Στις 4 Δεκεμβρίου του 2018, μετά την κατάκτηση του έβδομου τίτλου του (και πέμπτου στο MotoGP), ο Μαρκ Μαρκέθ χειρουργήθηκε στον αριστερό ώμο στην Βαρκελώνη, γιατί οι σύνδεσμοι (της πιο περίπλοκης άρθρωσης του ανθρώπινου σώματος) είχαν παθει τέτοια ζημιά, που αρκούσε ένα δυνατό («φιλικό») χτύπημα στην πλάτη για να εξαρθρωθεί και να «κρεμάσει» το χέρι προκαλώντας φοβερό πόνο.
Πέρασαν μερικοί μήνες αποκατάστασης, και ήρθε η ώρα της αγωνιστικής σαιζόν του 2019, όπου η διαφορά του απο τον συναγωνισμό δεν άφησε περιθώρια σε κανέναν. Έδωσε στην Honda τρείς τίτλους «μόνος του», και το φθινόπωρο έπρεπε να πάρει μία ακόμη δύσκολη, επίπονη αλλά αναγκαία απόφαση, για τη συνέχεια της καρριέρας του.
Στις 27 Νοεμβρίου του 2019, μπήκε και πάλι στο χειρουργείο για επέμβαση στον δεξί ώμο αυτή τη φορά, που -όπως θα φαινόταν αργότερα- είχε ακόμα μεγαλύτερη ζημιά απο τον αριστερό (φρένο-γκάζι-δεξιόστροφες οι περισσότερες πίστες).
Ομως, τώρα η αποκατάσταση ήταν επώδυνη και αργή. Αλλά όσο η ίαση καθυστερούσε, τόσο η έναρξη της χρονιάς του 2020 αργούσε με συνεχείς ματαιώσεις αγώνων, λόγω των lockdown της πανδημίας που «άλλαξε τον κόσμο» (και συνεχίζει να επηρεάζει την καθημερινότητά μας, μέχρι πότε άραγε;).
Στις 19 Ιουλίου του 2020, ο Μαρκ Μαρκέθ πετώντας με ρυθμούς εκτός πραγματικότητας, πέφτει δύο φορές στον πρώτο αγώνα της χρονιάς στην Χερέθ, και στην δεύτερη πτώση η μοτοσυκλέτα τον χτυπάει και του προκαλεί σοβαρό καταγμα στον δεξί βραχίονα.
Στις 21 Ιουλίου, χειρουργείται στην Βαρκελώνη (πάντα απο τον ίδιο καθηγητή, που προτιμούν οι περισσοτεροι Ισπανοι αναβάτες, τον Χαβιέ Μιρ) με τοποθέτηση πλάκας τιτανίου και οκτώ βίδες. Πιθανή ημερομηνία επιστροφής, κατά τον καθηγητή χειρουργό, η 9η Αυγούστου στο Μπρνο.
Στις 23 Ιουλίου, 48 ώρες μετά την (βαριά) επέμβαση, λόγω ασυγχώρητης επιπολαιότητας και έλλειψης ευθύνης ιατρικού τημ και ομάδας, ο Μαρκέθ εμφανίζεται στις δοκιμές της δεύτερης Χερέθ, δοκιμάζει να οδηγήσει, και αποχωρεί, με πόνους και δυσφορία.
Στις 13 Αυγούστου, 13 μέρες μετά την πρώτη εγχείρηση (και 11 μετά την απερίσκεπτη εμφάνισή του στην Χερέθ), ο Μαρκ Μαρκέθ επιστρέφει στο γνωστό Πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Βαρκελώνης, όπου ο γνωστός καθηγητής Χ. Μιρ προχωρά σε αντικατάσταση της πλάκας τιτανίου στον βραχίονα, η οποία είχε ΣΤΡΑΒΩΣΕΙ απο «συγκεντρωμένες δυνάμεις». Η «εξήγηση» που δόθηκε στο κοινό, ότι αυτό συνέβη στο σπίτι του Μαρκέθ, ανοίγοντας ένα παράθυρο (!), ακόμα κι αν ήταν πραγματική, δεν μπορούσε να γίνει εύκολα πιστευτή, αφού οι «συγκεντρωμένες δυνάμεις» ήταν πιθανότερο να προήλθαν απο την πρόωρη δοκιμή οδήγησης μιάς άγριας μοτοσυκλέτας 300 ίππων, παρά απο ένα παράθυρο!
