ΧΩΡΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
(FOR) A BETTER LIFE…
(ΓΙΑ) ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ…
Σε ένα ακόμα γύρισμα του χρόνου, εκεί γύρω στις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, όταν οι άνθρωποι αρέσκονται στο να κάνουν απολογισμούς και συνηθίζουν να παίρνουν «μεγάλες και σημαντικές αποφάσεις», υπάρχουν και κάποιες σπάνιες στιγμές ειλικρίνειας, εκεί που κάθεσαι απέναντι στον εαυτό σου σ’ ένα κρυστάλλινο, κενό, διαυγές περιβάλλον, όπου μόνο η αλήθεια μπορεί να επιβιώσει. Εκεί λοιπόν, ενώπιος ενωπίω, μπορείς να αφήσεις ελεύθερες τις απαγορευμένες σκέψεις, μπορείς χωρίς δισταγμό να δεχτείς τα σφάλματά σου, μπορείς χωρίς παρωπίδες φαντασιώσεων «να δεις» το μέλλον, και να χαράξεις την αυριανή σου πορεία όχι με τον τρόπο που θα ήθελες, αλλά όπως είσαι αναγκασμένος να κάνεις.
Μεγάλα λόγια, φανταχτερές θεωρίες, αυθαίρετα συμπεράσματα, και στο βάθος… ένα περιοδικό μοτοσυκλέτας, αυτοί που το φτιάχνουν και ο κόσμος που το διαβάζει! Γιατί θα ήταν υποκριτικό το να μην πούμε δυό λόγια, τώρα τη στιγμή του «απολογισμού» και της αλήθειας στο γύρισμα του χρόνου, για τη δουλειά μας, για το περιοδικό μας. Όπως ακριβώς κάναμε το 1978 που ξεκινήσαμε, και πάλι σε ένα «δύσκολο» περιβάλλον, έτσι και σήμερα, στη δεύτερη πλέον εκδοτική γενιά, μιλάμε απ’ ευθείας και καθαρά στον φίλο που μας διαβάζει, αυτή τη φορά για να μοιραστούμε τις ελπίδες και την προσμονή μας για μιά καλύτερη ζωή.
Σε μια ζωή-θάλασσα φουρτουνιασμένη, όπου κάθε άτομο μοιάζει με ένα σκάφος που μάχεται με τα μανιασμένα κύματα και τους θυελλώδεις ανέμους, κανείς δεν μπορεί να ταξιδέψει γρήγορα. Όσοι το τολμούν, αναποδογυρίζουν και βυθίζονται. Όσοι προσέχουν πολύ, και διστάζουν, μένουν πίσω. Αλλά οι πιο πολλοί συνεχίζουν να ταξιδεύουν, ανάλογα με το είδος και την ποιότητα του σκάφους-μυαλού τους, και κάποια αυγή, όπως βγαίνει ο ήλιος ο καιρός κοπάζει, η θάλασσα ηρεμεί και φεύγουν σφαίρα για τον –πάντα άγνωστο και μακρινό- ορίζοντα, ένα προορισμό που κάποτε είναι αυτός που ονειρεύονταν, κάποτε αυτός που σχεδίαζαν, και συχνά κάτι τελείως «άλλο» και διαφορετικό.
