Ακριβώς 110 χρόνια πριν, το Σωτήριον έτος 1905, ένας πωλητής ανταλλακτικών αυτοκινήτων απο την Ιντιάνα, αποφάσισε να φτιάξει μια «πίστα» δοκιμών και αγώνων αυτοκινήτου (πιο σωστά, πιστα για «άμαξες χωρίς άλογα»), στην Ινδιανάπολη. Ο Carl Graham Fisher (1874-1938) στα 30 χρόνια του, ήταν απο τους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούντο με φρενήρεις ρυθμούς στη νέα μεγάλη ανακάλυψη, αυτή του αυτοκινήτου, και στις απεριόριστες δυνατότητες που παρουσίαζε.
Carl Graham Fisher (1874-1938) Ο εμπνευστής, σχεδιαστής, κατασκευαστής και πρώτος Πρόεδρος της πίστας της Ινδιανάπολης.
- Απο τις πρώτες του ενέργειες, ήταν να αναμιχθεί με τους αγώνες, γιατί το αυτοκίνητο ήταν συνυφασμένο με τον συναγωνισμό απο την πρώτη μέρα. Ηταν εξ’ άλλου γνωστό ότι για να πουλήσεις αυτοκίνητα έπρεπε οπωσδήποτε να διακριθείς στους αγώνες. Κυριολεκτικά δεν υπήρχε άλλος τρόπος τότε (ούτε και σήμερα βέβαια, αλλά θα θυμηθούμε τα δικά μας και θα κλάψουμε για τις χαμένες δεκαετίες της Ελλάδας). Συνόδεψε λοιπόν φίλους του σε αγώνες στη Γαλλία, πήγε και στην Αγγλία να δει το Brooklands, και επέστρεψε στις ΗΠΑ αποφασισμένος να φτιάξει μια οβάλ πίστα, επειδή είχε πεισθεί ότι οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές έφτιαχναν καλύτερα αυτοκίνητα επειδή τα δοκίμαζαν και τα τελειοποιούσαν σε πίστες δοκιμών και αγώνων (ενώ οι Αμερικανοί κατασκευαστές στους δρόμους γύρω απο τα εργοστάσιά τους). Στη χώρα της ευκαιρίας και της επιχειρηματικότητας δεν ήτν δύσκολο να βρεί συνεταίρους και χρηματοδότες και να αγοράσουν μια επίπεδη έκταση 1300 στρεμμάτων λίγα χιλιόμετρα έξω απο την Ινδιανάπολη για 72.000 δολλάρια, και να σχηματίσουν την εταιρεία Indianapolis Motor Speedway Company την άνοιξη του 1909. Αμέσως άρχισαν οι εργασίες και οι πρώτοι αγώνες προγραμματίστηκαν για το ίδιο καλοκαίρι. Για τη διαμόρφωση του εδάφους δούλεψαν 500 εργάτες, 300 μουλάρια και ένας στόλος ατμοκίνητα μηχανουργικά. Η πίστα ήταν απο συμπιεσμένο χώμα, με πολλαπλές στρώσεις χαλικιού και ένα μίγμα πίσσας και λαδιού ανάμεσα. Το αρχικό σχέδιο ήταν οβάλ μήκους 3 μιλίων με τέσσερις κεκλιμένες στροφές (bankings) κλίσης 9 έως 12 μοιρών και 0 μοίρες στις ευθείες, αλλά τελικά έγινε 2,5 μίλια για να χωρέσουν οι κερκίδες των 12000 θεατών. Οι πρώτοι αγώνες έγιναν στις 14 Αυγούστου του 1909 και δεν ήταν αυτοκινήτου αλλά ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΤΑΣ!
- Η εκκίνηση του πρώτου αγώνα στην Ιστορία της Ινδιανάπολης.
- Είναι 14 Αυγούστου 1909 και ο αγώνας είναι μοτοσυκλεττών!
Πράγματι, προγραμματίστηκε ένα τριήμερο με 15 αγώνες διαφορετικών αποστάσεων, αλλά ολοκληρώθηκε μόνο η πρώτη μέρα, επειδή η επιφάνεια της πίστας δεν ήταν κατάλληλη για δίκυκλα. Η Ομοσπονδία Αμερικανών Μοτοσυκλεττιστών δεν έδωσε άδεια για επόμενο αγώνα και, αν είναι δυνατόν, δεν ξαναγύρισε τροχός μοτοσυκλέττας στην πιο φημισμένη πίστα της Αμερικής για…99 ολόκληρα χρόνια, μέχρι το Moto GP του 2008! Θα επιστρέψουμε στα δικά μας, αλλά ας δούμε πρώτα τι έγινε με τους πρώτους αγώνες αυτοκινήτου.
Ο νικητής του πρώτου αγώνα, σε εφημερίδα της Ιντιάνα.
