100% ΣΥΓΧΡΟΝΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ 100% VESPA!
Την παραλάβαμε από ένα παραδοσιακό “Βεσπομάγαζο“ στην Καλλιρρόης, και φύγαμε προς τα κάτω, με προορισμό το Κουκάκι, για καφέ και “μελέτη“ της σιλουέτας της GTS 150, όπως (θα) ήταν παρκαρισμένη στο πεζοδρόμιο. Γιατί πέρα απο τα γνωστά (πως πάει, πως στρίβει, πως φρενάρει και αν “χτυπάει“ με δεύτερο στις λακκούβες), εδώ υπήρχε θέμα σοβαρό και ερώτημα “υπαρξιακό“: Τι είναι η νέα Vespa; Πιο πολύ “κλασσική Βέσπα“ όπως δείχνει η εμφάνισή της, ή πιο πολύ “GTS Piaggio“ όπως αφήνει να εννοηθεί το επίσημο δελτίο Τύπου του εργοστασίου, που (όπως όλα τα προηγούμενα) δεν μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό και την υπερήφανειά του για τα νέα υδρόψυκτα μοτέρ i-GET;
Δεν χρειάστηκε να προβληματιστούμε πολύ: Λίγο πιο κάτω, σταματήσαμε στο φανάρι δίπλα σε μια όμορφη κοπέλλα με μια κόκκινη Vespa PX 125 E, την “αυθεντική“ του 1978-1996, και όχι του 2011 (και ήταν πολύ “τυχερό“ αυτό, γιατί στις μέρες μας δεν κυκλοφορούν πολλά κορίτσια με παλιές κόκκινες Vespa!). Και σε τριάντα δευτερόλεπτα, με δυό ματιές και τρείς κουβέντες, πήραμε όλες τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε: Η “παλιά“ με τις παλιές (αντίκες και συλλεκτικά οχήματα με το δικό τους φανατικό και πιστό κοινό), και η καινούργια χωρίς συζήτηση προτιμητέα και πιο κατάλληλη για (σχεδόν) κάθε χρήση. Γιατί, όπως ρωτήσαμε την κοπέλλα μας “πως τα πάει με τις ταχύτητες“, και κάναμε χαζή “επίδειξη γνώσεων“ μουρμουρίζοντας ότι το “Ε“ σημαίνει ηλεκτρονική αναφλεξη, θυμηθήκαμε τα μύρια προβλήματα (τις πιο παλιές εποχές) με τη ρύθμιση του “σκριπ“ αλλαγής ταχυτήτων, το χέρι που “στραμπουλιόταν“ σε αφύσικη γωνία για να βρεί την χαμένη στα ύψη πρώτη, τα σπασμένα συρματόσχοινα, το πετάλ στο πάτωμα, την “λοξή“ θέση που έπαιρνε ο αναβάτης στη σέλλα για να ζυγίσει ο αναβάτης το παράκεντρα τοποθετημένο μοτέρ (ρεζέρβα, καλά…Μπορεί, στην εποχή του Βεγγου, του Μπάρκουλη και της σαμπρέλλας), και… “Οχι, το Ε δεν σημαίνει μίζα, μανιβέλλα έχει για να παίρνει μπροστά“, μας εξήγησε η πρόσκαιρη φίλη μας διακόπτοντας την αναπόλησή μας, και βάζοντας πρώτη ξεκίνησε δυνατά με τον “βαρύ- γλυκό“ δίχρονο ήχο των Vespa, ένα κόκκινο relic μιάς ρομαντικής μεν αλλά παρελθούσης και σαφώς πιο “προβληματικής“ εποχής.
