ΑΛΛΑΓΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ: Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΩΝ ΤΟΥ 2017, ΤΟΝΙΖΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ
Δέκα ανθρώπους αν ρωτήσεις, δέκα διαφορετικές γνώμες θα ακούσεις. Όμως, αν ρωτούσες τους (αρκετούς, έως πολλούς) θεατές της πρεμιέρας του Πρωταθήματος Ταχύτητας 2018 στα Μέγαρα για το “πως τους φάνηκε ο αγώνας”, η απάντηση που θα έδιναν οι περισσότεροι θα ήταν απο “καλός” έως “πολύ καλός”.Και αυτό είναι αρκετό για να ξεκινήσει η χρονιά με θετικό πρόσημο, παρά τις λίγες συμμετοχές (στις τρείς, απο τις πέντε, Κατηγορίες), παρά την απουσία των μεγάλων υποστηρικτών και σχεδόν ΟΛΩΝ των αντιπροσωπειών μοτοσυκλέτας πλην της ΚΤΜ (που εκπροσωπείται επίσημα απο το Team Skourtas), και παρά την συνεχιζόμενη οικονομική κρίση στους δύο τροχούς, που έγινε ιδιαίτερα αισθητή τον Μάρτιο, επηρεάζοντας άμεσα και τους ιδιώτες αγωνιζόμενους αλλά και τους πολλούς μικρούς χορηγούς.
ΛΙΓΕΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΛΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
Ήταν λοιπόν ένας καλός αγώνας, αυτός που παρακολουθήσαμε στα Μέγαρα την Κυριακή 1η Απριλίου; Η προσωπική μας άποψη ηταν σίγουρα θετική, και επαναλαμβάνουμε αυτό που είχαμε γράψει απο την Παρασκευή, σε ένα μικρό σημείωμα που καλούσε τους φίλους του Σπορ να στηρίξουν με την παρουσία και το χειροκρότημά τους (αλλά και με το εισιτήριο των 5 Ευρώ, μια και ακόμα και το 1 Ευρώ βγαίνει δύσκολα σήμερα) το Ελληνικό Πρωτάθλημα: “…Αρκεί μια καλή μάχη για να μας αποζημιώσει”, αυτό γράψαμε σαν απάντηση σε φίλο που ρωτούσε την τιμή του εισιτηρίου. Και έπρεπε να τον σεβαστούμε τον φίλο αυτόν, που θα έβαζε βενζίνη στη μοτοσυκλέτα του κάνοντας ένα μικρό ή μεγαλύτερο ταξίδι μέχρι τα Μέγαρα, και θα πλήρωνε διόδια και εισιτήρια για να μπεί στην πίστα. Δεν θα μπορούσαμε να του πούμε γενικώς και αορίστως “έλα και θα δεις θέαμα”, αλλά να του εξηγήσουμε ότι σε αυτή τη φάση βοηθάει και ενισχύει αυτό που αγαπά. Κι αν αυτό που αγαπά είναι οι αγώνες πίστας, και αν όλοι θέλουμε να τους δούμε να πηγαίνουν ένα βήμα πιο πέρα, εντός αλλά και εκτός Ελλάδας, τότε: 1ον) Βοηθάμε με ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια, σαν αγωνιζόμενοι, σαν παράγοντες, σαν χορηγοί, σαν Τύπος και σαν θεατές βεβαίως, και 2ον) Δεν “πολεμάμε” τους αγώνες εκ των έσω (και αυτό ισχύει για τον οργανωτικό κόσμο γενικώς), σε σημείο που θα ευχόμαστε να “αποτύχει” ένας αγώνας για να κατηγορήσουμε τον οργανωτή! Συμβαίνει κι αυτό, δυστυχώς, εκεί που οι προσωπικές διαφορές και αντιμαχίες μπαίνουν πιο ψηλά και από τους αναβάτες και απο τους θεατές. Εμείς, ευτυχώς (για το άθλημα) “δικαιωθήκαμε” την Κυριακή 1η Απριλίου, γιατί δεν είδαμε μόνο έναν αλλά ΤΡΕΙΣ αγώνες με ενδιαφέρον, με νέες εμφανίσεις που θα γράψουν το μέλλον, με νέα πρόσωπα στο βάθρο, και με υποσχέσεις για μια καλή συνέχεια ως προς τις βαθμολογίες και τους τίτλους.
Ο Γ. Μπούστας, καθοριστικός παράγοντας στην εξέλιξη του νεαρού Χρήστου Παπανικολάου
Τι σημαίνει “καλός αγώνας”; Οι πολλές συμμετοχές, χωρίς όμως συναγωνισμό για την κορυφή (λόγω μεγάλης υπεροχής κάποιου αναβάτη), ή η μάχη για την νίκη, για την πρώτη θέση; Καλό θα ήταν να συμβαίνουν και τα δύο, αλλά ας μην γελιόμαστε, και τρείς μόνο να τρέχουν, αν οι πρώτοι δύο μάχονται για τη νίκη τροχό με τροχό για πολλούς γύρους, ο κόσμος παραμένει στις μύτες των ποδιών του. Αυτό είναι το “ποιοτικό χαρακτηριστικό” που κάνει έναν αγώνα “βαρετό”, μέτριο”, “καλό” ή “συναρπαστικό”, και όντως στα Μέγαρα υπήρχαν οι προϋποθέσεις που μας έκαναν να φύγουμε ικανοποιημένοι από το θέαμα, αλλά και με το νέο “έμψυχο υλικό” που είδαμε να παρουσιπαζεται. Η “απογοήτευση” που κάποιες στιγμές νιώσαμε, έχει να κάνει ΚΥΡΙΩΣ με την αδιαφορία των μεγάλων εταιριών για την Ταχύτητα, με την αδιαφορία των χορηγών για τους κορυφαίους αναβάτες, και με την οικονομική μιζέρια που έχει κάνει πολλές επιχειρήσεις ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να συμμετάσχουν. Γιατί το (πολύ υψηλό) κόστος συμμετοχής είναι η ίδια η μοτοσυκλέτα, η προετοιμασία της, ο εξοπλισμός της (όπως και του αναβατη), τα λάστιχα, οι προπονήσεις, οι βενζίνες, και τέλος η συμμετοχή. Καλό θα ήταν να κατέβει το παράβολο συμμετοχής πολύ χαμηλά ή και δωρεάν (κάποιος βέβαια θα έπρεπε να πληρώνει την ασφάλιση των οδηγών και τα έξοδα του αγώνα), αλλά όλο το τεράστιο κόστος ΜΕΧΡΙ να φτάσει στην πληρωμή της συμμετοχής του ο αναβάτης, πως καλύπτεται; Απο το υστέρημα και την τσέπη του ιδιώτη (και της οικογένειάς του, αν είναι πολύ νεαρός).
