-«Μετά το warm up, ο Πρόεδρος της Honda ήρθε και μου είπε: “Πρέπει να τα καταφέρεις!”. Και του απάντησα, ΟΚ!».
Μαρκ Μαρκέθ
Όταν είσαι 25 χρονών και κατακτάς τον έβδομο Παγκόσμιο τίτλο σου (και τον πέμπτο στο MotoGP μέσα σε έξη χρόνια) επί ενός δυνατού και υπολογίσιμου αντιπάλου με την κατα γενική παραδοχή κορυφαία σημερινή μοτοσυκλέτα, και όταν αυτό το καταφέρνεις τρείς αγώνες πριν τελειώσει το πρωτάθλημα μέσα «στο σπίτι» του μεγαλύτερου κατασκευαστή του κόσμου, τότε μπορείς να πεις με ασφάλεια ότι «έγραψες Ιστορία». Και εμείς οι θεατές, είμαστε τυχεροί που βλέπουμε αγώνες, και παρακολουθούμε λεπτό προς λεπτό «History in the making».
Δεν είχε αρχίσει καλά το GP της Ιαπωνίας για τον Μαρκ Μαρκέθ, κυρίως λόγω της πτώσης στο FP4 που τον υποχρέωσε να μπει στο Q2 με την δεύτερη μοτοσυκλέτα, η οποία είχε εντελώς ακατάλληλες ρυθμίσεις για την συγκεκριμένη πίστα (Γιατί; Δεν θα έπρεπε να είναι και οι δύο στημένες για το Motegi;). Η έκτη θέση απο την δεύτερη σειρά δεν ήταν ό,τι καλύτερο, όχι γιατί θα καθυστερούσε να περάσει μπροστά (δεν έχει τέτοια προβλήματα ο Μαρκέθ) αλλά γιατί θα αναγκαζόταν να ρισκάρει στο «μπουλούκι» της πρώτης στροφής που είναι πολύ κοντά στην εκκίνηση, και αυτό πάντα εγκυμονεί κινδύνους.
Ομως όταν έσβησαν τα κόκκινα φώτα και ο Ντοβιτσιόζο πετάχτηκε επικεφαλής, ο Μίλλερ ακολούθησε και ο Μαρκέθ εύκολα πλασσαρίστηκε τρίτος μπροστά απο τον Κράτσλοου και τον Ιαννόνε. Δεν περιμένει: Περνάει απο εσωτερική τον Μίλλερ και μπαίνει στον τροχό του Ντοβιτσιόζο, θέση που θα διατηρούσε μέχρι τέσσερις γύρους πριν το τέλος.
Πίσω και πολύ κοντά τους, ο Ρόσσι διακρίνεται (όπως πάντα), ξεκινώντας ένατος αλλά περνώντας τον «παρα λίγο poleman» Ζαρκό και μονομαχώντας με τον Ρινς. Ο χρόνος του είναι 1.45.9, πιο γρήγορος απο των πρώτων, και περνάει και τον Μίλλερ ανεβαίνοντας στην τέταρτη θέση. Ο Βινιάλες, παρά τις δηλώσεις για διάκριση, έχει ξανά την γνωστή δυσκολία των πρώτων γύρων που τον καταδιωκει όλη τη χρονιά και βρίσκεται 10ος, ενω ο Πεντρόθα δίνει μάχη για την 8η θέση.
Όλα τα βλέμματα φυσικά είναι στραμμένα στην κορυφή, και όχι άδικα αφού ο νικητής του 2017 στο Motegi Αντρέα Ντοβιτσιόζο έχει (όπως και η Ducati) σαν στόχο «να χαλάσουν το πάρτυ της Honda» κερδίζοντάς την ξανά μέσα στην έδρα της, και πέραν της νίκης (που θα ήταν η τέταρτη του Ντόβι και η έβδομη της Ducati φέτος) να καθυστερήσουν τον εορτασμό του τίτλου του Μαρκέθ (ο οποίος φυσικά δεν χανόταν παρά μόνο σε περίπτωση σοβαρού τραυματισμού, κάτι που ούτε ο πιο ορκισμένος αντίπαλός του δεν θα ήθελε να του συμβεί). Ετσι, ο Ντοβιτσιόζο ακολουθεί σχετικά κρατημένο ρυθμό, και όλοι βρίσκονται κοντά. Μάλιστα «αργεί» τόσο, ώστε ο Κράτσλοου δεν κρατιέται και περνάει τον Μαρκέθ, κάτι που σαν αποτέλεσμα είχε να «σπρώξει» τον Ντοβιτσιόζο, που κατεβάζει το γυρολόγιό του στο 1.45.8.