Έμεινε λοιπόν ο Μαρκέθ στο σπίτι του όλο το (αγωνιστικό) 2020, χωρίς να του επιτρέπεται η παραμικρή άσκηση, να παρακολουθεί τους rookies να μαθαίνουν, νέα αστέρια να ανατέλλουν, πρωταθλητές χωρίς νίκες να βγαίνουν, τα ΚΤΜ να ανεβαίνουν, τα Yamaha να ολισθαίνουν, και τα Honda να κατεβαίνουν τα σκαλιά της αγωνιστικής αβύσσου στα αποτελέσματα.
Πέρασαν τέσσερις βασανιστικοί μήνες, με τα ερωτηματικά να πληθαίνουν, την αγωνία του αναβάτη για την ίασή του να αυξάνεται (κάτι που συνεπάγεται αφάνταστο ψυχολογικό φορτίο), και την πληροφόρηση του κοινού να είναι μηδενική, παρ΄ότι απο τις συχνές εξετάσεις (ακτινογραφίες κάθε μιάμιση εβδομάδα) είχε διαρρεύσει ότι υπήρχε σοβαρό πρόβλημα, που όχι μόνο δεν θα μπορούσε να διορθωθεί χωρίς ένα τρίτο χειρουργείο, αλλά ήταν πιθανόν να δημιουργηθούν ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα.
Στις 4 Δεκεμβρίου του 2020, ο Μαρκ Μαρκέθ, σε νοσοκομείο της Μαδρίτης και με νέα ομάδα γιατρών, μπήκε στο χειρουργείο για μια σοβαρή, συνθετη, επέμβαση διάρκειας 8 ωρών, που αντιμετώπισε την ψευδάρθρωση και την μόλυνση των οστών, με μόσχευμα απο τον μηρό. Η διάρκεια αποθεραπείας, χωρίς επιπλοκές (που ήταν πολύ πιθανές), υπολογίζεται γι’ αυτές τις επεμβάσεις μεταξυ τριών και έξη μηνών (ή και μέχρι ένα χρόνο, χωρίς να είναι βεβαία η πλήρης αποκατάσταση).
Στις 18 Απριλίου 2021, στον τρίτο αγώνα της χρονιάς που διανύουμε και τέσσερις μήνες μετά την σοβαρή ΠΕΜΠΤΗ επέμβαση, ο Μαρκ Μαρκέθ εμφανίστηκε και πάλι στο MotoGP, στο (δύσκολο) Πορτιμάο, έχοντας χάσει τις χειμερινές δοκιμές και τους δύο πρώτους αγώνες της σαιζόν. Με εμφανές πρόβλημα έλλειψης δύναμης και «προστασίας» του δεξιού χεριού, αλλά και αδυναμίας του ώμου, στους επόμενους αγώνες προσπάθησε πολύ, και είχε πτώσεις που δεν μπορούσε να «σώσει». Όμως, στην πρώτη πίστα που του άρεσε αλλά και τον βοηθούσε, στο αριστερόστροφο Σασενρινγκ, πήρε τη νίκη, αφήνοντας αφωνους τους πάντες, «εχθρούς», συναδέλφους και φίλους.
