Μπορεί η είσοδος της Υamaha στους αγώνες να ξεκίνησε με τον πιο ρομαντικό τρόπο, όταν το 1955 μια ομάδα αναβατών, φορώντας τις λευκές υφασμάτινες φίορμες των εργατών του εργοστασίου συμμετείχε επίσημα στην ανάβαση του Fuji με τα YA-1 125, κατακτώντας την πρώτη θέση της κατηγορίας με τον Τερούο Οκάντα, αλλά η πρώτη συμμετοχή σε Grand Prix του Παγκοσμίου έγινε το 1961, ακριβώς 60 χρόνια πριν!
Ηταν η πρώτη χρονιά της Yamaha ατο Παγκόσμιο, και ο πρώτος αγώνας ήταν το Ιsle of Man, όπου συμμετείχε με τον Φούμιο Ίτο και την RD48 250, με δίχρονο, δικύλινδρο κινητήρα με περιστροφικές. Ο Ιτο ήρθε έκτος στην κατηγορία του, μια καθ’ όλα αξιοπρεπή θέση για πρώτη εμφάνιση, μόνο που τα χρώματα των αγωνιστικών Υamaha το 1961 (και για τα δύο επόμενα χρόνια), ήταν πολύ απλά, δηλαδή μαύρο ρεζερβουάρ και λευκό φαίρινγκ.
Το 1964 ο Φιλ Ρηντ υπέγραψε στην Yamaha, με στόχο την κατάκτηση του Παγκοσμίου τίτλου των 250, κάτι που κατάφερε. Η παγκόσμια πρωταθλήτρια του 1964 ήταν η RD 56, με κινητήρα πολύ κοντά σε αυτόν της RD 48 αλλά πολλές βελτιώσεις, και, για πρώτη φορά, νέα χρώματα με την προσθήκη της κόκκινης γραμμής στο λευκό φαίρινγκ (και στο πανω μέρος του ρεζερβουάρ).
Από το 1964 και μέχρι σήμερα, το λευκό-κόκκινο πάνω σε μια μοτοσυκλέτα δρόμου φέρνει άμεσα στο νου ένα μόνο όνομα, αυτό της Yamaha. Oλες οι εργοστασιακές και ιδιωτικές racers Yamaha στα 125, 250, 350, 500 και 750, ήταν λευκές με κόκκινες γραμμές σε φαίρινγκ, σέλλες και ρεζερβουάρ για τέσσερις δεκαετίες, του ΄60, του ’70, του ’80 και του ΄90, μέχρι πια που οι χορηγοί μετέτρεψαν τις μοτοσυκλέτες σε πολύχρωμα πλαστικά patchwork και η ταυτότητα των εργοστασίων χάθηκε, θυσιάστηκε στον βωμό του εμπορίου, του χρήματος, της διαφήμισης.
Ο Καλ Κράτσλοου δεν είχε πολύ μεγάλη εμπλοκή με την εργοστασιακή ομάδα της Yamaha στην καρριέρα του, αλλά τα χρόνια που που πέρασε μαζί της ήταν ιδιαίτερα σημαντικά: Το 2009 κατέκτησε με Υamaha R6 τον πρώτο και μοναδικό παγκόσμιο τίτλο του στα Supersport, και μετά απο μια μέτρια χρονιά στo παγκόσμιο Superbike το 2010 με R1 (5ος, με τρείς νίκες), η Yamaha “τον ανέβασε” στο MotoGP, όπου και πέρασε τρία χρόνια με την ομάδα της Tech3, με συνολική συγκομιδή πέντε βάθρα και την πέμπτη θέση της βαθμολογίας του 2013.
To 2013 η σχέση αυτή σταμάτησε απότομα και “παράξενα” καθώς ο Κράτσλοου υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την εργοστασιακή ομάδα της Ducati, στη θέση του (αποδεσμευμένου) Νίκυ Χαίηντεν. Αλλά ένα χρόνο μετά, το 2014, η Ducati διέκοψε πρόωρα (μονομερώς) το συμβόλαιο του Κράτσλοου λόγω φτωχών αποτελεσμάτων παίρνοντας τον εκρηκτικό Ιαννόνε στη θέση του, ενώ ο Εγγλέζος αξιοποίησε την καλή σχέση του με τον Λίβιο Σούπο και βρήκε μια θέση στη δορυφορική ομάδα του Λούτσιο Τσεσινέλλο LCR, έχοντας απ’ ευθείας συμβόλαιο με το ΗRC, και ισχυρή υποστήριξη απο την Castrol.
Πέντε χρόνια, τρείς νίκες και 12 βάθρα μετά (αλλά προς το τέλος της δεκάδας των βαθμολογιών), η καρριέρα του Καλ Κράτσλοου ως αναβάτη του MotoGP έφτασε στο τέλος της, αλλά αναζωπυρώθηκε η παλιά αγάπη με την Υamaha, και ξεκίνησε ένα νέο κεφάλαιο, σαν επίσημος δοκιμαστής πλέον.
To γιατί το εργοστάσιο επέλεξε έναν καινούργιο δοκιμαστή του, που μέχρι χτές ήταν σε αντίπαλη ομάδα, για να εορτάσει τα 60 χρόνια της Yamaha στα Grands Prix βάφοντας την εντυπωσιακή Μ1 του 2021 στα κλασσικά αγωνιστικά της χρώματα του λευκού και κόκκινου, είναι προφανές: Γιατί ο Κράτσλοου είναι ο πιο διάσημος (και πιο γρήγορος) απο όλους τους test riders (με πολύ μεγάλη εμπορικότητα στο Ηνωμένο Βασίλειο), και όλοι οι επίσημοι αναβάτες (και οι ομάδες τους) έχουν συμβόλαια με χορηγούς, και φυσικά δεν μπορούν να αλλάξουν χρώματα στις μοτοσυκλέτες της Μonster και της Petronas.
Ας θαυμάσουμε λοιπόν την “κλασσική” Μ1 με τον Καλ Κράτσλοου στις δεύτερες επίσημες δοκιμές του Κατάρ που έχουν ήδη ξεκινήσει (10-12/3), και “θα του συστήναμε” (εξ’ αποστάσεως!), να μην ακούει τα πικρά σχόλια των “πρώην”, σαν το φαρμακερό τουϊτ του Λορένθο (“σας το είπα”), που φάνηκε σαν “να χάρηκε” για την πτώση του Κράτσλοου στις πρώτες δοκιμές.
Η άποψή μας είναι ότι τα πηγαίνει πολύ καλά, και η ομάδα είναι τόσο ευχαριστημένη μαζί του, που δεν αποκλείεται να τον δούμε σαν wild card σε έναν ή περισσότερους αγώνες (όπως ήταν η αρχική, προ Covid, συμφωνία με τον Λορένθο το 2020, η οποία διεκόπη γιατί ο Ισπανός φάνηκε πολύ αργός). Αυτά έχουν όμως οι αγώνες: Ολοι έρχονται και παρέρχονται, εκτός αν το μικρό τους όνομα είναι Βαλεντίνο και το επώνυμο Ρόσσι!