* Όταν ο Οργανωτής είναι Σαδιστής και οι συμμετέχοντες Μαζοχιστές!
Συμμετέχει γράφει και φωτογραφίζει, ο Γιαννης Εφραιμίδης
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Η Λέσχη Κλασσικών (επισήμως Ελληνική Λέσχη Φίλων Κλασσικής Μοτοσυκλέτας) ιδρύθηκε το 1990, όταν μια παρέα φίλων αποφάσισαν να δημιουργήσουν τον δικό τους δρόμο για την ανάδειξη της Κλασσικής Μοτοσυκλέτας, κάποιοι απ΄αυτούς παράλληλα με τις σύγχρονες μοτοσυκλέτες που επίσης αγαπούσαν.
Μια από τις πρώτες εκδηλώσεις της Λέσχης ήταν το Classic Trophy, το οποίο βέβαια συνεχίζεται να διοργανώνεται μέχρι σήμερα έχοντας φτάσει κάπου στις 30 διοργανώσεις.
Το Classic Trophy είναι ένα 2ήμερο Regularity Rally όπου το κυρίως ζητούμενο δεν είναι η ταχύτητα αλλά η ακρίβεια χρόνου σε συγκεκριμένες διαδρομές.
Γίνεται πάντα σε δευτερεύοντες επαρχιακούς δρόμους και είναι συνήθως 1000, ή κάπου εκεί, χλμ.
Τα πρώτα 10 χρόνια του Classic Trophy ήταν όλα όμορφα κι ωραία, μετά όμως άρχισε να γίνεται κάπως «κοινό». Τότε οι παραπάνω φίλοι που λέγαμε, ρίξανε την ιδέα στην Λέσχη για κάτι καινούργιο αλλά πιο δύσκολο, πιο μεγάλο, πιο απαιτητικό, κάτι για τους πολύ ιδιαίτερους, κάτι για τους πολύ σκληροπυρηνικούς.
Έτσι, συμπληρωματικά στο Classic Trophy προέκυψε το Classic Endurance.
CLASSIC ENDURANCE
Το Rally αυτό διοργανώνεται από την Λέσχη Κλασσικών ήδη για 18 χρόνια, (φέτος ήταν το 19ο) πάνω στην βάση του Classic Trophy αλλά η διάρκεια είναι 3 μέρες και η απόστασή του πάνω από 1000 (μέχρι 1500) χλμ., με ελάχιστες στάσεις και όσο το δυνατόν πιο σφιχτές και στριφτερές διαδρομές.
Οι συμμετοχές περιλαμβάνουν όλων των χρονολογιών κλασσικές μοτοσυκλέτες (κατά τον κανονισμό, μεγαλύτερες σε ηλικία από 30 χρόνια) σε 4 χρονολογικές κατηγορίες, από προπολεμικές μέχρι και του 1992.
Οι συμμετέχουσες στην βαθμολογία μοτοσυκλέτες πρέπει νάναι πιστοποιημένες κατά FIVA (ώστε να είναι βεβαιωμένη η αυθεντικότητά τους), αλλά από φέτος έγιναν δεκτές εκτός συναγωνισμού και μη πιστοποιημένες μοτοσυκλέτες, πάντα όμως κατασκευασμένες ΠΡΙΝ απο το 1992.
Ο συνήθης αριθμός συμμετοχών στο Endurance είναι γύρω στις 30, σε σύγκριση με το Classic Trophy όπου συνήθως ξεπερνάνε τις 50.
ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Είπαμε ότι στόχος είναι να απολαύσουμε τα χιλιόμετρα του δευτερεύοντος οδικού δικτύου -άλλωστε δεν έχει έννοια να βγάλεις ένα προπολεμικό στην Εθνική και να το “σκάσεις” πηγαίνοντάς το στην τελική του δηλαδή 90-100 χ.α.ω.
Έτσι, για την εκκίνηση (και αμέσως μετά), πρέπει να βγούμε το συντομότερο από την Αθήνα και να χωθούμε στον επαρχιακό.