Στις 19 Αυγούστου 1909, η πίστα υποδέχθηκε εννέα κατασκευαστές αυτοκινήτων για ένα τριήμερο δοκιμών και αγώνων. Την πρώτη μέρα, μπήκαν 20000 θεατές με 1$ εισιτήριο, αλλά απο την αρχή το οδόστρωμα παρουσίασε τεράστια προβλήματα: Oι οδηγοί γέμιζαν χώμα και λαδι, και οι πέτρες άρχιζαν να σχηματίζουν σωρούς στις στροφές και να ανοίγουν αυλάκια στις γωνίες. Το πρώτο θανατηφόρο (οδηγός και ο μηχανικός του) δεν άργησε να συμβεί στον αγώνα των 250 χιλιομέτρων και οι υπεύθυνοι της Αμερικάνικης Ομοσπονδίας Αυτοκινήτου απείλησαν να διακόψουν το πρόγραμμα. Ο Φίσερ υποσχέθηκε ότι θα τα φτιάξει όλα, και την δεύτερη μέρα (25000 θεατές) ένας στρατός εργατών «έστρωνε» το χώμα και ράντιζε όλη τη πίστα με λάδι (!!!) για να μην ξεκολλάνε τα χαλίκια, πριν απο κάθε εκκίνηση. Πράγματι, έγιναν δύο ρεκόρ και όλοι οι αγώνες τερμάτισαν χωρίς απρόοπτα, αλλά την τρίτη μέρα (35000 θεατές), δύο ακόμα θανατηφόρα και ένα αυτοκίνητο που σκότωσε δύο θεατές, έκαναν την Ομοσπονδία (ΑΑΑ) να απαγορεύσει οποιονδήποτε αγώνα στο μέλλον αν δεν βελτιωνόταν η κατάσταση. Ναι, αλλά πως; Να πέσει «άσφαλτος»; Αυτό ήταν ανήκουστο εκείνη την εποχή αφού «στρωμένοι» με τσιμέντο ή άλλα υλικά ήταν μόνο ορισμένοι δρόμοι του κέντρου των μεγάλων πόλεων, και όλο το οδικό δίκτυο ήταν χωματόδρομοι. Η απόφαση πάρθηκε άμεσα, τον Αυγόυστο του 1909, αμέσως μετά την απαγόρευση: Θα έστρωναν την πίστα με …τούβλα! Πράγματι, δόθηκαν οι παραγγελίες και τον Σεπτέμβριο άρχισε η κατασκευή. Πέντε κατασκευαστές της περιοχής παρέδωσαν στην πίστα 3.200.000 τούβλα βάρους 4,5 κιλών το καθένα, και εκατοντάδες εργάτες άρχισαν να τα στρώνουν με προσοχή: Tα «φύτευαν σε μια στρώση άμμου 5 εκατοστών, τα ευθυγράμμιζαν και γέμιζαν τα κενά με ειδικό κονίαμα. Το τελευταίο τούβλο ήταν απο ατοφιο χρυσό και τοποθετήθηκε απο τον Κυβερνήτη της Ιντιάνα! Αμέσως η πίστα ονομάστηκε «Βrickyard» («τουβλάδικο»!), και σήμερα παραμένει μια σειρά μήκους 91 εκατοστών πάνω στη γραμμή της εκκίνησης (φωτ.).
- Μια σειρά τούβλων μήκους 91 εκατοστών απο την κατασκευή του Σεπτεμβρίου 1909,
- παραμένει και σήμερα στην γραμμή της εκκίνησης.
Η πίστα της Ινδιανάπολης γνώρισε μεγάλες δόξες στον αιώνα που πέρασε, και συνεχίζει να γνωρίζει και στον 21ο. Απο το 1911 οργανώθηκε το ετήσιο γεγονός, ο αγώνας των 500 μιλίων (το περίφημο Indy 500), και εκατοντάδες οδηγοί δοξάστηκαν σε χιλιάδες αγώνες και σε εκατομμύρια χιλιόμετρα δύσκολου και συχνά “παρανοϊκου” συναγωνισμού. Δημιουργήθηκε και κατηγορία αγωνιστικών αυτοκινήτων τύπου Formula, τα πιο δυνατά και γρήγορα αγωνιστικά αυτοκίνητα της Ιστορίας, με το όνομα της πίστας: “Ιndycars”. Και για να γίνει κατανοητός ο χαρακτηρισμός “συχνά παρανοϊκός”, θα πούμε ότι το ρεκόρ πίστας είναι…382,216χ.α.ω., και το έχει απο το 1996 ο Ολλανδός Arie Luyendyk, ενώ το ρεκόρ του αγώνα των 500 μιλίων (μαζί με τα pit stops φυσικά) ήταν για 21 χρόνια του ιδίου με μ.ω.τ. 299 χ.α.ω., μέχρι το 2013 που του το πηρε ο Tony Canaan με 301,644 χ.α.ω.
- Η πίστα πριν την ολοκλήρωσή της.
