MOTOGP, ARAGON, RACE: ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕΣ ΚΑΛΑ…
ΜΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ (ΑΡΝΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΩΝ) ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ
Δυστυχώς, ακομα και οι πλεον πιστοι οπαδοι του ταλέντου, της ταχύτητας και της σιδερένιας θέλησης του Μαρκ Μαρκέθ, θα πρέπει να παραδεχτουν ότι ο Ισπανος 8 φορές Παγκοσμιος, κατάφερε να συγκεντρώσει ολα τα φώτα επανω του στην επιστροφή του, αλλά για ολους τους λαθος λογους.
Γιατί, παρα το διάτρητο και χιλιομπαλωμένο σκεπτικό που θέλει όλα τα στραβά να χαρακτηρίζονται «αγωνιστικά συμβάντα» και να περνάνε «έτσι», δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το κάθε «συμβάν» με άσχημη κατάληξη, απο κάπου έχει ξεκινήσει. Και στην περίπτωση της πτώσης και εγκατάλειψης του Φάμπιο Κουαρταράρο στην τρίτη στροφή του πρώτου γύρου, όταν χτύπησε στον πίσω τροχό του Μαρκ Μαρκέθ και «παραχώρησε» άθελά του τον τίτλο του 2022 στην Ducati (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου), και παρ’ ότι η ευθύνη για κάθε «εμβολισμό» ανηκει 100% στον αναβατη που ακολουθεί και όχι σε αυτόν που προηγείται, το συμβάν «ξεκίνησε» απο τον Μαρκ Μαρκέθ.
Ο οποίος Μαρκέθ, σε μια πιστα που αγαπά, και παρά τις διαφορες δηλώσεις τύπου «θα δουμε», και «απλά θέλω να κανω γύρους», έκανε μια εκκινηση- όνειρο και βρέθηκε απο την 13η θέση στην έκτη, μετα την πρώτη στροφή. Ετσι, παρ’ ότι ξεκίνησε απο την πεμπτη σειρά, καταφερε να μπει μπροστα απο τον Κουαρταράρο που είχε εκκινησει απο την δεύτερη σειρά, στρίβοντας και την δεύτερη στροφή δυνατά, και την τρίτη, όπου…
…όπου, όπως ο ίδιος δήλωσε, λόγω “κρύου” ελαστικού είχε ένα γλύστρημα πίσω (όχι ιδιαίτερο), που το «έσωσε» κλείνοντας το γκάζι.
Τα διάφορα «αν δεν», είναι κάτι καθαρά θεωρητικό, που δεν έχει απολύτως καμμια αξία ή σημασία στην εξελιξη και στην ανάλυση καθε γεγονότος. Δεν θα καταφύγουμε λοιπον στην (για πολλους αναμενόμενη και «επιθυμητή») απαγγελία κατηγοριών κατά της «οδηγικής επιθετικότητας» του Μαρκ Μαρκέθ, όσο κι αν ακριβώς αυτή ήταν η γενεσιουργός αιτία του αγωνιστικού συμβάντος που ακολούθησε.
Γιατί στο σύγχρονο MotoGP, η εκκίνηση είναι ιδιαιτερα σημαντική: Οι γραμμές στην πίστα είναι πλέον συγκεκριμένες, στενές και αυστηρά οριοθετημένες, και τα προσπερασματα έχουν γίνει πιο δύσκολα ακριβώς γιατί όλοι επιταχύνουν δυνατά και φρεναρουν ακόμα πιο δυνατά, ενω η γραμμη εισόδου είναι μία (και χωράει μονο μία μοτοσυκλέτα). Δεν υπαρχουν λοιπον ηρωϊσμοί, και οι οδηγοι με την τεράστια πείρα τους αποφεύγουν τα ρίσκα σε φάσεις κυνηγητου και προσπεράσματος, γι’ αυτό και οι συντριπτικά περισσοτερες πτώσεις έρχονται απο λάθη των οδηγών σε φάσεις που είναι μονοι τους (φυσικά στις εισόδους).