Στους επόμενους αγώνες, του επετράπη σταδιακά απο τους γιατρούς η άσκηση και εκτός πίστας (για ενδυν΄λαμωση των μυών) και συνέχισε την προσπάθειά του με τον ίδιο ρυθμό, επιμονή αλλά και πάθος που κάποιες φορές οδηγούσε σε λάθη. Ο ώμος ήταν τώρα το πιο σοβαρό πρόβλημα, καθώς και η «παράξενη» γωνία που κρατούσε το δεξί χέρι. Οι πόνοι, η έλλειψη δύναμης και οι δεξιόστροφες πίστες (όπου είχε πτώσεις λόγω υποστροφής στις δεξιές στροφές καθώς το χέρι του δεν είχε τη δύναμη να «κοντράρει») δεν βοηθούσαν την αυτοπεποίθησή του, μια και οι …18 πτώσεις (μεταξύ των οποιων και δύο ΠΟΛΥ σοβαρές και επικίνδυνες) σίγουρα αφαιρούν μεγάλο μέρος εμπιστοσύνης. Αλλά μετά την Αυστρία, όπου αν δεν «βιαζόταν» ήταν πολύ πιθανό να κερδίσει ή να ανέβει στο βάθρο στον παραξενο αγώνα με την αλλαγή ελαστικών απο σλικ σε στεγνά, φάνηκε ότι είχε «επιστρέψει» σε μεγάλο βαθμό, παρ’ ότι όπως είπαμε υπήρχε μια έκδηλη νευρικότητα στην οδήγησή του: Επιθετική εκκίνηση και εντελώς λάθος επίθεση στην Αγγλία, τον έθεσε εκτός αγώνα στον πρώτο γύρο μαζί με τον άτυχο Μαρτίν (χωρίς να δεχτεί τιμωρία). Στην Αραγκον (που τον «βόλευε»), ήταν δεύτερος. Στο Μιζάνο (που τον κούραζε και ήταν ό,τι πιο ακατάλληλο για την κατάστασή του) ήταν τέταρτος. Και τώρα στην Αμερική, στην αριστερόστροφη πίστα που τα προηγούμενα χρόνια είχε επτά στις επτά pole positions και έξη στις επτά νίκες (είχε πέσει το θριαμβευτικό 2019, απο «υπερβολική άνεση», ενώ προηγείτο), όχι απλά νίκησε αλλά «έσβησε» τον συναγωνισμό, δείχνοντας το τι μπορεί να περιμένουν το 2022, αν και όταν επιστρέψει 100% υγιής, σωματικά δυνατός και με μία καινούργια μοτοσυκλέτα που θα δικαιώνει την διαχρονική φήμη της Hοnda σαν πρωτοπόρο της τεχνολογίας (κάτι που δεν βλέπουμε να συμβάινει τα τελευταία χρόνια καθώς ο κολοσσός είχε στηριχτεί σχεδόν αποκλειστικά στο ταλέντο του Μαρκέθ).
Αυτά έγιναν στην Αμερική, απο τον Μαρκ Μαρκέθ, πέντε χειρουργεία και ένα χρόνο μετά. Αμφίβολο αν θα μπορούσε άλλος αναβάτης της εποχής μας να καταφέρει αυτή την επιστροφή μετά απο τέτοια μαρτύρια, μια επιστροφή που δεν απαιτεί μόνο ταχύτητα και «ταλέντο» αλλά τεράστια αποθέματα ψυχικής δύναμης (φυσικά κάτι τέτοιο είναι απευκταίο για οποιονδήποτε, γιατί θα σήμαινε τραυματισμό. Ας είναι όλοι υγιείς, κι ό,τι θέση φέρουν!).
Εύκολα θα πει κάποιος σ’ αυτό το σημείο, ότι όταν ένας οδηγός κερδίζει, ακούει τα καλύτερα λόγια απο όλους. Σύμφωνοι, αλλά απο την άλλη, αν ένας κορυφαίος οδηγός για κάποιο σοβαρό λόγο (τραυματισμό και αποχή) μείνει εκτός βάθρου, επίσης όλοι σπεύδουν να τον «ξεγράψουν», δίνοντας τη σκυτάλη του φαβορί και του τίτλου στα νέα ταλέντα που ακολουθούν, έστω κι αν τα επιτεύγματά τους δεν φτάνουν ούτε στον ημιώροφο (εκτός του Βαλεντίνο Ρόσσι, που λόγω δημοφιλίας εχει τόσο αγνά φανατικους οπαδούς, που πίστευαν ότι θα συνεχίσει να κερδίζει αψηφώντας τον χρόνο. Τους διέψευσε οικτρά, τους απογοήτευσε, και μόνο και μόνο για να μην συμβεί αυτό, έπρεπε να έχει σταματήσει στο τέλος του 2020, αποχωρώντας σαν εργοστασιακός, σε σαιζόν όπου είχε κατακτήσει και βάθρο. Αλλά αυτά είναι άλλη ιστορία).