Φέτος το Classic Endurance πήρε εκκίνηση από ένα παλιομοδίτικο Cafe λίγο έξω από την Θήβα, σαν να λέμε Route 66, και από κεί δρόμο παίρνει -δρόμο αφήνει, ακολουθεί τον δρόμο των Δελφών, μέχρι την έξοδο προς Αντίκυρα και τα 25 χλμ. με τις φουλ γκάζι/τέρμα κατήφορο ανοιχτούρες μέχρι την Ιτέα.
Μετά την Ιτέα στα 4 χλμ. δεξιά για την all time classic Ειδική διαδρομή της Αγία Ευθυμίας, λίγα χιλιόμετρα ισιάδι για να κατέβουν τα λάδια στα προπολεμικά, και άντε πάλι κάπου 80 χλμ. απίστευτο στροφιλίκι στην μαγευτική φύση, ψηλά, πάνω από την ορεινή Ναυπακτία μέχρι το Αντίρριο, απ’ ΄όπου περάσαμε απέναντι, στην Πελοπόννησο.
Από Πάτρα πήραμε κατεύθυνση προς Καλέντζι, Ερυμάνθεια, Αγία Μαρίνα και Οινόη, και κάπως έτσι φτάσαμε στον τερματισμό της Α’ ημέρας, στον Πύργο.
Η διαδρομή της Β΄ ημέρας ήταν Πύργος – Ναός Επικούριου Απόλλωνα (Βάσσες), αλλά μέσω παράξενων και άγνωστων διαδρομών που άθροιζαν σε χιλιόμετρα τουλάχιστον τα διπλάσια απ΄αυτά που έδινε ο Γκούγκλης! Μόνο ΜΕΣΑ στα ορυχεία της Μεγαλόπολης δεν μπήκαμε, για να πάρετε μια εικόνα.
Η Γ’ ΄ ημέρα ουσιαστικά ήταν η επιστροφή στην Αθήνα από τον Πύργο, όχι όμως «εύκολα» αλλά από Τρόπαια, Κοντοβάζαινα, Δάφνη, Κλειτορία, και δέκα φορές πάνω κάτω όλα τα δρομάκια του όρους Κυλλήνη, διαδρομές για τραϊαλίστες με λίγα λόγια.
(Και το σκοτάδι να πέφτει βαρύ, κατά πως θάλεγε και ο Ζαμπέτας!)
ROADBOOK
Σε όλα τα Regularity Rally η διαδρομή δεν είναι γνωστή στους συμμετέχοντες. Το μόνο γνωστό είναι η αφετηρία και η ώρα εκκίνησης.
Στην αφετηρία ο κάθε συμμετέχων παραλαμβάνει ένα πολυσέλιδο roadbook όπου αναφέρονται οι οδηγίες για το που θα πάει και μέσω ποιάς συγκεκριμένης διαδρομής, που σημειώνεται με βέλη κατεύθυνσης κάθε που χρειάζεται να αλλάξεις (ξαφνικά, και κάποτε απροσδόκητα) πορεία πάνω στον δρόμο.
Τώρα σε ένα αγώνα 1000+ χλμ. χρειάζεται να αλλάξεις κατεύθυνση ενδεχομένως πολλές εκατοντάδες φορές, οπότε πρέπει να βάζεις και το μυαλουδάκι σου να δουλεύει, καθώς και να διορθώνεις τα όποια λάθη ή αστοχίες που μπορεί να έχει (και συνήθως έχουν όλα) το roadbook.
Το παιχνίδι είναι λοιπόν λίγο πιό σύνθετο ΄απ’ ότι αρχικά φαίνεται.
ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ
Τα πάντα όλα από συμμετοχές είχε ο μπαχτσές λέμε. Και προπολεμικές μοτοσυκλέτες, και κλιπονάτες, και βαριά στρητάδικα, και ερωτευμένους δικάβαλους, και Χαρλεάδες, και μικρά και μεγάλα εντουράκια, που λόγω της φύσης τους ήταν και τα πιο ενδεδειγμένα σε σχέση με τα χωρίς πίσω ανάρτηση προπολεμικά, που στις συγκεκριμένες διαδρομές ήταν απίστευτα κουραστικά.
