«Ανάβαση Βούλας Κρεμασμένος Λαγός», Σάββατο 13 Απριλίου
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΛΑΓΟ», ΑΠΟ ΤΟΝ Δημήτρη Παπανδρεου
Ο Σ.Ι.Σ.Α., η Αναβαση Regularity «Κρεμασμενος Λαγος», η μοτοσυκλέτα, και η αναβιωση!
*Φωτ.: Ιωσήφ Γαϊτανής
Το Πανόραμα Βούλας ειναι μία ακομη απο τις περιοχες του λεκανοπεδιου όπου η δομηση (πολυτελων κατοικιών ως επι το πλείστον) καταφερε να σκαρφαλωσει στον Υμηττό και «να φαει» μεγαλο μερος του βουνου. Αλλες τετοιες υπαρχουν πολλές, με πρωταθλητρια στο άθλημα «καταστροφης» την Πεντελη (οπου όσα κομμάτια δασους δεν έχουν χτιστεί παρανόμως, εχουν καεί ωστε να νομιμοποιηθουν), αλλά και η Παρνηθα, μια και αν δει κανεις το μέχρι που έχουν σκαρφαλωσει οι Θρακομακεδόνες, θα πιστέψει οτι οι κατοικοι πηγαίνουν για καφε στο «Μον Παρνές» περπατώντας, διπλα τους είναι, ποιος χρειαζεται το τελεφερίκ!
Τελος παντων, άλλο «άλυτο» θεμα αυτό, και ας γυρίσουμε στο 1972, οπου απο το άλλοτε δασος που σημερα ειναι πυκνοκατοικημενη γειτονια, ξεκινούσε η Αναβαση Βουλας (η περιοχη λεγοταν «Κρεμασμενος Λαγός», το Πανόραμα ειναι η πιο κομψή ονομασία των εργολάβων). Η ίδια η Αναβαση σαν διαδρομη ήταν ίσως η πιο «απλη» του ημερολογιου, δεδομένου ότι ήταν μικρή σε μήκος και χωρις μεγαλη ποικιλία στροφων, με μια μονο φουρκετα (που «σωζεται» μεχρι σημερα) όπου ήταν και το σημείο που συγκεντρωνόταν ο κοσμος. Και οταν λεω «κοσμος», εννοώ δεκαδες χιλιαδες, καμμια σχεση με τα μιζερα σημερινα οπου οι πανω απο εκατο θεατες, μαζι με τους φιλους και γνωστους, θεωρουνται επιτυχια ακομα και για την εκκινηση ενος Ραλλυ Ακροπολις, πόσω μαλλον για το μη αγωνιστικο regularity.
Εκεί, τότε, στην εκκινηση έβλεπες να βολταρει ο Κωστας Καββαθας με την Σόφη, και έβλεπες τον Αρη Σταθακη με τον Γιαννη Παγώνη να απλωνουν ένα σκοινί στα δεντρα πλαϊ στην αφετηρία, και «να κρεμανε με μανταλάκια» το πρωτο φυλλο-εφημεριδα του περιοδικου «Πιστες & Δρομοι» (η μεταφραση του Road&Τrack, σαν απαντηση στη μεταφραση Quattroruote των Τεσσαρων Τροχων, που τους είχαν ξεκινησει όλοί μαζι αλλά είχαν μολις αποχωρήσει, ξεκινωντας τις Πιστες. Ετσι, πηγαν στην «Αθηναϊκη» αυτη Αναβαση όπου ήταν συγκεντρωμένος ΟΛΟΣ ο κοσμος του αυτοκινητου και της μοτοσυκλετας, και με το γνωστο χιουμορ του Αρη είπαν «κρεμαστηκαμε στα μανταλακια», μια και τα περιοδικα, που δεν ήταν πολλά τότε, κρέμονταν με μανταλάκια στα περιπτερα).
