Σε ένα συγκλονιστικό αγώνα, οι δύο σπουδαιότεροι αναβάτες των πρώτων δεκαετιών του 21ου αιώνα, μάχονται για τη νικη σε ένα δικό τους ξεχωριστό δίτροχο σύμπαν!
Ο Βαλεντίνο Ρόσσι πετάχτηκε μπροστά στην εκκίνηση με τους Ζαρκό και Μίλλερ πίσω του, ενώ ο Μαρκέθ “έσπρωξε” τον Πεντρόθα, έκανε ένα τεράστιο ντριφτ περνώντας τον Ιαννόνε που ξάφνιασε τον αναβάτη της Suzuki τόσο πολύ ώστε έπεσε μονος του, πέρασε σχετικά εύκολα τον Γάλλο της Tech3 και έφτασε γρήγορα δευτερος πίσω απο τον Μεγάλο, ενώ ο Βινιάλες για μια ακόμα φορά ταλαιπωρούσε τον εαυτό του στην 11η θέση.
Σε λενα “καυτό” περιβάλλον με θερμοκρασία 35 βαθ., υγρασία 80% και την ‘ασφαλτο να βρ;aζει στους 55 βαθμούς Κελσίου, ο Ρόσσι άνοιγε συνεχως την δiαφορά tου στην πρώτη θέση, φτάνοντας τα +1″.280 απο τον Μαρκέθ (!), ενώ είχαν ξεφύγει πάνω απο 4″ από τον τρίτο.
Όμως, 8 γύρους πριν το τέλος στην μεγάλη και δύσκολη πίστα, η διαφορά άρχισε να μικραίνει, στο 1″093, μετά στο 0″.988 και τέλος στο 0″.788. Είναι φανερό ότι ο Μαρκέθ πιέζει, ενώ ο Ρόσσι που μέχρι εκείνη τη στιγμή γύριζε σταθερά σαν ρολόϊ στο 2′.01″ σε ΟΛΟΥΣ τους γυρους δεν μπόρεσε να απαντήσει άμεσα.
Στους 5 γύρους πριν το τέλος, η αγωνία των θεατών είχε περάσει κάθε “κόφτη” στα κόκκινα, τόσο που είχαν σχεδόν “ξεχάσει” ακόμη και τον τοπικό ήρωα Συαρίν που είχε (θαυμάσια απόδοση, απο τελευταίος στην εκκολινηση δέκατος στον τερματισμό!). Παρακολουθούσαμε με κομμένη την ανάσα μια μαχη γιγάντων της μοτοσυκλέτας να πλησιάζει, καθώς η διαφορά μίκραινε συνεχώς και ο Μαρκέθ πήγαινε όρια, γλυστρώντας με τον εμπρός τροχό στις εισόδους και με τον πίσω στις εξόδους!
Και τότε, στην είσοδο της στροφής Νο1 όπου οι μοτοσυκέτες φρενάρουν απο τα 322 χ.α.ω. στα 60, μια τεράστια κραυγή απογοήτευσης βγηκε απο το στόμα εκατομμυρίων φίλων του MotoGP σε όλο το κόσμο, όταν ο πίσω τροχός του Ρόσσι γλύστρησε και η Yamaha του στριφογύρισε στην άσφαλτο σε μια αργή πτώση με λίγα χιλιόμετρα, και με τον θρύλο να μην αφήνει το τιμόνι, σαν να μην πίστευε ούτε ο ίδιος αυτό που μόλις είχε συμβεί.
Ο Μαρκέθ συνέχισε ήρεμα στους τεσσερις τελευταίους γύρους και κέρδισε τον ένατο αγώνα του 2018 σε μια χρονιά θριάμβου, ενώ πίσω ο Ρινς πέρασε τον θαυμάσιο Ζαρκό για την δεύτερη θέση του βάθρου και ο Βινιάλες είχε καταφέρει να ανέβει στην τέταρτη θέση μπροστά απο τον αναγεννημένο Πεντρόθα, τον μάλλον απογοητευμένο Ντοβιτσιόζο, και τους Μίλλερ, Πετρούτσι και Συαρίν που συμπλήρωσαν την πρώτη δεκάδα.
Όμως, όσες μάχες κι αν δόθηκαν σε όλες τις θέσεις, όσο θέαμα κι αν είχε για μια ακόμη φορά το MotoGP σε μια πίστα γεμάτη κόσμο που λατρεύει τη μοτοσυκλέτα, όσο κι αν η νίκη του Μαρκέθ πιστοποιεί την θέση του σαν τον Νο 1 αναβάτη της εποχής, ο αγώνας αυτός θα μείνει στην Ιστορία σαν ο αγώνας που έπεσε ο Ρόσσι ενώ μπορούσε να νικήσει!
Γιατί δεν έχει (πια) σημασία αν όντως θα κατάφερνε να μείνει μπροστά απο τον Μαρκέθ στους 4 γύρους που απέμεναν. Αυτό που θα θυμόμαστε θα είναι το αίσθημα απογοήτευσης που “μας χτύπησε” σαν σφυρί τη στιγμή της πτώσης του, για μια πιθανή νίκη που δεν ήρθε και για μια τιτανομαχία που δεν ολοκληρώθηκε.
Κρίμα, ρε Θεέ…