Λίγο πριν γυρίσει ο χρόνος, (που τόσο γρήγορα περνάει ώστε τα μωρά του millennium ήδη ετοιμάζονται για την εμπειρία των σπουδών και της καθημερινής επιβίωσης), αυτό που μπορώ να μεταφέρω σαν επίγευση της πρώτης χρονιάς επανέκδοσης του MOTOSPORT, είναι ότι η μοτοσυκλέτα αποτελεί την καλύτερη, την αλάνθαστη, την σίγουρη συνταγή για μιά καλύτερη ζωή! Μέσα σε λίγους μήνες, διανύθηκαν χιλιάδες χιλιόμετρα, έγιναν ταξίδια, αποκτήθηκαν εμπειρίες, δημιουργήθηκαν επαφές και γνωριμίες. Στα άπειρα φωτογραφικά «κλικ» αποτυπώθηκαν στιγμές ανεπανάληπτες, στον δρόμο, στο βουνό, στη φύση, όπως γίναμε ανιχνευτές κάθε όμορφης γωνιάς του τόπου μας για μιά διαφορετική εικόνα. Μέσω του διαδικτύου επικοινωνήσαμε με δεκάδες χιλιάδες μοτοσυκλετιστές, νιώσαμε την αύρα τους, «διαβάσαμε» τις επιθυμίες τους, πήραμε δύναμη σαν άτομα από μιά κοινότητα ακμάζουσα, δυνατή, πολύχρωμη, σημαντική, που μετατρέπει τις δυσκολίες σε καύσιμο και ποτέ δεν σταματάει να κινείται. Ναι, έχοντας την γνώση και την εμπειρία, έχοντας –και αυτό το λέει η Ιστορία- την πρωτοκαθεδρία στον μικρό μας χώρο, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι η μοτοσυκλέτα ζει στη σκιά του αυτοκινήτου παγκοσμίως (και πολύ περισσότερο εδώ, στην Ελλάδα), αλλά και ότι δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτήν, δεν θα μπορούσα να είμαι ευτυχισμένος από τη δουλειά μου κάνοντας κάτι άλλο πέρα απ’ αυτήν, γι’ αυτό και επιστρέφω διαρκώς. Αν λοιπόν υπάρχει μιά συνταγή (και συμβουλή) για μιά καλύτερη ζωή, είναι το να επιλέξεις και να κάνεις αυτό που σου αρέσει, που σε ικανοποιεί, που σε γεμίζει. Όχι «σαν δουλειά καθημερινής ανάγκης» (γιατί δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα σε καλύπτει πάντα), αλλά σαν ανάγκη έκφρασης και ολοκλήρωσης. Και οι δυσκολίες, οι αμφισβητήσεις, οι όποιες αρνητικές συμπεριφορές, δεν θα είναι παρά προκλήσεις για να επιστρέψεις πιο δυνατός, ρυτίδες στην άσφαλτο και πετραδάκια στο χώμα, στην πορεία σου για καινούργια τοπία, στην προσμονή ενός καλύτερου αύριο.
Εδώ, στο τέλος του 2016, του πρώτου χρόνου της επανέκδοσης (και του τριακοστού ογδόου από την πρώτη κυκλοφορία!), σας ευχαριστώ, σας ευχαριστούμε, για την εμπιστοσύνη και κλείνουμε την ύλη του τεύχους με συμβολικές αλλά ακλόνητες αποδείξεις της όμορφης μοτοσυκλετιστικής μας ζωής: Από την ανασκόπηση του συναρπαστικού Πρωταθλήματος MotoGP, στην εκρηκτική πανδαισία των υπέροχων μοντέλων του 2017, από τη σέλλα της προκλητικής ΜΤ 10, στην μοναδική «εμπειρία ύπαρξης» της SuperDukeGT, και από τις Ιστορικές μοτοσυκλέτες που έκαναν αγώνα στο Παλαιό Ψυχικό, στις δοκιμές της ZX-10R και της αγωνιστικής YZF-R1 στην πίστα των Μεγάρων.
Δύσκολο να φανταστεί κανείς μιά καλύτερη ζωή, a better life, αν αγαπάει τις μοτοσυκλέτες κι αν προσπαθεί να κερδίσει τα προς το ζην, οδηγώντας και γράφοντας γι’ αυτές!
Καλές γιορτές σε όλους τους φίλους μας, έτσι απλά και ειλικρινά, χωρίς απολογισμούς, χωρίς «μεγάλες αποφάσεις», χωρίς υποσχέσεις γεμάτες από το ρίσκο της ελπίδας. Πάμε για το 2017. Πάμε για έναν ακόμα ορίζοντα. Ας τον φτάσουμε πρώτα, και βλέπουμε μετά. Γιατί δεν χρειάζονται πολλά, πέρα από πίστη και αγάπη σ’ αυτό που είμαστε και σ’ αυτό που κάνουμε, για μιά καλύτερη ζωή…