Δεν θα σας διηγηθω («διδάξω»!) ολοκληρη την Ιστορια εδω, ας μην κλεψω την προσοχή των αναγνωστών απο την εκδήλωση του Σ.Ι.Σ.Α. (αναβιωσητης Αναβασης στις 13 Απριλιου 2024), θα προσθεσω όμως οτι μαζι στο εκδοτικό εγχείρημα του 1972 ήταν ο Τακης Πιρπιρής, ενω μερος των «κεφαλαίων» της έκδοσης είχε βοηθησει να συγκεντρωθουν ο Τασος Λιβιερατος, ο πολυπρωταθλητής «Σιροκο» (μην φανταζεστε για τιποτα σημαντικα ποσά, πενιχρές καταστασεις ήταν οι εκδοσεις τοτε, και ο Τασος καμμία σχεση με αυτα, απλώς φίλος και gentleman με ολους).
Γινοταν λοιπον η Αναβαση Βουλας στον Κρεμασμένο Λαγο, έτρεχαν και οι μοτοσυκλετες σε ΔΥΟ κατηγορίες, γιατι μολις τελειωνε η μια (250) μπορουσες να κατεβείς και να παρεις εκκινηση στην άλλη (251+), και έτρεχα κι εγω, συγκεκριμενα απο εκεί ξεκινησα τους αγωνες, και έφτασα στο τέλος να κανω ρεκόρ, πρωτα με την Jawa CZ 400 και μετα με τα Bultaco Astro 250 και 360, παιρνοντας και το Πρωταθλημα (250). Ενα ρεκόρ που μοιραία «θα έμενε για παντα ακατάρριπτο», αφου τον επομενο χρονο η ΕΘ.Ε.Α. της ΕΛΠΑ κατηργησε τις Αναβασεις Μοτοσυκλετας, έβγαλε και απο το ημερολογιο τον «Λαγό», άλλοι λενε γιατι ο κοσμος δημιουργουσε προβλήματα στην Κυριακατικη κινηση της Βουλιαγμένης (εκατονταδες οι μοτοσυκλετες και τα μηχανακια!), άλλοι γιατι η διαδρομη δεν άρεσε σε ορισμενα μεγαλα ονοματα του αθληματος (του αυτοκινητου βεβαια, η μοτοσυκλετα δεν είχε φωνή επι ΕΛΠΑ), που το είχαν διπορτο, και οδηγοι αλλά και μεσα στη διοικηση του σπορ.
Γιατι τα γραφω ολα αυτα τωρα; Γιατι μερικες δεκαετίες (!) αργοτερα, το 2018, τεσσαρακοντα και πέντε έτη μετα «τον τελευταιο αγωνα» της Βουλας, ο Συλλογος Ιδιοκτητων Σπορ Αυτοκινητων – Σ. Ι.Σ.Α., έχοντας και «Νοτιο» προσανατολισμο τα τελευταία χρονια, επιχειρησε να αναστήσει την Ιστορικη Αναβαση με την μορφη Regularity, έχοντας την στηριξη του Δημαρχου των 3Β, και καταφερνοντας να ολοκληρωσει το εγχείρημα διακριτικα και σχετικα ήσυχα, χωρις να «ενοχλησει» τους περιοίκους, έτσι ώστε ο «νεος Λαγος», αν και οχι τοσο γρηγορος όσο ο παλιος (άλλο τα Sporting, άλλο η Regularity!) έγινε θεσμός και σημερα οδεύει προς την όγδοη διοργανωση.