Στους 19 γύρους πριν το τέλος και αρκετά πριν τη μέση του αγώνα, το τρενάκι της κορυφής αποτελείται απο τους Ντοβιτσιόζο, Μαρκέθ (ξαναπερνάει τον Κράτσλοου που έμεινε πάλι τρίτος), Ρόσσι, Μίλλερ, Ρινς και Ιαννόνε. Πιο πίσω, ο Πεντρόθα απειλεί τον Ζαρκό, ο Μπαουτίστα ανεβαίνει και ο Πετρούτσι μάλλον απογοητεύει για μια ακόμη φορά (στην Αυστραλία η εργοστασιακή Ducati του Λορένθο που θα είναι και πάλι απών –επέστρεψε στην Ισπανία για να φροντίσει το χέρι του- θα βρεθεί στα χέρια του Μπαουτίστα).
Οι τρείς πρώτοι αρχίζουν και ανοίγουν την διαφορά απο τον τέταρτο Ρόσσι, που ανεβαίνει στο 0.496’’ και κατόπιν πλησιάζει το 1’’. Ο Ιαννόνε περνάει τον Ρινς για την πέμπτη θέση, ο Α. Εσπαργκαρό που είχε πτώση στο warm up εγκαταλείπει, και ο Βινιάλες βυθίζεται στην 11η θέση εμπρός απο τον Πετρούτσι. Την σημαία της Yamaha μπροστά στους διευθυντές του εργοστασίου, που όπως και οι ανώτατες διοικήσεις της Suzuki και της Kawasaki βρίσκονται στις σουίτες των VIPS του Motegi καλεσμένοι της Honda, κρατάει ο Ρόσσι, που δέχεται αρχικά την πίεση και κατόπιν το προσπέρασμα του Ιαννόνε.
Οπως οι γύροι περνούν και φτάνουμε στο μέσον του αγώνα, οι τρείς πρώτοι συνεχίζουν να γυρίζουν σχεδόν «τροχό», ενώ ο τρίτος Κράτσλοου έχει διαφορά 1’’.47 απο τον τέταρτο Ιαννόνε. Ο Ρινς ανεβαινει δυνατά και περνάει τον Ρόσσι για την πέμπτη θέση, και ο Ζαρκό προσπερνά τον Μίλλερ για την έβδομη αλλά ο Αυστραλός έχει μάλλον μείνει απο τα μαλακά του λάστιχα και πέφτει προσπαθώντας να ακολουθήσει. Πίσω τους ο Μπαουτίστα κερδίζει την μάχη με τον Πεντρόθα και τοποθετείται όγδοος, και ενώ συμβαίνουν αυτά, ο Ντοβιτσιόζο κατεβάζει και πάλι τον ρυθμό του με γύρο 1.46.4 (ο Ρινς γυρίζει σχεδόν 1’’ πιο γρήγορα!).
