Μετά την ματαίωση της FP3 όλων των κατηγοριών το πρωί του Σαββάτου λόγω βροχής και κεραυνών (που στο Τεξας είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι γι’ αυτό και η πολιτική προστασία δίνει εντολή να καλυφθούν οι πάντες μέσα στσ κτίρια και οι κριτές έφυγαν απο την πίστα), το πρόγραμμα συνεχίστηκε κανονικά με την FP4 και τις δύο σειρές προκριματικών Q1 και Q2.
Kαι είδαμε μερικές πραγματικά όμορφες φάσεις, επειδή υπήρχαν ισχυρά κίνητρα για όλους. Και πρώτα πρώτα για τον Μαρκέθ που ήθελε να διατηρήσει το “ανίκητο” στην πίστα των Η.Π.Α., με την έβδομη pole position και την προσπάθεια για την έβδομη νίκη. Οντως, έδειχνε πολύ δυνατός και πολύ πιο γρήγορος απο όλους τους άλλους, και κάθε φορά που έμπαιναν στην πίστα έκανε αμέσως τον ταχύτερο γύρο του, ένα ή και δύο δευτερόλεπτα (!) μπροστά από όλους. Και στη συνέχεια, το grid κατέβαζε γύρο με τον γύρο, πλησιάζοντάς τον αλλά χωρίς να τον φτάνουν. Και βεβαια υπήρχε η “μάχη” μέσα στις ομάδες, με τους νέους να θέλουν να δέιξουν στους παλιούς την αξία τους και τούμπαλιν, ενώ στην Ducati ο Μίλλερ θέλει να τερματίζει οπωσδήποτε μπροστά απο τα εργοστασιακά GP 19, έχοντας “σίγουρη” την θέση του Πετρούτσι για το 2020 (που πολλοί πιστεύουν ότι έπρεπε να έχει πάρει απο φέτος).
Αυτά έγιναν στο FP4, όπου στην αρχή οι μοτοσυκλέτες βγήκαν με λάστιχα βροχής, για να τα αλλάξουν προς το τέλος με σλικς, με πρώτο (φυσικά!) τον Μαρκέθ να κάνει την αλλαγή. Αλλά λόγω της ματαίωσης της FP3, η δεκάδα που θα πήγαινε κατ’ ευθείαν στο Q2 κρίθηκε απο τον μέσο όρο των FP1-FP2, και οι Λορένθο, Ντοβιτσιόζο και Πετρούτσι έπρεπε να περάσουν απο την Q1 προσπαθώντας να πάρουν τις δύο πρώτες θέσεις.
Ειδικά για τα δύο εργοστασιακά Ducati, η εικόνα της μέτριας απόδοσής τους φαινόταν πιό έντονη, όχι μόνο λόγω του ότι ο Μίλλερ ήταν ανάμεσα στους πρωτους, αλλά επειδή στο Q2 είχε περάσει και ο Μπανιάϊα με την Ducati του ’18. Επίσης, εξαιρετικά γρήγορα πήγαινε ο Π. Εσπαργκαρό, ενώ όλα τα άλλα ΚΤΜ φαίνονταν να προβληματίζονται. Τελικά τις δύο πρώτες θεσεις πήραν οι Λορένθο και ο Πετρούτσι, με τον Ντοβιτσιόζο να μένει τρίτος, και να εκκινεί 13ος στον αγώνα. Ο λόγος ήταν ότι “υποτίμησε” τους αντιπάλους, και ΔΕΝ άλλαξε λάστιχο στη μέση της δοκιμής, θεωρώντας ότι “εύκολα” θα έκανε τον πρώτο χρόνο. Αλλά ο Πετρούτσι μπήκε, άλλαξε λάστιχο, και στον τελευταίο γρήγορο γύρο τον έθεσε εκτός Q2. Αυτά συμβαίνουν βέβαια στις ομάδες, όχι όμως σε έναν αναβάτη που πηγαίνει για Πρωτάθλημα.
Και ξεκίνησε το Q2, όπου αμέσως ο Μαρκέθ έκανε ένα τρομερό χρόνο (2′.03”.787), ενώ ο Λορένθο είχε ενα πρόβλημα με την αλυσίδα (“βγήκε”, ακριβώς όπως έγινε με τον Μαρκέθ στις δοκιμές της Αργεντινής), που τον ανάγκασε να τρέξει περίπου μισό χιλιόμετρο στον μακρύ διάδρομο των πιτ για να πάρει την δεύτερη μοτοσυκλέτα.