Ο Ν. Ελευθεριάδης ανέβηκε αμέσως στην κορυφή των Κατηγοριων που συμμετείχε: Δεύτερος στους Νέους (ο Ππανικολάου και το Ninja 400 δεν πιάνονταν) και πρώτος στα SS 300 (που πάντως συνεχίζουν να είναι πολύ “φτωχά” σε συμμετοχές και σε συναγωνισμό).
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Έτσι γινόταν πάντα, σε όλο τον κόσμο, έτσι γίνεται και σήμερα, σε όλο τον κόσμο. Όποιοι “δεν τρέχουν αν δεν τους πληρώσουν τα έξοδα”, μάλλον θα κάνουν πολύ καιρό να ξαναβρεθούν σε εκκίνηση αγώνα, και αυτό ισχύει για τους ιδιώτες-sportsmen. Τώρα, οι αναβάτες που κάνουν Πρωταθλητισμό, δεν είναι δυνατόν να ανταπεξέλθουν “ιδιωτικά” στα έξοδα των κορυφαίων Κατηγοριών (Supersport και Superbike), να είμαστε και λογικοί.
OI AΠΟΥΣΙΕΣ
Mετρήσαμε αρκετές απουσίες απο τον πρώτο αγώνα, με σημαντικότερη αυτή του Μιχάλη Κουτσουμπού, Πρωταθλητή Supersport 2017. Για να χάσεις την ευκαιρία να αγωνιστείς (για δεύτερη συνεχή χρονιά) με το Νο 1 στο φαίρινγκ, κάτι σημαντικό θα πρέπει να έχει συμβεί, ή απλά, να μην μπορείς να ανταπεξέλθεις. Δεν γνωρίζουμε τι απο τα δύο ισχύει, αλλά ο Μ. Κουτσουμπός, παρ’ ότι έχασε αυτόν τον αγώνα (και τους βαθμούς που πιθανόν να έπαιρνε), είναι πιθανόν να εμφανιστεί σε κάποιον απο τους επόμενους από ότι μας είπε, άρα μάλλον δεν πρόκειται για οριστική αποχώρηση (και αυτό είναι καλό, γιατί ο συναγωνισμός τρέφει το θέαμα). Απο τα Supersport καταγράψαμε μία ακόμα απουσία, αυτή της ομάδας Zen 1 Racing, που έδινε χρώμα και ποιότητα. Ο νεαρός και ελπιδοφόρος αναβάτης που πέρυσι έφτασε στη νίκη μαζί της, ο Θ. Μίχας, συνεχίζει με την ίδια μοτοσυκλέτα (Triumph 675) αλλά διαφορετική ομάδα, όπως διαβάσαμε σε άλλα sites.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΕΞΥΠΝΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΙΩΡΗ!
Στα Superbike, με έκπληξη είδαμε τον 11 φορές Πρωταθλητή Σακη Συνιώρη να εμφανίζεται και πάλι “ιδιωτικά” σαν Sinioris Racing, με την Moto Christou στην τεχνική φροντίδα της ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ του Aprilia. Kαι γράφουμε “με έκπληξη”, γιατί ο οδηγός αυτός όχι μόνο είναι το μεγαλύτερο “όνομα” της εποχής μας στον χώρο της Ελληνικής ταχύτητας, αλλά είναι αυτή την περίοδο ο μόνος (κατά την άποψή μας) που μπορεί να δώσει νίκες και τίτλο σε όποια Superbike κι αν οδηγήσει (εννοείται τελευταίο μοντέλο, με το αγωνιστικό κιτ και την επίσημη υποστήριξη της Αντιπροσωπείας). Αυτό ίσως ακούγεται “απλό”, αλλά δεν είναι γιατί οι μοτοσυκλέτες έχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ τους που απαιτούν προσαρμογή εκ μέρους του αναβάτη. Ο Συνιώρης συνδυάζει την ταχύτητα και την εμπειρία που απαιτούνται, και επειδή το να βλέπεις την μοτοσυκλέτα σου στην κορυφή είναι μια τεράστια διαφήμιση (η απόλυτη διάκριση, τι να λέμε τώρα), ειλικρινά απορούμε για το ότι δεν βρεθηκε ούτε μία εταιρεία (Αντιπροσωπεία) να επενδύσει σε αυτή τη “σίγουρη” προβολή. ‘Ετσι, τον Συνιώρη θα συναγωνιζόταν ο φίλος και μόνιμος αντίπαλός του στην πίστα Λ. Πίππος με την περυσινή του R1 (χωρίς την υποστήριξη του Μοτοδικτύου ή της Μοτοδυναμικής, αλλά σαν Yamaha Racing, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, μια και δεν είχαμε την παραμικρή επίσημη ενημερωση απο την Αντιπροσωπεία), οι πολύ ανεβασμένοι στο τέλος του 2017 Γ. Μαρκεσίνης και Σ. Μπεγνής, και βέβαια ο πάντα δυνατός (και ικανός για νίκη) Φ. Τσαλίκης, που υποστηριζεται απο την επιχειρησή του και συνεργάζεται με την Honda.
ΟΙ ΝΕΟΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ ΤΟ Π.Π.Τ. ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΝΕΔΕΙΞΕ!
Όταν ενας νέος αναβάτης κατακτά τον τίτλο της μικρής Κατηγορίας με την οποία ξεκινά την καρριέρα του, συνήθως (και για καλό δικό του πρωτίστως, γιά απόκτηση εμπειρίας), ανεβαίνει στην αμέσως μεγαλύτερη, ανανεώνοντας ετσι και το έμψυχο υλικό των αγώνων της χώρας του. Στις δύο “μικρές” Κατηγορίες λοιπόν, ή μάλλον τρείς αν προσθέσουμε και τα Racing, το 2017 ανεδείχθησαν ΠΑΝΑΞΙΑ τρείς Πρωταθλητές με συντριπτικό ρεκόρ νικών (οι δύο πήραν έξη νίκες στους έξη αγώνες, και ο τρίτος πέντε στους έξη). Φαντάζεστε τώρα, τι κίνητρο για τον θεατή θα ήταν το να δεί τους νεαρούς αυτούς να ανεβαίνουν στην μεγαλύτερη Κατηγορία, να οδηγούν μεγαλύτερες και πολύ πιο δυνατές μοτοσυκλέτες ξεκινώντας την ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ τους καρριέρα, και να δίνουν μάχες με τους καθιερωμένους και έμπειρους αναβάτες-πρωταθλητές!
