OΛΟΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΙ, ΜΕ ΤΗΝ YAMAHA ΠΡΩΤΗ (ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ!)
Μόνιμοι κάτοικοι Κατάρ θα πολιτογραφηθούν οι τεχνικοί και αναβάτες των ομάδων του ΜοtoGP, αφού θα παραμείνουν στο Εμιράτο για ασυνήθιστα μεγάλο χρονικό διάστημα, έχοντας στο πρόγραμμα τρείς (3) επίσημες δοκιμές (shakedown 3-5/3, δοκιμές 6-7/3 και δοκιμές 10-12/3), και δύο αγώνες, αυτόν του Κατάρ στις 28/3 και τον δεύτερο της Ντόχα (φυσικά στην ίδια πίστα) στις 4/4!
Ετσι, κατά τις αρχές Απριλίου (!) θα έχουν πιά μάθει το Losail τόσο καλά, σαν το πιστάκι καρτ του χωριού τους που κάνουν τις προπονήσεις τους ντριφτάροντας με τα ΜΧ μηχανάκια τους, και μετά τον δεύτερο αγώνα δεν θα έχει μείνει καμμιά αμφιβολία και καμμία επιφύλαξη για το ποιοί είναι οι πιο γρήγοροι, ποιοί οι απλά γρήγοροι, ποιοί οι “πιο πίσω” και ποιοί οι “απλώς συμμετέχοντες”, τουλάχιστον στην αρχή του πρωταθλήματος.
Γιατί για πρώτη φορά στην Ιστορία και των GP και του MotoGP, οι αναβάτες έχουν την δυνατότητα να βρεθούν για όχι λιγότερες απο …11 (περίπου συνεχόμενες) μέρες στην ίδια πίστα, τις εννέα για δοκιμές και τις δύο για αγώνες!
Αντιλαμβάνεστε, πως μετά τον (2ο) αγώνα της Ντόχα στις 4 Απριλίου το απόγευμα, δεν θα υπάρχει και δεν θα στέκει καμμία απο τις συνηθισμένες δικαιολογίες όσων τερματίσουν “πίσω”, για ρυθμίσεις, για λάστιχα, για στήσιμο μοτοσυκλέτας, για συνθήκες της πίστας, για λάθη στις κατατακτήριες και λοιπά και λοιπά, σαν αυτές που έχουμε κουραστεί να ακούμε απο όλους σχεδόν τα τελευταία χρόνια (πλην του -απόντος- Μ. Μαρκέθ).
Γιατί όποιος δεν έχει καταφέρει σε 11 μέρες και σε δύο αγώνες να βρεί τα πατήματά του, σημαίνει ότι τόσο μπορεί, και μόνο συγκυριακά θα είναι δυνατόν να κάνει κάποια καλύτερη εμφάνιση φέτος. Εννοείται ότι αυτό ισχύει για τους παλιούς και τους έμπειρους, όχι για τους τρείς rookies, ούτε για όσους άλλαξαν εργοστάσιο, οι οποίοι φυσιολογικά θα έχουν καλύτερη εξέλιξη στη συνέχεια.
Η δυναμική των αναβατών, θα φανεί σίγουρα σε αυτόν τον “Αραβικό μήνα” του ΜοtoGP, και παρ’ ότι οι πρώτες επίσημες δοκιμές με την συμμετοχή όλων των οδηγών που έγιναν το Σαββατοκύριακο 6-7/3 (στο shakedown που προηγήθηκε συμμετείχαν μόνο οι δοκιμαστές και οι rookies) δεν επιτρέπουν απόλυτα συμπεράσματα, εν τούτοις υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για την δυναμική των συνδυασμών οδηγών-μοτοσυκλετών.
Πρώτον λοιπόν, οι rookies και οι δοκιμαστές είχαν ήδη μια πρώτη εμπειρία απο το shakedown, γι’ αυτό και οι χρόνοι τους ήταν ελαφρά βελτιωμένοι σε σχέση με τους οδηγούς που οδήγησαν πρώτη φορά στο official test (αναλογικά). Παρ΄όλα αυτά, να μην μένει σε κανέναν η αμφιβολία, ότι οι νεώτεροι αναβάτες οδήγησαν περισσότερο γρήγορα παρά “δοκιμαστικά” και συντηρητικά, γιατί είχαν μείνει μακριά απο τις μοτοσυκλέτες αρκετούς μήνες, και ήθελαν να καβαλήσουν και “για την τρέλλα τους” (μην το ξεχνάμε αυτό, δηλαδή το κέφι και το πάθος των νεαρών, γιατί γι’ αυτούς δεν είναι αποκλειστικά μια υπόθεση υπολογισμών και ρυθμίσεων το MotoGP, όπως για τους μεγαλύτερους που θέλουν να είναι 100% σίγουροι ότι όλα είναι τέλεια πριν ξεκινήσουν τον γρήγορο γύρο τους).