Η αντίστροφη μέτρηση των 10 τελευταίων γύρων ξεκινά, με τον Μαρκέθ να έχει επιχειρήσει ένα «δοκιμαστικό» πέρασμα επί του Ντοβιτσιόζο, και τον Ιταλό να απαντά άμεσα ανακτώντας την πρώτη θέση. Τα δύο Suzuki βρίσκονται κοντά μεταξύ τους αλλλά δεν δίνουν μάχη γιατί ο Ιαννόνε ανοίγεται σε μια στροφή, και ο Ρινς τον περνάει κυνηγώντας τον Κράτσλοου. Αμέσως μετά ο Ιαννόνε πέφτει, και πιο πίσω ο Μπαουτίστα προσπαθεί να περάσει τον Ζαρκό, ενώ και ο Ρόσσι χάνει έδαφος. Τις προσπάθειες αυτές όμως δεν τις βλέπει ο κόσμος, που έχει μάτια μόνο για την κορυφή, όπου οι δύο πρώτοι αρχίζουν και κάνουν διαφορά απο τον τρίτο (+0.4’’). Και πράγματι, είναι απόλαυση να τους παρακολουθείς: Τον Μαρκέθ, για τον οποίο όλοι οι ειδικοί (μάνατζερς, δημοσιογράφοι, τεχνικοί, μηχανικοί, Ιστορικοί και φυσικά οι συνάδελφοί του αναβάτες) λένε ότι μπορεί να κάνει πράγματα απίστευτα με την μοτοσυκλέτα, και τον Ντοβιτσιόζο που έχει «ωριμάσει» μαζί με την Ducati, και εξελιχθεί στον μοναδικό του αντίπαλο (τουλάχιστον τα δύο τελευταία χρόνια). Χωρίς υπερβολή και χωρίς τάση υπερτίμησης ή υποτίμησης κανενός αναβάτη ή εργοστασίου, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Μαρκέθ βοήθησε με το ταλέντο του την Honda να γίνει πεντάκις Παγκόσμια Πρωταθλήτρια σε μια εποχή έντονου συναγωνισμού, και η Ducati βοήθησε με την τεχνολογική της υπεροχή τον Ντοβιτσιόζο να αναπτύξει μια οδηγική τεχνική βασισμένη στα προσόντα της (γκάζι, φρένα, ευστάθεια παντού), και να γίνει ο μοναδικός αναβάτης σήμερα που ο Μαρκέθ υπολογίζει σαν διεκδικητή της νίκης σε ΚΑΘΕ αγώνα.
Πόσο διαφορετικά οδηγούν αυτοί οι δύο αναβάτες: Ο Μαρκέθ στα όρια της υπέρτατης κλίσης, που διατηρεί σε όλη τη στροφή λόγω ανοιχτών γραμμών. Ο Ντοβιτσιόζο με κλασσικό στυλ, χωρίς εντυπωσιακές εξόδους του σώματος, φρενάρει μέχρι «μέσα» στη στροφή, στρίβει κλειστά και σημαδεύει την έξοδο. Καμμία σχέση τα δύο στυλ, και η δυσκολία στο προσπέρασμα της Ducati που δεν ανοίγεται και δεν αφήνει χώρο στο εσωτερικό της στροφής, είναι εμφανής. Γι’ αυτό και ο Μαρκέθ κάνει τον ταχύτερο γύρο του (και του αγώνα, στο 1.45.44), και κατόπιν, τέσσερις γύρους πριν το τέλος και έχοντας βεβαιωθεί ότι ο Ντοβιτσιόζο δεν μπορεί να ξεφύγει, κάνει την κίνησή του: Περνάει εσωτερικά, στα όρια του block pass, την Ducati, και για τους δύο επόμενους γύρους καταφέρνει και μένει μπροστά, με τον Ντοβιτσιόζο να μην τον προλαβαίνει στα φρένα ούτε στο τέλος της ευθείας. Είναι φανερό ότι η Ηοnda δεν υστερεί σε ταχύτητα όσο πέρυσι, και η υπεροχή της Ducati τώρα βρισκεται στην επιτάχυνση στις εξόδους.
Στον προτελευταίο γύρο, το «ιδανικό σενάριο» για την Honda ολοκληρώνεται με πικρό τρόπο για την Ducati: Μπαίνοντας στην κλειστή δεξιά φουρκέτα που οδηγεί στην μεγάλη ευθεία, ο Ντοβιτσιόζο χάνει τον εμπρός τροχό και πέφτει, συνεχίζοντας εκτός βαθμολογίας και κάνοντας τις ομάδες να τρελλαθούν: Ιδίως οι άνθρωποι της Honda έβγαλαν στον Μαρκέθ πινακίδα “DOVI OUT”, και ο Πουίγκ είχε κρεμαστεί απο τα κάγκελα κάνοντας με τα χέρια σήμα στον Μαρκέθ «να κόψει»! Και ο Μαρκέθ κούνησε έντονα το κεφάλι σαν να έλεγε «κατάλαβα», και έκανε έναν απολαυστικό και χαλαρό τελευταίο γύρο, χωρίς το τρομακτικό και συναρπαστικό σπριντ μέχρι τη γραμμή τερματισμού με την πανίσχυρη Ducati, που βλέπουμε τα δύο τελευταία χρόνια! Εξ’ άλλου από τα πρώτα λόγια του στις συνεντεύξεις που έδωσε μετά τον τερματισμό, ήταν το να εκφράσει την στενοχώρια του για τον Ντοβιτσιόζο, «που έπρεπε και άξιζε να είναι στο βάθρο μαζί μας».
