών Μotorcycle Republic και πρώην πρόεδρο της Λέσχης Φιλων Κλασσικής Μοτοσυκλέτας, και ήταν η αναβίωση του πρώτου αγώνα ταχύτητας που έγινε στην Αθήνα το 1929. Η διαδρομή χαράχτηκε στις ευθείες του (τότε) αραιοχτισμένου και εξοχικού Ψυχικού, και στον αγώνα δόθηκε η ονομασία «ΤΤ», σύμφωνα με τα όσα ίσχυαν τότε Διεθνώς στους περισσότερους αγώνες, που γίνονταν σε δημόσιους δρόμους και σε πόλεις. Σε πρώτη θεώρηση, κάτι τέτοιο φαίνεται αδύνατον να πραγματοποιηθεί σήμερα, με τον εφιάλτη του κυκλοφοριακού, τους δρόμους γεμάτους παρκαρισμένα αυτοκίνητα και τους δημότες του πυκνοκατοικημένου Ψυχικού να μην είναι πρόθυμοι να «εγκλωβιστούν» στα σπίτια τους για μισή μέρα, κατά την διάρκεια του αγώνα δηλαδή. Εδώ όμως έρχονται οι κανονισμοί της Regularity να δώσουν τη λύση, αφού πρόκειται για εκδηλώσεις που γίνονται σε ανοιχτούς στην κυκλοφορία δημόσιους δρόμους, με αυστηρή τήρηση των κανόνων του Κ.Ο.Κ. (επί ποινή αποκλεισμού) και με μ.ω.τ. που ξεκινούν από τα 20 χ.α.ω και δεν ξεπερνούν ποτέ τα 50 (σεβόμενοι πάντα τα όρια της Τροχαίας, αν είναι χαμηλότερα). Ετσι, με ταχύτητες 20 έως 30 χ.α.ω., οι σπάνιες, ιστορικές μοτοσυκλέτες θα μπορούσαν μια χαρά να κάνουν τους 10 γύρους στην διαδρομή των 2 περίπου χλμ., χωρίς να ενοχλούν και χωρίς να αποκλείουν την κυκλοφορία και μετακίνηση των κατοίκων. Επιπροσθέτως, ο οργανωτής δημιούργησε δύο κατηγορίες, μια για προπολεμικές μοτοσυκλέτες (1910-1945) και μια για νεώτερες, αλλά αυστηρά έως το 1968. Φυσικά τα μοντέλα του ’60 κάθε άλλο παρά «αργά» ήταν, αλλά η εκδήλωση θα γινόταν όπως είπαμε με κανονισμούς Regularity και αυτό που είχε σημασία ήταν να διατηρήσουν σταθερή την χαμηλή ταχύτητα που όριζε ο κανονισμός. Παρ’ όλα αυτά, τίποτα δεν θα είχε γίνει αν ο Δήμαρχος Φιλοθέης –Ψυχικού κ. Π. Ξυριδάκης δεν αγκάλιαζε την ιδέα, κάτι που για να είμαστε ειλικρινείς, δεν θυμόμαστε να έχει γίνει ξανά, για τέτοιου τύπου εκδήλωση και σε τέτοια περιοχή (με εξαίρεση τον Δήμαρχο Βούλας-Βάρης -Βουλιαγμένης που την περασμένη άνοιξη έδωσε την άδεια για αναβίωση της Ιστορικής Ανάβασης Κρεμασμένου Λαγού)! Συνήθως οι Δημοτικοί άρχοντες είναι «κουμπωμένοι» και διστακτικοί, γιατί δεν θέλουν αντιδράσεις μέσα στην κοινότητά τους, ιδίως αν πρόκειται για «αγώνες μοτοσυκλέτας». Στην περίπτωση αυτή, ο Δήμαρχος και όλοι οι παράγοντες του Δήμου Φιλοθέης-Ψυχικού-ΔΗ.Κ.Ε.ΦΙ.Ψ., είχαν μια εντελώς καινοτόμα αντιμετώπιση και χάρις σε αυτούς ζήσαμε αυτό το διαφορετικό, όμορφο πρωϊνο στο Ψυχικό. Και το πιο ωραίο: Για το 2017 όχι μόνο θα το διοργανώσουν ξανά, αλλά θα κάνουν το γεγονός πολύ μεγαλύτερο και, γιατί όχι, Διεθνές. Δεν θα πρέπει βέβαια να ξεχνάμε ότι η εκδήλωση ήταν ιδέα του Π. Μαριολόπουλου του Μουσείου Motorcycle Republik και η άδεια της διοργάνωσης δόθηκε από την Ε.