H ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑΣ
Κείμενο και φωτό Γιάννης Εφραιμίδης.
Αν ρωτήσουμε 100 ανθρώπους στην Ελλάδα που ασχολούνται (ή λένε ότι ασχολούνται) με κλασσικές μοτοσυκλέτες “Τι είναι το Classic Trophy” οι 10 ή οι 15 θα απαντήσουν ότι “είναι ένα rally με κλασσικές μοτοσυκλέτες”.
Οι υπόλοιποι 85 – 90 πιθανότατα δεν το ξέρουν, ίσως να μην ξέρουν ότι υπάρχουν και Λέσχες που ασχολούνται με κλασσικές μοτοσυκλέτες.
Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα και κουβέντα άλλης ώρας.
Υπάρχει όμως σήμερα και μία άλλη Ομάδα μοτοσυκλετιστών, μια άλλη παρέα σχεδόν απαράλλαχτη στην βάση της, που 29 χρόνια πριν οραματίστηκαν και ξεκίνησαν ένα διήμερο αγώνα αντοχής 800 – 1000 χλμ. με κλασσικές μοτοσυκλέτες, όταν αυτές (λόγω εποχής και συνθηκών) ήταν σχετικά αμφίβολο αν μπορούσαν να βγάλουν απροβλημάτιστα μια διαδρομή 30, 50 ή 100 χλμ.
Αυτή ήταν η ιδρυτική παρέα της Ελληνικής Λέσχης Κλασσικής Μοτοσυκλέτας.
Από αυτή την παρέα λοιπόν ξεκίνησε το Classic Trophy, και εμπνευστής του το μακρυνό 1994 ήταν ο μακαρίτης ο Μιχάλης ο Σταγκωνάκης, από δίπλα ο Νάσος ο Ηλιόπουλος της Triumph και φυσικά χορηγός το έντυπο περιοδικό Motosport.
Τότε μάλιστα υπήρξε και η μοναδική περίπτωση που ο Μιχάλης είχε αθλοθετήσει και χρηματικά ποσά για τους νικητές, κάτι εξωπραγματικό για την εποχή.
Συμμετείχα στα Classic Trophy από τότε, από το πρώτο, και αυτό που μου έχει μείνει από την εποχή εκείνη ήταν ο πραγματικός άθλος του να τερματίσεις.
Δυό ατέλειωτες μέρες πορεία σε άγνωστη διαδρομή με έντυπο road book να σου δείχνει την πορεία, δηλαηδ το ένα μάτι στον δρόμο και το άλλο στο road block, ντάμπα- ντούμπα στο δύσκολο τότε επαρχιακό δίκτυο, συν το απαραίτητο χώμα, μην μας πούνε και λούγκρες δηλαδη, σαμπρέλες, σπασμένες ακτίνες, τσιμπλιασμένες πλατίνες, κομμένα συρματόσκοινα, αναμμένα ταμπούρα, στραβωμένες ζάντες και άλλα πολλά ήταν συνηθισμένες και αναμενόμενες καταστάσεις για τους τότε παλιούς, αλλά πρωτόγνωρες καταστάσεις για εμας, τους τότε νεώτερους.
Τον καιρό εκείνο ο βαθμός δυσκολίας προσδιόριζε λίγο πολύ και την επιτυχία του αγώνα, δηλαδη όσο πιο σκληρός τόσο καλύτερα, και όσο πιο πολλά χιλιομετρα ακόμα καλύτερα. Ξεκινάγαμε τότε χαράματα Σαββάτου για να τερματίσουμε αργά την νύχτα, και άντε πάλι την Κυριακή από χαράματα μέχρι μαύρα μεσάνυχτα.
Τα χρόνια περνούσαν, κάποιοι λίγοι έφευγαν, κάποιο λίγοι έμπαιναν, ο αγώνας έγινε Θεσμός και κρατιέται ακόμη και σήμερα, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν έχουν χάσει ούτε ένα Trophy.
