Εξαρτάται απο ποιά θέση βλέπει ο κάθε αναβάτης το 2019. Ο Λορένθο ας πούμε, πρέπει να είναι ο πιο “δυστυχής” οδηγός του MotoGP αυτή την περίοδο, όχι μόνο γιατί δεν καταφέρνει να βρεί την διάρκεια απόδοσης που του λείπει (γιατί γρήγορος παραμένει, έχοντας προηγηθεί για αρκετους γύρους στους δύο τελευταίους αγώνες μόνο που δεν άντεξε μέχρι τέλους) αλλά γιατί βγήκε επίσημα η Ducati μέσω του διευθυντή της Paolo Ciabatti και έκανε δηλώσεις…”απόλυσης”!
Η “χοντράδα” των Ιταλών δεν είναι η πρώτη φυσικά, γιατί αυτό το εργοστάσιο έχει φερθεί καλά μόνο στον Ντοβιτσιόζο (και ευτυχώς): Πρόπερσι έβαλε τους Ρέντινγκ και Πετρούτσι να κάνουν “κόντρες” μεταξύ τους για το ποιός θα πάρει την GP 17 στην Pramac, και στο τέλος της χρονιάς έδιωξαν εντελώς τον Ρέντινγκ. Αλλά και στον Πετρούτσι, ενώ του έδωσαν μια GP 18 για φέτος, τον έβαλαν να υπογράψει συμβόλαιο με δική τους option για το 2019 μόνο για την εργοστασιακή ομάδα και ΟΧΙ για να παραμείνει στην Pramac. Τι σημαίνει αυτό; Ότι του ασκούν τεράστια πίεση να φέρει αποτελέσματα, “για να τον πάρουν στη θέση του Λορένθο” (εδώ λένε “τάχα μου τάχα μου!”), ενώ ταυτόχρονα έχουν υπογράψει ίδια option με τον Μίλλερ που όμως έχει και option με την Pramac, άρα είναι εξασφαλισμένος για το 2019, ενώ ο Πετρούτσι ή θα γίνει εργοστασιακός ή στο δρόμο! Και παράλληλα, οι άνθρωποι της Ducati κάνουν συνεχώς νέες προτάσεις στον Joan Mir (τον οποίο θέλει η Suzuki αλλά και η Honda Repsol). Όλα αυτά είναι γνωστά στα paddock τoυ MotoGP (απο εκεί εξ’ άλλου βγαίνουν και οι δημοσιογραφικές πληροφορίες, που ΣΠΑΝΙΑ διαψεύδονται, οφείλουμε να σημειώσουμε), και φυσικά τα γνωρίζει πρώτος απ΄όλους ο Λορένθο και ο μάνατζέρ του.
Είπε λοιπόν (μεγάλο φάουλ…) ο Ciabatti, ότι “ θα συναντηθούμε με τον Λορένθο, αλλά αν δεν έρχονται αποτελέσματα δεν έχει νόημα να συνεχίζουμε τα ίδια και τα ίδια”. Πήρε το μήνυμα ο Ισπανός και άρχισε να συζητά με ΔΥΟ δορυφορικές ομάδες για να επιστρέψει στην Yamaha το 2019 και 2020. Η πρώτη είναι η Mark VDS που είναι γνωστό ότι προοριζόταν να αντικαταστήσει την Tech3 παίρνοντας Yamaha Μ1, μετά το πέρασμα της Γαλλικής ομάδας στην ΚΤΜ (άλλη σημαντική και απροσδόκητη κίνηση κι αυτή, όπως άλλωστε και του Ζαρκό). Η δεύτερη είναι η ομάδα της πίστας της Σεπάνγκ, που ΘΑ σχηματιστεί με Νο 1 αναβατη τον Λορένθο (και Νο 2 υποθέτουμε τον Χαφίζ Συαρίν) αν η Yamaha της δώσει μοτοσυκλέτες. Επίσης, αν ο Λορένθο πάει σε δορυφορική ομάδα Yamaha, θα ακολουθήσει και ο προσωπικός του υποστηρικτής Monster. Τέλος, μεγάλη σημασία έχουν οι τελευταίες δηλώσεις (την Πέμπτη στο Μουτζέλλο) ενός εκπροσώπου της Yamaha, αλλά και του Λορένθο.