Ο Μαρκ Μαρκέθ είναι 28 ετών, και η χρονιά που έχασε (θα) ήταν σίγουρα μια απο τις πιο δυνατές (σαν συνέχεια του 2019), δεν αποτελούσε όμως και την «ακμή του», η οποια είναι ακόμα μπροστά. Η άποψή μας είναι, και αυτό φάνηκε στην Αμερική, ότι οι δύο ταχύτεροι, σαν μεγαλύτερα ΤΑΛΕΝΤΑ, αναβάτες του σημερινού ΜοtoGP είναι ο Μαρκέθ και ο Κουαρταραρό, και οι άλλοι διακρίνονται εκεί που μπορούν, εκεί που τους αρέσει, εκεί που τους βοηθάει η μοτοσυκλέτα, και βέβαια (αυτό ισχύει για όλους) όταν βρεθούν «στη μέρα τους». Αν τα παραπάνω συνδυαστούν, και με τις διαφορές των δεκάτων του δευτερολέπτου στο ρυθμό αγώνα που τελικά κρίνουν τη νίκη και το βάθρο, μπορούν να κερδίσουν, και κερδίζουν, και κέρδισαν, όλοι οι εργοστασιακοί και κορυφαίοι: Κουαρταραρό, Βινιάλες, Μίλλερ, Μπανιάϊα, Μαρκέθ, Μαρτίν, Ολιβέϊρα (η φετινή νίκη του πολύ καλού γενικά Μπίντερ στην Αυστρία, ήταν αν όχι «τυχερή», σίγουρα περιστασιακή). Σημασία έχει η συνέχεια και η σταθερότητα. Ποσο συχνά φτάνεις, και ξαναφτάνεις, στη νίκη και στο βάθρο, πως αντιμετωπίζεις τον θρίαμβο και την ήττα. Είδαμε (γιατί εύκολα διακρίνεται) ένα «ύφος» ανωτερότητας στον (εξαιρετικό οδηγικά) Μιρ μετά τον περσινό τίτλο, που τώρα τείνει να εξελιχθεί σε νευρικότητα. Αλλά ο Μιρ ΕΙΝΑΙ καλός, γιατί παρ’ ότι δεν κερδίζει, καταφέρνει και τερματίζει σταθερά ψηλά απο όπου κι αν εκκινήσει, έχοντας φτάσει τρίτος στη βαθμολογία. Και είδαμε, μετά τις δύο συνεχόμενες νίκες του, μια «υπεροψία» στον Μπανιάϊα, που δεν θα του κάνει καλό στη συνέχεια (με κάθε επιφύλαξη αυτό).
Αντίθετα, ο Κουαρταραρό έχει εξελιχθεί πολύ σαν χαρακτήρας μέσα σε ένα χρόνο, τιθασσεύοντας την νεανική ορμή του, και θέτοντας το ταλέντο του στην υπηρεσία του, και όχι το αντίθετο. Καταφέρνει σε έναν κρίσιμο γύρο σαν της Αμερικής, να «ακολουθεί» τον Μαρκέθ κάνοντας «ασφαλή» αγώνα χάριν του τίτλου, και ταυτόχρονα να ξεφεύγει μια ευθεία απο τους άλλους, αυξάνοντας την βαθμολογική του διαφορά απο τον διεκδικητή.
Ναι, το Ωστιν σίγουρα άρεσε, και βόλεψε τον Μαρκέθ. Και επίσης σίγουρα ο Κουαρταραρό ήταν ο επόμενος καλύτερος του συνόλου. Στο Μιζάνο σε δύο εβδομάδες ο Γάλλος μπορεί να γιορτάσει τον τίτλο δύο αγώνες πριν το τέλος, αν τερματίσει μπροστά απο τον Μπανιάϊα (παρ΄ότι δεν πρόκειται να βιαστεί), αλλά ο Μαρκέθ θα είναι 100% επίθεση. Οι δύο κορυφαίοι του Παγκοσμίου σε διαφορετικές «ταχύτητες», ο ένας για τον τίτλο, ο άλλος για τη νίκη.
