ΤΟ “SCOOTER & MOTO FESTIVAL” ΑΝΤΙ ΕΚΘΕΣΗΣ, ΔΙΝΕΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΤΑΣ.
Πόσα χρόνια είναι που έχει «κάτσει» η αγορά μοτοσυκλέττας; Τρία; Πέντε; Παγερά αδιάφορο και εχθρικά διακείμενο με αφήνουν τα, κατόπιν εορτής, σχόλια τύπου «είχαμε ξεφύγει», «αγοράζαμε πέρα απο τις δυνατότητές μας», «η Ελλάδα δεν ήταν για να κάνει τόσο υψηλά νούμερα πωλήσεων», «αγοράζαμε με δανεικά», κτλ. Αυτά τα ακούμε σήμερα απο όλες σχεδόν τις παρατάξεις που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν. Οι μεν θέλουν να δικαιολογήσουν την αποτυχημένη πολιτική τους που «φτώχυνε εν μια νυκτί» μια χώρα και τον λαό της, και οι δε για να «στηρίξουν» τις ιδεοληψίες τους, που, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν φαίνεται να μας βγάζουν πουθενά στέρεα. Και είμαι «εχθρικός» απέναντι στους καταστροφολόγους του παρόντος και του μέλλοντός μας, όχι μόνο γιατί έχω πια αποκτήσει αρκετή εμπειρία για να γνωρίζω ότι ουδείς πολιτικός είναι άξιος εμπιστοσύνης, αλλα πολύ απλά, γιατί όλα αυτά είναι ανακριβή-ανακριβέστατα όσον αφορά την μοτοσυκλέττα και το δίκυκλο γενικότερα στη χώρα μας. Γιατί η Ελλάδα με το κλίμα της, την μορφολογία του οδικού της δικτύου, τις κυκλοφοριακές συνθήκες σε ΟΛΕΣ τις μεγάλες πόλεις, το ταπεραμέντο των κατοίκων της, τα οικονομικά των νέων ανθρώπων και τις απεριόριστες πρακτικές δυνατότητες δουλειάς και αναψυχής που δίνει το δίκυκλο σαν μέσο, θα έπρεπε εδώ και δεκαετίες να πραγματοποιεί πολλαπλάσιες πωλήσεις μοτοσυκλεττών απο όσες έχουν καταγραφεί. Γιατί πέραν της πενταετίας 2004-2009, πλείστες όσες φορές και το ’80 και το ’90 και στις αρχές του 2000, η αγορά δικύκλου «στέναζε» απο την «κρίση» ενόσω τα αυτοκίνητα εκτοξεύονταν στις 200.000 και 300.000 μονάδες τον χρόνο, πολλαπλώς ευνοημένα απο το κράτος με την απόσυρση απο το μακρινό 1990 και μέχρι σήμερα. Συνεπώς, ας μην στεκόμαστε στην τελευταία πενταετία της κρίσης που τσάκισε συνολικά τη χώρα και τους ανθρώπους της, αλλά στα προηγούμενα χρόνια, και κάποτε θα έπρεπε, ιστορικά και μόνο, να κάτσουμε να συζητήσουμε γιατί η μοτοσυκλέττα πάντα έμενε καταναλωτικός ουραγός ενώ θα έπρεπε να πετάει κατά καιρούς, επαναλαμβάνω, ειδικά στην Ελλάδα. Πάει αυτό. Ξέρω, θα ακούσω διάφορα «για τον Ελληνα που προτιμάει τα αυτοκίνητα» κτλ. κτλ. Δεν διαφωνώ, αλλά αν πιάσουμε αυτή τη κουβέντα, θα πρέπει να πάρουν τις ευθύνες τους και οι μεγάλες εταιρείες δικύκλου, που διαχρονικά δεν έκαναν τίποτα για να αντιστρέψουν την κατάσταση, ή τουλάχιστον για να προωθήσουν την ιδέα του μοτοσυκλεττισμού. Οι διαφημίσεις των μοντέλων τους, αλλά και η «διαφημιστική δουλεία» υπο