Όμως, οι νεαροί πρωταθλητές μας απουσίαζαν… Η επιλογή των χορηγών και των οικογενειών τους, ήταν να αγωνιστούν στο εξωτερικό (υπάρχει λογική σ’ αυτό), και να ΜΗΝ εμφανιστούν στο Ελληνικό Πρωτάθλημα. Ετσι, απουσίαζε ο Πρωταθλητής των “Νέων” του 2017 Νότης Παπαπαύλου, επειδή ως γνωστόν θα αγωνιστεί στα WSSΡ 300. Στο Π.Π.Τ. θα μπορούσε να τρέξει με την R3 του στα SS 300 (γιατί θα ήταν δύσκολο μέχρι αδύνατον να οργανώσει ομάδα στα 600, έχοντας τις υποχρεώσεις του εξωτερικού), αλλά με το WSSP 300 να ξεκινά στις 13 Απριλίου στην Άραγκον, ήταν σωστή η απόφαση να μείνει εκτός, “καλού κακού”. Στα “μοναχικά” SS 300 του Π.Π.Τ. 2017, πρώτος ήταν (σε ρυθμούς προπόνησης) ο Β. Κορωνάκης, ο οποίος φέτος θα αγωνιστεί στο ADAC Junior cup (με την στήριξη της Ελληνικής αντιπροσωπείας ΚΤΜ), με τον πρώτο αγώνα στις 22 Απριλίου στο Άσσεν, οπότε η απουσία του απο το Π.Π.Τ. είναι επίσης λογική, μια και δεν είναι σωστό να παίρνει κανείς ρίσκα εν όψει ενός προγραμματισμένου αγώνα στο εξωτερικό. Σημειώνοντας εδώ ότι σαν MOTOSPORT δεν είχαμε την παραμικρή ενημέρωση, ούτε καν ένα δελτίο Τύπου για την συμμετοχή των δύο νεαρών αναβατών στα Πρωταθλήματα του εξωτερικού, συνεχίζουμε με την τρίτη απουσία, αυτή του Πρωταθλητή Racing 2017 Λ. Ντότσικα, και την ταυτόχρονη αποχώρηση του Team Tsokos, που μαζί με τον Σιφναίο (μέχρι το 2016) στήριζαν την Κατηγορία, δίνοντάς της και αρκετό ενδιαφέρον με τις μονομαχίες τους. Ο Λ. Ντότσικας δεν συνέχισε σε μεγαλύτερη (και σύγχρονη) Κατηγορία, δηλαδή στα Superspor του Π.Π.Τ., αλλά θα προτιμήσει να κάνει δύο αγώνες στο εξωτερικό, πάντα με το δίχρονο 250 (σε classic events) και ίσως και δύο στο Πρωτάθλημά μας. Δεν κρίνουμε ούτε σχολιάζουμε τα πως και τα γιατί του καθενός, απλά δείχνουμε ότι το “νέο αίμα” των Ελληνικών αγώνων, έφυγε πριν προλάβει να τους ανανεώσει. Από τη μεριά μας, τους ευχόμαστε κάθε επιτυχία, για τους ίδιους, τις οικογένειές τους που τους στηρίζουν, και τα Ελληνικά χρώματα.
Η “ΟPEN”…ΕΚΛΕΙΣΕ!
Δυό λόγια για την Κατηγορία Open, που τα τελευταία χρόνια έκανε ρεκόρ συμμετοχών αλλά φέτος ξεκίνησε “φτωχά”, με 5 μόνο συμμετοχές. Οι λόγοι βεβαίως είναι (κατά βάση) οικονομικοί, γιατί στην Κατηγορία αυτή αγωνίζονται κυρίως ιδιώτες –χομπίστες, ενώ υπάρχει και μεγάλο εύρος τύπων και κυβικών μοτοσυκλετών. Αλλά ένας ακόμα βασικός λόγος, είναι η επιμονή της διοίκησης του Σπορ να ΜΗΝ προκηρύσσει βαθμολογούμενο Πρωτάθλημα, Έπαθλο ή Κύπελλο σε αυτή την Κατηγορία, με αποτέλεσμα αρκετοί εκ των συμμετεχόντων να στραφούν (ή/και να προτιμήσουν) τα πιο οικονομικά Track days. Ετσι φέτος δεν είδαμε τον πολύ καλό Γ. Καρυωτούδη, και απο τους συμμετέχοντες του τελευταίου διπλού αγώνα στα Μέγαρα, το “παρών” έδωσε ο (επίσης δυνατός) Ν. Μούρτζης, αλλά και ο Γ. Χάλαρης (παρ’ ότι αρχικά είχε δηλώσει στα SS 600). Είναι σίγουρο ότι οι συμμετοχές της Open θα αυξηθούν στους επόμενους αγώνες (ιδίως σε αυτόν των Σερρών, λόγω της πίστας που αρέσει στον κόσμο), αλλά ας δουν οι υπεύθυνοι και πάλι την προκήρυξη για το 2019. Δεν φαίνεται και δεν ακούγεται “σωστό και δίκαιο” το να βγάζεις σαν αθλητής ένα Πρωτάθλημα 6 αγώνων με όλες τις υποχρεώσεις, τα κόστη και τις ευθύνες των κανονισμών, και να μην βαθμολογείσαι στον θεσμό, όπως οι συναδελφοί σου στις άλλες Κατηγορίες (που μπορεί να έχουν μονίμως μόνο δύο, τρείς ή τέσσερις συμμετοχές).
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΝΕΩΝ
Ένα νέο πρόσωπο, και σίγουρα εμφανώς ένα νέο οδηγικό ταλέντο, σφράγισε τον πρώτο αγώνα “Νέων” του 2017. Είναι ο Χρήστος Παπανικολαου (που δεν έχει ακόμα συμπληρώσει τα 14 χρόνια του), ο οποίος πέρυσι έκανε πολύ δυνατές εμφανίσεις στις Σέρρες και στα Μέγαρα, στο δεύτερο “μισό” του Πρωταθλήματος, με Yamaha R3. Ήταν τρίτος στα Μέγαρα του Οκτωβρίου πίσω απο τον πολύ έμπειρο Παπαπαύλου και τον επίσης δυνατό Florov, με ίδιες μοτοσυκλέτες. Για το 2018 ο Παπανικολάου εμφανίστηκε με την νέα Kawasaki Ninja 400, και το ζευγάρι στις δοκιμές συνέτριψε το ρεκόρ της Κατηγορίας με 1’.04”.858, τρία ολόκληρα δευτερόλεπτα εμπρός απο τους αντιπαλους του.