Αλλά πολύ προχωρήσαμε, τη στιγμή που είναι ακόμα νωπή η αίσθηση του Ωστιν. Μιας πίστας με μερικώς καινούργια ασφαλτόστρωση, και πολλά «ομαλά» σαμαράκια, που έφεραν παράπονα, αλλά όπως είπε ο Κέβιν Σβαντς σε συνέντευξή του τη μέρα του αγώνα, «είναι τα ίδια για όλους, και οι γρήγοροι θα βρουν τον τρόπο να τα περνάνε χωρίς να τους επηρεάζουν»! Σωστός, σαν ήρωας της εποχής του’90, αλλά από την άλλη δεν είναι λογικό να εχουν σαμάρια οι σύγχρονες πίστες του MotoGP!
Και έφυγε ο Μαρκ Μαρκέθ στην εκκίνηση, έστριψε πρώτος και έμεινε εκεί, ενω ο Κουαρταραρό, επίσης με μεγάλη άνεση, καθάρισε γρήγορα τον Μπανιάϊα. Οι τρείς τους έκαναν 4-5 σταθερούς γύρους (ο Ιταλός σταδιακά έμεινε πίσω), και μετά ο Μαρκέθ περίπου εξαφανίστηκε, έχοντας σημαντικά αποθέματα ταχύτητας για σταθερό γυρολόγιο μέχρι και μισό δευτερόλεπτο κάτω απο τους άλλους. Τελικά, έφτασε την διαφορά στα 4’’.5, και απλά έλεγχε μέχρι τέλους. Οσο για τον Κουαρταραρό, άφησε στον τερματισμό άλλα 4’’ πίσω τον Μπανιάϊα, που στην αρχή του αγώνα είχε κάποια προβλήματα κρατήματος με το πίσω λάστιχο που στη συνέχεια βελτιώθηκαν. Πέρασε τον ομόσταυλο Μίλλερ (ο οποίος ναι μεν δεν αντιστάθηκε, αλλα δεν μπορούσε να πάει πιο γρηγορα κιόλας) και ανέβαινε συνεχώς, περνώντας τον Ρινς (που δεν έπεσε σε αυτόν τον αγώνα!) και φτάνοντας κοντά, αλλά όχι στον τροχό, του εκρηκτικού Μαρτίν που ήταν τρίτος. Ο οποίος, λίγους γύρους πριν το τέλος, χωρίς να δείχνει καμμία διάθεση να αφήσει τον Μπανιάϊα να περάσει, έκανε ευθεία ένα σικαίην και δέχτηκε ποινή long lap. Ο Μπανιάϊα παρ’ όλα αυτά τον πέρασε, ενώ ο Μαρτίν μετά την ποινή βγήκε πίσω απο τον Ρινς, χάνοντας και την πέμπτη θέση.
Για την έκτη θέση, μονομαχούσαν οι Μίλλερ και Μιρ. Ο Αυστραλός δούλευε με το μοτέρ της Ducati, ο Ισπανός με το κράτημα της Suzuki. Πέρασε τελικά στον προτελευταίο γύρο με αριστουργηματικό τρόπο, αλλά ο Μίλλερ ξαναπέρασε στην ευθεία, και μπήκε στην αριστερή που ακολουθούσε με ανορθόδοξο τρόπο, για να κλείσει τη γραμμή. Ο Μιρ προσπάθησε να περάσει απο εσωτερική, χτυπησε τον Μίλλερ, έχασαν χρόνο και οι δύο, με αποτέλεσμα να τρυπώσει ο Μπαστιανίνι και να τους «κλέψει» την έκτη θέση! Στη συνεχεια, ο Μίλλερ κάτι “είπε” στον Μιρ για μελλοντικές συναντήσεις, και θα τα ξαναπούμε, και τέτοια απειλητικά, αλλά ειναι βέβαιο οτι αγωνιστική συνέχεια δεν θα δοθεί (να σημειωθεί ότι ο Μιρ πήρε για την επαφή ποινή μιας θέσης, και έπεσε πίσω απο τον Μίλλερ, οποτε ο Αυστραλός έχασε μία θέση απο τον Μπαστιανίνι, και ήρθε έβδομος αντί έκτος. Ας δει πως θα ανέβει στο βάθρο λέμε εμείς, παρα να ερίζει για την έκτη. Εργοστασιακός αναβατης της Ducati είναι. Τι “έκτος” μας λέει;;;).