Οταν λοιπον, όπως έλεγαν παλια, «η εκκινηση ειναι ο μισός αγώνας», ποιός θα μπορουσε ποτέ να κατηγορήσει κάποιον αναβατη, πιο αργό ή πιο γρήγορο, πιο «ήπιο» ή πιο επιθετικό, για το ότι προσπαθησε να κερδίσει θέσεις κανοντας μια εξαιρετική εκκίνηση; Απο όσο μπορουμε να θημηθουμε, ακριβως το αντιθετο συμβαινει: Ο αναβατης αυτός παιρνει τα συγχαρητήρια όλων για την εκκίνησή του, που συνήθως ανταμοίβεται και με μια πολύ καλή θέση στον τερματισμό.
Ας δουμε τωρα τον Κουαρταράρο. Που επισης ήθελε (δηλαδή χρειαζόταν απεγνωσμένα) μια καλή εκκίνηση, για να μπορέσει να βρεθεί μπροστα απο όσες περισσοτερες Ducati ήταν δυνατόν, και αξιοποιώντας τον εξαιρετικό ρυθμό του αλλά και την καλη προσφυση της Μ1 στις εξοδους, να μείνει κοντά στην κορυφή (με κρυφο στόχο το βαθρο, και όχι το χαμηλότερο σκαλί, αν και αυτό αποτελούσε «μυστικό»)! Το αν θα καταφερνε να μπει αναμεσα στο δίδυμο Μπαστιανινι – Μπανιάϊα είναι αμφιβολο, και το πιθανοτερο είναι να τερματιζε κάπου στην πεμπτη θέση, αλλά αυτο δεν θα το μαθουμε ποτέ, έτσι δεν ειναι;
Γεγονός παραμένει ότι βλέποντας ακομα και τον Μαρκεθ να τον περνάει ερχόμενος απο τρείς σειρές πισω (αντί να έχει περάσει αυτός κάποιους άλλους), προσπαθησε να ανακτήσει θέσεις, επιχειρώντας (στην έξοδο της τρίτης -δεξιάς- στροφής, όπου βγήκε με πολλά) να περάσει απο δεξιά τον Μαρκέθ, για να πλασσαριστεί στην επόμενη αριστερή. Ακριβώς εκεί, το γλύστρημα με ταυτόχρονο «σώσιμο» με κλείσιμο του γκαζιου και επεμβαση των ηλεκτρονικών, άρα κοψίματος ταχύτητας, του Μαρκ Μαρκέθ, έφερε την επαφή-χτύπημα απο πίσω και την άσχημη πτώση (άσχημη, γιατί μπερδεύτηκε με την μοτοσυκλέτα και γιατί ακολουθούσαν άλλοι 15 οδηγοι, και ευτυχώς που γλύτωσε με μώλωπες).
Ειναι ευθύνη του Μαρκέθ το ότι προσπαθησε να κανει καλή εκκίνηση κερδίζοντας 7 θέσεις στον πρωτο γύρο; Φυσικά και όχι, και το γλύστρημα είναι κατι φυσικό, και καθολου σπανιο, που το βλεπουμε συνεχως, συνήθως «ελεγχόμενο». Εφ΄όσον δεν φρενάρισε, ή δεν άλλαξε ξαφνικά γραμμή για κάποιο αδικαιολόγητο λόγο, δεν έχει απολύτως καμμία ευθύνη, ούτε και υποχρέωση του να βλέπει τι γίνεται, και ποιός έρχεται (και απο που) ΠΙΣΩ του, μια και αυτός που προηγείται, παντα κινδυνεύει περισσοτερο απο τον εμβολισμό του πίσω.
Αντίθετα, ο Κουαρταράρο, αργώντας («κάπως») στην εκκίνηση, και θέλοντας να βρεθεί αμέσως κοντά στην κορυφή επειδή πίστευε στο καλό αποτέλεσμα (και όχι απλά σε μια «ασφαλή» κούρσα συντήρησης της βαθμολογικής διαφοράς), δεν υπολόγισε την πιθανοτητα αστοχίας, γλυστρήματος, ακομα και ενός λαθους του αναβάτη που βρέθηκε μπροστά του, ίσως επειδή αυτός ήταν ο Μαρκέθ, δηλαδή μια «εγγύηση» ταχύτητας. «Εβλεπε» μόνο το προσπέρασμα, και αυτό υπήρξε το λαθος του. Αλλά απο την άλλη πλευρά, έκανε ακριβως αυτό που έπρεπε να κάνει καθε γρήγορος οδηγός, καθε παγκόσμιος πρωταθλητής αντάξιος του τίτλου του: Να ανοιξει το γκάζι τέρμα, να προσπεράσει τους παντες και να κυνηγήσει το βάθρο.