Στη συνέχεια, όλοι κατέβαζαν σταδιακά, αλλά έφτασαν στα τελευταία λεπά για να πλησιάσουν τον χρόνο του Μαρκέθ. Και αυτός που το κατάφερε, δεν ήταν άλλος απο τον “αιώνιο έφηβο” Βαλεντίνο Ρόσσι, που έμεινε δεύτερος αλλά μόνο 0″.273 πίσω του, “δίνοντας” σχεδόν μισό δευτερόλεπτο στον Βινιάλες που ήταν τελικά έκτος, πίσω απο την ΚΤΜ του “ήρωα της ημέρας” Π. Εσπαργκαρό! Η πέμπτη θέση του Ισπανού αναβάτη ήταν η καλύτερη που έχει πάρει σε δοκιμές MotoGP το Αυστριακό εργοστάσιο, και οι πανηγυρισμοί στο box της ομάδας ήταν έντονοι!
Η δεύτερη θέση του Ρόσσι, που θα έχει τον Κράτσλοου δίπλα του στην πρώτη σειρά, είναι σημαντική γιατί η πίστα του Austin είναι δύσκολη, και οδηγικά απαιτητική. Ο άνθρωπος συνεχίζει να αποτελεί “ΤΗΝ” δύναμη στο MotoGP, γιατί όπου τα πράγματα έχουν δυσκολίες, εκεί φαίνεται η εμπειρία και η ταχύτητά του. Δεν κερδίζει αγώνες, αλλά μετά τον Μαρκέθ, “στα δύσκολα” είναι αυτός που θα φέρει το καλύτερο αποτέλεσμα της ημέρας, αν η μοτοαυκλέτα του το επιτρέψει. Οι νεώτεροι αναβάτες συχνά είναι ταχύτεροί του, αλλά συνήθως το καταφέρνουν μόνο όταν οι συνθήκες είναι καλές, γιατί επηρεάζονται πολύ περισσότερο απο τις δυσκολίες.
Ο αγώνας θα γίνει με καλό καιρό (και χωρίς τον δυνατό αέρα που έκανε την μοτοσυκλέτα του Μαρκέθ να έχει έντονες ταλαντώσεις στην ευθεία με πάνω απο 300 χ.α.ω.). Σύμφωνα με τα έως τώρα δεδομένα, εμφανίζεται σαν πρώτο φαβορί, ειδικά αν καταφέρει να κάνει μια καθαρή εκκίνηση. Είναι φανερό ότι έχει την άνεση να κάνει αμέσως γρήγορους γύρους στην συγκεκριμένη πίστα, και αν δεν παρουσιαστεί κάποιο πρόβλημα ή “μπλέξιμο” με άλλους αναβάτες, το λογικό είναι να ακολουθήσει την τακτική της Αργεντινής, δηλαδή να εκμεταλλευτεί την “άνεσή” και την ταχύτητά του για να κάνει διαφορά απο την αρχή.
Μόνο που στο MotoGP όπου όλα είναι οριακά και εξελίσσονται σε “αφύσικα” γρήγορους ρυθμούς, οι ασκήσεις επί χάρτου “δεν βγαίνουν” όλες τις φορές, οι προβλέψεις δεν επαληθεύονται πάντα, και “προγνωστικά” δεν υπάρχουν μέχρι να πέσει η σημαία του τερματισμού!
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Q2 (POLE POSITION)
1 93 Marc MARQUEZ SPA Repsol Honda Team Honda 338.3 2’03.787
2 46 Valentino ROSSI ITA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 328.8 2’04.060 0.273 / 0.273
3 35 Cal CRUTCHLOW GBR LCR Honda CASTROL Honda 338.9 2’04.147 0.360 / 0.087
4 43 Jack MILLER AUS Pramac Racing Ducati 336.7 2’04.416 0.629 / 0.269
5 44 Pol ESPARGARO SPA Red Bull KTM Factory Racing KTM 331.8 2’04.472 0.685 / 0.056
6 12 Maverick VIÑALES SPA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 324.9 2’04.489 0.702 / 0.017
7 42 Alex RINS SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 325.5 2’04.534 0.747 / 0.045
8 9 Danilo PETRUCCI ITA Mission Winnow Ducati Ducati 331.6 2’04.696 0.909 / 0.162
9 20 Fabio QUARTARARO FRA Petronas Yamaha SRT Yamaha 323.7 2’04.941 1.154 / 0.245
10 21 Franco MORBIDELLI ITA Petronas Yamaha SRT Yamaha 322.0 2’05.278 1.491 / 0.337
11 99 Jorge LORENZO SPA Repsol Honda Team Honda 329.2 2’05.383 1.596 / 0.105
12 63 Francesco BAGNAIA ITA Pramac Racing Ducati 328.6 2’05.887 2.100 / 0.504