την οποία τελούσε ο μοτοσυκλεττιστικός Τύπος στην ακμή του, κρατούσαν την υπόθεση «μεταξύ μας» και δεν διοχέτευαν την ιδέα ΚΑΙ την πρακτικότητα του δικύκλου στο μεγάλο κοινό. Ευτυχώς που οι ανάγκες αστικής μετακίνησης και τα scooters που τις καλύπτουν, κατάφεραν και έφεραν νέο κόσμο, αλλά και διατήρησαν ζωντανή την αγορά για το δύσκολο διάστημα της κρίσης, όπου το ένα τρίτο των υποψηφίων αγοραστών δεν είχε χρήματα, το δεύτερο τρίτο είχε αλλά δίσταζε να τα ξοδέψει και οι υπόλοιποι δεν είχαν χρηματοδότηση ούτε απο τον Τραπεζικό τομέα ούτε απο τον ιδιωτικό (όπως παλιά). Που καταλήγουμε; Στο…Scooter &MotoFestival που έγινε –αντί Εκθέσεως- στην Τεχνόπολη στο Γκάζι απο 24 έως 27 Απριλίου, και έδειξε το πόσο «διψάει» ο κόσμος για μοτοσυκλέττα (έχει τέσσερα-πέντε χρόνια να αγοράσει), αλλά και το πόσο πολύ ενδιαφέρονται –ξανά και ευτυχώς- οι εταιρείες να διαθέσουν μεσαίους και μεγαλους κυβισμούς, αντιλαμβανόμενες, με την καθυστέρηση που -ανεξήγητα- πάντα έχουν οι μεγάλες εταιρείες παρά το ότι διαθέτουν εργαλεία έρευνας και πρόβλεψης, ότι το Scooterαπο μόνο του δεν μπορεί να «ιντριγκάρει» τον αγοραστή και να διατηρήσει ψηλά την αγορά. Και όταν μιλώ για «αγορά», προφανώς ξεκινώ απο την μοτοσυκλέττα και συνεχίζω στα περιφερειακά, βελτιωτικά, αξεσσουάρ, ένδυση και ασφάλεια αναβάτη, υπηρασίες, κτλ. Αυτή η μεγάλη, πλούσια, ευρηματική και “vibrant” αγορά χτίστηκε γύρω, από, και για, την μοτοσυκλέττα. Η σχέση και η αλληλεπίδραση είναι ισχυρότατη. Δεν μπορείς να έχεις το ένα χωρις να αναζητήσεις και το άλλο. Και με αυτή την έννοια ίσως φανεί παράξενο που οι περισσότεροι οίκοι αξεσσουάρ απουσίαζαν, υπάρχουν όμως δύο ουσιαστικοί λόγοι. Πρώτον, η φύση της εκδήλωσης στο Γκάζι, λόγω χώρου και διάρκειας, δεν ήταν «εκθεσιακή» αλλά όπως λέει ο τίτλος, αυτή μιας σύντομης ανοιξιάτικης γιορτής-συγκέντρωσης. Οταν γίνει πολυήμερη Εκθεση σε Εκθεσιακό κέντρο, να είστε σίγουροι ότι η παρουσία των εισαγωγέων και αντιπροσώπων ειδών αναβάτη θα είναι καθολική. Δεύτερον ήδη είπα ότι ελλείψει πωλήσεων μοτοσυκλεττών, τα τελευταία χρόνια ο κλάδος αυτός έχει υποφέρει, οπότε είναι «σφιχτός» στις δαπάνες προβολής. Πάντως, υπήρχαν μερικές εταιρείες στο Γκάζι με καλή εκπροσώπηση μεγάλων ονομάτων ένδυσης και ασφάλειας. Στις φωτογραφίες που ακολουθούν θα δείτε όλες τις παρουσίες, θα επαναλάβω όμως ότι το σημαντικότερο στοιχείο ήταν «η επιστροφή της μοτοσυκλέττας», καθώς παρουσιάστηκαν τα περισσότερα καινούργια μοντέλα του 2015 (μια χρονιά πραγματικά δυνατή σε τεχνολογία, που ατυχώς μας βρίσκει αδύναμους οικονομικά. Αδύναμους, αλλά αισόδοξους). Οσο για τα μεγάλα ονόματα που