«Αν» (και εδω το «αν» επιβάλλεται!) στη θεση των δύο ήταν άλλοι αξιόλογοι οδηγοι, ας πούμε, οι Ζαρκό και Ολιβέϊρα, πολυ λιγοτερα πραγματα θα είχαν ειπωθεί, σχολιαστεί και γραφτεί. Εδω όμως, η επιστροφη του Μαρκ Μαρκεθ μετά απο 112 μέρες ΕΤΥΧΕ να αποβεί καθοριστική για τον τίτλο του 2022, ΕΤΥΧΕ να κάνει απο δυσκολη και αμφίβολη, εντελώς απιθανη την κατάκτησή του για δεύτερη φορά απο τον Φάμπιο Κουαρταράρο, ο οποίος, όπως και ο ίδιος, αδικείται απο τη μοτοσυκλέτα του, μια και σήμερα ΚΡΙΤΗΡΙΟ στο ΜotoGP είναι η Ducati και μόνο η Ducati, που στην Αραγωνία δικαίως σφράγισε τον φετινό Τίτλο των Κατασκευαστών (και αυτό δεν έχει σχέση με τα νούμερα συμμετοχής, αλλά με το ότι όντως είναι η καλύτερη, και τα άλλα εργοστάσια δεν προκειται να δουν τίτλο αν δεν την πλησιάσουν).
Ομως, αν το καθοριστικό για τον φετινό τιτλο Οδηγών συμβαν μεταξύ των δύο μεγαλων ταλέντων του ’10 και του ’20 που προήλθε απο την «ορμητική βιασύνη» του πρωτου και απο το αναπόφευκτο «λαθος» του δεύτερου μπορεί να χαρακτηριστεί ασφαλώς σαν αγωνιστικο συμβάν, πρώτον γιατί “έτυχε” και δεύτερον γιατί δεν υπηρξε πρόθεση (η προσπαθεια κατάκτησης- ανάκτησης θέσεων στον πρώτο γύρο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σαν «ανεύθυνη οδήγηση» γιατί τότε θα έπρεπε να τιμωρηθούν όλοι!), πως άραγε μπορεί να χαρακτηριστεί το δεύτερο, λίγες μονο στροφές μετά; Αυτό, που και παλι είχε σαν ακούσιο (αλλά αρνητικο) πρωταγωνιστή τον Μαρκ Μαρκέθ, και «θύμα» τον Νακαγκάμι, αυτή τη φορά με τραυματισμό στο δεξί χέρι που μπορεί να του κοστίσει τον αγωνα της πατρίδας του την Κυριακή;
Η επαφη του Κουαρταραρό, άφησε μερικά κομματια φαίρινγκ (απο τα «φτερά» μάλλον) αναμεσα στον πισω τροχό, τη σέλλα και το ψαλλίδι της Honda του Μαρκέθ. Κατι έγινε αισθητο στην επομενη στροφή, μετα όλα ΟΚ, αλλά φτάνοντας στην στροφή Νο7, προσπαθησε να (τον) περάσει ο Νακαγκαμι στα φρένα, ανοιχτηκε και έμεινε πίσω, ενω ο Μαρκέθ στην έξοδο ενεργοποιησε το height device, τον ρυθμιστή ύψους (για καλύτερη πρόσφυση, κάτι που απο το 2023 θα επιτρέπεται μονο για τις εκκινήσεις σαν starting device, όπως ήταν και ο αρχικός του προορισμός). Ακριβώς τότε, το κομμάτι του φαίρινγκ που είχε παγιδευτεί εκεί, «μπλοκάρισε» τον πισω τροχό, με άμεσο αποτέλεσμα η μοτοσυκλέτα να παρεκκλίνει αριστερά (σαν να είχε πατηθεί το πίσω φρένο όσο ήταν γυρμένη δεξιά), και ταυτόχρονα να επιβραδύνει. Ο Μαρκέθ, εμφανως ξαφνιασμενος, προσπαθησε να την κρατήσει στην ευθεία, ενω ο Νακαγκαμι που επιτάχυνε απο πισω, δεν είχε που να πάει, και χτύπησε δύο φορές στην Honda Repsol (όπως αυτή έκανε «σπασμωδικές» κινησεις διορθωσης), πριν πέσει στο χειρότερο δυνατόν σημείο: Ακριβως στη μεση της πίστας, με τους άλλους αναβατες να επιταχύνουν πίσω του.