Ο αγωνας δεν είχε ιστορία για την πρώτη θέση, καθώς ο Παπανικολάου έφυγε εντελώς μόνος του, κάνοντας εύκολα μεγάλη διαφορά απο τους πρώτους γύρους, χωρίς να χρειαστεί να πιέσει (ο ταχύτερος γύρος του ήταν μισό δευτερόλεπτο πάνω από τις δοκιμές). Για την δεύτερη θέση έγινε μάχη μεταξύ του (πολύ ανεβασμένου και πολύ νεαρού επίσης) Ν. Ελευθεριάδη με R3 και του Γ. Μπαξίσογλου με KTM, την οποία και φάνηκε να κερδίζει ο αναβάτης της RC 390, που πέρασε δεύτερος με τον Ελευθεριάδη πάντα στον τροχό του. Ο αγώνας του όμως κράτησε μέχρι τον ένατο γύρο, όπου είχε μια πτώση με εγκατάλειψη (και τον δεύτερο ταχύτερο γύρο του αγώνα σαν ανταμοιβή).
Ο Κ. Λιούτας, γνωστός και δυνατός αναβάτης της ΚΤΜ ανέβηκε έτσι στην τρίτη θέση, αλλά αρκετά πίσω σε απόσταση και σε γυρολόγιο απο τον Ελευθεριάδη (που αναδεικνύεται σαν το φετινό “όπλο” της Yamaha R3, απέναντι στα ΚΤΜ).
Με αποστάσεις μεταξύ τους τερμάτισαν οι Γ. Γερακιανάκης (R3), Θ. Σκούρτας (ΚΤΜ) και Ι. Κυριάκου (R3). Eιδική αναφορά και συγχαρητήρια για την αθλητική του προσπάθεια πρέπει να δοθούν στον Θωμά Σκούρτα, ο οποίος έτρεξε στον αγώνα με άσχημα χτυπημένο τον δείκτη του αριστερού του χεριού (σε προπόνηση, μόλις τεσσερις μέρες πριν!).
Το συμπέρασμα απο τον πρώτο αγώνα των “Νέων”, είναι ότι ο Χ. Παπανικολάου θα είναι το πρόσωπο που θα απασχολήσει τους Ελληνικούς αγώνες απο σήμερα και για πολλά χρόνια στο μέλλον, και η Ninja 400 του 2018 η νεώτερη και κορυφαία μοτοσυκλέτα της Κατηγορίας (γιατί παρά την εξαιρετική οδήγηση του αναβάτη της, και η ίδια η μοτοσυκλέτα έδειξε να είναι πολύ δυνατή αλλά και “ροπάτη” –καμμία σχεση με τα Ninja 300- ενώ φάνηκε να βρίσκεται “αλλού” στην γκαζιά σε σχέση και με τα ΚΤΜ και τα R3, τουλάχιστον στην συγκεκριμένη πίστα). Επίσης, με δεδομένη την στήριξη της οικογένειάς του, ο Χ. Παπανικολάου έχει την μεγάλη τύχη να βρίσκεται απο πολύ νεαρή ηλικία στην “προπονητική αγκαλιά” του Γιάννη Μπούστα, και κρίνοντας απο τον τρόπο και το “στυλ” που το παιδί οδηγούσε, πιστεύουμε ότι το (αναμφισβήτητο) ταλέντο του έχει καθοδηγηθεί άψογα και ιδανικά από το μεγάλο ταλέντο των Ελληνικών αγώνων, τον Γιάννη. Η ομάδα Παπανικολάου – Ninja 400 – Γ. Μπούστας, εμφανίστηκε ικανή για μεγάλα πράγματα στον πρώτο αυτό αγώνα, ανεβάζοντας ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ τον πήχυ του συναγωνισμού.
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΟPEN
Ο Ν. Μούρτζης έφτασε στη νίκη στα Open, που κυνηγούσε απο το 2017.
Δύο αναβάτες θα μάχονταν, βάσει των χρόνων τους, για την πρώτη θέση, οι Ν. Μούρτζης και Σ. Μούτογλης, και οι δύο με Yamaha R1. Στην εκκίνηση έφυγε πρώτος ο Μούτογλης, αλλά ο Μούρτζης έμεινε κοντά του και πέρασε μπροστά μετά τον τρίτο γύρο, χωρίς ωστόσο να ανοίξει σημαντική διαφορά.
Ο Μούτογλης μετά τον 7ο γύρο πλησίασε πολύ, στον 9ο έκανε και τον ταχύτερο γύρο του αγώνα, αλλά στον 11ο γύρο έπεσε στην έξοδο της Κ5 (για την ευθεία), χωρίς πρόβλημα άλλο απο την εγκατάλειψη. Μια πολύ καλή εμφάνιση με προοπτική, και μια άξια νίκη για τον επίσης πολύ γρήγορο Ν. Μούρτζη (οι δύο αναβάτες έκαναν 1’.1”.5 κάτι). Την μάχη της τρίτης θέσης του βάθρου κερδισε ο Α. Τζικάκης (απο τον Α.Ο. Κομοτηνής), και τέταρτος ηταν ο Γ. Χάλαρης.
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ RACING /SS300
Πολλά θα μπορούσαμε να (ξανα)πούμε και να (ξανα)γράψουμε γι’ αυτή την Κατηγορία, αλλά μάλλον δεν έχει νόημα γιατί δεν μας ακούει κανείς, οπότε ας μην κουράζουμε τους αναγνώστες μας. Απο τα Racing δίχρονα 250, φέτος εχουν “διασωθεί” μόνο τρία, και αυτά με προσπάθειες των στυλοβατών της Κατηγορίας. Ο Πρωταθλητής 2017 Λ. Ντότσικας όπως είπαμε επέλεξε να τρέξει στο εξωτερικό, και έτσι φέτος απο τις δυνατές παρουσίες της Κατηγορίας συμμετείχε ο Γ. Κίτσος με νέους τεχνικούς υπευθύνους τους Γ. και Σ. Χρονόπουλο (και αυτό το διαβάσαμε κάπου αλλού), ενώ ο Α. Λεφέβρ είχε σαν τεχνική υποστήριξη τον γνωστό τεχνικό των δίχρονων racing 250 Σ. Καλόγερο. Τρίτη συμμετοχή ήταν αυτή του Α. Παργινού με δίχρονη 250 επίσης, και υπήρχε και μία Aprilia RS 125 που (απο λάθος του αναβάτη) είχε δηλωθεί σαν 250. Το ενδιαφέρον όμως στην φτωχή και ψυχορραγούσα αυτη κατηγορία των Racing “semi-classic 250” έδωσε η συμμετοχή του Χ. Παπανικολάου με μία επίσης Racing μοτοσυκλέτα, αλλά μονοκύλινδρη και πολύ πιο σύγχρονη!
