(ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΑ)
Χρειάστηκε να περάσουν πέντε ολόκληρες ώρες ελπίδας (για τον καιρό), αναμονής (για να αδειάσουν οι λίμνες της πίστας!) και διαπραγματεύσεων (μεταξυ οδηγών, ομάδων, διεύθυνσης αγώνα και Dorna), για να ανακοινωθεί γύρω στις 16:15 τοπική ώρα (18:15 ώρα Ελλάδος) αυτό που οι περισσότεροι περίμεναν, είδικά ή και λόγω του τραυματισμού του Τίτο Ραμπάτ στην FP4 του Σαββάτου: Ο αγώνας ΜΑΤΑΙΩΘΗΚΕ λόγω ακαταλληλότητας και επικινδυνότητας της πίστας του Silverstone, και το φετινό Πρωτάθλημα του ΜοτοGP θα έχει, τελικά, και πάλι 18 αγώνες. Αρα, απομένουν μόλις 7 αγώνες μέχρι το τέλος και αυτό σημαίνει ότι η ματαίωση θα έχει οπωσδήποτε “κερδισμένους και χαμένους” από βαθμολογικής άποψης, αν και όταν τίθεται θέμα ασφάλειας για την σωματική ακεραιότητα και τη ζωή την ίδια, όλοι “είναι κερδισμένοι” αποφεύγοντας ένα τόσο μεγάλο ρίσκο.
Οι αναβάτες του ΜοtoGP έχουν αποκτήσει ειδίκευση στο να χειρίζονται στο όριο τεράστιες ιπποδυνάμεις και να φέρνουν χρόνους ασύλληπτους για μοτοσυκλέτα, έχοντας εξελίξει ειδικό τρόπο οδήγησης και αναπτύσσοντας “ξεχωριστές” δυνατότητες αντίληψης και ελέγχου. Όλα αυτά, δεν ειναι σωστό ούτε δίκαιο “να τα πετάξουν” στις γεμάτες νερά λακούβες του Silverstone, όπου τα βρόχινα λάστιχα αδυνατούν να “αδειάσουν” το συγκεντρωμένο νερό, με αποτέλεσμα οι μοτοσυκλέτες να υδρολισθαίνουν και να χάνεται εντελώς ο έλεγχος στα 300 χιλιόμετρα την ώρα. Τι σχέση έχει αυτή η κατάσταση με “κουράγιο”, “τόλμη” και “θάρρος”; Απολύτως καμμία! Πρόκειται για επικίνδυνο ρίσκο, που πολύ σωστά κανείς -ή σχεδόν κανείς- δεν θέλησε να πάρει. Και οι οργανωτές όπως και όλες οι ομάδες (πλην μιάς) συμφώνησαν με τους ακριβοπληρωμένους οδηγούς τους, οι οποίοι ας μην ξεχνάμε ότι αποτελούν και μια σοβαρή “επένδυση” για τα εργοστάσια: Είναι δυνατόν δηλαδή η Repsol Honda “να στείλει” τον Μαρκέθ να πνίξει την βαθμολογική του υπεροχή στα πλημμυρισμένα σαμαράκια της “άτυχης” πίστας;
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
Παρά το ότι τα προγνωστικά έδιναν βροχή για την Κυριακή απο την αρχή της εβδομάδας, το θέμα όλων ήταν η επιλογή των ελαστικών, αν ο αγώνας θα ήταν flag to flag, και τι θα έκαναν στην περίπτωση που θα εκκινούσαν με “μισοβρεγμένη” πίστα. Στα πρώτα δοκιμαστικά FP1 και FP2 της Παρασκευής, προέκυψε ένα άλλο πρόβλημα που κανείς δεν περίμενε: Η φρσκοστρωμένη πίστα έιχε και πάλι σχηματίσει έντονα σαμαράκια, σε μεγαλύτερο μήκος και σε πιο πολλά σημεία απο ότι το 2017! Και πρέπει να αναφερθεί, ότι ένας αυστηρός όρος της Dorna πέρυσι για να υπογράψει νέα τριετή σύμβαση με την ιδιοκτησία του Silverstone για να γίνεται εκεί το Βρεττανικό Grand Prix το 2018, 2019 και 2020, ήταν να ΑΣΦΑΛΤΟΣΤΡΩΘΕI εκ νέου η πίστα για να εξαφανιστούν τα σαμαράκια. Πράγματι, αυτό έγινε τον Φεβρουάριο (με τεράστιο κόστος όπως θα δούμε στη συνέχεια) αλλά μετά τον Μάϊο, και στον αγώνα της Formula 1 τον Ιούλιο, το οδόστρωμα “κατσάρωσε” πάλι, με αποτέλεσμα να δεχτεί η πίστα αυστηρή κριτική απο τον Λούϊς Χάμιλτον. Η F.I.M. επικοινώνησε με τους υπευθύνους, και πήρε την διαβεβαίωση ότι θα γίνονταν κάποια τοπικά έργα, αλλά δυστυχώς θα χρειαζόταν και πάλι ολική ασφαλτόστρωση, κάτι που δεν προλάβαιναν να κάνουν μέσα σε ένα μήνα. Ωστόσο, κανείς δεν είχε ακόμα ιδέα (ή ήξερε και δεν μιλούσε) για το θέμα της βροχής και των λιμναζόντων υδάτων!