Αυτό που συμβαίνει ΠΑΝΤΑ (και όχι «συνήθως») όταν έχουμε μια μοτοσυκλέτα, ή το οποιοδήποτε δίκυκλο τέλος πάντων, για αρκετό καιρό στην καθημερινότητά μας, είναι ότι αρχίζουμε να το συμπαθούμε και να του βρίσκουμε διάφορα πλεονεκτήματα, ενώ ό,τι «στραβό» έχει πάνω του (κι όλο και κάτι θα έχει!), το συνηθίζουμε και παύει να μας ενοχλεί (ή αποφεύγουμε να το σκεφτόμαστε!). Είναι μια γενικότητα αυτή η κατάσταση, μας αφορά όλους και έχει απόλυτη λογική: Όπως και στις ανθρώπινες σχέσεις, συμβιώνοντας με ένα δίκυκλο (που σαν πρόσθετο, τεράστιο προσόν έχει και το ότι ούτε μιλάει ούτε διαφωνεί!), παίρνουμε και απολαμβάνουμε τα καλύτερα και πιο δυνατά του σημεία. Αυτά χρησιμοποιούμε κάθε μέρα, κάνουμε μια χαρά τη δουλειά μας και καταλήγουμε να το αγαπήσουμε, πέρα βέβαια απο την περίπτωση που μας τυχαίνει το ένα και μοναδικό πρόβλημα που θα μας κάνει να θελήσουμε να το ξεφορτωθούμε: Το “να χαλάει”, και “να μας αφηνει”, και να πηγαίνουμε στα εξουσιοδοτημένα ή ανεξάρτητα συνεργεία που ή δεν ξέρουν ή δεν μπορούν να το φτιάξουν σωστά, με αποτέλεσμα να ξαναχαλάει (και να μας ξαναφήνει).
Σήμερα είναι πολύ δύσκολο (αλλά όχι αδυνατον: Προσοχή στα ΠΟΛΥ φτηνά δίκυκλα!) να συμβεί κάτι τέτοιο. Είναι όμως και εξ’ ίσου δύσκολο, και πλέον σπάνιο για τον μέσο αγοραστή το “να αγαπήσει” το μηχανάκι του, το σκούτερ του, την μοτοσυκλετίτσα του. Οχι, σήμερα πιο πολύ παρά ποτέ, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα μικρά αυτοκίνητα, βλέπει τα καθημερινά δίκυκλα σαν “ηλεκτρικές συσκευές” που είναι υποχρεωμένες να δουλεύουν σιωπηλά και αδιαμαρτύρητα, φτάνει να είναι στη πρίζα (ή να έχουν βενζίνη, στην περίπτωσή μας). Σε αυτό φυσικά “βοηθούν” και οι κατασκευαστές: Ολα ίδια στην εμφάνιση, και πουλάει πιο πολλά κομμάτια το πιο οικονομικό και το πιο διαφημισμένο (κάτι σαν τα παιδικά παιχνίδια τις περιόδους των εορτών). Εδώ λοιπόν, η Vespa είναι ακαταμάχητη σαν όνομα, σαν εικόνα, σαν ποιότητα, σαν “φιγούρα” και καθόλου πια σαν “μόδα”. Στην εποχή μας (που είναι το 2017, θυμίζουμε), δεν εχει και μεγάλη σημασία το τι κινητήρας κρύβεται κάτω απο ένα πλήθος πλαστικών, ένας κινητήρας που ποτέ δεν τον βλέπουμε, που είναι αδύνατον να κάνουμε ακόμα και την απλούστερη εργασία επάνω του και που λέμε ότι “είναι καλός” αν ανοίγοντας το γκάζι φύγει ομαλά και αθόρυβα προς τα εμπρός, επιταχύνει δυνατά, περάσει εύκολα τα 110 χ.α.ω. και δεν ζητήσει βενζίνη παρά μόνο μια δυο φορές την εβδομάδα. Αν λοιπόν αυτά είναι τα κριτήρια (ποιά άλλα;;;), τότε η νέα VespaGTS 150 όχι μόνο τα πληροί απολύτως αλλά προσθέτει και μια σειρά άλλων στοιχείων, για τα οποία η αγορά της είναι έως και “επιβεβλημένη” (για κάποιους) και μια σίγουρη επιτυχία για όλους!