Στην εκκινηση των Racing, ο Γ. Μπούστας κάνει τους τελευταίους ελέγχους στην Moto3 του Παπανικολάου
Τι ήταν; Μία Moto3, με την οποία ο Παπανικολάου έκανε τον πρώτο χρόνο δοκιμών το Σάββατο με 1’.03’.550, με πολύ κοντά του τον Γ. Κίτσο (1’.03”.870) και αρκετά πίσω τους τον Α. Λεφέβρ (1’.05”.571). Έχοντας ήδη απολαύσει τον αγώνα των “Νέων”, και πάλι κυρίως από την οδήγηση του Χ. Παπανικοάαου (αλλά και την άνοδο του Ν. Ελευθεριάδη), περιμΈναμε με μεγάλο ενδιαφέρον την εξέλιξη των Racing: Θα μπορούσε μια σύγχρονη (αν και όχι η πιο δυνατή) μονοκύλινδρη τετράχρονη Moto3 να συναγωνιστεί μια δίχρονη δικύλινδρη racing με σχεδόν την διπλάσια ισχύ αλλά και διαφορά περίπου εικοσαετίας, ενώ ο ένας αναβάτης ήταν 13,5 ετών και ο άλλος είχε σχεδόν την …τριπλάσια ηλικία;;; Ιδού λοιπόν πως γίνεται ένας αγώνας “καλός” και πως αποκτά ενδιαφέρον! Και έσβησαν τα φώτα:
Στην εκκίνηση ο Παπανικολάου έμεινε τελευταίος, πίσω και απο τον ένα εκ των τριών αναβατών της SS 300. Mπροστά έφυγαν τα τρία 250 με Παργινό, Λεφέβρ και Κίτσο, αλλά σύντομα, μέσα σε λιγότερο απο δύο γύρους, ο Λεφέβρ τέθηκε επικεφαλής με τον Κίτσο να ακολουθεί, ενώ στον τροχό τους ανέβηκε με καλή αλλά όχι “ακραία” οδήγηση ο Παπανικολάου. Απο εκείνο το σημείο και μέχρι σχεδόν το τέλος του (μεγάλου, διαρκειας 26 γυρων!) αγώνα, παρακολουθήσαμε τον οδηγό με το Moto3 να αποδεικνύει το γιατί και πότε θεωρείται ένας αναβάτης σαν “ταλέντο”, αλλά και μια πολύ καλή οδήγηση απο τον έμπειρο Α. Λεφέβρ, που χειρίστηκε με ιδανικό τρόπο μοτοσυκλέτα, οδήγηση και στρατηγική απέναντι σε ένα νεαρότατο, ακούραστο και σταθερό σαν ρολόϊ αντίπαλο. Μπράβο και στους δύο!
Στην αρχή του αγώνα, ο Γ. Κίτσος που διεκδικεί την πρώτη θέση, μένει πίσω απο παρά λίγο έξοδο και αρχίζει να καλύπτει πάλι την διαφορά από τους δύο πρώτους, κάνοντας στην προσπάθειά του αυτή και τον ταχύτερο γύρο του αγώνα. Μπροστά, ο Χ. Παπανικολάου βρίσκεται στον τροχό του Λεφεβρ, είναι όμως σωστά καταρτισμένος απο τον προπονητή του και δεν βιάζεται να περάσει, αλλά περιμένει και “μελετάει” τον αντίπαλο. Τα Μέγαρα δεν ευνοούν την μοτοσυκλέτα του, γιατί η δυνατή δίχρονη φεύγει πολύ δυνατά σε κάθε επιτάχυνση αλλά και στην ευθεία, με αποτέλεσμα να πρέπει ο νεαρός με την Moto3 να καλύπτει στα φρένα και στην μεταφορά ταχύτητας μέσα στις στροφές (μόνο που στην συγκεκριμένη πίστα όλες οι στροφές είναι “stop and go”!).Τελικά θα περάσει τον Λεφέβρ (που οδηγεί εξαιρετικά), αλλά στη συνέχεια δεν θα ρισκάρει να πάει πιο γρήγορα για να ανοίξει διαφορά, με αποτέλεσμα να παραμείνει η TZ 250 κοντά του, ενώ ο Κίτσος σε μια όμορφη φάση επιχειρεί να περασει Λεφέβρ και Παπανικολαου μαζί στο τέλος της ευθείας, αλλά δεν προλαβαίνει, ανοίγεται και παραμένει τρίτος, αρχίζοντας και πάλι να καλύπτει. Ο κόσμος, που έχει πια αυξηθεί πολύ στην κερκίδα, ενθουσιάζεται απο το θέαμα, και η συνέχεια τον αποζημιώνει: Ο Λεφέβρ περνάει πρώτος, με τον Παπανικολάου σχεδόν στον τροχό του και τον Κίτσο πολύ κοντά τους. Είναι θέμα χρόνου το να περάσει η Honda RS 250 στην δεύτερη θέση και να αρχίσει η μάχη για τη νίκη μεταξύ των δύο Racing 250, καθώς ένας έμπειρος παρατηρητής καταλαβαίνει ότι η Moto3 έχει εξαντλήσει τις δυνατότητες χρόνου που έχει σε αυτή τη πίστα, και ο αναβάτης της, δείχνοντας μια σπάνια ωριμότητα για την ηλικία του, δεν επιμένει, δεν ρισκάρει, δεν υπερβάλλει, αλλά συνεχίζει στον ρυθμό του. Χαρακτηριστικό, το ότι και οι δύο πρώτοι έκαναν τον ταχύτερο γύρο τους στον 15ο, με ελαφρά υπεροχή του Λεφέβρ.
Οι τρείς πρώτοι τώρα φτάνουν το γκρουπ των τελευταίων για ντουμπλάρισμα, οι οποίοι ανήκουν στην κατηγορία των SS 300 και είναι ο γνωστός μας απο το 2017 Π. Κόκκινος και ο πρωτοεμφανιζόμενος Χ. Χατζηγιακουμίδης (ενώ ο τρίτος συμμετέχων της SS 300 που είναι ο Ν. Ελευθεριάδης, έχει φύγει πολύ μπροστά τους, πηγαίνοντας για μια άνετη νίκη με ένα γύρο διαφορά!). Στην Κ1 οι Λεφέβρ και Παπανικολάου περνούν, ενώ ο Κίτσος μένει πίσω απο τους δύο αναβάτες με τα ΚΤΜ 390, οι οποίοι αδιαφορούν εντελώς για τις μπλε σημαίες και κινούνται στις δικές τους γραμμές.