Με τους αναβάτες να παραπονιούνται για την ευστάθεια στα φρένα λόγω αναπηδήσεων στα σαμαράκια (αλλά μόνο γι’ αυτό), ήρθε το Σάββατο, έγινε η FP3, όμως στο τέλος της FP4 μια ξαφνική ολιγόλεπτη μπόρα πλημμύρισε την πίστα και έφερε στην επιφάνεια ένα “νέο” πρόβλημα: Το νερό λίμναζε ανάμεσα στα σαμαράκια, δεν υπήρχε καλή “αποχέτευση” προς το γρασίδι λόγω θετικού κάμπερ, αλλά και η νέα άσφαλτος (που προσέφερε καλή πρόσφυση στο βρεγμένο και δεν “γλυστρούσε” όσο πριν) δεν ήταν στο ελάχιστο απορροφητική, κρατώντας όλο το νερό στην επιφάνειά της (σε ύψος απο 6 μέχρι και 25 cm σε μερικά σημεία!).
Οι δύο έξοδοι και οι τρείς πτώσεις αναβατών, μέσα στο ίδιο λεπτό σχεδόν, λόγω υδρολίσθησης με 250+ χ.α.ω. στην ευθεία Hangar και στα φρένα πριν την δεξιά στροφή Stowe, είχαν παρα λίγο τραγική κατάληξη όταν η μοτοσυκλέτα του Μορμπιντέλλι που είχε πέσει, χτύπησε με τρομερή δύναμη τον επίσης πεσμένο Τίτο Ραμπάτ, όπως προσπαθούσε να σηκωθεί. Ο σοβαρός τραυματισμός του (τρία κατάγματα στο πόδι) θα τον κρατήσει έξω την υπόλοιπη χρονιά, αλλά ευτυχώς αποφεύχθηκαν τα πολύ χειρότερα. (Η πτώση- “ηρωϊκό πήδημα” του Ρινς, οι προσπάθειές του με ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ να ειδοποιήσει τους συναθλητές του και ο τραυματισμός του Ραμπάτ απο το χτύπημα της Honda του Μορμπιντέλλι, υπάρχουν στο τέλος της FP4, σε αυτό το video, μετά το 27′: www.youtube.com/watch?v=VOxavKhrObc
Όλη τη νύχτα του Σαββάτου προς Κυριακή, έγιναν προσπάθειες διάνοιξης εξόδων του νερού, και η διεύθυνση αγώνα αποφάσισε να γίνει η εκκίνηση του MotoGP πριν απο τις άλλες κατηγορίες, στις 11:30, για “να προλάβουν” την πρόγνωση των καταιγίδων του μεσημεριού. Την Κυριακή το πρωϊ το warm up ήταν στεγνό, αλλά σύντομα άρχισε να βρέχει και δυστυχώς το νερό και πάλι λίμναζε στις ευθείες. Δεν γινόταν τίποτα, όσο συνεχιζόταν η βροχή, γιατί το οδόστρωμα δεν “απορροφούσε” ούτε σταγόνα.