Μπορεί λοιπόν στην πρώτη αυτή δοκιμή, με τα νέα πλαίσια, τα νέα αεροδυναμικά φαίρινγκ (η Ducati τα βελτιώνει με την βοήθεια ειδικών της αεροδιαστημικής)και τα νέα στησίματα όλοι να αντιμετώπισαν κάποια θέματα, αλλά φάνηκε ποιοί ήταν οι ταχύτεροι: Ολοι οι περσινοί “γρήγοροι” έκαναν κοντινούς χρόνους με διαφορά μικρότερη του δευτερολέπτου (μέχρι τον 13ο, ο χρόνος ήταν μόνο 0″.750 πιο αργός απο του πρώτου!), και όλοι οι περσινοί “πιο αργοί”, καβάλησαν για τα καλά το δευτερόλεπτο διαφοράς, το ίδιο δε έκαναν οι rookies αλλά και οι test riders που ήταν από 2” μέχρι πάνω απο 4″ στο γύρο πιο αργοί. (Εξαιρείται ο Μπίντερ που είχε δύο πτώσεις και δεν έγραψε χρόνο στο time attack).
Και τις δύο ημέρες, οι Yamaha M1 έδειξαν ότι βρίσκονται εκεί που τελείωσαν το περσινό πρωτάθλημα: Στην κορυφή της απόδοσης. Το Σαββατο πρώτος ήταν ο Μορμπιντέλλι, και την Κυριακή, στους συνδυασμένους συνολικούς χρόνους, πρώτος ήταν ο Κουαρταραρό με 1′.53”.940, ο μοναδικός οδηγός που -μέχρι στιγμής- κατέβηκε απο το 0.54″. Συγκριτικά, το ρεκόρ του Losail έχει ο Μαρκ Μαρκέθ απο το 2019 με 1′.53″.380 στις δοκιμές, και το ρεκόρ αγώνα κρατάει ο Λορένθο απο το 2016 με 1′.54″.927.
Ας ξεκινήσουμε όμως με την Υamaha, που είναι η “πολυνίκης” του 2020, που εμφανίζεται και πάλι δυνατή απο την αρχή του 2021, και που είναι “πολυσυζητημένη” λόγω της (ας την πούμε) “εσωτερικής μεταγραφής” της μεγάλης βεντέτας της, του Βαλεντίνο Ρόσσι. Οσο κι αν φαίνεται παράξενο, όσο κι αν “σοκάρει” τους πολυάριθμους φίλους του, ο δημοφιλής, διάσημος, βαθύπλουτος, πολυπρωταθλητής και υποψήφιος G.Ο.Α.Τ. Βαλεντίνο, είχε μεταβληθεί σε “πρόβλημα” το 2020 για το εργοστάσιο, που σίγουρα θα ευχόταν να πάρει την απόφαση και να τερματίσει την οδηγική καρριέρα του, συνεχίζοντας σαν πρεσβευτής της φίρμας, ιδιοκτήτης ομάδων Moto3 και Moto2, και υποψήφιος τημ μανατζερ της ιδιωτικής του ομάδας MotoGP, κάτι που πιθανότατα θα γίνει απο το 2022 όταν αυξηθούν οι συμμετοχές του grid.
Όμως όχι! Ο Ρόσσι δεν αρκέστηκε σε αυτά, και ήθελε να συνεχίσει για ένα χρόνο ακόμα, παρ’ ότι δεν έδειχνε ικανός να ακολουθήσει τον ρυθμό των νεαρών αναβατών, όπως τουλάχιστον φάνηκε πέρυσι. Η Yamaha όμως αυτή την φορά δεν τον περίμενε. Οσο ο Ρόσσι δήλωνε ότι “θα αποφασίσει μετά τους πρώτους αγώνες του ’20 αν θα συνεχίσει το ’21” (λες και είχε το συμβόλαιο στην τσέπη του!), το Ιαπωνικό εργοστάσιο “πάτησε” στην καθυστέρηση έναρξης των αγώνων λόγω της πανδημίας, και ο διευθυντής αγωνιστικού της Yamaha Λιν Τζάρβις, αφού είχε ήδη ανανεώσει με τον Βινιάλες και είχε “κλείσει” τον Κουαρταραρό, ανέλαβε να κάνει το αποχαιρετιστήριο τηλεφώνημα: “Ξέρεις, Βαλεντίνο, πόσο σε αγαπάμε, αλλά δεν θα συνεχίσουμε μαζί το 2021”. Μάλιστα.