Ο οδηγός της Honda θα μείνει πίσω απο τα μονοκύλινδρα, νορμάλ ΚΤΜ για σχεδόν μισό γύρο, και στο μεταξύ οι δύο πρώτοι έχουν απομακρυνθεί, οπότε ο αγώνας (δηλαδή το κυνήγι της νίκης) για τον Κίτσο τελείωσε εκεί. Εδώ θα μας επιτραπεί να εκφράσουμε μια απορία: Ειναι δυνατόν μια δίχρονη racing 250 του 1’.03” να μην μπορεί να ντουμπλάρει ΑΜΕΣΩΣ δύο νορμάλ μονοκύλινδρα του 1’.10”, όσο και να μην “άνοιγαν” οι οδηγοί τους; Φυσικά και ΔΕΝ είναι. Αρα, υποθέτουμε ότι κάποιο τεχνικό πρόβλημα αντιμετώπισε εκείνη τη στιγμή ο αναβάτης της Honda, και έχασε την επαφή με την κορυφή.
Η συνέχεια ήταν “διαδικαστική”: Ο Λεφέβρ, ακούραστος και σταθερός άνοιξε την διαφορά στα 8” μέχρι τον θριαμβευτικό του τερματισμό, με δεύτερο τον Παπανικολάου που έδωσε νέο ενδιαφέρον και φσκια ανάσα στην Κατηγορία Racing. Τρίτος ο Γ. Κίτσος, σε μια δυναμική (αλλά και κάπως “νευρική”) εμφάνιση που έδειξε οτι έχει ανακτήσει την ταχύτητά του, ενώ στα SS 300 ο Ν. Ελευθεριάδης με τη νίκη του αναδεικνύεται σε φαβορί του τίτλου. Μπράβο σε όλους, και προσβλέπουμε σε περισσότερες συμμετοχές στο μέλλον.
Αξιος-πανάξιος νικητής των Racing o A. Λεφέβρ
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ SUPERSPORT 600
Κάτι ιδιαίτερα σημαντικό συνέβη σε αυτή την Κατηγορία: Για πρώτη φορά (μετά απο πολύ καιρό) αρκετοί απο τους θεατές ήρθαν στα Μέγαρα με βασικό κίνητρο και ενδιαφέρον τα Supersport 600, και συγκεκριμένα την προσπάθεια του Δημήτρη Καρακώστα να κατακτήσει τον τίτλο που με τόσο “κινηματογραφικό” τρόπο έχασε πέρυσι στον τελευταίο αγώνα απο τον (απόντα) Μ. Κουτσουμπό. Μεγάλο ενδιαφέρον θα είχε και η προσπάθεια του Αλέξανδρου Παπαγεωργίου να ανακτήσει το απο διετίας χαμένο στέμα του, και μάλιστα με την πρεμιέρα της νέας Yamaha R6 του 2017, η οποία ας μην ξεχνάμε ότι είναι η μοναδική σύγχρονη Supersport 600 στο πρωτάθλημά μας (και όχι μόνο!). Με τους θεατές πλέον να έχουν πλημμυρίσει την πίστα (για τα μέτρα των Μεγάρων πάντα, μην φαντάζεστε υπερβολές), οι αναβάτες των Supersport τοποθετήθηκαν στην εκκίνηση (που είχε και Nissan GTR σαν αυτοκίνητο Αλυτάρχη), αφού προηγουμένως είχε λυθεί ενα θέμα στην έξοδο των πιτ, όπου απαγορεύθηκε στον Δ. Καρακώστα να μπεί στην πίστα για να πάρει μέρος στον αγώνα, επειδή δεν είχε “μαρκαρισμένο” το ένα απο τα δύο λάστιχά του, όπως ορίζει ο κανονισμός. Αυτό ήταν θέμα αμέλειας της ομάδας φυσικά, και δεν έδινε πλεονέκτημα στον αναβάτη (δεν επρόκειτο για διαφορετικό ή έξτρα λάστιχο), αλλά ο τεχνικός έφορος ΣΩΣΤΑ δεν επέτρεψε στην μοτοσυκλέτα την είσοδο στον αγωνιστικό χώρο, αδιαφορώντας για το αν επρόκειτο για τον οδηγό που είχε κάνει τον τελευταίο ή τον πρώτο χρόνο στις δοκιμές (οι κανονισμοί ισχύουν και εφαρμόζονται ακριβώς το ίδιο για όλους).
Η ομάδα του Δ. Καρακώστα αντιδρά απόλυτα επαγγελματικά, τη στιγμή που ο τεχνικός έφορος του απαγορεύει την είσοδο στην πίστα για την εκκίνηση! Τελικά ο Αγωνοδίκης επέτρεψε το επί της ζάντας μαρκάρισμα του ελαστικού και το θέμα έληξε με τον καλύτερο και πιο σωστό (εντός των κανονισμών) τρόπο.
Εξαιρετική και άξια συγχαρητηρίων ήταν και η αντίδραση της ομάδας του Δ. Καρακώστα, που έχοντας πείρα απο αγώνες του εξωτερικού γνωρίζει καλά ότι στους αγώνες Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ είναι να γνωρίζεις και να τηρείς τους κανονισμούς, απο τους οποίους δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, είτε βρίσκεσαι στο Άσσεν είτε στην Τρίπολη, είτε στο Μιζάνο είτε στα Μέγαρα. Το θέμα παρεπέμφθη άμεσα με έγγραφο σημείωμα στον Αγωνοδίκη, ο οποίος δεν ήταν κάποιος απο τον χώρο της μοτοσυκλέτας αλλά ο κ. Κυριάκος Καπετανάκης από την ΦΙΛΜΠΑ (Αυτοκινήτου) Πατρών. Αυτός εξέτασε το αν το αμαρκάριστο ελαστικό συνιστούσε παράβαση που έδινε ουσιαστικό πλεονέκτημα στον αναβάτη έναντι του συναγωνισμού, και όχι απλή αμέλεια της ομάδας. Εφ’ όσον συνέβαινε το δεύτερο, επέτρεψε στον τεχνικό Έφορο να το μαρκάρει επί τόπου, και τότε μόνο επετράπη η είσοδος του αναβάτη στην πίστα, χωρίς να υπάρξει σημαντική αργοπορία στο πρόγραμμα. Και η περίπτωση αυτή μας φέρνει μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα, και στην τεράστια ευθύνη των οργανωτών όταν αντιμετωπίζουν κάποιο αξεπέραστο πρόβλημα στον κανονισμό: Τι κάνουν; “Επιτρέπουν” σε έναν αναβάτη να συμμετάσχει παράτυπα, ή τον αφήνουν εκτός αγώνα (με αποτέλεσμα να απειληθεί γενικευμένη σύρραξη); Ευτυχώς στην περίπτωσή μας το θέμα ήταν απλό (και οι εμπλεκόμενοι σωστοί επαγγελματίες), αλλά η απάντηση είναι ότι πάντα οι Κανονισμοί προηγούνται όλων, και ότι ΜΟΝΟ ο Αγωνοδίκης είναι υπεύθυνος για την ερμηνεία τους.