Οι αναβάτες βγήκαν τυπικά στις 11:20 για τον αναγνωριστικό γύρο, αλλά η εκκίνηση αναβλήθηκε λόγω επικίνδυνων συνθηκών, και απο εκείνη την στιγμή άρχισαν συζητήσεις και συνεδριάσεις, ενώ οι δεκάδες χιλιάδες θεατές, βρεγμένοι και κουρασμένοι, περίμεναν υπομονετικά στις κερκίδες μήπως και δουν αγώνα.
Αναγγέλθηκε, με τα πολλά, για τις 13:00 μια συνεδρίαση Ομάδων (IRTA), Αναβατών, Διεύθυνσης αγώνα (Mike Webb), εκπροσώπων της Dorna (o πρώην πρωταθλητής Λόρις Καπιρόσι είναι ο εκπρόσωπος ασφαλείας -υπάλληλος της Dorna στην διεύθυνση αγώνα), και ο υπεύθυνος ασφαλείας της F.I.M. που είναι ο παλαιός παγκόσμιος πρωταθλητής GP 500 Φράνκο Ουνσίνι. Εκεί αποφάσισαν κατ’ αρχάς, ότι ΑΝ η βροχή σταματούσε θα γινόταν η εκκίνηση στις 14:00 (τοπική ώρα) και υπήρχε χρόνος για να γίνουν και οι τρείς κατηγορίες. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι ακόμα και με την σιγανή βροχή που έπεφτε συνεχώς, συγκεντρωνόταν νερό και σχημάτιζε λίμνες, οπότε στις 16:10 ανακοινώθηκε ότι το Βρεττανικό GP ματαιώνεται οριστικά και για τις τρείς κατηγορίες. Η πίστα κρίθηκε επικίνδυνη για υδρολίσθηση και μειωμένη ορατότητα στις ευθείες, και ο ίδιος κίνδυνος φυσικά υπήρχε και για τις μικρότερες μοτοσυκλέτες, ενώ η αναβολή του αγώνα για την Δευτέρα (που ήταν Βρεττανική Τραπεζική αργία) στάθηκε αδύνατη, και πάλι για λόγους ασφαλείας. Εδώ, ο λόγος ήταν η έλλειψη των ατόμων, κριτών, εργατών και εθελοντών που είναι απαραίτητοι για να επανδρώσουν τον αγώνα σε όλο το μήκος της πίστας, των εγκαταστάσεων, των δρόμων κτλ., οι οποίοι δεν θα ήταν διαθέσιμοι την Δευτέρα. Για πόσα άτομα μιλάμε; Για…τρείς χιλιάδες (3.000) άτομα! Απλό το θέμα: Δεν μπορούσαν να βρεθούν (ή να παραμείνουν για μια μέρα ακόμη) τόσοι άνθρωποι, άρα δεν μπορούσε να γίνει αγώνας την Δευτέρα.
Αμέσως μετά, στις 16:20 τοπική ώρα, ο Mike Webb, ο Καπιρόσσι και ο Ουνσίνι έδωσαν συνέντευξη Τύπου απαντώντας σε όλες τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων για την ματαίωση του αγώνα (μπορείτε να την δείτε εδώ: www.youtube.com/watch?v=it9qaIGopCY)
Η ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟΥ SILVERSTONE
H Ιστορική πίστα της Μ. Βρεττανίας ανήκει στην Λέσχη Βρεττανών Οδηγών Αγώνων (British Racing Drivers Club), και μεταξύ 2010 και 2015 είχε συσωρευμένες ζημιες 77 εκατομμυρίων Λιρών, μαζί με τις θυγατρικές της. Η ιδιοκτησία, που ουσιαστικά αποτελείται απο τα 850 μέλη -οδηγούς της Λέσχης, ξοδεύει πολλά χρήματα για τα δικαιώματα διοργάνωσης του Βρεττανικού Grand Prix της Formula 1, με την οποία έχει συμβόλαιο μέχρι το 2026. Σταδιακά, το κόστος των δικαιωμάτων που καταβάλλει και που τώρα βρίσκεται στα 20 εκατομμύρια Λίρες, θα φτάσει τα 24 εκ. Λίρες (τον χρόνο!) μέχρι το τέλος του συμβολαίου. Η Λέσχη Οδηγών ήθελε να διακόψει το συμβόλαιο μετά το 2019, αλλά φαίνεται ότι ήρθε σε διαπραγμάτευση με την νέα ιδιοκτησία της F1 (τους Αμερικανούς της Liberty Media) για μείωση των δικαιωμάτων, ενώ βρίσκονται στη φάση εκμετάλλευσης της περιοχής γύρω απο την πίστα, αναζητώντας επενδυτές για να κατασκευάσουν ξενοδοχεία.