Πριν ανέβει στο βάθρο της απονομής ωστόσο, ο Μαρκέθ σταμάτησε για τους πανηγυρισμούς, τις μπλούζες και το νέο κράνος με τον αριθμό των τίτλων του (7) και το βάθρο που είχε στηθεί στην κερκίδα των φίλων του. Πριν απο αυτό, όπως ο Σκοτ Ρεντινγκ του έδωσε το χέρι για συγχαρητήρια, έκανε μια κίνηση που εξάρθρωσε τον ώμο του! Ξάπλωσε στην άσφαλτο, ο αδελφός του και ο πατέρας του τον έβαλαν στη θέση του, και συνέχισε να χοροπηδάει και να πανηγυρίζει (θα κάνει ειδική θεραπεία τα Χριστούγεννα για να διορθώσει το πρόβλημα).
Πίσω απο τους Κράτσλοου (που συμπλήρωσε την ημέρα ονείρου της Honda) και Ρινς (ένα ακόμα βάθρο για την Suzuki, που και αυτή φαίνεται να «περνάει» την Yamaha σε απόδοση), ο Ρόσσι τερματίζει τέταρτος και για ΕΝΑΤΗ φορά φέτος σαν πρώτο Υamaha, αν και «κέρδισε» δύο θέσεις απο τις πτώσεις Ιαννόνε και Ντοβιτσιόζο. Εξαιρετική και μόνο θεωρείται η πεμπτη θέση του Μπαουτίστα, ενώ οι Ζαρκό, Βινιάλες, Πεντρόθα και Πετρούτσι απέδωσαν κάτω απο τις δικές τους προσδοκίες.
Γιατί έπεσε ο τόσο σταθερός και «ακλόνητος» Ντοβιτσιόζο, και μάλιστα για τέταρτη φορά φέτος; Εκανε κάποιο λάθος; Οχι, απολύτως κανένα! Ο ίδιος είπε ότι μπήκε κανονικά (και όντως, δεν ήταν εκτός γραμμής) αλλά «ίσως» ελάχιστα πιο γρήγορα γιατί ήθελε καλύτερη έξοδο για να μπορέσει να περάσει τον Μαρκέθ στην ευθεία του τελευταίου γύρου. Και το (soft) μπροστινό λάστιχο δεν δέχτηκε, και δεν μπόρεσε να αντέξει αυτή την ελαχιστότατη διαφορά ταχύτητας, απλούστατα γιατί και οι δύο οδηγοί βρίσκονταν στο όριο. Το απόλυτο όριο, που οι θεατές δεν αντιλαμβάνονται γιατί κινούνται συνεχώς και ακριβώς στην κόψη της απώλειας πρόσφυσης, χωρίς ντριφτ και πλαγιολισθήσεις (που συχνά κοστίζουν σε χρόνο). Ηταν οδήγηση στο 100%, που κράτησε τρεις αξέχαστους γύρους και θα μπορούσε να έχει και την αντίθετη κατάληξη, αν… Αν ο Μαρκέθ δεν ήταν «εξωγήϊνο» ταλέντο, και αν η μοίρα δεν είχε επιλέξει το ιδανικό σενάριο για την Honda.