Αν και καμμία πτώση δεν μπορεί εκ των προτέρων να θεωρηθεί «χωρίς συνέπειες», η Ιστορία των GPs έχει δείξει ότι τα πιο τραγικά δυστυχήματα έχουν συμβεί μεταξύ των οδηγών, δηλαδή οι επερχόμενοι παρασύρουν και χτυπούν τον πεσμένο στο έδαφος συνάδελφό τους. Αρα, κρατάμε την ευτυχή κατάληξη (παρά τον τραυματισμό στα δάχτυλα του δεξιού χεριού), που οφείλεται βασικά στις εκπληκτικές αντιδράσεις των αναβατών, αλλά και κατά ένα μέρος στην καλή τύχη των αγώνων.
Η «αγωνιστική» συνέχεια αυτου του δραματικου πρωτου γύρου, ήταν η αναμενόμενη: Καπνοι και κομμάτια πλαστικου έφυγαν απο το πίσω μερος της μοτοσυκλέτας του Μαρκ Μαρκέθ, ο οποίος μπηκε στα πιτς και εγκατέλειψε τον αγώνα, για να ξεκινήσει εναν διαφορετικό αγωνα, του να «εξηγήσει» στον κόσμο ότι δεν είχε ευθύνη για τις δύο επαφές και τις τρείς εγκαταλείψεις, απο τις οποιες η μία ήταν καθοριστική για έναν Παγκόσμιο Πρωταθλητή, ένα εργοστάσιο και τον τίτλο του 2022.
Αν για μία και μοναδική φορά καποιο τέτοιο γεγονός θα μπορουσε και θα έπρεπε να χαρακτηριστεί σαν «αγωνιστικό συμβάν», αυτό θα ήταν η διπλή επαφή του Κουαρταραρό και του Νακαγκάμι επι του ΠΡΟΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟΥ Μαρκέθ: Ο Κουαρταρταρό έκανε λαθος βιασύνης, ο Νακαγκάμι στάθηκε άτυχος γιατί ο αναβατης μπροστά του αντιμετ΄ωπισε βλάβη στη μοτοσυκλέτα, και ο Μαρκέθ επισης άτυχος επειδή, κανοντας αυτό που κανει παντα (δηλαδή πηγαίνοντας όσο πιο δυνατά μπορεί, με δύο, με ενάμιση ή και με ένα χέρι), άθελά του ενεπλάκη σε φάση με τον πρωτοπορο της βαθμολογίας , ή πιο σωστά, έγινε ακριβώς το αντιθετο.
Που το προβλημα, τώρα.
Το προβλημα είναι, ότι ακριβώς όπως στην πολιτικη, υπάρχουν οπαδοι που κάνουν το άσπρο μαύρο, προσπαθωντας να ανακαλύψουν, να δημιουργήσουν και να αποδώσουν, προθέσεις που δεν υπάρχουν, στον ιδεολογικό τους αντίπαλο. Και ο Μαρκ Μαρκέθ έχει εχθρους και αντιπαλους λόγω του ότι έχει παρει έξη τίτλους στο MotoGP (ενώ π.χ. κανείς δεν θα πει άσχημη κουβέντα για τον Μορμπιντέλλι που καθεται πανω στο ασφαλές του συμβόλαιο κανοντας δωδεκάμηνη προπονηση). Με επιχείρημα και «πάτημα» την επιθετική οδήγηση του Μαρκέθ, κατι που αποτελει αναγκαια συνθηκη αν θέλεις να διατηρηθείς στην κορυφή και κατι για το οποιο έχει τιμωρηθεί στο παρελθόν (και σαφώς θα τιμωρηθεί και στο μέλλον, αν υπάρξει παράβαση, όπως πρέπει να γίνεται για όλους), έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τις σπασμωδικές κινήσεις της φρεναριστής μοτοσυκλέτας στην έξοδο της 7, σαν …πρόθεση του Μαρκέθ να πετάξει κατω τον Νακαγκάμι!