απουσίασαν, οπωσδήποτε έχουν τους λόγους τους. Εχω πια μάθει να μην «βιάζομαι να κρίνω» τις εταιρείες ξεχωριστά, αλλά μόνο σαν σύνολο κλάδου. Και η εικόνα στο Γκάζι, ήταν όντως εντυπωσιακή! Ξεκινώντας απο τα περίπτερα Ducati, Triumphκαι BMW που παρέταξαν γκάμα αμιγώς μοτοσυκλεττιστική, χωρίς ελλείψεις και τόσο ελκυστική που δεν θα έλεγες όχι σε τίποτα, βλέπουμε ότι εταιρείες ΧΩΡΙΣ μερίδιο σε Scooterκαι ΧΩΡΙΣ μερίδιο σε μικρά κυβικά, επενδύουν, προσπαθούν, πιστεύουν στη ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΤΑ. Συνέχεια, στην «επανεμφάνιση» της Suzuki, με πλήρη γκάμα, με τα bestsellersτης αλλά και με νέο «όπλο» πωλήσεων το καινούργιο Adress («σκουτερόπαπο» θα το αποκαλούσα, με μια χαρά τιμή). Στη Honda, καταλαβαίνει κανείς εύκολα τον συνωστισμό. Είχε πολλά μοντέλα, σε κάθε κατηγορία, και ο καθε ένας εύρισκε κάτι που θα ήθελε. Φυσικά, «στη χώρα των ψηλών τιμονιών», το νέο CrossTourerσυγκέντρωνε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Δύναμη και στη Yamaha, τόσο μέσα με τα «οικονομικά» και κορυφαία σαν valueformoneyMT, όσο καιέξω με τα R, που…άστα να πάνε, εγώ το ξέρω πως δεν ανέβηκα στην R1/Mνα κάνω «πρρρρ, πρρρρ», να φαντασιώνομαι πιστα και να γελάει ο κόσμος! Η πιο καλή τοποθέτηση 24.999 Ευρώ για την ανοιξη του 2015. Για όποιο τα διαθέτει βεβαίως. Μεγάλη η Kymcoκαι ενδιαφέρουσα, περιορισμένη παρουσία της SYM, και ίσως το πιο εντυπωσιακό περίπτερο του Festivalήταν αυτό του Κ. Λυμπερόπουλου με την γκάμα της Piaggio, με MotoGuzzi, με Vespa, με Aprilia. Μπράβο στην …ιδιωτική πρωτοβουλία! Το ίδιο και για την αισθητική του χώρου των PapastavrouShops. Αλλά ας δούμε τις φωτογραφίες, ας ρίξουμε και μαι ματιά σε γενικά σχόλια της πρώτης μέρας (όπου αναφέρεται και εξηγείται η υπερ-παρουσία κλασσικών μοτοσυκλεττών, custom και clubs, όπως θα έπρεπε σε ένα «Festival”), και θα επανέλθουμε με σύντομο άρθρο για τα…μελλούμενα! Σ’ αυτό το σημείο να ευχαριστήσουμε τους παράγοντες του Scooter & MotoFestivalγια την φιλοξενία, αλλά και τους εκατοντάδες φίλους που πέρασαν απο το περίπτερο του MOTOSPORTενθαρρύνοντάς μας για την προσπάθεια που μόλις (ξανα)αρχίζουμε, κάνοντας «εγκαίνια» του site με αυτό ακριβώς το άρθρο. Τις επόμενες ημέρες θα ξεκινήσει η ανάρτηση full tests νέων μοντέλων, και θα έχουμε πράγματα να λέμε (πάντα υπολογίζοντας στα σχόλιά σας αλλά και σε σύντομα άρθρα σας που θα αναρτώνται ολόκληρα. Είπαμε, πάμε δυνατά όλοι μαζί!). Δ.Π.
ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΤΑΣ: ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ, ΠΟΛΛΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΛΙΓΑ ΣΧΟΛΙΑ.