Οταν ένας τεράστιος πρωταθλητής, που ξέρει ότι για μια σειρά λόγων (με τελευταίο την ηλικία του) δεν έχει πρωταθληματική προοπτική στους αγώνες ακούει κάτι τέτοιο, συνήθως αποχωρεί γιατί δεν θέλει να τελειώσει την καρριέρα του σε ΜΗ εργοστασιακή ομάδα. Ο Ρόσσι όμως πίστευε ότι μπορεί ακόμα να παράξει εμφανίσεις κορυφής, κι έτσι βρέθηκε η χρυσή τομή της “ημιεργοστασιακής” συμμετοχής, δηλαδή να έχει εργοστασιακή μοτοσυκλέτα σε δορυφορική ομάδα.
Επειδή δεν υπήρχε απολύτως καμμία περίπτωση να “πειραματιστεί” με κάποιο άλλο εργοστάσιο πέραν της Υamaha, και επειδή η Yamaha επιθυμεί να διατηρήσει σχέσεις σε όλα τα επίπεδα για το παρόν και για το μέλλον με τον πιο εμπορικό και πιο δημοφιλή αναβάτη της Ιστορίας (άσχετο το ότι η εμπορικότητά του πλέον έχει υπερβεί την απόδοσή του), το επόμενο βήμα του σχεδίου ήταν να “πείσουν” τον Μαλαίσιο επικεφαλής της Petronas SRT να χάσει μια χρονιά αποτελεσμάτων, φιλοξενώντας τον πιο διάσημο οδηγό του MotoGP μεν, με χαμηλές προσδοκίες διάκρισης δε. Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν έξη μήνες, και τελικά έπεσαν οι υπογραφές και η Yamaha κατεβαίνει με ένα σχεδόν τέλειο ρόστερ: Στην εργοστασιακή Monster οι νέοι και γρήγοροι Κουαρταραρό και Βινιάλες, και στην “δορυφορική” Petronas, ο δεύτερος στη βαθμολογία του 2020 και σε διαρκή άνοδο Μορμπιντέλλι με την μοτοσυκλέτα του ’20-’21 (που πήρε τις μισές νίκες της περασμένης χρονιάς) και ο Ρόσσι με την “νέα” εργοστασιακή Μ1 του 2021, που όμως θα μοιάζει με αυτή του ’20, που “καλύτερα θα ήταν αν έμοιαζε με του 2019”!
Είπαμε: Επτά νίκες σε 14 αγώνες κατέκτησε η Yamaha, και θα είχε σίγουρο το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών αν δεν είχαν προκύψει τα περίεργα “μαγειρέματα ” (ή, ακόμα χειρότερα, τεχνικά λάθη) με τις βαλβίδες της Μ1. Λογικά, και με τον Μαρκ Μαρκέθ να αποτελεί τον άγνωστο Χ (και τον μεγάλο απόντα) για φέτος, η Yamaha κατεβαίνει για τίτλο το 2021, ΑΝ καταφέρει να βρεί έναν συνδυασμό μεταξύ απόδοσης, κρατήματος και γενικών ρυθμίσεων που να ικανοποιεί όλους τους αναβάτες της.
