«ΔΑΚΡΥΑ» ΒΡΟΧΗΣ, ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΣΑΜΠΑΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΚΟ ΜΠΕΖΕΚΙ!
Λενε, οτι η βροχη για τους αγωνες ταχυτητας μοτοσυκλετας, ειναι ο «εξισωτής», the Equalizer, για να θυμηθουμε και τα sequels με τον σνομπ αφροαμερικανο Ντενζελ Ουάσιγκτον. Eπειδη στη βροχη, τα μειονεκτηματα δεν εμφανιζονται, και τα πλεονεκτηματα χανουν μεγαλο μερος της εφαρμογής τους στην πραξη. Γιατι, τι να την κανεις την παραπάνω δύναμη όταν δεν μπορεις να ανοίξεις το γκαζι ούτε στα ¾ οπως και οποτε το θέλεις; Τι να το κάνεις το κράτημα πανω απο τις 60ο όταν δεν γέρνεις περισσότερο απο 55; Πως να σε βοηθήσει η ευστάθεια στα φρενα, οταν φρεναρεις 50 ή και 100 μετρα νωριτερα απο οτι στο στεγνο; Και αφου επιταχυνεις και επιβραδυνεις πιο αργά, τι προσφερουν τα αεροδυναμικα σου κόλπα; Αποδειξη: Ο καλυτερος γυρος του νικητη στο 1’.45’’, ήταν 8 (οκτώ) δευτερολεπτα πιο αργος απο το ρεκορ πιστας (Μ. Μαρκεθ, 2014) και 6 (έξη) δερυτερολεπτα πιο αργος απο το ρεκορ γυρου αγωνα (Β. Ροσσι, 2015), φυσικα στο στεγνο.
Σε ένα άθλημα όπου οι διαφορες μετριουνται σε δεκατα, οι χαώδεις αποστασεις χρονου μεταξυ στεγνής και βρεγμενης πιστας, σημαινουν οτι ολοι οι αναβατες θεωρητικα θα μπορουσαν να κερδισουν, οτι κι αν οδηγουσαν, αν ήταν αρκετα ικανοι ΚΑΙ τυχεροι ωστε να μην πεσουν για 25 γυρους.
Και αυτή η θεωρία, η βγαλμενη μεσα απο έναν αιωνα αγωνων μοτοσυκλετας, οντως επαληθευθηκε εν μερει στον βρεγμενο αγωνα της Αργεντινης, με τη νικη του Μπεζεκι, την δευτερη θεση του Ζαρκο και την τριτη του Αλεξ Μαρκεθ.
Αλλά, «εν μερει».
Γιατί υπηρξαν δυο σημαντικοι παραγοντες που έπαιξαν τον δικο τους ρολο, με πρωτο τον μηχανικο (δηλαδη την Ducati) και δευτερο τον ανθρωπινο (δηλαδη τους αναβατες).
Η μεν μοτοσυκλετα των Ιταλων, έδινε πλεονεκτημα στην ευκολία οδηγησης με την ομαλη αποκριση και την εκρηκτικη επιταχυνση λογω του κινητηρα-διαμαντιου που όλοι παλευουν να αντιγραψουν (σε MotoGP και WSBK).
Οι δε αναβατες, δεν αγαπουν όλοι το ιδιο την βροχη, και συγκεκριμενα άλλοι την προτιμουν γιατί πιστευουν ότι ειναι καλοί στο βρεγμενο και θα εχουν το πλεονέκτημα, και άλλοι, συνηθως οι πιο γρηγοροι και οι κορυφαιοι, δεν την θελουν μια και τους υποχρεωνει να ρισκαρουν, αλλά και τους εμποδιζει να κανουν αυτο στο οποιο είναι οι καλυτεροι: Να οδηγησουν πιο γρηγορα απο όλους και να χαθουν στον οριζοντα!