Ο. ΦΙΛΠΑ, παρ’ ότι το Μουσείο δεν είναι Λέσχη, οπότε δεν μπορεί να διοργανώνει εκδηλώσεις, άρα την ευθύνη της διοργάνωσης (πέραν της τυπικής αδειοδότησης) ανέλαβε «θεωρητικά» η ίδια η Ε.Ο. ΦΙΛΠΑ. Το λεπτό αυτό σημείο, ήταν και ο λόγος που –δικαιολογημένα κατά την άποψή μας- δεν υπήρξε επίσημη συμμετοχή Λέσχης Κλασσικής Μοτοσυκλέτας, παρ’ ότι πολλά μέλη συμμετείχαν και στις δύο Κατηγορίες. Για το μέλλον, θα πρέπει το Μουσείο να ιδρύσει Λέσχη που θα ενταχθεί στο δυναμικό της Ε.Ο.ΦΙΛΠΑ (η οποία εκπροσωπεί στην Ελλάδα την Διεθνή Ομοσπονδία Οχηματων Εποχής FIVA που περιλαμβάνει και μοτοσυκλέτες καθώς και κάθε είδους παλαιά οχήματα, και όχι μόνο αυτοκίνητα όπως νομίζει ο πολύς κόσμος). Ετσι, δεν θα υπάρχει πλέον τυπικό κώλυμα συμμετοχής για κανέναν, αναβάτη, ιδιοκτήτη, Λέσχη ή Σωματείο.
Θα ήταν δημοσιογραφική παράλειψη αν δεν εκφράζαμε και την άποψη ότι αυτές οι τόσο ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις θα πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψιν και το τι έχει ΗΔΗ προγραμματιστεί για την ημερομηνία που γίνονται. Δεν είναι δυνατόν κανένας τομέας της μοτοσυκλέτας στη μικρή μας χώρα (όπου όλα συνδέονται) να μην ενδιαφέρεται για το τι γίνεται στον άλλον. Την συγκεκριμένη ημερομηνία λοιπόν, από τις αρχές του χρόνου είχε ανακοινωθεί ένας διήμερος πολύ σημαντικός αγώνας Ιστορικών αυτοκινήτων από Λέσχη της Ε.Ο. ΦΙΛΠΑ, καθώς και ο πέμπτος και τελευταίος αγώνας ταχύτητος μοτοσυκλετών στα Μέγαρα, που θα έκρινε και τους Πρωταθλητές! Επειδή ο Δήμος Φιλοθέης-Ψυχικού (και κάθε Δήμος και Δήμαρχος) δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει την αγωνιστική κίνηση αυτοκινήτου και μοτοσυκλέτας, και ακούει/εμπιστεύεται τους ειδικούς που του έκαναν και την πρόταση, θα έπρεπε οι ειδικοί αυτοί να λάβουν υπ’ όψιν το τι έχει ηδη προγραμματισθεί για την ημερομηνία που θα επιλέξουν. Γιατί διαφορετικά, είναι πιθανόν κάποια εκδήλωση να «κόψει κόσμο» (συμμετέχοντες αλλά ΙΔΙΩΣ θεατές) από την άλλη. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία και ανακρίβεια από αυτήν που ακούσαμε σαν δικαιολογία, ότι δηλαδή «δεν έχει σχέση η εκδήλωση του Ψυχικού με τις άλλες»! Γιατί; Οι φίλοι της μοτοσυκλέτας δεν ενδιαφέρονται για τις κλασσικές; Και οι φίλοι των Ιστορικών, δεν οδηγούν σύγχρονες; Και οι ιδιοκτήτες Ιστορικών αυτοκινήτων δεν ενδιαφέρονται για ιστορικές μοτοσυκλέτες; (Και ενδιαφέρονται, και αρκετοί έχουν συλλεκτικές μοτοσυκλέτες στην κατοχή τους). Η Ε.Ο.ΦΙΛΠΑ του χρόνου οφείλει να είναι πιο προσεκτική, και σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει η ΟΠΟΙΑ εκδήλωση να συμπίπτει με άλλον αγώνα μοτοσυκλέτας στην Αττική. Δεν έχουμε δα και τόσους πολλούς, ενώ οι ξεχωριστές εκδηλώσεις σαν το ΤΤ Ψυχικού πρέπει να δίνουν την ευκαιρία σε όσους περισσότερους φίλους γίνεται να τις παρακολουθούν και να συμμετέχουν.