Κανονικά αυτά όλα θα έπρεπε να υπάρχουν στο site του Motosport, το οποίο θα λειτουργεί απο την επόμενη εβδομάδα με πλήρη ύλη, δηλαδη ΔΟΚΙΜΕΣ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΩΝ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΤΩΝ (κόσμος θα χαρεί, κόσμος θα κλάψει). Ας δώσουμε όμως μια πρώτη, σύντομη γεύση απο την κατ’ όνομα “scooter”, αλλά “Εκθεση Μοτοσυκλέττας” στην ουσία, για όσους φίλους βρίσκονται σε όλη τη χώρα ή και στην Αθήνα αλλά για τους όποιους λόγους δεν θα μπορέσουν να έρθουν μέχρι την Τεχνόπολη. “Κανονικά” (επίσης!), η επιτυχημένη απο άποψη συμμετοχής εταιριών αυτή έκθεση, θα έπρεπε να γίνεται σε ένα κανονικό Εκθεσιακό Κέντρο με “ροή” επισκεπτών που θα επέτρεπε σε όλα τα περίπτερα να έχουν ίδια επισκεψιμότητα. Ομως το Γκάζι είναι ένας ελεύθερος και ευχάριστος χώρος κατάλληλος για εκδηλώσεις, και φυσιολογικά η κεντρική πλατεία με το “φουγάρο” συγκεντρώνει τον πιο πολύ κόσμο. Εκεί ακριβώς, όπως κάθε χρόνο, υπήρχε ο “ακρογωνιαίος τροχός” (!) του Moto Festival, η Λέσχη Φίλων Κλασικής Μοτοσυκλέττας, με μία εντυπωσιακή επιλογή σπάνιων και άριστα αναπαλαιωμένων μοτοσυκλεττών και μοτοποδηλάτων των μελών της. Στα κτίρια περιμετρικά, βρίσκονται οι Yamaha, Honda, Triumph, BMW, Κymco, σε τεντούλα η (πρώτη σε πωλήσεις στην Ελλάδα) SYM, και στο κέντρο με χαρά είδαμε την επιστροφή της Suzuki στη δημοσιότητα, με όλη τη γκάμα, με νέο Αddress, με συνύπαρξη κλασσικού με σύγχρονο (α-λα τεστ MOTOSPORT) και, κυρίως, με κέφι και διάθεση. Καλά, οι YZF R1 και Μ στη Yamaha “τύφλωναν” και “δήλωναν” ότι είναι το παν (για φέτος) ενώ πολλά μοντέλα υπάρχουν στη Honda (όπως και πολύς κόσμος). Πλήρης γκάμα στην Τtiumph (όχι σε πολύ καλή θέση-καλός χώρος), και στην BMW (καλή θέση-μέτριος χώρος). Και στο ύπαιθρο, ολόγυρα, παντού, πολύ classic. Mα πολύ! Ισως πιο πολύ απο οτι θα έπρεπε για μια Εκθεση σύγχρονης καινούργιας μοτοσυκλέττας. Μην παρεξηγηθώ: Πανέμορφα και αξιαγάπητα τα Κλασσικά, αλλά χρειάζεται και μέτρο. Α, ναι, και τα custom. Πολλά (μα πάρα πολλά) custom σαν “αξιοθέατο” μεταξύ των καινούργιων μοτοσυκλεττών, και ας μου επιτραπεί να πω, με αμφίβολη αισθητική πολλές φορές (υπήρχαν και εξαιρέσεις βέβαια). Δεν αντιλαμβάνομαι πλήρως τον λόγο “κακοποίησης” κάποιων μοτοσυκλεττών σύμφωνα με το γούστο του ιδιοκτήτη τους, ούτε το γιατί πρέπει να “σφάζεις” κάποια σπάνια μηχανάκια. Σφάξε ας πουμε μια προβατίνα ή ένα κοτόπουλο, όχι μια CBX. Ομως περί ορέξεως τακάκια, και πλάϊ ήταν οι Κλασσικοί Ιάπωνες με ορίτζιναλ CB 450 K0 Black bomber, RD 500, YDS και άλλα σπάνια και καλοφτιαγμένα, οπότε ηρεμούσε το στομάχι -κάτι σαν maalox μετά απο “βρώμικο”. Μια πλατεία πάνω, με το ένα τρίτο του κόσμου να κυκλοφορεί εκεί σε σχέση με την κεντρική, η Ducati έδειχνε όλη τη γκάμα των Scrambler, αλλά και το 1299, αλλά και το Panigale-δάκρυα στα μάτια απο την επιθυμία, αλλά και όλα τα όντως ξεχωριστά μηχανάκια της (με όντως ξεχωριστά, τουλάχιστον …καθ’ ύψος, κορίτσια!). Πλάϊ, Ιταλίας συνέχεια με Piaggio, Vespa και Moto Guzzi (δεν έλειπαν ούτε απο εδώ τα Κλασσικά-πολλά κλασσικά βρε παιδί μου, θα μας κουράσουν στο τέλος, η έννοια είναι να σπανίζουν και να τα ψάχνουμε για