Ενας συνδυασμος των δυο εφερε το αποτέλεσμα (τα τρια Ducati στο βαθρο δεν ειναι θεμα τυχης φυσικα), και πλην του Μπεζεκι που στον συγκεκριμενο αγωνα ήταν καπου αλλου, σε δικο του αγωνα, ειχαμε:
Α) Τις απουσιες αναβατων που ΣΙΓΟΥΡΑ θα πρωταγωνιστουσαν (ο Ολιβέϊρα ειναι master της βροχης, ο M. Mαρκεθ την χρησιμοποιεί για να «ξεφευγει» καλυπτοντας την υστερηση της μοτοσυκλέτας του και ο Μπαστιανινι ειναι ο…Μπαστιανινι με διψα για διακριση).
Β) Την βιασυνη και τις ατυχίες (ο Μπιντερ δεν υπηρχε περιπτωση να μην εφτανε κοντα στην κορυφη αν δεν “τον βοηθουσε να πεσει” στον πρωτο γυρο ο Βινιαλες, ενω ο Νακαγκαμι έστειλε εκτος πιστας τον Κουαρταράρο που επισης «θα μπορουσε» αν έφευγε καλυτερα)΄.
Γ) Τα λαθη της πιεσης (ο πολυ προσεκτικος Μπανιαϊα υπεκυψε στον πειρασμο να περάσει τον Αλεξ Μαρκέθ για να μην χασει για δευτερη συνεχομενη φορά απο τον “νεο” δορυφορικο, και μολις περασε στην δευτερη θεση έπεσε, χανοντας και τους βαθμους και την πρωτοπορεία στην βαθμολογία).
Δ) Οι αναβατες που είτε δεν ηθελαν να ρισκαρουν, είτε «δεν μπορουσαν» να πανε πιο γρηγορα και δικαιως δεν το προσπαθησαν (τα Aprilia δεν δουλευαν στο βρεγμενο, τα Honda δεν δουλευουν πουθενα, ο Μιλλερ που «δεν κολλαει» στη βροχη ανεβηκε μεν αλλά σταδιακα, ο Μαρτιν προτιμησε το διημερο τους σιγουρους και πολυ ικανοποιητικους βαθμους, ο Μαρινι δεν ακολουθησε τον ομοσταυλο και έμεινε 14’’ πίσω στο βρεγμενο αντι του βαθρου του στεγνου Sprint, και οπως ειπαμε ο Κουαρταράρο ουτε στην εκκινηση τολμησε (προσπαθησε να μεινει εξωτερικη), ουτε και τυχερος ήταν. Αν κρινουμε απο την τεταρτη θεση του Μορμπιντέλλι, ο Γαλλος ειχε το οπλο για βαθρο στις συγκεκριμενες συνθήκες, αλλά να επαναλαβουμε οτι στον αγωνα αυτον κανεις δεν θα μπορουσε να φτάσει τον Μπεζεκι, που «κινδύνευε» μονο απο ένα δικο του λαθος: Εδωσε πανω απο 7’’ στον δευτερο, διαφορα που σπανια έχουμε δει, κι αυτη απο Παγκοσμιους πρωταθλητες και μονο, στις πιστες που τους άρεσαν.
Ο αγωνας ειχε μικρη ιστορια για τον νικητη, και αρκετα ενδιαφερουσα για τους υπολοιπους, με τον Ζαρκο να κλεβει τις εντυπώσεις για μια ακομη φορα, με την δευτερη θεση του βαθρου.
Ο Α, Μαρκέθ πηρε την εκκινηση απο την pole, αλλά ο Μπεζεκι περασε μπροστα και άρχισε να ξεφευγει σχεδον αμεσως, ο Α. Μαρκέθ ήταν δευτερος με τον Μπανιάϊα τριτο χωρις να απειλουνται απο τον τεταρτο Μορμπιντέλλι, ο Ζαρκο ηταν πεμπτος χανοντας σταδιακα τη θεση του απο τον πολυ καλο Τζιαναντονιο και τον Αλεξ Ρινς και ξεκινωντας μαχες με τον Μαρτίν και τον Μιλλερ (θα τους περνουσε ολους στο τέλος!), ο Μαρινι έκανε σταθερο αγωνα, ο Κουαρταράρο ανέβαινε συνεχως και ο Αουγκουστο Φερναντεθ εδειξε ταχυτητα και συνεση τερματιζοντας στην 11η θεση με το Gas Gas.