Η Vespa ξεχωρίζει. Αυτό είναι γεγονός. Ξεχωρίζει άμεσα, αλάνθαστα και “ευχάριστα” (σαν εικόνα) ανάμεσα στην ανωνυμία των δρόμων, προσθέτοντας, απαιτώντας αλλά και “αντλώντας” συναίσθημα απο την ψυχή του ιδιοκτήτη της. Η Vespa είναι κλασσικά όμορφη σαν σχήμα, και όχι απλώς ένα “κλασσικό σχήμα”, και αυτό την διατηρεί σύγχρονη και φρέσκια, χάρις βέβαια στις διακριτικές επεμβάσεις των σχεδιαστών της Piaggio, οι οποίοι σε καμμία περίπτωση δεν ήθελαν να ταυτίσουν το κορυφαίο προϊόν τους με την ρετρό-μόδα της εποχής μας. Κι αυτό γιατί το σύγχρονο καταναλωτικό κοινό “βλέπει” την Vespa για πρώτη φορά, και φυσικά όσοι έχουν την ηλικία που τους επιτρέπει να την θυμούνται απο το…’50 και ’60, έχουν προ πολλού αποχωρήσει απο την αγορά δικυκλου (για να μην πούμε και απο που αλλού!). Τώρα, οι εναπομείναντες “παλαιοί”, οι “purists” της φίρμας και του μοντέλου και οι φίλοι των κλασσικών, αποτελούν την (αγοραστική) μειοψηφία, όσο κι αν θεωρούνται κατά κάποιον τρόπο οι καλύτεροι “πρεσβευτές” (ευγενική αποδοση του “ακούσιοι διαφημιστές”) της Vespa, με τις εκδηλώσεις, τις Λέσχες, τις συγκεντρώσεις και τα ταξίδια τους, σε Ελληνικό και φυσικά σε Πανευρωπαϊκό επίπεδο. Τι γίνεται όμως με το μεγάλο κοινό, το νεανικό κοινό, τους (σχετικά) νέους σε ηλικία οδηγούς αυτοκινήτου που αποφασίζουν να επιλέξουν ένα σκούτερ για τις αστικές μετακινήσεις τους; Όλοι αυτοί θα βρεθούν αντιμετωποι με δεκάδες μοντέλα που θα υπόσχονται τα πάντα (και τις περισσότερες φορές οι “υποσχέσεις” είναι αληθινές), οπότε η Vespa θα πρέπει, παρά το όνομα και τη φήμη της, να αφήσει κατά μέρος τους “εγωϊσμούς” και να παίξει το παιχνίδι με σύγχρονους όρους. Ιδού λοιπόν η νέα GTS 150, ABS, Start & Stop! Πόσο πιο σύγχρονη μπορεί να θεωρηθεί μια Vespa που “σβήνει και παίρνει μόνη της” στα φανάρια;;;
Ο κινητήρας i-GET είναι μια εξέλιξη του τριβάλβιδου ψεκαζόμενου μοτέρ Piaggio των 125 και 150 cc (διαφορές στους δύο κυβισμούς δεν υπάρχουν πέραν της απόδοσης) ο οποίος χρησιμοποιείται στο best seller Medley και υπόσχεται συνδυασμό τεχνολογίας, απόδοσης και οικονομίας. Υδρόψυκτος, τετραβάλβιδος, με το ψυγείο “ενσωματωμένο” δεξιά στο μοτέρ και το νέο σύστημα “μίζας” RISS (Regulator Inverter Start & Stop System) που τοποθετείται απ’ ευθείας στον στρόφαλο μαζί με το αλτερνέϊτορ. Σε ακινητοποίηση του δικύκλου πάνω απο 3 έως 7 δευτερόλεπτα (αναλόγως θερμοκρασίας λειτουργίας), το σύστημα σβήνει το μοτέρ, και επανεκκινεί αθόρυβα και άμεσα με το άνοιγμα του γκαζιού. Και αν δεν το θέλει κάποιος (μέχρι να το συνηθίσει, γιατί μετά θα του αρέσει!), το απενεργοποιεί με ένα διακόπτη αριστερά.