Σε μια εβδομάδα θα δούμε άλλον ένα εντυπωσιακό αγώνα, όπου οι αναβάτες θα πάνε ΜΟΝΟ για νίκη, χωρίς βαθμολογικό άγχος (όσο άγχος δηλαδή μπορεί να έχει κάποιος που προηγείται με 75 βαθμούς!). Και σε δύο εβδομάδες, άλλον ένα, στην Μαλαισία, αυτή τη φορά πιθανόν και με τον Λορένθο στο grid. To τέλος της χρονιάς στη Βαλένθια θα είναι μια γιορτή, με αποχαιρετισμό για τον Πεντρόθα αλλά και για όσους αναβάτες αλλάζουν ομάδες ή φεύγουν απο το MotoGP (o Ρέντινγκ πηγαίνει στα Βρεττανικά Superbike, ο Μπαουτίστα στο Παγκόσμιο Superbike, o Σμιθ δοκιμαστής στην Αprilia και ο Σιμεόν στο νέο Παγκόσμιο ηλεκτροκίνητων μοτοσυκλετών Μοto E, πάντα με την Avinthia).
Eίναι δύσκολο το να δούμε κάποια θεαματική βελτίωση στη Yamaha στους τρείς τελευταίους αγώνες, γιατί όλη η δουλειά εξέλιξης γίνεται πλέον για το μοντέλο του 2019 (αν το θέμα είναι ο τύπος του κινητήρα βέβαια, δεν πρόκειται να αλλάξουν πολλά ούτε του χρόνου). Αλλά έχουμε αρκετά διδάγματα και συμπεράσματα μέχρι τώρα, με κυριότερο το ότι το ενδιαφέρον του κόσμου για το MotoGP δεν οφείλεται ούτε και εξαρτάται απόλυτα (ή μόνο) απο ένα, δύο ή τρία μεγάλα ονόματα, που λογικά δεν θα τρέχουν για πάντα. Ο Βαλεντίνο Ρόσσι, αναντίρρητα η πιο χαρισματική προσωπικότητα που έχει εμφανιστεί στο Moto GP απο την εποχή του Μπάρρυ Σην (και του Κέβιν Σβάντς αν θέλετε, που επίσης ήταν συμπαθής στον κόσμο, αν και τότε δεν υπήρχαν τα social media που αυξάνουν γεωμετρικά την απήχηση των προσωπικοτήτων στο παγκόσμιο κοινό), βρίσκεται μαζί με την Yamaha, ή και λόγω της Υamaha, σε μόνιμη «μετριότητα» απόδοσης. Αλλά το ενδιαφέρον του κόσμου σε όλη την υφήλιο για κάθε αγώνα είναι πάντα στο κόκκινο, και το ίδιο θα συμβαίνει σε πέντε και σε δέκα χρόνια απο τώρα, όποιοι κι αν είναι τότε οι πρωταγωνιστές. Γιατί αυτό που συγκινεί και συναρπάζει σήμερα, είναι η μάχη για τη νίκη, είναι η Ducati εναντίον της Honda (και συμβολικά, Ιταλία και Ευρώπη εναντίον Ιαπωνίας «όπως παλιά»), είναι ο ήσυχος και συμπαθής αναβάτης (Nτόβι) που στην οδηγική ωριμότητα των 30 plus χρόνων του ήρθε να αμφισβητήσει –και να κερδίσει επανειλημμένα- το νεαρό υπερόπλο. Και τέλος είναι ακριβώς το ότι παρακολουθούμε τη γέννηση και την εξέλιξη αυτού του εξαιρετικού ταλέντου που γράφει Ιστορία, κατακτώντας 7 τίτλους στα 25 του, με τους 5 στην κορυφαία κατηγορία (όσους και ο Ντούχαν, με τον Ρόσσι να έχει 7 και τον Αγκοστίνι 8). Θα φτάσει και θα περάσει αυτά τα νούμερα; Είναι στο δρόμο για τη θέση του G.O.A.T. (αν και κανείς δεν φτάνει τους 15 τίτλους του Αγκο); Δεν έχει τόση σημασία αυτό, όση θα έχει τα επόμενα χρόνια η προσπάθεια και ο συναγωνισμός για τις νίκες και τους τίτλους, καθώς και η αναζήτηση και η αναμονή για το «νέο πιστόλι» το «young motogun» που θα επιχειρήσει να θέσει τέλος στην εποχή Μαρκέθ που περνάμε σήμερα, γιατί κάποτε, μοιραία, όλοι και όλα τελειωνουν.