Δυστυχώς, μετά τις δοκιμές, ο Ρόσσι που έκανε τελευταίο χρόνο απο όλα τα Υamaha και βρέθηκε στην εικοστή θέση, με διαφορά 1”.768 απο τον πρώτο (τον Κουαρταραρό, με ακριβώς ίδια μοτοσυκλέτα), πίσω απο τους rookies, πίσω ακόμα και απο τον Κράτσλοου (που έκανε πρεμιέρα σαν δοκιμαστής της Μ1), στις δηλώσεις του είπε το εξής απίστευτο: “Πρέπει να πάμε πίσω στο σχεδιαστήριο”!!! Και συμπλήρωσε: “Δεν έχει νόημα να προσπαθήσουμε όπως είμαστε τώρα, και στις επόμενες δοκιμές”, προφανώς εννοώντας ότι δεν θα καταφέρει να βελτιώσει τον χρόνο του αν δεν αλλάξουν πράγματα πάνω στη μοτοσυκλέτα. Και μετά την ουσιαστική “ακύρωση” των προσπαθειών των τεχνικών της Yamaha αφού τους στέλνει πίσω στο σχεδιαστήριο (!), στην ίδια δήλωση είπε ότι το πρόβλημα βρίσκεται στον ίδιο, που δεν είναι αρκετά γρήγορος επειδή αντιμετωπίζει σπινάρισμα στην επιτάχυνση (το κλασσικό του πρόβλημα τα τελευταία χρόνια). Γι’ αυτό το λόγο ΔΕΝ προσπαθησε να φέρει χρόνο με μαλακό λάστιχο όπως οι άλλοι (time attack), και αυτό δικαιολογεί την διαφορά του απο τον πρώτο.
Ομως, δεν είχε μόνο ο Ρόσσι “σχετικό πρόβλημα” με την εργοστασιακή μοτοσυκλέτα του 2021 (μόνο το μοτέρ μένει ίδιο) αλλά και ο Κουαρταραρό, που είπε ότι “βρήκε την μοτοσυκλέτα περίπου ίδια με την περυσινή”. Τι σημαίνει αυτό; Οτι πίστευαν πως η Μ1 του 2021 θα έμοιαζε με αυτήν του 2019 σε ευελιξία (είσοδο στις στροφές), με το πιο δυνατό περσινό μοτέρ. Δηλαδή, “πίσω ολοταχώς” τεχνικά, και οι άλλοι δύο αναβάτες της Yamaha δεν βοήθησαν ιδιαίτερα, γιατί ο μεν Βινιάλες είχε μόνο το μοντέλο του 2020 και ο Μορμπιντέλλι τα βρήκε όλα καλά με την spec A του ’21, έχοντας και υψηλότερη τελική στην ευθεία σε σχέση με πέρυσι.
Η άποψή μας; Οτι θα πρέπει να περιμένουμε και τις δεύτερες επίσημες δοκιμές, και να μην κρίνουμε απο αυτή την πρώτη επαφή. Ωστόσο, δεν περνάει απαρατήρητο το γεγονός ότι ενώ η Μ1 υπήρξε η ταχύτερη όλων, τα μεγαλύτερα παράπονα τα είχε ο αναβάτης που έκανε τον εικοστό χρόνο με ίδια μοτοσυκλέτα με του πρώτου.
Δεύτερος σε χρόνο, “μια ανάσα” απο τον Κουαρταραρό, ήταν ο Μίλλερ, στην παρθενική του εμφάνιση σαν εργοστασιακός, και μπράβο του, κέρδισε άξια αυτή τη θέση. Τρίτος, μόλις στα δύο δέκατα, ο ταχύτατος Α. Εσπαργκαρό με την ανανεωμένη, εντυπωσιακή σε αεροδυναμικά φαίρινγκ, Aprilia, και ακολούθησαν οι Μορμπιντέλλι και Μπραντλ (γρήγορος όλο το διήμερο), επίσης στα δύο δέκατα διαφοράς, ουσιαστικά “ίδιο χρόνο”.
Οι Ζάρκο, Βινιάλες και Μιρ ακολούθησαν, περί το μισό δευτερόλεπτο πίσω, με τον Ζαρκό να δηλώνει ενθουσιασμένος με την εργοστασιακή GP 21 της ομάδας του (έφτασε στο κορυφαίο επίπεδο εξοπλισμού, και φέτος είναι η μεγάλη του ευκαιρία να αποδείξει αν μπορεί τη νίκη), και τον Μιρ επίσης ευχαριστημένο να δείχνει λογική και αυτοσυγκράτηση. Δεν ξεχνάμε βέβαια ότι η ομάδα της Suzuki έχει μείνει χωρίς Τημ μάνατζερ μετά την αδιανόητη εγκατάλειψή της απο τον Ντάβιντε Μπρίβιο που βρήκε καλύτερα πληρωμένη δουλειά στην Formula 1, και οι Ιάπωνες αποφάσισαν να μανατζάρεται απο …επταμελή ομάδα τεχνικών και διοικητικών, προς το παρόν τουλάχιστον. Θα ήταν κρίμα να υπάρξει πρόβλημα λόγω αυτού του θέματος, τη στιγμή που η μοτοσυκλέτα και οι δύο οδηγοί της είναι ικανοί και για νίκες και για τίτλο.