Το Classic Trophy γίνεται πάντα Άνοιξη, πάντα σε επαρχιακό δικτυο και στόχος του πλέον είναι όχι τόσο η αντοχή όσο αυτή καθ’αυτή η διασκέδαση και η απόλαυση της κλασσικής μοτοσυκλέτας στην πανέμορφη ανοιξιάτικη ελληνική φύση.
Για να μην δημιουργούνται παρανοήσεις, απλά ξεκαθαρίζω ότι η έννοια του “σκληρού” Rally αντοχής έχει μεταφερθεί στο 3ήμερο Classic Endurance των 1000+ χλμ., το οποίο γίνεται καταχείμωνο και όσο πιο πολύ το κρύο τόσο καλύτερα!
Η φετεινή διαδρομή είχε χαραχτεί στην Ανατολική Πελοπόννησο με διανυκτέρευση στον Πόρο και μάλιστα την 2η μέρα είχε και την πολύ ενδιαφέρουσα περιήγηση στο πανέμορφο νησί με τις πολλες ομορφιές.
Βέβαια δεν ξεχνάμε ότι το Classic Trophy, όσο «χαλαρό» και απολαυστικο κι αν ακούγεται, δεν παύει να είναι μια “αγωνιστική” εκδήλωση με βαθμολογία, κάτι που σημαίνει ότι υπάρχουν σφιχτές απλές διαδρομές, ειδικές δοκιμασιες όπου απαιτείται ακρίβεια χρόνου, και φυσικά παρατηρητικότητα και προσοχή στο road book, αν θέλεις να ακολουθήσεις την διαδρομή και να βαθμολογηθείς.
Μ’ αρέσει να συμμετέχω στα Rally των κλασσικών, μ’ αρέσει και να γράφω για τους αγώνες τους, κάποιες φορές μ΄αρέσει ακόμα περισσότερο να παρατάω τον αγώνα στην μέση και να φωτογραφίζω τους συμμετέχοντες, διότι απλά, ό,τι και να πω και ότι κι αν γράψω, δυό τρεις πέντε καλές φωτογραφίες βγάζουν πολύ περισσότερα συναίσθημα ακόμα και από πολλές καλογραμμένες σελίδες.
Για την Ιστορία, στο 29ο Classic Trophy της Ελληνικης Λεσχης Φιλων Κλασσικης Μοτοσυκλετας, οι πρωτοι νικητες των κατηγοριων ηταν οι εξης:
Post Vintage 1931 – 1945
1ος Αντώνης Ρηγούτσος – BSA WM 20 – 1940
2ος Γιώργος Παπαδημητρόπουλος – Harley Davidson WL 45 – 1942
3ος Θωμάς Χρυσανθακόπουλος – BSA M20 – 1943
Post War 1946 – 1960
1ος Αλέξανδρος Πάντος – BMW R26 – 1958
2ος Δημήτρης Ψωμόπουλος – BMW R50 – 1950
3ος Χρήστος Κυρίτσης – NSU MAX – 1953
Post Classic 1961 – 1979
1ος Κώστας Μανωλόπουλος – Harley Davidson Duo Glide – 1963
2ος Γιώργος Κυρίτσης – Honda CB450 – 1969
3ος Θόδωρος Μαρούλης – Kreidler Florett – 1966
Modern 1980 – 1993
1ος Δημήτρης Κουλούμπος – Yamaha XT – 1983
2ος Δημήτρης Αναστασιάδης – Jawa 634 – 1979
3ος Περικλής Κατσώτης – Norton Commando – 1972
Και του χρόνου νάμαστε καλά στο επετειακό 30ο Classic Trophy!
*ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΩΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΟΥ ΠΟΡΟΥ!
Κείμενο και φωτό Γιάννης Εφραιμίδης.
Πάρα πολύ ωραία γραμμένο άρθρο