Και κάπως έτσι, έκλεισε μια ακόμα σελίδα του παγκοσμίου πρωταθλήματος μοτοσυκλέτας, και η ζωή συνεχίζεται…
Δ.Π.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
1 Marc MARQUEZ SPA Repsol Honda Team Honda162.242’36.438
2 Cal CRUTCHLOW GBR LCR Honda CASTROL Honda162.1+1.573
3 Alex RINS SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki162.1+1.720
4 Valentino ROSSI ITA Movistar Yamaha MotoGP Yamaha161.8+6.413
5 Alvaro BAUTISTA SPA Angel Nieto Team Ducati161.8+6.919
6 Johann ZARCO FRA Monster Yamaha Tech 3 Yamaha161.7+8.024
7 Maverick VIÑALES SPA Movistar Yamaha MotoGP Yamaha161.4+13.330
8 Dani PEDROSA SPA Repsol Honda Team Honda161.2+15.582
9 Danilo PETRUCCI ITA Alma Pramac Racing Ducati160.9+20.584
10 Hafizh SYAHRIN MAL Monster Yamaha Tech 3 Yamaha160.6+24.985
11 Franco MORBIDELLI ITA EG 0,0 Marc VDS Honda160.6+25.931
12 Bradley SMITH GBR Red Bull KTM Factory Racing KTM160.5+26.875
13 Pol ESPARGARO SPA Red Bull KTM Factory RacingK TM160.5+27.069
14 Katsuyuki NAKASUGA JPN Yamalube YamahaFactory Racing Yamaha160.2+32.550
15 Takaaki NAKAGAMI JPN LCR Honda IDEMITSU Honda159.9+37.718
16 Xavier SIMEON BEL Reale Avintia Racing Ducati159.7+39.583
17Jordi TORRES SPA Reale Avintia Racing Ducati159.7+39.839
18 Andrea DOVIZIOSO ITA Ducati Team Ducati159.5+42.698
19 Scott REDDING GBR Aprilia Racing Team Gresini Aprilia159.1+49.943
20 Thomas LUTHI SWIEG Marc VDS Honda158.9+52.707
21 Sylvain GUINTOLI FRA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki158.4+1’01.848
Not Classified EKΤΟΣ ΚΑΤΑΤΑΞΗΣ
29 Andrea IANNONE ITA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki161.710 Laps
17 Karel ABRAHAM CZE Angel Nieto Team Ducati152.612 Laps
43 Jack MILLER AUS Alma Pramac RacingDucati161.014 Laps
41 Aleix ESPARGARO SPA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia157.118 Laps
BAΘΜΟΛΟΓΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 16 ΑΓΩΝΕΣ (ΜΕΝΟΥΝ ΤΡΙΑ GP)
1 Marc MARQUEZ Honda SPA 296 (ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ 2018)
2 Andrea DOVIZIOSO Ducati ITA 194
3 Valentino ROSSI YamahaI TA 185
4 Maverick VIÑALES Yamaha SPA 155
5 Cal CRUTCHLOW Honda GBR 148
6 Johann ZARCO Yamaha FRA 133
7 Danilo PETRUCCI Ducati ITA 133
8 Jorge LORENZO Ducati SPA 130
9 Alex RINS Suzuki SPA 118
10 Andrea IANNONE Suzuki ITA 113
11 Dani PEDROSA Honda SPA 95
12 Alvaro BAUTISTA Ducati SPA 83
13 Jack MILLER Ducati AUS 74
14 Franco MORBIDELLI Honda ITA 38
15 Tito RABAT Ducati SPA 35
16 Pol ESPARGARO KTM SPA 35
17 Hafizh SYAHRIN Yamaha MAL 34
18 Aleix ESPARGARO Aprilia SPA 32
19 Bradley SMITH KTM GBR 23
20 Takaaki NAKAGAMI Honda JPN 19
21 Scott REDDING Aprilia GBR 12
2 2Mika KALLIO KTM FIN 6
23 Karel ABRAHAM Ducati CZE 5
24 Katsuyuki NAKASUGA Yamaha JPN 2
25 Michele PIRRO Ducati ITA 1
26 Thomas LUTHI Honda SWI
27 Xavier SIMEON Ducati BEL
28 Stefan BRADL Honda GER
29 Jordi TORRES Ducati SPA
30 Sylvain GUINTOLI Suzuki FRA
31 Christophe PONSSON Ducati FRA