Οι Vespa πάντα αγαπούσαν αυτόν τον κυβισμό: Τα 150 κυβικά ήταν πολλά και σοβαρά τον παλιό καιρό, όχι τόσο για τη δύναμη όσο για το καλύτερο τράβηγμα, που τους επέτρεπε να μετφέρουν δυο άτομα σε πανελλαδικά (και πανευρωπαϊκά) ταξίδια, εκπληρώνοντας πλήρως και απολύτως τον ρόλο τους σαν οικογενειακού μεταφορικού μέσου. Ιδανικός ο κυβισμός λοιπόν και σήμερα για την “ατσάλινη” GTS, που είναι όντως 100% Vespa σε εμφάνιση και οδηγική αίσθηση, προσφέροντας ακαμψία, καλή ποιότητα κύλισης και μεγάλη άνεση για δύο επιβαίνοντες, εξαιρουμένης της θέσης των αναδιπλούμενων πίσω μαρσπιέ εν στάσει (έχουν τοποθετηθεί σε ποιοτικούς μηχανισμούς, που θα τους επέτρεπαν να μετακινηθούν λίγο πιο πίσω για να μην ενοχλούν τον οδηγό όταν εκείνος κατεβάζει το πόδι του στο φανάρι).
Οδηγώντας την GTS, απολαμβάνεις τη θέα γιατί βρίσκεσαι αρκετά ψηλά: Οι τροχοί είναι των 12 ιντσών (με όμορφες ζάντες) και η σέλλα φαρδιά και πολυτελής με καλό υλικό, μόνο που το σχετικό ύωος ήταν απαραίτητο για να δημιουργηθεί μεγάλος χώρος απο κάτω. Και τα ωραία έχουν συνεχεια: Οχι μόνο η σέλλα ανοίγει με μπουτόν αλλά και τηλεχειρισμό, αλλά ολόκληρη η θήκη αποσκευών αφααιρείται, δίνοντας άμεση και πλήρη πρόσβαση στον κινητήρα.
Μεγάλο προσόν, όπως και η γκάμα των αξεσσου΄’αρ, με την μεγάλκη σχάρα ή το topcase, το όμορφο παρ μπριζ, την δυντότητα σύνδεσης με την πλατφόρμα πολυμέσων VMP κτλ. Ομως σημασία έχει η απόδοση της νέας GTS, που με 14,8 ίππους στις 8.250 σ.α.λ. έχει αρκετή δύναμη για γρήγορες εκκινήσεις και τελική ταχύτητα πάνω απο 115 χ.α.ω. με δύο άτομα (υπάρχει “κόφτης “ στο μοτέρ όταν το κοντέρ δείξει 118 χ.α.ω.), και προσφέρει απρόσμενα χαμηλή κατανάλωση που απο μόνη της είναι ένας λόγος αγοράς: Οσο κι αν προσπαθήσει κάποιος, οδηγώντας κανονικά αλλά και λίγο πιο γρήγορα μέσα στη πόλη, δεν θα ξεπεράσει τα 3 λίτρα στα 100χλμ (εμείς με 2,5/100 την βγάλαμε!).
Προσθέστε σε αυτά την αθόρυβη, ήρεμη λειτουργία αλλά και τα μεγάλα διαστήματα service, με αλλαγή λαδιών κάθε 10.000 χλμ. και ρύθμιση βαλβίδων κάθε 20.000χλμ, και γίνεται σαφές ότο το i-Get ταιριάζει απόλυτα με το προφίλ αξιοπιστίας και απόδοασης που έκανε την Veap θρύλο.
Αναρτήσεις σφιχτές, και εμπρός ο κλασσικός μονός βραχίονας (αριστερά τώρα) συνδυασμένος με δισκόφρενο (όπως και πίσω) αλλά και δικάναλο στάνταρντ ABS.
Το κοντέρ ηλεκτρονικό, αλλά και καθαρόαιμο Vespa. Πανέμορφο, με λιγοστές πληροφορίες, και διακόπτη στο τιμόνι για αλλαγές στο οδόμετρο.