Είπε ο άνθρωπος της Yamaha: “Βεβαίως μπορεί να πάρει Μ1 του 2019 μια δορυφορική ομάδα της Yamaha, αλλά αυτό εξαρτάται απο το πόσα χρήματα θέλει να ξοδέψει”.
Και δήλωσε ο Λορένθο: “Θα έχω σίγουρα μια πολύ καλή μοτοσυκλέτα για τα επόμενα δύο χρόνια. Όσο για την Ducati, θα συνεχίσω να προσπαθώ για τα βάθρα, αλλά η απόδοση μου στον αγώνα αυτόν (Μουτζέλλο) δεν θα είναι σημαντική για την καρριέρα μου, Οι προηγούμενοι πέντε αγώνες ναι, ήταν. Περισσότερα νέα για το μέλλον, θα έχουμε στο Μοντμελό, στην Βαρκελώνη”.
Τι βγαίνει απο αυτή τη δήλωση λοιπόν; ‘Οτι πέραν κάποιας μεγάλης ανατροπής, ο Λορένθο επιστρέφει στην Yamaha και μάλιστα σε δορυφορική ομάδα αλλά με μοτοσυκλέτα του 2019. Και η Ducati μάλλον πηγαίνει για τον Μιρ, ο οποίος όμως προτιμά την Suzuki γιατί είναι πιο κοντά στο στυλ του, και πιέζουν και οι Ισπανοί παράγοντες και χορηγοί για μια “all Spanish Ecstar Dream Team. Γενικά πάντως, φαίνεται λίγο απίθανο να ποντάρει η Ducati (και η Ιταλία μαζί της) τις μελλοντικές ελπίδες της για τίτλο στον Πετρούτσι, που έχει καταφέρει μόνο δύο βάθρα στην μέχρι τώρα καρριέρα του, και είναι 28 ετών. Πιθανότεροςεκ των δύο είναι ο Μίλλερ (23), που έτσι ή αλλιώς θα παραμείνει στην Ducati to 2019 έχοντας καινούργια μοτοσυκλέτα GP19, είτε στο εργοστάσιο είτε στην Pramac (όπου ήδη στη θέση του Πετρούτσι έχει υπογράψει ο Φ. Μπαναία, που προηγείται φέτος στην βαθμολογία της Moto2).
Ένας άλλος “διωγμένος” είναι ο Ιαννόνε, τον οποίο οι άνθρωποι της Suzuki Ecstar ενημέρωσαν ότι δεν θα του ανανεώσουν το συμβόλαιο μόλις πριν λίγες μέρες, κάτι που έκανε τις φήμες για υπογραφή του Joan Mir στην Suzuki να φουντώσουν. Ο Ιαννόνε είπε οτι θα ανακοινώσει στην Ισπανία (κι αυτός) την νέα ομάδα του για το 2019 και 2020, συμπληρώνοντας ότι δεν θα είναι δορυφορική, και προφανώς εννοώντας την Aprilia, η οποία όμως έχει κάνει πρόταση και στον Πετρούτσι (όπως δήλωσε ο ίδιος πρόωρα, αδειάζοντας απο νωρίς τον Ρέντινγκ). Εφ΄όσον θεωρείται βέβαιο ότι η Aprilia θα διατηρήσει στην ομάδα τον Α. Εσπαργκαρό, ο Ρέντινγκ είναι σίγουρα εκτός για του χρόνου, και στην θέση του πηγαίνει ο Ιαννόνε (ενώ ο Πετρούτσι θα συνεχίσει να παρακαλάει δημοσίως την Ducati να τον πάρει στη θέση του Λορένθο -λέτε;).