Σε όλη την διάρκεια των 1000+ χλμ. του Classic Endurance, ένα Triumph του ‘70 χάλασε αλλά το φτιάξανε επιτόπου και συνέχισε, ένα Moto Guzzi επίσης κάπου στα βουνά “μουλάρωσε” αλλά του είχε φύγει μια φίσσα, την βρήκανε, την βάλανε στην θέση της και όλα καλά, το Velocette έχασε για λίγο τον συμπλέκτη του αλλά τον βρήκε παρακάτω, μια χαρά πήγαν όλα λοιπόν από άποψη απρόοπτων.
Οι μόνες που δεν προβλημάτισαν, δεν κάνανε στην κυριολεξία ούτε τσάφ και δείξανε κυρίες στην συμπεριφορά τους, ήτανε οι Μπεμβεδιές του ‘50 του ‘60 και του ‘70 αλλά αυτό το ξέραμε εκ των προτέρων, οπότε ουδεμία έκπληξη, γι΄αυτό και οι μισές συμμετοχές (για να μην πω παραπάνω) ήτανε “Μπέμπες”.
ΟΤΑΝ ΟΔΗΓΑΜΕ …
Οταν οδηγάμε δεν τρώμε βαρειά, και κυρίως δεν πίνουμε αλκοόλ.
Οκ, αλλά στα ραλλάκια των Κλασσικών δεν ισχύουν και πολύ αυτά τα «πρωτόκολλα»!
Και τα τσιπουράκια μας ρίχνουμε άμα κάτσει στην πορεία κάνα σωστό μαγαζάκι, και τους καφέδες μας, αλλά και κυρίως αν υπάρχει γεύμα ανάμεσα στα δυό η τρία σκέλη του αγώνα, όλοι ξεχνάμε και τις δίαιτες και τις χοληστερίνες, ειδικά όταν με τον τρόπο μας πρέπει να ευχαριστήσουμε τους Οργανωτές για την σωστή επιλογή των μεζεδοκαταστάσεων.
Ευτυχώς, οι απανταχού κυπελλοθήρες (που βεβαίως υπάρχουν παντού), χαίρουν της απόλυτης απαξίωσης στην συγκεκριμένη περίπτωση!
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ…
Μια χαρά το περάσαμε και φέτος το 3ήμερο του Classic Endurance. Απολαύσαμε απίστευτα όμορφα και μοτοσυκλετιστικά την ανοιξιάτικη Ελλάδα, φχαριστηθήκαμε απεριόριστα τα κλασικά μας μηχανάκια, κάναμε καλή γυμναστική στα πόδια με τις μανιβέλες, καλή γυμναστική στην μέση με τις αναρτήσεις των 50 και 60 ετών, φάγαμε ολόσωστα και ανεπιτήδευτα φαγητά από ντόπια ταβερνάκια, ήπιαμε καθαρά σπιτικά τσίπουρα, κουραστήκαμε από κάποια πολύ δύσκολα σημεία της διαδρομής, εκνευριστήκαμε με κάποιες (αναμενόμενες) αστοχίες του Roadbook, χαρήκαμε που ξαναβρίσκαμε στο καπάκι την πορεία μας, και είδαμε τα καλύτερα όνειρα πέφτοντας ξεροί στο κρεβάτι το βράδυ, αλλά με έντονη επιθυμία για περισσότερα χιλιόμετρα την επόμενη μέρα.
ΕΠΟΜΕΝΟ
Καλή αντάμωση σε κάπου δύο μήνες, που θα συναντηθούμε πάλι στο 2ήμερο CLASSIC TROPHY!
Γιάννης Εφραιμίδης
28 Μαρτίου 2022
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΛΜΠΟΥΜ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ
Πολύ όμορφα όσα διάβασα και είδα [ κείμενο και φωτογραφίες ]
Σας εύχομαι πάντα όμορφες εκδηλώσεις να έχετε να περνάτε καλά και να
μαθαίνουμε τα καλύτερα .