να τα θαυμάσουμε όχι να τα βλέπουμε πιο συχνά απο ότι τα καινούργια μοντέλα). “Φορέας” του Piaggio Group o Κ. Λυμπερόπουλος, αλλά απο Αprilia μόνο Σκαραβαίους είδαμε. Μεγάλη παρουσία τα Papastavrou shops με τα πρώτα ονόματα σε αξεσσουάρ-ένδυση αναβάτη, και πέριξ αυτών τα γνωστά, λάδια, Λέσχες, ποδήλατα, καθαριστικά για γράσσα, μέχρι και ένας με Εκθεση για αυτοκίνητα είχε στήσει γκισέ. Να μην ξεχάσουμε το Μοτο Τρίτη που ήταν χορηγός επικοινωνίας αλλά και το Mr KTEO, ως μεγάλος χορηγός της Εκθεσης. (Οι χορηγοί πρέπει να αναφέρονται, γιατί βοηθούν να γίνονται πράγματα, και το δίκυκλο έχει ανάγκη τέτοιες εκδηλώσεις αυτή την “φτωχή και μίζερη” περίοδο). Φυσικά θα συνεχίσουμε την τρίτη μέρα της Εκθεσης Κυριακή 26/4 με όλους τους εκθέτες που δεν αναφέρθηκαν στην πρώτη αυτή περιγραφή, και με τα επι μέρους μηχανάκια που μας εντυπωσίασαν. Τρία πράγματα ακόμα πριν κλείσουμε: Το πρώτο και το πιο σημαντικό, είναι ότι ο (αρκετός) κόσμος έδειχνε ενδιαφέρον κατά 90% για μοτοσυκλέττα. Το αν αγοράσει κιόλας κάποια στιγμή εντός των προσεχών μηνών, είναι άλλο θέμα. Το επαναλαμβάνω: ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΤΕΣ ΕΒΛΕΠΑΝ, ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΤΕΣ ΗΘΕΛΑΝ. ΟΚ, και για scooter υπήρχε ενδιαφέρον, αλλά καμμία σχέση.( Για να δούμε, θα δικαιωθεί το ΜOTOSPORT;!). Δεύτερον, περιγράφω σουρεαλιστική σκηνή που μόνο στην Ελλάδα μπορεί να συμβεί: Σάββατο 12 μεσημέρι, ο κόσμος αρχίζει να έρχεται και…η Τροχαία δίνει κλήσεις στα μηχανάκια που είχαν παρκάρει στο πεζοδρόμιο, απειλώντας ότι θα έρθει γερανός να τα φορτώσει! ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΟΙ ΤΡΟΧΑΙΟΙ ΕΓΡΑΦΑΝ, ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΤΡΕΙΣ HAYABUSA POLICE και παρκάρουν μπροστά στη Suzuki, προφανώς κατόπιν συνεννόησης. Κατεβαίνουν οι αστυνομικοί (με τα περίστροφα στη ζώνη) και ΟΚ, publicity, το καταλαβαίνω. Αλλά και τι timing! Απ’ έξω κλήσεις, απο μέσα μοτοσυκλεττισμός (να σημειώσω ότι την Τροχαία κάλεσε μαγαζάτορας που δεν μπορούσε να βγάλει τραπέζια στο πεζοδρόμιο. Ουτε αυτός είχε άδικο. Απλώς Greek Bahalo). Και το τρίτο: Κόσμος πολύς πέρασε απο το περίπτερο του MOTOSPORT (πίσω απο την Ducati-Δ12), μας είπε και μας ευχήθηκε τα καλύτερα, είδε τα αγωνιστικά μηχανάκια και τα κάποια αναμνηστικά που έχουμε στήσει, ΖΗΤΗΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΑΣ στα πράγματα και, απλά, μας συγκίνησε. Ρεκόρ ¨φανατισμού” έκανε 14χρονος (ασυνόδευτος!), ο οποίος ήθελε να μάθει αν η ΤΖ 500 ήταν αντίγραφο της RD 500 ή το αντίθετο! Μας τρέλλανε το παιδί με τις γνώσεις του στη συνέχεια: Μέχρι που μας είπε ότι θα προτιμούσε μια “απλή” superbike απο μια “ηλεκτρονική” τύπου R1/M, γιατί ο αναβάτης θα είχε περισσότερη οδηγική απόλαυση και θα ξεχώριζε ο καλός απο τον μέτριο! Τι να του πω μετά απ’ αυτό; Εχει δίκιο βέβαια σαν άποψη, αλλά η τεχνολογία που βοηθάει και στον γρήγορο χρόνο ΚΑΙ στην ασφάλεια, είναι μιακαλή και προηγμένη τεχνολογία, οπότε δεν τίθεται θέμα. Απλά, χάρηκα για την προχωρημένη σκέψη και αναζήτηση. Μακάρι η νέα γενιά μοτοσυκλεττιστών να μεγαλώσει με τέτοια ψαξίματα μυαλού. Δ.Π.
{AG}scooter moto festival{/AG}