Είναι άχαρο, άκομψο και εντελως λάθος για την ψυχολογία του αναβάτη σου (απο τον οποίο ζητάς να φέρει αποτελέσματα και τον πληρώνεις με σημαντικά ποσά) το να κάθεσαι να συζητάς με τρίτους για το ποιός θα πάρει τη θέση του απο την ΑΡΧΗ της χρονιάς, και να μην του ανακοινώνεις τίποτα για το μέλλον, αφήνοντάς τον να αγωνιά και να προβληματίζεται αντί να συγκεντρώνεται 100% στην -δύσκολη και επικίνδυνη- δουλειά του. Το ότι αυτά γίνονται σε επίπεδο MotoGP που είναι μια “μπίζνα” εκατομμυρίων με παίκτες ΚΑΙ τους οδηγούς, και το ότι για κάθε χοντράδα και για κάθε ανόητη κίνηση ή ηλίθια δήλωση εργοστασιακού μάνατζερ που στέλνει τον οδηγό στον ψυχοθεραπευτή υπάρχει η “δικαιολογία” ότι “επαγγελματίες είναι όλοι, και καταλαβαίνουν”, δεν σημαίνει ότι αυτό το τεράστιο λάθος στην επαναλαμβανόμενη δίνη του οποίου έχει μπει το MοtoGP, παύει να υφίσταται και να έχει αρνητικές συνέπειες στην απόδοση των αναβατών (ή “σέρνονται με κομμένα πόδια” ή πέφτουν απο την υπερπροσπάθεια, και παρακαλούμε οι μη αγωνιζόμενοι αναγνώστες ας μην βιαστούν να σχολιάσουν γιατί θα κάνουν -επίσης- λάθος, όπως “οι μάνατζερς”).
ITAΛIKO GP, MUGELLO, FP1-FP2: Η ΠΙΡΟΥΕΤΑ ΤΟΥ ΠΙΡΟ, ΚΑΙ Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ ΝΤΟΒΙΤΣΙΟΖΟ
Με την ατμόσφαιρα των μεταγραφών συννεφιασμένη και τις ομάδες “να σφάζονται στην φόρμα του Χοάν Μιρ” (20άχρονος Ισπανός απο την Πάλμα, πρωταθλητής Μoto3 και τώρα στην ομάδα Μoto2 της Mark VDS όπου κατέκτησε το “παρθενικό” του βάθρο στη Γαλλία), οι χρόνοι στις δυο πρώτες ελεύθερες δοκιμές στο Mugello βάφτηκαν μπλε, με τον Ιαννόνε να κάνει πρώτο χρόνο και τους Βινιάλες και Μαρκέθ (που άρπαξε και μια ψιλή απο “κρύο” μπροστινό λάστιχο με μέτρια κλιση, γι’ αυτό και δεν πρόλαβε να “βάλει αγκώνα” για να το σώσει) να ακολουθούν. Τα Ducati είχαν μια δύσκολη μέρα, γιατί στην μεγάλη ευθεία και στα φρένα απο τα 340 στα 90 χ.α.ω. για την πρώτη στροφή, ο Πίρρο μπλοκάρισε το μπροστινό, το λάστιχο ΔΕΝ γλύστρησε, και η μοτοσυκλέτα έκανε ένα “endo” που κατέληξε σε high siding πετώντας τον βίαια απο την σέλλα, όπως οι ταύροι πετούν τους γελαδάρηδες του Τέξας στα ροντέο. Έπεσε με το κεφάλι και αμέσως έχασε τις αισθήσεις του, κουτρουβαλώντας για πολλά μέτρα πριν ακινητοποιηθεί, πάντα με τις αισθήσεις του χαμένες. Το κεφάλι του (με το βάρος του κράνους) ταλαντευόταν και έπαιζε “σαν κούκλα” όπως έπαιρνε τούμπες αναίσθητος, με έναν τόσο επικίνδυνο για σοβαρή ζημιά στον αυχένα τρόπο, που είναι πραγματικό θαύμα ότι τελικά συνήλθε, έχοντας διάσειση και χτυπημένο ώμο, αλλά κατά τα άλλα ΟΚ!