Ας μιλησουμε τωρα για το συναισθημα, για το πραγματικο «Ιστορικο άγγιγμα» καθε πραγματικού motorsoul (το motorhead έχει γίνει κλισέ, ας το πειράξουμε λιγο): Οταν ο Σ.Ι.Σ.Α ανηγγειλε τον πρωτο αγωνα στη Βούλα, η σκεψη οτι η Ανάβαση του «Λαγού» θα ξαναγινοταν μετα απο 45 χρόνια ήταν ενδιαφερουσα, αλλά το οτι θα «έτρεχαν» τα ΙΔΙΑ αυτοκινητα που τοτε ήταν υπερσ΄ύγχρονα αγωνιστικά με την τελευταία λεξη της τεχνολογίας κατω απο τα καπώ τους, και σημερα είναι πλεον «αντίκες», ειναι κατι συγκλονιστικο! (Προσοχη, δεν αναφερομαι στα «νεο-ιστορικα»-που-δεν –είναι-ούτε-ποτέ-θα-γίνουν-ιστορικά, δηλαδη σε αυτά του 1990 on, αλλά σε όσα όντως έρχονται απο το παρελθον σχεδιαστικα, «εικαστικα» και τεχνολογικά και δεν έχουν κάνει το «συγχρονο βήμα» όπως, χονδρικά, συνέβη στην αυτοκινητοβιομηχανία μετα το 1985 περιπου. Εδω μιλαμε για συναίσθημα, όχι για airbags).
Αυτη η ιδεα του Σ.Ι.Σ.Α. προφανως είχε τις ριζες της σε μια συναισθηματικη Ιστορικη αναβιωση και οχι απλα σε μια διοργανωση (υπηρχαν πιο εύκολες περιοχες να διοργανωσει μια αναβαση regularity, αν μονο αυτος ήταν ο στοχος του). Kαι απο σεβασμό στο παρελθον, σε μια προσπαθεια να γινει η αναβιωση οσο το δυνατον πιο “πιστή” και ολοκληρωμενη, ο Μιχαλης Μουζουκης (Προεδρος της λεσχης) μου πρότεινε να ανοιξω την αναβαση, πριν το πρωτο αυτοκινητο, ανεβαινοντας με την μοτοσυκλετα που είχε γράψει το («παντοτινό») ρεκορ του «Λαγου» πριν 40 τόσα χρόνια, την Bultaco Astro!
Ναι, η Bultaco εκείνη, παρκάρισε στο γκαράζ μου τον Νοεμβριο του 1977, και είναι εκεί έκτοτε, «βγαίνοντας» αποκλειστικά και μονο για καποια ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ εκδήλωση, οπως ήταν το Τατόϊ της ΦΙΛΠΑ, η αναβιωση του ΤΤ Παλαιού Ψυχικου, και βεβαια, φυσικα, οπωσδήποτε, «υποχρεωτικά», η Αναβαση Βουλας!
Ετσι κι έγινε λοιπον: Στην πρωτη Ανάβαση Regularity Iστορικων Αυτοκινητων «Κρεμαστός Λαγος» του 2018, η πρωτη σημαια εκκινησης που κατέβασε ο Αλυταρχης Μουζουκης ήταν σε καποιον παλαιό πρωταθλητή Δημήτρη Παπανδρεου, και το πρώτο Ιστορικο όχημα που ανεβαινε «σε συνθηκες αγωνα» μετα απο 45 χρονια ήταν μια μοτοσυκλετα, ή ΙΔΙΑ Bultaco Astrο που είχε κερδισει τα 250 το 1977! Ε, αν αυτο δεν καταφέρνει να αποδειξει, και να κεντρισει, το συναισθημα, δεν ξερω τι άλλο θα μπορεσει!
Στις 13 Απριλιου το απογευμα, ο Σ.Ι.Σ.Α. επιστρεφει για όγδοη φορά στην Αναβαση Βουλας «Κρεμασμενος Λαγος», μια ήπια «αγωνιστικη» εκδηλωση regularity με τοση γοητεια και ιστορικοτητα, που δεν πρέπει να περασει ανεκμεταλλευτη, απο ιδιοκτητες αλλά και απο φιλους του ιστορικού αυτοκινητου. Bultaco δεν θα έχει, τα ωραία μια φορά συμβαίνουν, αλλά θα έχει τους ανθρωπους που την σκεφτηκαν και την διοργανωσαν. Και ως γνωστον, ολα αρχιζουν (και καποτε τελειωνουν) στους ανθρωπους! Δ.Π.