Η όμορφη, ηλιόλουστη μέρα ήταν ιδανική για την εκδήλωση! Από νωρίς είχαν συγκεντωθεί οι μοτοσυκλέτες αλλά και πλήθος κόσμου που αυξανόταν συνεχώς στην Α’ Πλατεία (πρώην Blue Βell), στην οποία η αστυνομία είχε αποκλείσει την κυκλοφορία με κορδέλες, όπως και όλη την διαδρομή (εκτός των μόνιμων κατοίκων φυσικά). Υπήρχαν και αχυρόμπαλλες τοποθετημένες καλού-κακού στις γωνίες των δρόμων, μεγάλο πανώ, και τέντες της οργάνωσης (Μουσείου) αλλά και μερικών εμπορικών επιχειρήσεων (που είναι αλήθεια ότι φαίνονταν ελαφρώς παράταιρες στο όλο περιβάλλον-στο μέλλον θα πρέπει να υπάρξει ειδικός χώρος για τους επαγγελματίες, γιατί αν τα σύγχρονα ανακατευτούν με τα παλιά, χάνεται η γοητεία). Σημαντική και πολύ σωστή κίνηση, το ότι οι οργανωτές είχαν βρεί, και προσκαλέσει, παλαιούς αναβάτες του ’50 και ’60, που είχαν τρέξει στον αγώνα αυτόν (ο οποίος το ’60 γινόταν ψηλότερα, στην Φιλοθέη, στην περιοχή που έγινε γνωστή με το όνομα «τα οικόπεδα του Καραμανλή»). Ο δημοσιογράφος Α. Κόλλιας, με αγάπη και γνώση για την ιστορία της μοτοσυκλέτας, παρουσίασε την εκδήλωση και τους καλεσμένους από μικροφώνου, και ήταν ενδιαφέροντα , σημαντικά και πολύ ζεστά και ανθρώπινα τα όσα έλεγε. Χωρίς αμφιβολία, η πιο σημαντική στιγμή ήταν ακριβώς οι λίγες κουβέντες των παλιών αναβατών, γιατί αυτές οι στιγμές και οι ευκαιρίες είναι σπάνιες και μοναδικές, αφού κανείς δεν ξέρει αν θα έρθουν ξανά.
Η εκκίνηση της πιο «νέας» κατηγορίας, αυτής των μοντέλων 1945-1968, ήταν τύπου Le Mans, με τους αναβάτες παρατεταγμένους στην απέναντι πλευρά, να τρέχουν στις μοτοσυκλέτες τους με το σήμα του αφέτη (οι εκκινήσεις δίνονταν με αυτό τον τρόπο για να μην υπάρχουν προβλήματα αν έφευγαν όλοι μαζί, γιατί έπεφταν ο ένας επάνω στον άλλον στην πρώτη στροφή, ή έμεναν ακινητοποιημένοι επειδή έσβηναν τα μοτέρ, με αποτέλεσμα να τους χτυπούν οι πιο πίσω! Αυτό γινόταν στα αυτοκίνητα, ενώ στις μοτοσυκλέτες μέχρι και σχετικά πρόσφατα, η εκκίνηση δινόταν με σβηστούς κινητήρες και σπρώξιμο). Οι μοτοσυκλέτες έκαναν δύο αναγνωριστικούς γύρους, πολύ αργά βέβαια , πίσω από ένα περιπολικό, μετά οι οδηγοί έκαναν ένα γύρο μόνοι τους και βάσει του χρόνου αυτού του (τρίτου) γύρου, θα έπρεπε να γίνουν και οι 7 επόμενοι μέχρι τον τερματισμό. Αν δηλαδή (για παράδειγμα) έκανε κάποιος σε 1’.34” τον τρίτο γύρο, θα έπρεπε να κάνει ΑΚΡΙΒΩΣ τον ίδιο χρόνο και στους επόμενους. Αν πήγαινε πιο γρήγορα ή πιο αργά, δεχόταν 1 βαθμό ποινής για κάθε δευτερόλεπτο προπορείας ή καθυστέρησης.
Όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που ένας πιο ζωηρός (γιατί η γνώση δεν έρχεται πάντα με τον χρόνο, αφού πρέπει να εκτοπίσει την «τρέλλα»!) γλύστρησε και έπεσε από την BMW του, χωρίς σοβαρό πρόβλημα πάντως. Στο μεταξύ ο κόσμος συνέχισε να αυξάνεται, και τελικά ήρθαν τόσες χιλιάδες θεατές, που η επόμενη Κατηγορία ήταν αδύνατον να εκκινήσει από τον πολύ κόσμο, και καθυστέρησε αρκετά! Όπως περνούσε η ώρα, οι ευκαιριακοί θεατές (οι περισσότεροι Ψυχικιώτες) έφυγαν μη βλέποντας «δράση», και η εκδήλωση ολοκληρώθηκε κανονικά, με αρκετό κόσμο να παραμένει μέχρι τέλους. Θα έπρεπε βέβαια σε μια τέτοια εκδήλωση να υπάρχουν περισσότερες συμμετοχές, τουλάχιστον 100 μοτοσυκλέτες (για να μην πούμε 200!), και είναι αλήθεια ότι έλειψαν γνωστά και όμορφα κομμάτια που ξέρουμε ότι υπάρχουν σε αφθονία στη χώρα μας (οι περισσότερες συμμετοχές ήταν με μαύρες BMW, ενώ δεν είδαμε ούτε μία Ιαπωνική!). Το όριο χρονολογίας μέχρι το 1968 επίσης απέκλεισε πολλές μοτοσυκλέτες, και ιδίως ιδιοκτήτες (μη ενταγμένους σε κάποια Λέσχη) που θα ήθελαν να συμμετάσχουν, και θα έπρεπε να ανέβει τουλάχιστον μέχρι το 1976, δηλαδή 40 χρόνια πίσω. Αν «φοβούνται» τους οδηγούς των… «πιο σύγχρονων», με τη μία τους βγάζουν εκτός αγώνα αν δουν «γρήγορες τάσεις». (Αυτό θα έπρεπε να έχουν κάνει και σε αυτή την εκδήλωση, αλλά το πάθημα –μάθημα).
Συγχαρητήρια λοιπόν, στο Μουσείο και τον Π. Μαριολόπουλο που είχε την ιδέα, την κυνήγησε, την έκανε πραγματικότητα και συγκέντρωσε σημαντικό κόσμο. Συγχαρητήρια στον Δήμαρχο Φιλοθέης-Ψυχικού, στην Πρόεδρο του ΔΗ.Κ.Ε.ΦΙ.Ψ. και σε όλους τους υπευθύνους. Μπράβο τους, και παρ’ ότι δεν θα εκπλαγούμε αν μάθουμε ότι άκουσαν παράπονα από δημότες τους, η εκδήλωση που στήριξαν άξιζε όπως διαπίστωσαν, και σίγουρα ΠΡΕΠΕΙ να την επαναλάβουν. Μπράβο και στην Ε.Ο.ΦΙΛΠΑ που στήριξε και αδειοδότησε (αν και όφειλε να προσέχει περισσότερο τις ισορροπίες ανάμεσα στις Λέσχες-Μέλη της , εκτός από τις ημερομηνίες). Και το μεγάλο μπράβο και τα συγχαρητήρια, στους ανθρώπους που έχουν «αναστήσει» τις παλιές μοτοσυκλέτες, και τις έχουν φέρει σε τέτοια κατάσταση που κάποιες φορές εκπλήσσει με την τελειότητά της, αλλά και τις «έτρεξαν» σε αυτή την «αναβίωση» του ΤΤ Ψυχικού, σε μία από τις πιο ξεχωριστές, διαφορετικές και ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις που έχουν γίνει γενικά για την μοτοσυκλέτα τα τελευταία χρόνια. Ευχές για μια ακόμα μεγαλύτερη και πιο πολυάριθμη (σε μοτοσυκλέτες) εκδήλωση το 2017, με την συμμετοχή όλων των άξιων παραγόντων του χώρου.
Δείτε όλα τα ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ του αγώνα ΕΔΩ
{AG}ttpsu2016{/AG}