REGULARITY ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΙΑΠΩΝΙΚΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑΣ, ΣΤΙΣ 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ)
ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ;;;!!
!Άμεσα ήρθε η ανακοίνωση απο την Ελληνική Λέσχη Ιαπωνικής Κλασσικης Μοτοσυκλετας για την επόμενη εκδήλωσή της, που είναι η (θρυλική!) Αναβαση Παρνηθας, σε ρυθμους Regularity βεβαίως, αλλά αυτό λίγη σημασία έχει μπροστά στην ουσία του γεγονότος.
Η οποία (ουσία) είναι, ότι θα αναβιώσουν μετά απο μισό αιώνα σκηνές απο τις αναβασεις της δεκαετίας του 1960, όταν “το βουνό” ήταν τόπος ιερός για τους φίλους του μηχανοκίνητου αθλητισμού, και οι “αγωνιστικές μοτοσυκλέτες” στην πλειοψηφία τους ήταν απολύτως νορμάλ (αγορασμένες τις περισσότερες φορές απο τους ίδιους τους οδηγούς), με μεγάλα τιμόνια και “γδυμένες” εντελώς, απο φτερά, φώτα κτλ., όχι για να μην “γδαρθούν” απο τις πτώσεις αλλά για να ελαφρύνουν, και βέβαια να πάρουν “αγωνιστική “οψη”.
Μετά το μέσον της δεκαετίας του 1960, όταν ακόμα κυριαρχούσαν σε κάθε επίπεδο οι Βρεττανικές κάθετες δικύλινδρες, όποιος ήθελε να τρέξει με Ιαπωνική μοτοσυκλέτα σε “μεγάλα κυβικα”, είχε μία και μόνη επιλογή: Την Honda CB 450 K0, την μοτοσυκλέτα που μέχρι το 1972 (και την Ζ1) ήταν η “πιο προηγμένη τεχνολογικά μοτοσυκλέτα παραγωγής στον κόσμο”.
Ετσι, το 1968 ο δεκαοκτάχρονος Νίκος Γκουντούφας αγόρασε απο την αντιπροσωπεία (ναι, απο “τον Σαρακάκη”) μια Honda CB 450 (φωτ. δεξιά), την “έγδυσε” ώς όφειλε, και κατέκτησε το πρώτο του Πρωτάθλημα, που τότε ήταν μικτό και περιλαμβανε δύο σιρκουϊ και πέντε αναβασεις.
Φυσικά, στις Αναβάσεις αυτές περιλαμβανόταν η Πάρνηθα, και το 1969 την επιλογή του Γκουντούφα ακολουθησε και ο Πρωταθλητής Γιαννης Τόγελος (μεγάλο όνομα της εποχής). Στο βίντεο που ακολουθεί, μεταξύ 0.18” και 0.40”, μπορείτε να δείτε τα περάσματα των δύο μεγάλων αντιπαλων, του Γιαννη Τόγελου και του Νίκου Γκουντούφα, με τις δύο Honda CB 450! Αργότερα, ο Νίκος είχε τον πρώτο του σοβαρό τραυματισμό στην Ανάβαση Φιλερήμου στη Ρόδο, όταν το μαρσπιέ καρφώθηκε στην άσφαλτο απο το γύρσιμο. Την επομενη χρονιά συνεχίστηκε η εντυπωσιακή άνοδός του, με αγωνιστικές μοτοσυκλετες πλέον, που του έδωσε 8 Πρωταθλήματα μαζί με τον τίτλο του πρώτου “Ευρωπαίου” Ελληνα αναβατη αγωνιστικής μοτοσυκλέτας-ήταν ΤΟΣΟ καλός!
(ΕΔΩ το βίντεο του 1969, μεταξύ 0.18 και 0.40. Προηγείται ο Β. Μακαρώνας, Πρωταθλητής 1968 με BSA 650 και το Νο 1): https://www.youtube.com/watch?v=BB0cqwtdBfQ)
Τώρα, σαν (φανατικοί) θαυμαστές της συγκεκριμένης μοτοσυκλέτας (για Ιστορικούς, αισθητικούς αλλά και προσωπικούς λόγους, που θα αναλύσουμε σε επόμενο άρθρο-“Classic test”), δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε να περάσει η ευκαιρία του να “ανέβουμε” το Βουνό με μία μοτοσυκλέτα σαν κι αυτές των Τόγελου-Γκουντούφα, ακολουθώντας τα πατήματά τους με μια άλλη Honda CB 450 (και σε μια άλλη μορφή “αγώνα”), πενήντα δύο χρόνια μετά την τελευταία φορά που η πρώτη προσπαθεια του Σοϊχίρο να αντιμετωπίσει τα Εγγλέζικα κυβικά με την ευρηματική του τεχνολογία,”έγραψε” στο Αττικό βουνό.
Τότε, είμαστε πολύ μικροί (δεν προλάβαμε να δούμε ανάβαση μοτοσυκλετών στην Παρνηθα). Σήμερα, αρκετά μεγάλοι (για να τα έχουμε δει όλα!). Αλλά και η Παρνηθα και η CB 450, “δεν έχουν ηλικία”, και διαθέτουν την απαραίτητη μαγεία για να μπορέσουν να υποτάξουν τον χρόνο και να τον κρατήσουν σταματημένο μέχρι και το πέρασμα της τελευταίας μοτοσυκλέτας, την Κυριακή 28 Νοεμβρίου του 2021.
Ευχαριστoύμε την Ελληνική Λέσχη Ιαπωνικης Κλασσικής Μοτοσυκλέτας, που “απελευθέρωσε” τη μαγεία!
Θα τα πούμε εκεί…
Εξαιρετικό άρθρο!!!