Ακομα και οι νέοι στο δίκυκλο, έχουν διαπιστώσει ότι οσάκις κανουν το λαθος να πατήσουν το πισω φρένο ενω βρισκονται γυρμενοι σε δεξιά στροφή, το δίκυκλό τους –εαν δεν διαθέτει προηγμενα ηλεκτρονικά με cornering ABS- θα εχει την τάση να ανασηκωθεί με συνεχή τιναγματα προς την αντιθετη πλευρά, που θα πρέπει να ελέγξουν, κλεινοντας φυσικά το γκάζι, για να μην βρεθουν εκτός δρόμου. Ειναι λοιπον πραγματικά κρίμα το να αγνοουνται ακομα και θεμελιώδεις νόμοι της φυσικης, προκειμενου να «κατηγορηθεί» ενας αναβατης –όποιος κι αν ειναι αυτός- και να περάσει μια αρνητική εικονα στο κοινό που δεν γνωρίζει πολλά (γιατί οι γνώστες γελάνε με τέτοιους ισχυρισμους).
Αντίθετα, για το πρωτο συμβάν, για το χτύπημα του Κουαρταραρό πανω στη Honda (που «έφερε» και το δεύτερο), δεν γίνεται πολλή συζήτηση πέρα απο το «κρίμα», που όλοι λέμε για τον Γάλλο μαχητή. Γιατί θα ήταν πολύ τραβηγμενο το να μεταφράσουν το λάθος του ενός σαν…πρόθεση του άλλου!
Το γεγονός είναι ότι η επιστροφη του Μαρκ Μαρκέθ, για τον οποίον ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα (όχι 112), ήταν εξαιρετικά άτυχη και συνδυάστηκε με την «ακύρωση» προσπαθειων ενός χρόνου του Κουαρταραρό να παλέψει για τον τίτλο ενώ υστερεί σε δύναμη μοτοσυκλετας (ή πιο σωστά, τα Ducati υπερτερουν όλων των άλλων). Αλλά αυτά γίνονται στους αγωνες, και ουδεμία εγγύηση υπάρχει ότι ο καθε αναβατης θα τερματίσει τον αγωνα και δεν θα αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα. Ειναι το βάρος των ονομάτων αυτό που δίνει ξεχωριστή δημοσιοτητα σε ό,τι τους συμβαίνει.
EΔΩ ΤΟ VIDEO ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΠΑΦΩΝ-ΠΤΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ (ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ “I’M SORRY”) ΤΟΥ ΜΑΡΚ ΜΑΡΚΕΘ: https://www.youtube.com/watch?v=vyl9BOhY_eQ
Το ότι την φετινή χρονιά το ενδιαφέρον έχει επικεντρωθει στην παση δυνάμει προσπαθεια της Ducati να κατακτήσει τον τίτλο («τους» τίτλους, γιατί στοχεύει στο triple crown, Κατασκευαστων, Oμαδων και Οδηγών), έχει κάνει ιδιαιτερα συμπαθή τον Φαμπιο Κουαρταράρο και την άνιση μαχη του απέναντι στα δυνατά, και πολυάριθμα, Ducati με τους πολύ ικανους αναβάτες, που έχουν μοιραστεί τις περισσοτερες νίκες. Οταν στην πρωτη δεκάδα των χρόνων, των εκκινήσεων και των τερματισμων υπάρχουν απο 5 μέχρι 7 Ιταλικές μοτοσυκλέτες, όπως είχαμε αναλύσει σε προηγουμενο άρθρο, στατιστικά είναι αδύνατον να χάσουν! Αρα, έκπληξη θα αποτελεσει η παρουσία άλλου εργοστασίου στο βάθρο, και αυτό γίνεται συνήθως απο τον Α. Εσπαργκαρό και την Aprilia, που μετά απο μια φυσιολογική κάμψη (συνέπεια της άσχημης πτωσης στις δοκιμές του Silverstone), επανήλθαν στην διεκδίκηση μετα την εγκατάλειψη του Κουαρταραρό.
Η Motorland της Αραγωνίας, είναι μια «εύκολη» στην εκμάθηση και στρωτή πίστα, όπου οι περισσοτεροι αναβατες δεν θέλησαν να παρουν ρίσκα, πολυ απλά γιατί απο την επομενη κιόλας εβδομάδα ξεκινουν οι εκτός Ευρώπης αγωνες (25/9 Ιαπωνία, 2/10 Ταϋλάνδη, 16/10 Αυστραλία, 23/10 Μαλαισία) και ένας τραυματισμός στην Ισπανία θα ήταν πραγματικά καταστροφικός. Απόδειξη γι’ αυτό, αποτελεί η απουσία πτώσεων και εγκαταλείψεων (εκτός των τριών του πρωτου γύρου) με περίπου πληρη αδιαφορία των τελευταίων και όσων αλλαζουν ομάδες, ενώ δυνατό αγώνα είχαμε στην πρώτη πεντάδα: Στην κορυφή, μεταξύ των Μπανιάϊα που προηγείτο απο την αρχή μέχρι (σχεδον) το τέλος και του Μπαστιανίνι που τελικά έκανε το πολυαναμενόμενο προσπέρασμα του τελευταίου γύρου, παιρνοντας τη νίκη που «του οφειλόταν» απο το Μιζάνο.
Με τους δύο κορυφαίους (και μελλοντικους teammates) να δίνουν την μαχη της νίκης σε ρυθμό που κανείς δεν μπορουσε να ακολουθήσει, οι άλλοι αναβατες της Ducati, γνωρίζοντας ότι ο βαθμολογικός αντίπαλος είχε αυτοεξουδετερωθεί, γέμισαν ως συνήθως την πρωτη δεκάδα (7 στις 10!) αλλά δεν διέθεταν το παθος των Α. Εσπαργκαρό και Μπραντ Μπιντερ, που έδωσαν μαχη με τον Τζακ Μιλλερ αλλά και μεταξύ τους για την τρίτη θέση του βαθρου. Νικητής εδώ ο Εσπαργκαρό με την Aprilia του, που βρέθηκε και παλι κοντά στην κορυφή της βαθμολογίας, μολις 17 βαθμους απο τον Κουαρταράρο και 7 απο τον Μπανιάϊα.
Η μάχη της κορυφής έδειξε, αν μη τι άλλο, ότι οι δύο εργοστασιακοι οδηγοί της Ducati γιας το 2023, είναι απο φέτος ισοδύναμοι, με τον Μπαστιανίνι να δείχνει ΞΑΝΑ ότι έχει μεγαλύτερα περιθώρια, πυροδοτωντας όπως είναι φυσικό διαφορες συζητήσεις περί κάποιας φιλικής εσωτερικής συμφωνίας που να τους εξυπηρετεί όλους. Γιατί και ο Μπαστιανινι όπως και η ομαδα του Gresini Ducati, έχουν επαγγελματικές απαιτήσεις, έχουν πάρει νίκες, και δεν είναι εύκολο να δεχτούν οδηγίες απο το εργοστάσιο. Με τον Μπανιάϊα να έχει καταφέρει να μειώσει την διαφορά του απο τον Κουαρταραρό στους 30 απο τους 91 βαθμους (και τώρα στους 10), μετά το Μιζάνο όπου ο Μπαστιανίνι ΔΕΝ επιτέθηκε στον τελευταίο γύρο όπως σιγουρα θα έκανε αν μπροστά του ήταν π.χ. μια Yamaha ή μια Aprilia (για Honda δεν συζητάμε φέτος, ειναι ανύπαρκτη), οι δηλώσεις των στελεχων του εργοστασίου πριν την Aragon ήταν μετρημενες: Ο Νταβιντ Ταρντότσι είπε ότι οι αναβατες της Ducati είναι ελευθεροι να παλέψουν για τη νίκη, αλλά προσθεσε με νόημα «αρκεί να μην κανουν ανοησίες», οποτε αντιλαμβανονται όλοι οτι μεσω των «μη οδηγιων», ουσιαστικά δίνουν οδηγίες. Και εδω που τα λέμε πολύ καλά (λογικά) κάνουν, ιδιαιτερα αν έχουν πλεον την δυνατότητα να «μιλησουν» διαφορετικά στον Μπαστιανίνι, εφ ΄όσον έχει ήδη υπογράψει για τα επομενα δύο χρονια.