Φώτα δυνατά, και προσαρμογή led ημέρας στα φλάς. “Γάντζος” κάτω απο το τιμόνι, ντουλαπάκι αλλά και τα αγαπημένα λάστιχα στην ποδιά. Ω, ναι, σίγουρα, τίποτα δεν λείπει. Μέχρι και USB υπάρχει(μέσα στο εμπρός ντουλαπάκι), ενώ τα χρώματα είναι όμορφα (σύγρονα, νεανικά αλλά και όσο “σοβαρά” πρέπει) και η βαφή ποιοτική (όπως και το φινίρισμα).
Οι χρωμιωμένοι καθρέφτες “κάτι έχουν” (την δουλειά τους την κάνουν, ίσως το πολύ χρώμιο;) και φυσικά τα δύο σταντ στηρίζουν την Vespa με ασφάλεια σε όλες τις συνθήκες.
Θα αγοράζαμε την Vespa 150; Φυσικά, γιατί δεν μοιάζει με τίποτε άλλο, γιατί είναι απόλαυση στην οδήγηση, γιατί έχει ποιοτική κατασσκευή και πλήρη εξοπλισμό, γιατί είναι σίγουρο ότι το μοντέλο θα παραμείνει “επίκαιρο” για πολλά χρόνια, γιατί έχει ένα εξαιρετικό και πολύ οικονομικό κινητήρα, και γιατί αποδεικνύεται ευκίνητη και έυχρηστη για την πόλη και τις περιαστικές μετακινήσεις-μικρά ταξίδια. Τώρα, αν στο μυαλό του καθενός ένα σκούτερ 150 κυβικών εκατοστών πρέπει να κάνει (και) δουλειές μοτοσυκλέτας 500 κυβικών, τότε υπάρχει (ας πούμε!) μεταξύ πολλών άλλων και η GTS 300 που διαθέτει άλογα, υψηλή τελική και traction control. Αυτό είναι όμως το νόημα μιας αληθινής Vespa και ενός εξυπηρετικού σκούτερ;
Τα άλογα και οι τελικές; Όχι βέβαια… Είναι η στυλάτη ιδιοκτησία και η απολαυστική βόλτα, ή αν το αντιστρέψουμε, η στυλάτη βόλτα και η απόλαυση του να είσαι ιδιοκτήτης μιάς Vespa! Kαι αυτό το γράφουμε (και το ισχυριζόμαστε) με όρους 2017, ανεξάρτητα απο παρελθόν και Ιστορία. Σήμερα, για να διεκδικήσει ένα προϊόν τα χρήματα του αγοραστή (και δύσκολα χρήματα, σε αγορές σαν την δική μας) πρέπει να ΤΟΥ ΔΩΣΕΙ πράγματα. Η Vespa GTS 150 Ε4, τα δίνει όλα γιατί είναι 100% σύγχρονη αλλά και 100% Vespa.
KINHTHΡΑΣ: i-get, Τετράχρονος, υδρόψυκτος, 1ΕΕΚ, 4βαλβίδες, ηλεκτρονικός ψεκασμός, Start&Stop, Ε4
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: 58X58,7mm, 155,2c.c.
IΣΧΥΣ/ΡΟΠΗ: 14,8 ίπποι/8.250σ.α.λ.- 14Nm/6.500σ.α.λ.
ΠΛΑΙΣΙΟ: Ατσάλινο, μεταξόνιο 1370mm
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ: Εμπρός μονός βραχίονας, πίσω αμορτισσέρ με 4 θέσεις προφόρτισης
ΤΡΟΧΟΙ-ΦΡΕΝΑ: Ζάντες 12 ιντσών, λάστιχα 120/70 και 130/70, δύο δίσκοι 220mm με δικάναλο ABS
ΥΨΟΣ ΣΕΛΛΑΣ: 790mm
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: Μήκος 1930mm, Πλάτος 755mm
ΡΕΖΕΡΒΟΥΑΡ: 7 λίτρα
ΤΙΜΗ: 3.800 Ευρώ (GTS 150 E4 Super: 4.460 Eυρώ)
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ: Piaggio Hellas Α.Ε.,Yμηττου 256, Αθήνα, Τηλ. 210 7572100, www.gr.piaggio.com