Οι επόμενοι πέντε αναβάτες έκαναν περίπου ίδιο χρόνο, στα +0″.750 απο τον χρόνο του Κουαρταραρό. Ηταν οι Μπανιάϊα, Ρινς, Π. Εσπαργκαρό, Ολιβέϊρα (πρώτο ΚΤΜ) και Νακαγκάμι (με την RC 213 V του 2021 κι αυτός, επειδή για πρώτη φορά η Honda δίνει και στους τέσσερις αναβάτες της ίδιο εξοπλισμό). Ο χρόνος του Π. Εσπαργκαρό στην απολύτως πρώτη επαφή του με μια εντελώς νέα γι’ αυτόν και θεωρούμενη “δύσκολη” μοτοσυκλέτα, είναι εντυπωσιακός, και ο ίδιος δηλώνει απόλυτα ικανοποιημένος.
Στο ένα δευτερόλεπτο πίσω απο τον πρώτο βρέθηκε ο Α. Μαρκέθ, επίσης με Honda του 2021 (και όμορφα χρώματα!). Στην 15η θέση η πρώτη Yamaha M1 με test rider, που λόγω εμπειρίας (Κράτσλοου!) ήταν μπροστά απο τους “νέους”, δηλαδή τον Μπαστιανίνι, το Σαλβαντόρι (που τελικά προτιμήθηκε απο την Αprilia η οποία αποδέσμευσε τον Σμιθ, ή ο Σμιθ αρνήθηκε να παραμείνει σαν δοκιμαστής), τον Μαρίνι και τον Μαρτίν (και οι τρεις νέοι της Ducati δήλωσαν εντυπωσιασμένοι απο τη δύναμη της μοτοσυκλέτας, και δεν φσνηκαν να αντιμετωπίζουν πρόβλημα προσαρμογής, στις δοκιμές τουλάχιστον, γιατί ο αγώνας είναι άλλο πράγμα).
Στην εικοστή θέση όπως είπαμε ήταν ο Ρόσσι, και τον ακολούθησε ο Πετρούτσι στην πρώτη επαφή με το ΚΤΜ, που ωστόσο ήταν μπροστά σε χρόνο απο τον Μπίντερ και τον Λεκουόνα, στα 2” πιο αργοί απο τον Κουαρταραρό.
Οι αναβάτες που έκλεισαν την λίστα των χρόνων ήταν οι δοκιμαστές των ομάδων, που δοκίμαζαν νέα εξαρτήματα κα διαφορετικές ρυθμίσεις, γι’ αυτό και οι ταχύτεροι γύροι τους δεν είναι αντιπροσωπευτικοί (+3” μέχρι και +4″). Αλλά, αυτή δεν ήταν παρά η πρώτη επαφή όλων, παλιών και καινούργιων, με τις νέες τους μοτοσυκλέτες. Στις επόμενες επίσημες δοκιμές θα είμαστε σε θέση για πληρέστερα συμπεράσματα, ενώ και οι αγώνες (για πρώτη φορά θα υπάρξουν δύο νυχτερινοί!).
Κατι τελευταίο, αλλά σημαντικό, που θα θέλαμε να τονίσουμε προς τους φίλους αναγνώστες που αγαπούν το MotoGP, είναι ότι και στις επίσημες δοκιμές οι αναβάτες προσπαθούν να κάνουν όσο το δυνατόν καλύτερο χρόνο, και ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ όσους περισσότερους αντιπάλους μπορούν. Είναι η δουλειά τους και η επιδίωξή τους να είναι ταχύτεροι και να το δείχνουν στους άλλους, γιατί αυτό έχει πολύ μεγάλη ψυχολογική αξία. Αρα, εκτός των περιπτώσεων που υπάρχει κάποιο τεχνικό πρόβλημα ή πτώση, πρέπει να ξέρουμε ότι στη διάρκεια του καθε διημέρου οι οδηγοί προσπαθούν στο 100%, και οι διαφορές τους είναι ενδεικτικές. Περιμένουμε τώρα, να καταγράψουμε τις ανατροπές τις επόμενες μέρες.
ΤΑΧΥΤΕΡΟΙ ΓΥΡΟΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΗΜΕΡΩΝ ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ 6-7/3 (ΣΕ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ)