Δεν έχει να πούμε πολλά. Ο μικρός μας διεψευσε! Αντί να κάτσει στην διαφορά των βαθμών (και στον καταποντισμό του μέχρι τώρα κύριου αντιπάλου του) και να αξιοποιήσει την υπεροχή του μπλε κεραυνού του για να πάει χωρίς ρίσκα μέχρι το βάθρο, ο Μιρ αισθάνθηκε καλά, ήταν με διαφορά ο πιο γρήγορος της μέρας, και έκανε αυτό που θα έκανε ο Μαρκ Μαρκέθ: Αδιαφόρησε για το Πρωτάθλημα και κυνήγησε τη νίκη!
Τώρα, κλειστά τα στόματα! O 23άχρονος Μιρ, που εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα είναι ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής ΜotoGP του 2020 καταλαμβάνοντας τον θρόνο που άφησε κενό (και ανυπεράσπιστο) ο Μαρκέθ, δεν θα γίνει το μόλις δεύτερο όνομα αναβάτη στην Ιστορία που κατέκτησε τίτλο χωρίς να πάρει ούτε μία νίκη!
Και είναι μια “λίστα με ένα όνομα” αυτή, στην οποία, παρά την επίσημη κατακύρωση του τίτλου, κανείς δεν θα ήθελε να δει το όνομά του! Γιατί ήταν ο Ισπανός Εμίλιο Αλζαμόρα που το 1999 με δέκα τερματισμούς στο βάθρο, χρίστηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής GP 125, ενώ οι Μελάντρι και Αζούμα κυριάρχησαν παίρνοντας από πέντε νίκες ο καθένας (αλλά και στερώντας βαθμούς ο ένας απο τον άλλον). Και τον Εμίλιο δεν τον θυμούνται για τον τίτλο, αλλά γιατί ήταν ο μονος που τον κέρδισε χωρίς να κερδίσει αγώνα!
Ο Μιρ, εκμεταλλεύτηκε τη στιγμή ιδανικά, οδήγησε τέλεια, δεν πίεσε τον ομόσταυλο Ρινς που ήταν μπροστά του, αλλά περίμενε και εκμεταλλεύθηκε ένα του λάθος (άνοιγμα γραμμής), και μετά έκανε δύο φορές τον ταχύτερο γύρο και ξέφυγε πάνω απο 1” ελέγχοντας απόλυτα τον αγώνα, για να μειώσει ελαφρά ρυθμό στον τελευταίο γύρο, παίρνοντας μια παρθενική νίκη που ηθικά και βαθμολογικά άξιζε πιο πολύ κι απο χρυσάφι! Με 37 βαθμούς διαφορά απο Κουαρταραρό και Ρινς, ο Μιρ την επόμενη Κυριακή, πάλι στην Βαλένθια, χρειάζεται απλά να τερματίσει μέχρι 11 βαθμούς πίσω απο τον πλησιέστερο διεκδικητή! Και αν το καταφέρει (δηλαδή, αν δεν εγκαταλείψει απο οποιονδήποτε λόγο), θα πανηγυρίσει τον τίτλο έναν αγώνα πριν το τέλος, και θα πάει στο φινάλε του Πορτιμάο κυνηγώντας την νίκη, σαν επίδειξη ισχύος και αξιωσύνης (αν μπορέσει βέβαια, δεν θα “κοιμούνται” οι αντίπαλοι).
Δεν θα αδικήσει κανείς τον θεατή (ή τον δημοσιογράφο) που δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το τι γινόταν στις πιο πίσω θέσεις, μια και πάντα οι αγώνες-κριτήρια του τίτλου εστιάζουν στους πρωταγωνιστές. Και απο αυτούς, οι δύο (Κουαρταραρό και Βινιάλες) ήταν, ή τέθηκαν, απο την αρχή εκτός, αφού ο μεν Βινιάλες ξεκίνησε έναν αιώνα πίσω (απο τα πιτς, με ποινή λόγω χρήσης έκτου κινητήρα), ο δε Κουαρταραρό έπεσε στον πρώτο γύρο απο γλύστρημα (ταυτόχρονα, αλλά χωρίς εμπλοκή, με τον Α. Εσπαργκαρό), και συνέχισε τελευταίος.
Οσο για τον Ντοβιτσιόζο, οι μέτριες έως κακές εμφανίσεις του συνεχίστηκαν και μάλιστα συμπληρώθηκαν με μία σαφώς αντιαθλητική (αλλά όχι τιμωρήσιμη) κίνηση, όταν προσπαθώντας να πάρει την όγδοη θέση από τον Α. Μαρκέθ, τον πέρασε με το “βρωμόγκαζο” της Ducati στην ευθεία (έτσι λένε τα γρήγορα μηχανάκια), και μετά μπήκε ακριβώς μπροστά του και φρενάρισε! Ο Μαρκέθ είχε τρείς επιλογές: Να τον χτυπήσει, να αλλάξει κατεύθυνση και να βγεί απο την πίστα, ή να αλλάξει γραμμή και να φρενάρει (για να συνεχίσει). Διάλεξε την τρίτη, και φυσικά, έπεσε. Μπράβο Ντόβι. Ογδοος στους δεκατέσσερις τερματίσαντες, με μόνο ένα θύμα! Το πολύ γαρ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη.
Αν αναρωτηθείτε που ήταν ο Βαλεντίνο Ρόσσι που επι τρείς εβδομάδες απασχολούσε τον Τύπο με την ασθένεια και την επιστροφή του, καλύτερα να ψάξετε στα μυστικά αρχεία της Υamaha, αφού ο Ιταλός, έτσι κι αλλιώς πολύ αργός έχοντας χάσει τις (έστω βρεγμένες) δοκιμές της Παρασκευής, εγκατέλειψε απο κινητήρα. Το ίδιο “κάτω” και ο Μορμπιντέλλι (θέματα απόδοσης μοτέρ) που αφού το πάλεψε στην αρχή, κατρακύλησε σταδιακά στην 11η θέση, με τους Βινιάλες και Κουαρταραρό να κλείνουν την κατάταξη στην 13η και 14η θέση, μία απο τις σπάνιες (μοναδική ίσως) φορές στην Ιστορία της που η Υamaha τερματίζει τελευταία.
Η ΚΤΜ έκανε ακόμα μία σπουδαία εμφάνιση, με τον Π. Εσπαργκαρό (που είχε κάνει και πάλι αυτή την ανόητη δήλωση-όρκο τιμής “να νικήσει ή να πέσει γιατί δεν είχε τίποτα να χάσει”), να κρατάει για κάποιο διαστημα την δεύτερη θέση πίσω απο τον Ρινς, να την χάνει απο τον Μιρ, και μετά να μένει τρίτος, χωρίς πιθανότητα να φτάσει τα δύο Suzuki, και υπερασπίζοντας το (Ισπανικό) βάθρο απο την επίθεση του τέταρτου Νακαγκάμι, για μια ακόμα φορά άριστου και πρώτου αναβάτη Honda στον τερματισμό, αφού ο Κράτσλοου έπεσε, όπως έπεσαν οι Μπανιάϊα (άφαντος ξανά) και Σαλβαντόρι. Αυτός ο τελευταίος, δοκιμαστής της Aprilia και αντικαταστάτης του Σμιθ (που ήταν αντικαταστάτης του Ιαννόνε!), μετά την πτώση του συνέχισε να γυρίζει με αλλοπρόσαλλο ρυθμό μέσα στην πίστα, μέχρι που του είπαν απο την ομάδα να βγεί (για να μην του βγάλουν σημαία και ρεζιλευτούν).
Ανεξήγητα αργά, σε ρυθμούς προπόνησης, γύριζε ο Τίτο Ραμπάτ, μέχρι που και αυτός βγήκε και δεν συνέχισε. Αν αφαιρεθεί και ο Λεκουόνα (απουσίαζε λόγω καραντίνας), μένουν 14 στον τερματισμό, με βαθμολογία-δωράκι για όλους!
Κάποιοι ωστόσο προσπάθησαν πολύ, και αυτοί ήταν ο Μίλλερ (πρπωτο Ducati) και οι δύο αναβάτες της ΚΤΜ Ολιβέϊρα (πέμπτος) και Μπίντερ (έβδομος, περνώντας και τον Ντοβιτσιόζο, παρ΄ότι στην αρχή είχε μείνει πολύ πίσω του, εκτελώντας την ποινή του Long Lap που του είχε επιβληθεί στηνν Αραγκον για τη φάση με τον Μίλλερ).
Οι πρωταγωνιστές του τέλους της χρονιάς, είναι αναμφίβολα η Suzuki και οι οδηγοί της, που κατακτούν νίκες και πηγαίνουν για τίτλο! Ακολουθεί η ΚΤΜ (με νίκες, βάθρα και pole positions και για τις δύο ομάδες της), και την τριάδα των διακριθέντων κλείνει ο Νακαγκάμι, που είναι σταθερά γρήγορος και ανερχόμενος (με μοτοσυκλέτα του 2019 αλλά και όλο το επιτελείο του Μαρκ Μαρκέθ απο πάνω του). Οι υπόλοιποι, δεν τα κατάφεραν καλά, άλλοτε επειδή οι ίδιοι είχαν προβλημα, άλλοτε επειδή η ομάδα τους δεν λειτουργούσε.
Και μιλώντας για ομάδες, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην Υamaha, που ίσως θα έπρεπε, τουλάχιστον για τον τελευταίο αγώνα (και αν δεν υπάρχει θέμα διεκδίκησης, γιατί προς το παρόν ο Κουαρταραρό διατηρεί πιθανότητες αν “αυτοκτονήσουν” τα Suzuki και αν κερδίσει δύο φορές!), να δώσει στους οδηγούς της απο ένα έκτο σωστό και “καθαρό” κινητήρα, για να αποφύγει τις εγκαταλείψεις (όπως του Ρόσσι, για δεύτερη φορά φέτος!), και να αποφύγει επίσης πιθανό έλεγχο, που θα επέφερε σοβαρή τιμωρία, έως και αποκλεισμό, εάν συνέβαινε κάτι σοβαρό, σαν αυτό που όλοι συζητούν μεταξύ τους αλλά κανείς δεν το λέει δημόσια. Η άποψή μας είναι ότι το θέμα έχει κλείσει οριστικά εδώ, γιατί κανείς δεν θέλει να δει την Υamaha εκτός MotoGP του χρόνου, ούτε καν οι αντίπαλοί της, γιατί πάντα οι νίκες και οι τίτλοι αξίζουν περισσότερο όταν τους κατακτάς επί μεγάλων αντιπάλων.
Κατακτά τον τίτλο ο Μιρ επι μεγάλων αντιπάλων; Αρχίζοντας απο την μοτοσυκλέτα του, σίγουρα: Η GSXRR άφησε κουτούς τους πάντες, να απορούν και να ψάχνονται να βρούν πως καταφέρνουν οι οδηγοί της και ανοιγουν τόσο νωρίς το γκάζι, έχοντας ήδη μεταφέρει τοσο μεγάλη ταχύτητα μέσα στη στροφή! Για τους αναβάτες τα είπαμε, το έδειξαν και το απέδειξαν: Νίκες και βάθρα και οι δύο (μετά και το σημερινό!), που θα ήταν περισσότερα αν δεν είχε το σοβαρό ατύχημα ο Ρινς στην αρχή της χρονιάς, που του κόστισε σχεδόν το μισό πρωτάθλημα μέχρι να ξαναφτάσει στο σωστό του επίπεδο.
Ο Μιρ τώρα, αναμφισβήτητα ταλαντούχος και γρήγορος, ωρίμασε στη διάρκεια της χρονιάς αλλά έδειξε σιδερένια αυτοσυγκράτηση, πειθαρχία και ψυχολογία απο την στιγμή που άρχισε “να βλέπει” πιθανότητα τίτλου, κάτι που σε μεγάλο βαθμό συνέβη απο την ανεπάρκεια της Ducati και τα τραγικά λάθη της Yamaha, αλλά και την αδύνατη ψυχολογία του Κουαρταραρό που δεν άντεξε στην πίεση (δεν είπαμε να κερδίζει, αλλά να μην πέφτει και να μην χάνει τόσο εύκολα).
Ο Μιρ ξεκίνησε στην Μοto3 το 2015, και τον επόμενο χρόνο, το 2017, κυριάρχησε, παίρνοντας και τον τίτλο με 10 νίκες! Το 2018 υπέγραψε τριετές συμβόλαιο για να ανέβει στην Μοto2 με την Mark VDS, όπου ήρθς 6ος με τέσσερα βάθρα (δύο τρίτες και δύο δεύτερες θέσεις). Στα μέσα του 2018 “έσπασε” το συμβόλαιο και υπέγραψε με την Suzuki για το MotoGP, στη θέση του Ιαννόνε. To 2019 είχε οκτώ τερματισμούς στη δεκάδα (καλύτερη θέση μια πέμπτη) και φέτος, στην κουτσή και χωρίς Μαρκ Μαρκέθ χρονιά όπου όλοι μπορούσαν να κερδίσουν νίκες και τίτλο (ήταν ο ένατος φετινός νικητής!), ο Τζοάν Μιρ στάθηκε ταυτρόχρονα ικανός, σταθερός και τυχερός, γιατί οι άνευ προηγουμένου ατυχίες και αστοχίες των θεωρητικά πιθανότερων και πιο έμπειρων διεκδικητών, του έδωσαν την πρωτοπορία σε μια κρίσιμη στιγμή, και αυτός την διαχειρίστηκε τόσο καλά, ώστε αξίζει τον τίτλο (που ουσιαστικά σφράγισε με τη πρώτη του νίκη).
Αλλά τα συγχαρητήρια οπωσδηποτε μοιράζονται σε οδηγούς, ομάδα και εργοστάσιο: Η Suzuki και ο Ντάβιντε Μπρίβιο (που έχει γιορτάσει τίτλους με τον Ρόσσι και την Yamaha), είναι οι μεγάλοι νικητές του 2020, απέναντι σε θηρία με τεράστια budgets.
Λοιπόν, μια Κυριακή ακόμα, και μέχρι τότε κρατήστε τις σαμπάνιες στον\ν πάγο και τα δάχτυλά σας σταυρωμένα!!
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
1 25 36 Joan MIR SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 155.8 41’37.297
2 20 42 Alex RINS SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 155.8 +0.651
3 16 44 Pol ESPARGARO SPA Red Bull KTM Factory Racing KTM 155.8 +1.203
4 13 30 Takaaki NAKAGAMI JPN LCR Honda IDEMITSU Honda 155.7 +2.194
5 11 88 Miguel OLIVEIRA POR Red Bull KTM Tech 3 KTM 155.3 +8.046
6 10 43 Jack MILLER AUS Pramac Racing Ducati 155.3 +8.755
7 9 33 Brad BINDER RSA Red Bull KTM Factory Racing KTM 155.2 +10.137
8 8 4 Andrea DOVIZIOSO ITA Ducati Team Ducati 155.2 +10.801
9 7 5 Johann ZARCO FRA Esponsorama Racing Ducati 155.1 +11.550
10 6 9 Danilo PETRUCCI ITA Ducati Team Ducati 154.8 +16.803
11 5 21 Franco MORBIDELLI ITA Petronas Yamaha SRT Yamaha 154.7 +17.617
12 4 6 Stefan BRADL GER Repsol Honda Team Honda 154.3 +24.350
13 3 12 Maverick VIÑALES SPA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 154.3 +25.403
14 2 20 Fabio QUARTARARO FRA Petronas Yamaha SRT Yamaha 153.4 +39.639
ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ
32 Lorenzo SAVADORI ITA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 145.6 2 Laps
73 Alex MARQUEZ SPA Repsol Honda Team Honda 155.1 4 Laps
53 Tito RABAT SPA Esponsorama Racing Ducati 151.0 14 Laps
63 Francesco BAGNAIA ITA Pramac Racing Ducati 152.6 22 Laps
35 Cal CRUTCHLOW GBR LCR Honda CASTROL Honda 151.9 22 Laps
46 Valentino ROSSI ITA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 151.3 23 Laps
41 Aleix ESPARGARO SPA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 0 Lap
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ (ΜΕΤΑ ΑΠΟ 12 ΑΓΩΝΕΣ-ΥΠΟΛΕΙΠΟΝΤΑΙ ΔΥΟ)
1 Joan MIR Suzuki SPA 162
2 Fabio QUARTARARO Yamaha FRA 125
3 Alex RINS Suzuki SPA 125
4 Maverick VIÑALES Yamaha SPA 121
5 Franco MORBIDELLI Yamaha ITA 117
6 Andrea DOVIZIOSO Ducati ITA 117
7 Pol ESPARGARO KTM SPA 106
8 Takaaki NAKAGAMI Honda JPN 105
9 Jack MILLER Ducati AUS 92
10 Miguel OLIVEIRA KTM POR 90
11 Danilo PETRUCCI Ducati ITA 77
12 Brad BINDER KTM RSA 76
13 Johann ZARCO Ducati FRA 71
14 Alex MARQUEZ Honda SPA 67
15 Valentino ROSSI Yamaha ITA 58
16 Francesco BAGNAIA Ducati ITA 42
17 Iker LECUONA KTM SPA 27
18 Aleix ESPARGARO Aprilia SPA 27
19 Cal CRUTCHLOW Honda GBR 26
20 Stefan BRADL Honda GER 16
21 Bradley SMITH Aprilia GBR 12
22 Tito RABAT Ducati SPA 10
23 Michele PIRRO Ducati ITA 4
24 Lorenzo SAVADORI ITA