Πρώτο πέρασμα απο την “πλατεία” μετά την εκκίνηση των 600, με τους Τριντή, Παπαγγέλου, Παπαγεωργίου και Καρακώστα.
Από τις δοκιμές ο Δ. Καρακώστας είχε ξεχωρίσει σε χρόνο, αλλά πολύ ενδιαφέρον ήταν ότι υπήρχαν αρκετοί αναβάτες με χρόνο στο στρογγυλό 1”.00”.00, και αναμενόταν δυνατός συναγωνισμός, τουλάχιστον για την πρώτη πεντάδα. Με την εκκίνηση, ο ιδιαίτερα ανεβασμένος Σ. Τριντής τέθηκε επικεφαλής, με τον Δ. Παπαγγέλου στον τροχό του και τους Α. Παπαγεωργίου και Δ. Καρακώστα επίσης πολύ κοντά. Πέμπτος σε μικρή απόσταση έκλεισε τον πρώτο γύρο ο Χ. Δήμου (που ανέβηκε στα SS 600 από τους “Νέους”), και ακολουθούσαν οι Μίχας και Τζωρτζόπουλος, σε μια μάχη που θα κρατούσε για ολόκληρο τον αγώνα των 26 γύρων. Πίσω τους, στην αρχή, οι Λιούντρης, Ευθυμίου, Θεοδωρόπουλος και Μανδρώνης. Μετά τον τέταρτο γύρο περνάει στην πρώτη θεση ο Α. Παπαγεωργίου, και δύο γύρους μετά ο Δ. Καρακώστας κάνει την πρώτη του κίνηση περνώντας τον Παπαγγέλου για την τρίτη θέση, ενώ και οι τέσσερις πρώτοι βρίσκονται πολύ κοντά, σε ένα ενιαίο γκρουπ.
Ο νικητής των Supersport, Δ. Καρακώστας, και ο δεύτερος των Supersport A. Παπαγεωργίου, με την καινούργια Yamaha R6.
Στον επόμενο γύρο ο Καρακώστας περνάει και τον Τριντή και αμέσως μετά τον Α. Παπαγεωργίου, παίρνοντας την πρώτη θεση που θα κρατήσει με ευκολία μέχρι τον τερματισμό, δείχνοντας ότι έχει περιθώρια: Ανοίγει συνεχώς την διαφορά του, και κάνει τον ταχύτερο γυρο του αγώνα (ο μόνος που κατεβηκε απο το 1’.00”, στο 0’.59”.883) στον 12ο, έχοντας 5”.50 διαφορά απο τον δεύτερο στον τερματισμό. Ο Τριντής βρεθηκε για λίγο μπροστά απο τον Παπαγεωργίου, αλλά περιορίστηκε στην τρίτη θέση, με τον “Alex” να κάνει μια πολύ καλή εμφάνιση με τη νέα μοτοσυκλέτα. Τέταρτος ο Παπαγγέλου, και πέμπτος ο Θ. Μίχας, που αντιστάθηκε μέχρι τέλους στην πίεση του Γ. Τζωρτζόπουλου.
Οι Μίχας και Τζωρτζόπουλος θα έκαναν όλο τον αγώνα τροχό με τροχό, για την πέμπτη θεση
Την κατάταξη έκλεισαν οι Ευθυμίου, Δήμου, Μανδρώνης, Θεοδωρόπουλος και Λιούντρης, ενώ δεν σημειώθηκε καμμία πτώση ή εγκατάλειψη.
Η έκφραση στα πρόσωπα πατέρα και υιού Καρακώστα, κλείνει μέσα της όλη την ομορφιά των αγώνων! Συγχαρητήρια.
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ SUPERBIKE
Στο τέλος του αγώνα των Supersport, μετά το χειροκρότημα της απονομής, ασυνήθιστα πολλοί θεατές αποχώρησαν χωρίς να περιμένουν τα Superbike. Αυτό δεν συμβαίνει συχνά, και το αποδίδουμε σε δύο λόγους: Ο πρώτος βέβαια μπορεί να αφορά το (μεγάλο όπως φάνηκε!) “fun club” του Δημήτρη Καρακώστα, που θα πρέπει να το κατευθύνει σωστά ώστε να παραμένουν όλοι μέχρι τέλους, και ο δεύτερος είναι η μικρή προβολή που δόθηκε γύρω απο τις έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτες “μεταγραφές” (δηλαδή “ποιός τρέχει με τι”) και στην απουσία πολλών διεκδικητών στα Superbike, άρα και δεδομένης εξελιξης του αγώνα. Ιδιαίτερα σημαντική απουσία απο την κορυφαία κατηγορία είναι και αυτή της ομάδας Wolf Racing, είτε με Έλληνα οδηγό είτε με κάποιον ξένο αναβάτη, γιατί είναι πάντα άψογα προετοιμασμένη και ικανή για την κορυφαία διάκριση.
Στην εκκίνηση πρώτος έφυγε ο Συνιώρης (είχε και τον πρώτο χρόνο δοκιμών, ένα ολόκληρο δευτερόλεπτο εμπρός απο τον δεύτερο και ο μόνος που κατέβηκε στο 0”.57”), με τον Τσαλίκη στον τροχό του και τον Πίππο κοντά τους. Τέταρτος ακολούθησε ο Μπεγνής και πέμπτος ο Μαρκεσίνης, κλείνοντας το πρώτο γκρουπ.
Στη συνέχεια, οι Βάμβας, Φωτιάδης, Πρόϊος, Μηλιατζόγλου, Ζαχαρόπουλος, Γεωργόπουλος, Κωσταράς, και ο Μιχάλης Σπηλιώτης που επανεμφανίζεται με την όμορφη R1 του.