Οι 25 γυροι, με τους αργους χρονους της βροχης, πρέπει να φανηκαν σαν 100 στους οδηγους, χωρις να λειψουν οι εντονες στιγμες: Στον 15ο γυρο ο Μπανιάϊα περασε τον Α. Μαρκέθ, «ρισκάροντας» την ΣΙΓΟΥΡΗ τριτη θεση του για τους 4 παραπανω βαθμους της δευτερης. Και στον 17ο γυρο έπεσε, απο δικο του λαθος (μικρομετρικα περισσοτερο ανοιγμα του γκαζιου σε έξοδο, που «έσπρωξε» τον εμπρος τροχο σε γλυστρημα), συνεχιζοντας και τερματιζοντας 16ος εκτος βαθμων, εμπρός απο τον τελευταίο Μπιντερ.
Με τον Μπεζεκι στο διαστημα, ο Μαρκέθ κρατουσε το βαθρο και ο Μπορμπιντέλλι προβιβαστηκε στην τριτη θεση, κατι που αν οντως γινοταν θα ισοδυναμουσε με θριαμβευτικη «επιστροφη». Αλλά ο Ζαρκο που ειχε ανεβει τεταρτος μπροστα απο τον Μαρτιν, τον περασε εύκολα στον 23ο γυρο, και στον 25ο και τελευταιο περασε και τον Α. Μαρκεθ για ενα, ακομα, εξαιρετικο βαθρο: «Θα έρθει και η δικη μου σειρα», ειπε μετα τον αγωνα, εννοώντας το επομενο, και ψηλοτερο, σκαλί. Τι να πουμε; Μακαρι, Ducati οδηγει, και για τους αναβατες των Ducati όλα είναι δυνατα, και λιγο «πιο ευκολα» απ’ οτι για τους άλλους.
Ο Μαρκο Μπεζεκι, δεν κερδισε μονο τον αγωνα, αλλά το έκανε με θριαμβευτικο τροπο (και όχι «ευκαιριακο»), συνεχιζοντας την σειρα των εξαιρετικων εμφανισεών του, και ταυτόχρονα ανεβαινοντας στην κορυφη της βαθμολογιας με 50 βαθμους, ενω ο Μπανιάϊα έμεινε στους 41.
Ταυτοχρονα, έδειξε την μεγαλη αξια των νεαρων αναβατων που έρχονται απο Moto3 και Moto2, την ΤΕΡΑΣΤΙΑ σημασια του να βρεθουν πανω σε μια μοτοσυκλετα που μπορει να κερδισει (διαφορετικα, αν οδηγησουν οτιδηποτε άλλο απο Ducati μπορει να τελειωσουν την καρριερα τους στο MotoGP πριν καλα-καλα την αρχισουν, οπως έγινε με τον Γκαρντνερ και τον Ντ. Μπίντερ περυσι και οπως δείχνει ο Α. Μαρκέθ φέτος, που απο «απων» με την Honda πηρε pole και βαθρο με την Ducati), και ΚΥΡΙΩΣ:
ΚΥΡΙΩΣ, ο Μπεζεκι σημερα με τη νίκη, και μαζι με τον Λουκα Μαρινι χτες στο διπλο βαθρο, έδωσαν την πρωτη μεγαλη διακριση στην ομαδα Mooney Ducati VR 46, και ανεδειξαν για μια ακομη φορα την σπουδαιοτητα της «κληρονομιάς» του Βαλεντινο Ροσσι, που έχει ήδη αναδειξει τον Παγκοσμιο Πρωταθλητη και τωρα, μετατρέπει τους χτεσινους rookies σε σημερινους νικητές. Ετσι, δεν έχουμε παρα να συμφωνησουμε και να ευχηθουμε αυτο που ζητησε ο Μαρκο Μπεζεκι στις δηλωσεις του μετα τον θριαμβο: «Θα ήθελα να ασχοληθει περισσοτερο, και προσωπικά, ο Βαλεντινο με την ομαδα ΜοtoGP της VR 46», είπε, και ποιός μπορεί να αρνηθει οτι με τις γνωσεις και την αυτοπεποιθηση που θα δωσει στους οδηγους του η παρουσία του, τα αποτελεσματα θα είναι ακομα καλυτερα;
Πολλά είδαμε, πολλά μάθαμε, πολλά έγιναν, και ολοι υποδέχτηκαν με χαρά την παρουσια ενος νεου ονόματος στο σαλονι των νικητων. Γεγονός όμως παραμενει οτι δυσκολα ανατρέπεται η υπεροχη των Ducati, και η υπόθεση των τιτλων Κατασκευαστων και Οδηγων μάλλον είναι «τελειωμενη» απο τωρα. Το Ιταλικο εργοστασιο σαφως είχε (και έχει) την ΚΑΛΥΤΕΡΗ μοτοσυκλετα, και αυτο δικαιως και λογικα ανταμοίβεται με τίτλο. Εναν τιτλο που για αρκετά χρονια ξεφευγε, και που περυσι παρα λιγο να χαθεί ακριβως λογω των μαχων μεταξυ των οδηγων της Ducati, καθως ο ένας εκοβε νικες και βαθμους απο τον άλλον. Φετος, ήδη έχουν κερδισει δυο Ducati με διαφορετικούς αναβατες τους δυο πρωτους αγώνες, και ικανοι για νικη είναι και οι Μαρτιν, Μπαστιανινι, Ζαρκό, Α. Μαρκέθ. Ειναι αδυνατον για το εργοστασιο να «ελεγξει» τις φιλοδοξιες των παιδιων και να «καθοδηγησει» τις ομαδες, που ειναι επιχειρησεις με στοχους, χορηγους και τεράστια έξοδα, οπότε χρειαζονται απεγνωσμενα την διακριση. Αυτός ο συναγωνισμός οπωσδηποτε «σωζει» το θέαμα στην αρχη της σαιζον οταν ολα ειναι ανοιχτα, αν και είναι σιγουρο οτι μετα τη μεση και προς το τέλος του πρωταθληματος, το εργοστασιο θα αναλαβει και παλι δραση με καποιες απο εκεινες τις ανεκδιηγητες δηλωσεις – οδηγιες τύπου «είστε ελεύθεροι να κερδισετε αρκει να μην εμπλακειτε σε μαχη ρισκου με τον πρωτοπορο της βαθμολογιας»!!!