Μετά απο αυτό το “παρά λίγο” του Πίρρο (εξετάζεται αν μπλοκάρισε το φρένο ο ίδιος ή αν “κολλησε” η δαγκλανα, γιατί ο ίδιος δεν θυμάται καν ότι έπεσε!), έρχεται δεύτερο σε σημασία το ότι το μοτέρ του Ντοβιτσιόζο “έσκασε” και πήρε φωτιά. Αυτό συνέβη επίσης στην μεγάλη ευθεία με τελική και χτυπημένο κόφτη (τη στιγμή του “χασίματος” της πίστας που γίνεται κατηφορική και με ελαφριά κλίση, εκεί όπου τα μοτέρ παίρνουν παραπάνω στροφές επειδή σπινάρει ο τροχός αλλά και τοπίσω λάστιχο δεν πατάει ακριβώς στο κέντρο όπου είναι η μέγιστη διάμετρός του, αλλά ελαφρά στο πλάϊ, πάντα με τέρμα γκάζι, ανεβάζοντας έτσι απο 100 μέχρι και 500 σ.α.λ., δηλαδή υπερστρέφοντας άγρια αφου ήδη είναι στον κόφτη). Βέβαια στο Mugello το έχουμε δει να ξανασυμβαίνει αυτό με τις εργοστασιακές Yamaha, όπου ο Λορένθο “έσκασε” μοτέρ στις δοκιμές και ο Ρόσσι στον αγώνα (τότε είχαν ανεβάσει το όριο σ.α.λ. στις Μ1, και πιθανόν να συνέβη και στην Ducati κάτι παρόμοιο).
Ο αγώνας της Κυριακής στο Μουτζέλλο δεν έχει προγνωστικά, γιατί όλοι έχουν διακριθεί και πηγαίνουν γρήγορα σε αυτή την πίστα, πλην του Μαρκέθ τα τελευταία χρόνια, που όμως φέτος έχει πάρει νίκες και σε πίστες που “δεν του ταιριάζουν” (βέβαια, κρατάει το ρεκόρ αγώνα του Μουτζέλλο εδώ και μια τετραετία!). Ο Ντοβιτσιόζο και ο Λορένθο θα παλέψουν σκληρά. Ο Βινιάλες έχει ρίξει τους τόνους, και τώρα λέει πόσο καλά είναι όλα στην ομάδα του! Ο Ρόσσι, που έχει ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΙΣΤΑ ΔΙΚΗ ΤΟΥ με δεκάδες χιλιάδες κόσμου να ετοιμάζουν “κίτρινη φιεστα”, δεν μιλάει πολύ και αυτό σημαίνει ότι θα προσπαθήσει να πάει για νίκη. Οι Πετρούτσι και Μίλλερ έχουν την “εσωτερική” κόντρα που προαναφέραμε για μια θέση στην Ducati. Ο Ιαννόνε, μετά την ανακοίνωσή του ότι δεν θα συνεχίσει στη Suzuki, έχει βάλει στόχο να τους δείξει πόσο “λάθος έκαναν” που δεν τον κράτησαν (αν και οι κακές γλώσσες λένε ότι το πρόβλημα ήταν η συμπεριφορά του στην ομάδα και όχι τα αποτελέσματα, αλλά ποιός πιστεύει τις ομάδες που ασχολούνται με “αγοραπωλησίες οδηγών”;). Οι αναβάτες της ΚΤΜ και της Aprilia υστερούν σε αυτή την πίστα έναντι των άλλων εργοστασιακών και θα έχουν μάχες μεταξύ τους και με τους rookies. O Ζαρκό είναι επίσης “ήσυχος”, και σίγουρα θα πάει δυνατά, αν έχει την ταχύτητα το μηχανάκι του να ακολουθήσει, μια και η μεγάλη ευθεία του Mugello είναι δύσκολη για οποιαδήποτε μοτοσυκλέτα δεν κατασκευάζεται στην…Μπολώνια! Κρατάμε λοιπόν την καλή είδηση για την υγεία του Μικέλε Πίρρο και περιμένουμε να δούμε FP3, Q1 και Q2 το Σάββατο, πριν σχηματίσουμε μια σαφέστερη ιδέα για τον αγώνα της Κυριακής.