Η ΝΕΑ ΑΣΦΑΛΤΟΣΤΡΩΣΗ
To 2018, δηλαδή φέτος, η πίστα συμπληρώνει 70 χρόνια αγωνιστικής ζωής, κι έτσι αποφασίστηκε (ή πιο σωστά επεβλήθη απο την F1 και το MotoGP) να γίνει εξ΄ολοκλήρου νέα ασφαλτόστρωση, για να εξαλειφθούν τα άφθονα σαμαράκια που είχαν σχηματιστεί απο την πολυετή χρήση, τα μπαλώματα, τις επιδιορθώσεις κτλ. Η πίστα ήρθε σε επαφή με την Βρεττανική εταιρεία Aggregate Industries που ειδικεύεται σε κατασκευές δρόμων και διαθέτει ένα σύγχρονο εργοστάσιο ασφάλτου, και τον περασμένο Φεβρουάριο ξεκίνησε το “τρύπημα” και η αποξήλωση του παλαιού οδοστρώματος, σε βάθος 40 έως 60 εκατοστών! Το έργο της αποξήλωσης, της νέας επίστρωσης και της κάλυψης με το τελικό στρώμα επιφανείας με ειδική άσφαλτο που προσφέρει υψηλό κράτημα και -ιδίως, κατά τους κατασκευαστές!- άριστη απορρόφηση των βρόχινων νερών για αποφυγή της υδρολίσθησης, κόστισε πάνω απο 2.000.000 Λίρες και ολοκληρώθηκε στο ασυνήθιστα μικρό διάστημα των τεσσάρων εβδομάδων μέσα στην καρδιά του Αγγλικού χειμώνα, όπως μπορείτε να δείτε και να διαβάσετε στο site του Silverstone σχετικά με την ασφαλτόστρωση, εδώ: http://www.silverstone.co.uk/news/track-resurfacing-2018/
Στη συνέχεια, την νέα ασφαλτόστρωση επιθεώρησε ο υπεύθυνος ασφαλείας της F.I.M. Φράνκο Ουνσίνι, και στις 16 Μαϊου έκανε εκεί τις πρώτες δοκιμές (ανεπίσημα) ο Καλ Κράτσλοου με μια “νορμάλ” Honda RC 213 V-S και λάστιχα δρόμου, δηλώνοντας εντυπωσιασμένος και προβλέποντας ότι οι χρόνοι ταχύτερου γύρου στο MotoGP θα κατέβουν τουλάχιστον ενάμιση δευτερόλεπτο, λόγω αυξημένης πρόσφυσης!
Το λυπηρό φινάλε αυτής της προσπάθειας, όπου αναμφίβολα έχουν γίνει λάθη και ατέλειες και κάποιοι (προφανώς οι κατασκευαστές) θα πρέπει να πληρώσουν και να αποζημιώσουν, ήταν ο κόσμος που δεν είδε αγώνα και ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα, ένας κόσμος που δεν ικανοποιείται με τις “συγνώμες” και τα “δεν φταίμε εμείς” του διευθυντή της πίστας, αλλά φυσικά μπροστά στην ασφάλεια των οδηγών δεν μπορεί να πει κανείς τίποτα. (Τα είδαμε και εμείς αυτά, εδώ, στις Σέρρες, με την λάθος ασφαλτόστρωση που κράτησε τόσους μήνες κλειστή τη μόνη “κανονική” πίστα της χώρας μας. “Συμβαίνουν και εις Παρισίους”, όπως λέει η παλιά παροιμία).