Σε δυο εβδομαδες γινεται το GP των Η.Π.Α. στο Austin του Τεξας, στην πιστα όπου μεγαλουργει ο Μαρκ Μαρκέθ, ο οποιος επιστρεφει μετα τον τραυματισμο του. Η ποινη του διπλου Long Lap του Πορτιμαο, την οποια οι αγωνοδικες με νεωτερη αποφαση μετεφεραν στις Η.Π.Α. αντι της Αργεντινής, θα αποφασιστει τελικα απο το Ανωτατο Δικαστηριο Εφεσεων της FIA κατοπιν εφεσεως της Honda, αλλά η συνεδριαση του δικαστηριου δεν ειναι τακτικη και δεν εχει οριστει ακομα ποτε θα γινει. Είναι πιθανον να ΜΗΝ γινει μεχρι τοτε, οπότε η ποινη θα εκτελεστει κανονικά, οποτε ο Μαρκεθ τιθεται εκτος διεκδικησης. Στο Austin επιστρεφουν οι άτυχοι Μπαστιανινι και Ολιβέϊρα, και οι δυο θυματα συναθλητων τους, απο τους οποιους μονο ο Μαρκέθ τιμωρηθηκε (ενω και στην Αργεντινη, ο Νακαγκαμι και ο Βινιαλες που ειχαν επαφες με τους Κουαρταράρο και Μπιντερ δεν δεχτηκαν ποινη απο τους αγωνοδικες , σε σημειο που ο Γαλλος παγκοσμιος αναρωτηθηκε με τι κριτηρια αποφασιζουν στις διαφορες φασεις, μια και ο Νακαγκάμι του κατεστρεψε τον αγωνα). Επισης, στις Η.Π.Α. θα αγωνιστει κανονικα ο Μιρ, που τραυματιστηκε στον αστραγαλο και στο κεφάλι στο high side του πρωτου γυρου του Sprint της Αργεντινης, αφηνoντας για πρωτη φορα την εργοστασιακη ομαδα της Honda Repsol χωρις συμμετοχη και παρουσια σε αγωνα MotoGP (και τους φιλαθλους να αναρωτιουνται αν αυτη η πρωτογνωρη κακοδαιμονια του μεγαλυτερου κατασκευαστη στον κοσμο, οφείλεται μονο σε κακη τυχη).
Οι στατιστικη λεει, ότι έχει γινει το 10% του φετινου πρωταθληματος (4 αγωνες απο τους 40). Ομως, παρ’ ότι το Sprint σιγουρα έχει δωσει νεο ενδιαφερον στα αγωνιστικα μας Σαββατοκυριακα, το σημερινο MotoGP μοιάζει με το παλιο ποδοσφαιρικο ανεκδοτο του Γκαρυ Λινεκερ, που στο Μουντιαλ του 1990 ειπε: «Το ποδόσφαιρο είναι απλό άθλημα. 22 παίκτες κυνηγούν μια μπάλα για 90 λεπτά και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί»! Αν αντικαταστησουμε μερικες λεξεις, θα γινει: «Το MotoGP είναι απλο άθλημα. 22 αναβατες γυριζουν σε μια πιστα για 30 λεπτά και στο τέλος κερδιζουν τα Ducati»! Δ.Π.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
1 Marco Bezzecchi IT Mooney VR46 Racing Team Ducati 162 44’28.5180
2 Johann Zarco FR Prima Pramac Racing Ducati 161.8 +4.085
3 Alex Marquez ES Gresini Racing MotoGP Ducati 161.8 +4.681
4 Franco Morbidelli IT Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 161.6 +7.581
5 Jorge Martin ES Prima Pramac Racing Ducati 161.5 +9.746
6 Jack Miller AU Red Bull KTM Factory Racing KTM 161.4 +10.562
7 Fabio Quartararo FR Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 161.4 +11.095
8 Luca Marini IT Mooney VR46 Racing Team Ducati 161.2 +13.694
9 Alex Rins ES LCR Honda CASTROL Honda 161.2 +14.327
10 Fabio Di Giannantonio IT Gresini Racing MotoGP Ducati 160.9 +18.515
11 Augusto Fernandez ES GASGAS Factory Racing Tech3 KTM 160.9 +19.380
12 Maverick Viñales ES Aprilia Racing Aprilia 160.5 +26.091
13 Takaaki Nakagami JP LCR Honda IDEMITSU Honda 160.3 +28.394
14 Raul Fernandez ES CryptoDATA RNF MotoGP Team Aprilia 160.2 +29.894
15 Aleix Espargaro ES Aprilia Racing Aprilia 159.9 +36.183
16 Francesco Bagnaia IT Ducati Lenovo Team Ducati 159.2 +47.753
17 Brad Binder ZA Red Bull KTM Factory Racing KTM 159.2 +48.106