ΔΟΚΙΜΕΣ FP3-FP4, ΚΑΙ Q1-Q2: Ο ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ ΡΟΣΣΙ ΣΤΗΝ POLE POSITION (ΚΑΙ ΤΟ MUGELLO ΠΑΙΡΝΕΙ ΦΩΤΙΑ!)
Ο Μαρκ Μαρκέθ έκανε τον ταχύτερο χρόνο στην FP3, και οι Βινιάλες, Πεντρόθα και Μίλλερ έμειναν εκτός δεκάδας, υποχρεωμένοι να περασουν απο την Q1. Τελικά ο Βινιάλες και ο Μίλλερ πέρασαν στην Q2, όπου έγινε πραγματική μαχη χρόνων, με τον Μαρκέθ να προηγείτα στην αρχή, τον Λορένθο να πηγαίνει πολύ δυνατά, τον Ιαννόνε να αντιστέκεται, και τελικά τον Βαλεντίνο Ρόσσι να κάνει ένα τρομερό γύρο και να παίρνει την pole position με το απόλυτο ρεκόρ χρόνου του Mugello!!! O Λορένθο ήταν δεύτερος “μια ανάσα ” πίσω (τρία εκατοστά του δευτερολέπτου) και ο Βινιάλες τρίτος. Η βελτίωση των Yamaha δείχνει την τεράστια σημασία που εχουν ακόμα και οι πιο μικρές αλλαγές στις ρυμθίσεις των μοτοσυκλετών και στην επιλογή των συνδυασμών ελαστικών. Να σημειωθεί ότι ο καιρός ήταν αρκετά ζεστός, άρα η πίστα γλυστρούσε περισσότερο. Αγνωστο αν αυτό ήταν που “ευνόησε” (;) τα Yamaha, και αν είναι τόσο “ευαίσθητα” που οι τυχόν αλλαγές θερμοκρασίας στον αγώνα θα αλλάξουν την εικόνα απόδοσής τους. Στην δεύτερη σειρά ακολούθησαν οι Ιαννόνε, Πετρούτσι και Μαρκέθ (που έκανε ένα λάθος ή συνάντησε κάποιον στον δρόμο για τον ταχύτερο γύρο του και τον διέκοψε, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν φαινόταν ιδιαίτερα “άνετος”, έχοντας και ένα τρομερό “σώσιμο” με τον αγκώνα απο γλύστρημα μπροστινού-πίσω ελαστικού, πάντα κρατώντας τέρμα ανοιχτό το γκάζι). Στην τρίτη σειρά τοποθετήθηκαν οι Ντοβιτσιόζο (που δήλωσε ότι κάθε φορά που περνάει απο το σημείο που έπεσε ο Πίρρο “σφίγγεται”, κάτι λογικό αφού έκανε ρεκόρ ταχύτητας όλων των εποχών στο MotoGP με τελική -σε εκείνο τη σημείο- 354 χ.α.ω!!!), Κράτσλοου και Ζαρκό (που είχε και μια “καλή” πτώση στο FP4). Τέταρτη σειρά, με τους Ρινς, Μίλλερ και Μορμπιντέλλι (καλώς τον!), αλλά να σημειώσουμε ότι το επίπεδο έχει ανέβει για όλους, αφού μέχρι και τον ενδέκατο (Μίλλερ) ο χρόνος είναι μέσα στο ίδιο δευτερόλεπτο (1′.46″), με διαφορά 0″.7 απο τον πρώτο.