Στον επόμενο γύρο, ο Συνιώρης μένει πρώτος, χωρίς όμως τάση να απομακρυνθεί, ενώ σε ενιαίο γκρουπ παραμένουν οι Τσαλίκης, Πίππος και Μπεγνής, με ελάχιστα πιο πίσω τον Μαρκεσίνη. Ο αγώνας είναι μακρύς, 26 γύροι και εδώ, οπότε οι αναβάτες δείχνουν ότι προτιμούν να κρατούν τις θέσεις τους παρά να επιτίθενται, πιο πίσω όμως γίνονται οι πρώτες ανακατατάξεις μετά την εκκίνηση. Έτσι πέμπτος περνάει ο Πρόϊος μπροστά απο τον Βάμβα, και ο Σπηλιώτης καλύπτει τον Κωσταρά. Στη συνέχεια, και με τον Συνιώρη να δείχνεί να ανοίγει μια μικρή διαφορά, ο Ζαχαρόπουλος θα κερδίσει τη μάχη του με τον Βάμβα και ο Σπηλιώτης την δική του με τον Κωσταρά, αλλά εμπρός συμβαίνουν πράγματα: Ο Τσαλίκης είναι μόνιμα σχεδόν στον τροχό του Συνιώρη, και ο Πίππος μένει πίσω (δείχνοντας ότι αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα απόδοσης κινητήρα), συνεχίζοντας στην πέμπτη θέση, πολύ μακριά απο την κορυφή. Ο Ζαχαρόπουλος θα βρεθεί για λίγο μπροστά απο τον Πρόϊο, για να χάσει την μάχη με μικρή διαφορά στο τέλος του αγώνα, ενώ τους είχε φτάσει και ο Σπηλιώτης. Ο Συνιώρης φτιάχνει μια πολύ μικρή διαφορά απο τον Τσαλίκη την οποία ο αναβάτης της Honda κλείνει αμέσως, και ο Μπεγνής είναι αρκετά πιο πίσω. Σε αυτό το σημείο του αγώνα (18ος γύρος) αρχίζουν τα ντουμπλαρίσματα, και ο Συνιώρης κάνει ένα (εντελώς ασυνήθιστο γι’ αυτόν) λάθος υπολογισμού απόστασης, προσπαθώντας να προλάβει στα φρένα στο τέλος της ευθείας τον Βάμβα, και “να τον βάλει” ανάμεσα σε αυτόν και στον Τσαλίκη που ακολουθούσε. Αργεί όμως πολύ, και παρά την υπερπροσπάθεια φρεναρίσματος με τον πίσω τροχό στον αέρα, “εμβολίζει” απο εσωτερική τον Βάμβα που είχε γείρει για να στρίψει, με αποτέλεσμα να πέσουν και οι δύο (ευτυχώς χωρίς συνέπειες) και να εγκαταλέιψουν τον αγώνα.
Ο Φ. Τσαλίκης πήρε μια άξια και σπουδαία νίκη, μαζί με πολύτιμους βαθμούς για το Πρωτάθλημα
Ο Τσαλίκης, που ούτως ή άλλως παρέμενε διεκδικητής μεχρι εκείνη τη στιγμή, συνεχίζει σε γρήγορο ρυθμό να απομακρύνεται απο τον Μπεγνή, και ο τερματισμός τον βρίσκει θριαμβευτικά πρώτο, με τους Μπεγνή και Μαρκεσίνη να ακολουθούν στο βάθρο.
Ο Πίππος έσωσε αρκετούς βαθμούς στην τέταρτη θεση μπροστά απο τον Πρόϊο, ο Ζαχαρόπουλος έδειξε μεγάλη βελτίωση στην έκτη θέση, ακολούθησε ο πολύ καλός Φωτιάδης που έμεινε μπροστά απο τον Μ. Σπηλιώτη, και την κατάταξη έκλεισαν οι Κωσταράς, Γεωργόπουλος και Μηλιατζογλου.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΤΙ;
Τώρα, όλοι ετοιμάζονται για τον επόμενο αγώνα που θα γινει στις 28-29 Απριλίου στην Τρίπολη, ενώ στις 26-27 Μαίου θα το Π.Π.Τ. θα ταξιδέψει στην όμορφη πίστα των Σερρών, και θα κλείσει το πρώτο μέρος του στις 23-24 Ιουνίου στα Μέγαρα. Η συνέχεια θα δοθεί ξανά στις Σέρρες την 1η-2α Σεπτεμβρίου, και ο έκτος και τελευταίος αγώνας θα γίνει στα Μέγαρα στις 20-21 Οκτωβρίου.
Τι “έλειπε” απο τον πρώτο αγώνα; Μερικές συμμετοχές και περισσότερος συναγωνισμός απο την Open, μερικά (ακόμα) δυνατά ονόματα απο τους “Νέους” και τα Suiperbike, και μερικοί νέοι και δυνατοί αναβάτες (και μοτοσυκλέτες) για να δώσουν ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον στα Racing /SS 300, που ήταν και η πιο ενδιαφέρουσα κατηγορία, παρά τις λίγες συμμετοχές της.
Ποια ήταν τα θετικά του πρωτου αγωνα; Η εμφάνιση μιάς νέας δύναμης που ονομάζεται Χ. Παπανικολάου, η άνοδος του Ν. Ελευθεριάδη, η άξια νίκη του Α. Λεφέβρ, ο άψογος τρόπος που η οργάνωση και η ομάδα του Δ. Καρακώστα χειρίστηκαν το θέμα που προέκυψε πριν την εκκίνηση, η νίκη του Δ. Καρακώστα και η καλή εμφάνιση του Α. Παπαγεωργίου, και η νίκη του Φ. Τσαλίκη, που πέραν της (εγνωσμένης) ταχύτητάς του, απέδειξε ότι και η νίκη και ο τίτλος είναι πάντα ανοιχτές υποθέσεις, σε όλες τις Κατηγορίες. Όλοι οι αναβάτες έδωσαν τις μάχες τους και είναι άξιοι συγχαρητηρίων, ενώ θα πρέπει να αναφέρουμε και την παρουσία άρτια εξοπλισμένου νοσοκομειακού οχήματος απο την κλινική- χορηγό του αγώνα, καθώς και την μαγνητοσκόπηση με “γερανό” για προβολή απο το συνδρομητικό κανάλι τoυ ΟTE-ΤV.
ΤΙ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ;
Θα θέλαμε, να δούμε τον Παπαπαύλου με το R3 και τον Κορωνακη με το 390 απέναντι σε Παπανικολάου και Ελευθεριάδη, θα θέλαμε μερικά ακόμα Racing στα…Racing (ας είναι 250 ή Moto3, το βήμα πάντως το έκανε ο Παπανικολάου!), και θα θέλαμε ΕΠΙΣΗΜΗ συμμετοχή των Αντιπροσωπειών που διαθέτουν κορυφαίες Superbike, στα Superbike! Ακόμα, θα ζητούσαμε περισσότερη αγάπη και άδολη προσφορά στο άθλημα (αντί για κουτσομπολιό και γκρίνια), και μακάρι να βελτιωθεί το οικονομικό κλίμα για να έχουμε περισσότερες συμμετοχές και περισσότερους χορηγούς. Συγχαρητήρια σε όλους, Καλό Πάσχα, και προσοχή στο φαγητό και στην προπόνηση. Η Τρίπολη απέχει μόλις τρείς εβδομάδες! Δ.Π.
ΟΛΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΤΟ www.sportstiming.gr