Στον αγωνα, ο Μπαστιανινι περασε μπροστά στον 9ο γύρο, για να ανοιξει αμέσως μετά την στροφή 17 και να παραμείνει δεύτερος, οριακά μπροστά απο τον Μπιντερ που είχε «καπαρωσει» την τρίτη θεση. Ο Μπανιάϊα δεν μπορουσε να απομακρυνθεί, και λίγους γύρους αργότερα ο Μπαστιανινι ανεβασε ρυθμό και έφτασε στον τροχό του, περιμενοντας μέχρι τον τελευταίο γύρο για να κανει την κίνησή του, να περάσει πρώτος, αλλά να τερματίσει μολις 0,42’’ μπροστά απο τον Μπανιάϊα (που βγήκε πολύ δυνατά απο την τελευταία στροφή), σε μια αναποδη επαναληψη του τερματισμου του Μιζάνο. «Ενθουσιασμός» στον δημοσιογραφικό κόσμο για την τρομερή μαχη των δυο Ducati, αλλά όλο αυτό είναι πολύ “απλοϊκο” και δεν θα τον μοιραστούμε. Θα πουμε απλά ότι οι δύο αυτοι αναβατες ήταν πολύ μπροστά απο τους άλλους, άπιαστοι κυριολεκτικά, και αξιες οι νικες τους στους δύο τελευταίους αγωνες. Και, για να μην θεωρηθεί ότι υποστηρίζουμε άχρηστες θεωρίες συνωμοσίας, δεν ξεχναμε ότι η νίκη του Μπαστιανίνι κόστισε πεντε βαθμους στον Μπανιάϊα, που θα μπορουσε να έχει 5, και όχι 10, βαθμους διαφορά απο τον Κουαρταράρο, με πεντε αγωνες να μενουν. Μπορεί ο αναβατης της Yamaha να φαίνεται τεχνικά πιο αδύναμος και να μην μπορεί να αμυνθεί απεναντι στην Ερυθρά πυροβολαρχία (ποσω μαλλον να επιτεθεί), αλλά ακριβώς επειδή στους αγωνες ΟΛΑ μπορουν αν συμβουν, μακάρι (για την Ducati) να μην ξαναθυμηθούν με οδυνηρό τρόπο αυτους τους πεντε βαθμους.
Εν τω μεταξύ, οι πέντε επόμενοι αγώνες ισοδυναμουν με 125 βαθμους μέγιστη συγκομιδή, και ο Μπαστιανίνι έχει ανεβει στην τέταρτη θέση με 163 βαθμους, έναντι των 194 του Α. Εσπαργκαρό, των 201 του Μπανιάϊα και των 211 του Κουαρταραρό. Θα εθελοτυφλούσε όποιος έλεγε ότι ο Ενέα δεν βλέπει τον εαυτό του σαν ισοδύναμο παιχτη στο καρρέ του τίτλου: Αν έχει την δυνατότητα, θα παει για τη νίκη σε όλους τους αγωνες που ακολουθουν, και αυτό θα φανεί απο τις δοκιμές της Ιαπωνιας.