Μετά το Q2 η εικόνα (προγνωστικά) για τον αγωνα παραμένει ακόμα “θολή” γιατί βάσει χρόνων υπάρχουν τουλάχιστον έξη ισχυροί υποψήφιοι, με την σειρά Ντοβιτσιόζο, Μαρκέθ, Ρόσσι, Λορένθο, Ιαννόνε, Βινιάλες, και ακολουθούν δυνατοί οδηγοί σαν τον Πετρούτσι, τον Ζαρκό, τον Κράτσλοου, αλλά δύσκολα θα μετρούσαμε και τον Πεντρόθα, όχι μόνο λόγω της πίσω θέσης του στις δοκιμές, αλλά γιατί δεν φαίνεται “δυνατός”, έχοντας μια πτώση αλλα ιδίως παρουσιάζοντας έντονες ταλαντώσεις στο κεφάλι (κράνος) στην ευθεία απο τις τεράστιες αντιστπασεις του αέρα και το μικροσκοπικό φαιρινγκ (οθόνη) της Ηοnda, που οφείλονται σε μυϊκή αδυναμία και σίγουρα επηρεάζουν την όραση μειώνοντας το οπτικό του πεδίο σε αυτό το κρίσιμο σημείο της πίστας.
Τα “σωσίματα” του Μαρκέθ, στην περίπτωση του Mugello δέιχνουν φλερτ με τα όρια, αλλά ο ρυθμός αγώνα είναι άλλο πράγμα, οπότε η θέση της εκκίνησης δεν μετράει για το τελικό αποτέλεσμα (δηλαδή πρώτη ή δεύτερη σειρά). Προφανώς όλα εξαρτώνται απο τον ρυθμό που θα δώσει στη κούρσα ο επικεφαλής, που κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ο “σπεσιαλίστας” των εκκινήσεων Λορένθο. Προσοχή όμως στους πρώτους γύρους, γιατί ο γρήγορος Ιαννόνε είναι “ασταθής”, ο Ζαρκό επιθετικός, ο Πετρούτσι δυνατός και “σκληρός”, οπότε με τα χιλιόμετρα του Mugello όλα μπορεί να συμβούν. Είναι βέβαιο ότι ο Ρόσσι θα βρίσκεται στην ομάδα της κορυφής απο την αρχή, ότι ο (νικητής του 2017) Ντοβιτσιόζο θα ανέβει γρήγορα κοντά στους πρώτους, ενώ ο Βινιάλες θα πρέπει να πιέσει απο τον πρώτο γύρο, όχι να παραχωρήσει την θέση του στην πρώτη σειρά και να ξοδέψει όλον τον αγώνα προσπαθώντας να την ανακτήσει.
Οι αναβάτες που αύριο έχουν τις μεγαλύτερες πιθανότητες να κατακτήσουν το βάθρο, είναι αυτοί που θα κάνουν την καλύτερη διαχείριση αγώνα. Ως γνωστόν και απο όλους παραδεκτόν, αυτοί είναι (με τυχαία σειρά) οι Ρόσσι, Ντοβιτσιόζο και Μαρκέθ. Θα πρέπει όμως να τους βοηθήσουν και οι μοτοσυκλέτες τους, και έχουμε δει ότι τα Yamaha σε κάθε αγώνα και σε κάθε δοκιμή παρουσιάζονται διαφορετικά, ενώ η Ducati την τελευταία διετία και η Honda απο το τέλος του 2017 και μετά, έχουν πιο σταθερή απόδοση. Όμως αυτά είναι “θεωρίες βασισμένες σε περασμένα γεγονότα”. Η ομορφιά του MotoGP και των αγώνων γενικά, είναι το απροσδόκητο, ο αστάθμητος παράγοντας, το ανθρώπινο λάθος ή η εξαιρετική απόδοση. Στο Mugello του 2018 όλα αυτά μπορεί να παίξουν τον ρόλο τους, γι’ αυτό και ας ευχηθούμε καλό αγώνα σε όλους και ας πάρουμε θέση μπροστά στις οθόνες μας!