Πριν αφήσουμε το παρελθόν για να δούμε την «σύγχρονη» πίστα όπου την Κυριακή 9 Αυγούστου παίρνει εκκίνηση το MotoGP για το δεύτερο μισό της, συναρπαστικής αυτής χρονιάς, ας αναφέρουμε ένα μόνο περιστατικό απο τα τόσα και τόσα που συυνέβησαν στην Ινδιανάπολη μέσα στις δεκαετίες. Κάτι που έχει ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ σχέση με κάθε αυτοκίνητο και μοτοσυκλέττα που οδηγήσαμε και που οδηγούμε. Ηταν λοιπόν το 1911, όταν τα 500 μίλια οραγνώθηκαν για πρώτη φορά. Ανάμεσα στις 40 συμμετοχές ήταν ο Roy Harrounο οποίος αποφάσισε να οδηγήσει solo, χωρίς τον μηχανικό του μέσα στο αυτοκίνητο (όπως ήταν η πρακτική της εποχής παρ’ ότι δεν το επέβαλλε κάποιος κανονισμός), για να είναι ελαφρύτερος και να πηγαίνει πιο γρήγορα. Ομως, η σπουδαιότερη δουλειά του μηχανικού-συνοδηγού στους αγώνες πίστας, ήταν να…κυττάει πίσω και να λέει στον οδηγό ποιοί τους ακολουθούσαν και αν τους πλησίαζαν! Ο Ηarroun λοιπόν είχε την έμπνευση να τοποθετήσει ένα…καθρέφτη στο παρ μπριζ, κι έτσι έβλεπε τι γινόταν πίσω του! Ηταν ο νικητής του πρώτου Indy 500 με το Marmon Wasp που οδηγούσε, και ήταν η πρώτη φορά που τοποθετήθηκε καθρέφτης σε αυτοκίνητο ή μοτοσυκλέττα, όπως έχει καταγράψει τα πράγματα η ιστορία!
Μουλάρια μεταφέροντας μετρητικές συσκευές για την κλιση του οβάλ.
- Ατμοκίνητα μηχανήματα διαμορφώνουν την πίστα, που ολοκληρώθηκε απο τον Μάϊο μέχρι τις 10 Αυγούστου του 1909.
- 1998. Η Formula 1 επιστρέφει στις Η.Π.Α. μετά απο 6 χρόνια απουσίας και ο πρώτος αγώνας αποφασίστηκε να γίνει στην Ινδιανάπολη. Αρχίζουν εντατικές εργασίες για την κατασκευή μιας ολοκαίνουργιας πίστας F1 με κάθε γνωστό και παραδεκτό μέτρο ασφαλείας, και το αποτέλεσμα είναι μια διαδρομή 4,192 μέτρων με δεξιά φορά (η Ινδιανάπολη είναι αριστερόστροφη), που χρησιμοποιούσε αυτούσια μια απο τις τέσσερις κεκλιμένες στροφές του οβάλ. Ο αγώνας είχε μεγάλη επιτυχία, αλλά το 2007 ανακοινώθηκε ότι δεν θα συνεχίσει εκεί η F1 ( οι λόγοι είναι οι γνωστοί οικονομικοί του πανούργου Eccleston) που τελικά πήγε στο νέο σιρκουϊ του Austin. Την ίδια χρονιά, το 2007, έγινε συμφωνία με την RedBull να γίνει ΜotoGP τον επόμενο χρόνο, και αμέσως ξεκίνησαν εργασίες στην πίστα της F1 για να γίνει κατάλληλη για μοτοσυκλέττες, με την έγκριση της FIA και της FIM. Η διαδρομή έγινε αντίθετη με τη φορά του ωρολογίου (αριστερόστροφη όπως και οι αγώνες Indycars), και το οβάλ καταργήθηκε, με τέσσερις νέες στροφές να δημιουργούνται στο εσωτερικό του (1,2,3,4 στο σχήμα, ή “snakepit complex”). Επίσης, η διπλή φουρκέτα στην απέναντι ευθεία άλλαξε και έγινε κανονικό «S» (7,8,9,στο σχήμα). H πίστα έχει 16 στροφές (10 αριστερές και 6 δεξιές) και μήκος 4,216 μέτρων. Λόγω της μεγάλης ευθείας των 870 μέτρων που καταλήγει στην ανοιχτή είσοδο του οβάλ, οι τελικές είναι υψηλές, της τάξεως των 340+χ.α.ω., αλλά η μ.ω.τ. είναι μάλλον χαμηλή στα 160 χ.α.ω., με νικητή του 2014 τον Μαρκέθ, και τους Λορένθο και Ρόσσι μαζί του στο βάθρο. Αρα και φέτος θα γίνει «πόλεμος» στο MotoGP Ινδιανάπολης, μόνο που για την Ιστορια της πίστας δεν θα είναι παρά ακόμα μια μάχη ανάμεσα στις τόσες και τόσες που έχει «δεί» να συμβαίνουν. Και πάντα, μα πάντα, όλοι, νικητές και ηττημένοι, επιστρέφουν για περισσότερα! Δ.Π.
Πίστα F1
Πίστα Moto GP
Δημοσιεύματα για τους «τολμηρούς αναβάτες» (daredevils) που θα έτρεχαν στη νέα πίστα!
*Πηγή στοιχείων άρθρου: wikipedia.com
Εδώ στοιχεία απο το motogp.com.
{AG}indianapolis{/AG}