ΟΙ ΑΝΑΒΑΤΕΣ
Όλες οι συνεντεύξεις και οι απόψεις των αναβατών έχουν πια γίνει γνωστές, και φαίνεται ότι όλοι καταλήγουν στη κοινή διαπίστωση “η ασφάλεια ερχεται πρώτη”. Κατηγορηματικά αρνητικός στο να τρέξουν ήταν ο Χόρχε Λορένθο, επίσης αρνητικός ο Μαρκέθ, και γενικά μόνο ο Μίλλερ ήθελε να ξεκινήσει ο αγώνας επειδή θεωρούσε ότι έχει πιθανότητες νίκης στη βροχή (κάτι σωστό αλλά όχι αρκετό σαν επιχείρημα για το γενικό ρίσκο!). Και ο Ζαρκό θα ήθελε να γίνει ο αγώνας (άλλο αν μετά δήλωσε ότι προηγείται η ασφάλεια), όπως και ο Ρέντινγκ. Ο Κράτσλοου ήταν εντελώς αρνητικός, όπως και ο Πεντρόθα, απο την πρώτη στιγμή, προτείνοντας να μεταφερθεί ο αγώνας την Δευτέρα. Και η πλειοψηφία των οδηγών είχε επίσης την γνώμη ότι η ασφάλεια πάντα πρέπει να προηγείται, ενώ όλοι (οδηγοί, ομάδες και οργανωτές), και δικαίως, είχαν ειλικρινή λόγια συγνώμης για τους θεατές, που αναγκάστηκαν να φύγουν καταταλαιπωρημένοι αργά το απόγευμα.
Φαίνεται ότι η τριπλή πτώση (“πενταπλή” έξοδος) με τον τραυματισμό του Ραμπάτ το Σάββατο, είχε βάλει οριστική σφραγίδα ματαίωσης στον αγώνα (τουλάχιστον στην σκέψη των περισσότερων αναβατών), σε περίπτωση συνεχούς βροχής. Οι υπεύθυνοι όντως προσπάθησαν μέχρι την τελευταία στιγμή, και καλά έκαναν γιατί αν υπήρχε έστω μια πιθανότητα να δοθεί εκκίνηση, έπρεπε να περιμένουν να το διαπιστώσουν (και οι θεατές σίγουρα συμφωνούσαν, γι’ αυτό άλλωστε και περίμεναν υπομονετικά μήπως και στο τέλος σταθούν τυχεροί με τον καιρό). Οι αναβάτες επίσης έπραξαν σωστά που δεν ρισκάρισαν πτώση και τραυματισμό (και θα υπήρχαν ΠΟΛΛΕΣ πτώσεις αν γινόταν ο αγώνας), ενώ είναι ανώφελο να μιλήσουμε για “κερδισμένους και χαμένους”, γιατί όταν δεν τραυματίζεται κανείς κερδίζουν όλοι (και το αντίθετο φυσικά). Θεωρητικά, για χάρη της συζήτησης, ο Μαρκέθ “κερδίζει” γιατί είναι σαν να “έβγαλε” ένα αμφίβολο και επικίνδυνο αγώνα διατηρώντας αμείωτη τη διαφορά των 59 βαθμών και πλέον απέχει 7 αγώνες απο τον τίτλο. Και ο Ρόσσι επίσης, μια και οι αναβάτες της Ducati, με την τρέχουσα ισορροπία δυνάμεων, θα του έκοβαν βαθμούς απειλώντας την δεύτερη θέση του στη βαθμολογία. “Χαμένοι” επειδή δεν έγινε ο αγώνας θεωρούνται οι Λορένθο και Ντοβιτσιόζο που φαίνονταν πολύ δυνατοί, και -κατά την άποψή τους και όχι σύμφωνα με τις ποθανότητες- “χαμένοι” είναι οι Κράτσλοου, Μίλλερ και Ζαρκό, που πίστευαν ότι θα μπορούσαν να παλέψουν για το βάθρο ή και για την νίκη.
‘Ολα αυτά έπαψαν να έχουν σημασία στις 18:10 ώρα Ελλάδος με την ανακοίνωση της ματαίωσης του Βρεττανικού GP, και παρ΄ότι “το φιάσκο του φρεσκοστρωμένου Silverstone” πρόκειται να απασχολήσει τον Τύπο τους επόμενους μήνες, ας ετοιμαζόμαστε σιγά-σιγά για το Μιζάνο σε δύο εβδομάδες, εκεί που ακόμα κι αν βρέξει, οι σταγόνες θα έχουν κίτρινο χρώμα!