Απο τον «παράξενο» αγωνα της Motorland Aragon, διεσώθη ακομη ο Καλ Κράτσλοου, που καταφερε στον πρωτο αγωνα του να παρει δύο βαθμους. Ο Μιρ παρέμεινε εκτός λογω του τραυματισμού του και η Suzuki δεν μπήκε αυτή τη φορά στον κόπο να τον αντικαταστήσει,ο Βινιάλες ειχε ένα απο τα γνωστά του black out, ενω όλοι οι άλλοι έκαναν επαγγελματικά τη δουλειά τους μέχρι την P15, ή δεν την έκαναν και τόσο ζεστά απο την P16 και πίσω.
Με την εκμηδενιση της βαθμολογικής διαφοράς, χάθηκε άλλο ένα κομματι ενδιαφέροντος για φέτος, γιατί λίγοι πιστεύουν ότι ο Κουαρταράρο θα μπορέσει να την ανακτήσει. Ετσι, δημιουργείται η εικονα της μαχης Μπαστιανίνι και Μπανιάϊα, κάτι που ενδιαφέρει ιδιαιτερα την Ducati γιατί δεν θέλει να δείξει ότι κατακτά τον τίτλο με την στατιστική υπεροχή και τις team orders της ταξιαρχίας της, αλλά με μάχες. Σύμφωνα όμως με την άποψή μας, περισσοτερο ενδιαφέρον θα έχει η προσπαθεια των Κουαρταραρό και Α. Εσπαργκαρό (και αυτούς παρακολουθουμε), οπως και η επιστροφή του Μαρκ Μαρκεθ, που δεν άρχισε καθολου καλά και θα πρέπει να δεχτεί ότι, όπως όλοι, έτσι και ο ίδιος χρειάζεται περίοδο προσαρμογής μετά την πολύμηνη αποχή.
Βig in Japan λοιπον.
Σε τέσσερις μέρες, FΡ1-FP2!
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
1 Enea Bastianini IT Gresini Racing MotoGP Ducati 168.4 41’35.4620
2 63 Francesco Bagnaia IT Ducati Lenovo Team Ducati 168.4 +0.042
3 Aleix Espargaro ES Aprilia Racing Aprilia 168 +6.139
4 bBrad Binder ZA Red Bull KTM Factory Racing KTM 168 +6.379
5 Jack Miller AU Ducati Lenovo Team Ducati 167.9 +6.964
6 Jorge Martin ES Prima Pramac Racing Ducati 167.6 +12.030
7 Luca Marini IT Mooney VR46 Racing Team Ducati 167.6 +12.474
8 Johann Zarco FR Prima Pramac Racing Ducati 167.6 +12.655
9 Alex Rins ES Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 167.6 +12.702
10 Marco Bezzecchi IT Mooney VR46 Racing Team Ducati 167.3 +16.150
11 Miguel Oliveira PT Red Bull KTM Factory Racing KTM 167.3 +17.071
12 Alex Marquez ES LCR Honda CASTROL Honda 167.2 +18.463
13 Maverick Viñales ES Aprilia Racing Aprilia 167.2 +18.730
14 Cal Crutchlow GB WithU Yamaha RNF MotoGP Team Yamaha 167.1 +20.090
15 Pol Espargaro ES Repsol Honda Team Honda 166.6 +27.588
16 Remy Gardner AU Tech3 KTM Factory Racing KTM 166.5 +28.805
17 Franco Morbidelli IT Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 166.4 +30.422
18 Darryn Binder ZA WithU Yamaha RNF MotoGP Team Yamaha 166.3 +31.330
19 Fabio Di Giannantonio IT Gresini Racing MotoGP Ducati 166.3 +31.595
20 Raul Fernandez ES Tech3 KTM Factory Racing KTM 166 +36.160
ΔΕΝ ΤΕΡΜΑΤΙΣΑΝ
Marc Marquez ES Repsol Honda Team Honda 125.1 22 laps
Takaaki Nakagami JP LCR Honda IDEMITSU Honda 0
Fabio Quartararo FR Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 0
Κυριε Δημητρη
πισω απο ολα αυτα κρυβεται ενας ποθος
(και ο Μαρκεθ στην Ντουκατι θελει να παει )
γι’ αυτο έκανε το τοσο ωραιο δωρο στους Ιταλους .
Καλη σας ημερα .