Ο Μίλλερ λοιπόν, και οι Μιρ, Μπίντερ και Π. Εσπαργκαρό (20’’ πίσω απο τον πρώτο Μαρκέθ -άλλο αστέρι προσέλαβε η Honda να την βοηθήσει!) έκλεισαν την δεκάδα, και βαθμούς πίσω τους μέχρι την δεκαπεντάδα πήραν οι Ολιβέϊρα, Α. Μαρκέθ, Α. Ντοβιτσιόζο (μπράβο του, ανεβαίνει γρήγορα!), Μαρίνι και Ρόσσι. Αλλά για μια ακόμα φορά, εκφράζουμε παράπονα στις κάμερες και στους σκηνοθετες του MotoGP, γιατί δεν μας έδειξαν ΤΙΠΟΤΑ απο τις προσπάθειες της δεκαπεντάδας! Και θέλαμε να δούμε τον Ρόσσι να ανεβαίνει απο τελευταίος στην εκκίνηση στην 15η θέση, θέλαμε να δούμε πως οδηγεί ο Ντόβι την Μ1, θέλαμε να δούμε πως έφτασε ο Μπαστιανίνι έκτος, θέλαμε να δούμε και πως ανέβηκε ο Νακαγκάμι 17ος μετά την πτώση του απο τις πρώτες θέσεις. Ολοι αυτοί οι οδηγοί ήταν σαν μην έτρεξαν ποτέ. Μπράβο. Οι χορηγοί τους, τι έχουν να πουν γι’ αυτό; Δεν άξιζαν μερικά πλάνα;
Ο Α. Εσπαργκαρό δεν ήταν «στην πίστα του» στο Ωστιν, όπως φάνηκε. Προσπάθησε φιλότιμα και είχε τέσσερις πτώσεις στις δοκιμές, σύν μία στον αγώνα πέντε, με εγκατάλειψη. Οσο για τον Βινιάλες, ζητησε-και πήρε- άδεια απο την Aprilia να μην τρέξει, λόγω του δράματος που περνάει η οικογενειά του (ο πατέρας του είναι ιδιοκτήτης της ομαδας SS 300 με την οποια έτρεχε, και έχασε τη ζωή του στη Βαρκελώνη, ο δεκαπεντάχρονος εξάδελφός του).
Στις δύο τελευταίες θέσεις, ο «υπηρεσιακός» Πετρούτσι που περιμένει να τελειώσει η χρονιά, και ο εργοστασιακός Μορμπιντέλλι που δεν είναι ακόμα καλά μετά την εγχείρηση στο γόνατο, και περιμένει να αρχίσει η νέα!
Τέλος, ο Ζαρκό που ήταν γρήγορος στις δοκιμές μετά την επέμβαση στο χέρι για το arm pump που τον ταλαιπωρούσε στους τελευταίους αγώνες, εγκατέλειψε επίσης απο πτώση.
Σύντομη η περιγραφή αυτού καθ’ αυτού του αγώνα, αλλά τι να περιγράψεις όταν υπάρχει τέτοια συντριπτική διαφορά του πρώτου; Αρκούσε να γράψουμε ότι ο Μαρκ Μαρκέθ έφυγε πρώτος, εξαφανίστηκε στην απόσταση, και πήρε την έβδομη νίκη του στην Αμερική. Αυτό ήταν το γεγονός στο C.O.T.A., και ξαφνικά ο συναγωνισμός για τον τίτλο του 2022 παίρνει άλλες διαστάσεις .
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ1 25 93 Marc MARQUEZ SPA Repsol Honda Team Honda 158.6 41’41.4352 20 20 Fabio QUARTARARO FRA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 158.3 +4.6793 16 63 Francesco BAGNAIA ITA Ducati Lenovo Team Ducati 158.1 +8.5474 13 42 Alex RINS SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 157.9 +11.0985 11 89 Jorge MARTIN SPA Pramac Racing Ducati 157.9 +11.7526 10 23 Enea BASTIANINI ITA Avintia Esponsorama Ducati 157.8 +13.2697 9 43 Jack MILLER AUS Ducati Lenovo Team Ducati 157.7 +14.7228 8 36 Joan MIR SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 157.8 +13.4069 7 33 Brad BINDER RSA Red Bull KTM Factory Racing KTM 157.6 +15.83210 6 44 Pol ESPARGARO SPA Repsol Honda Team Honda 157.4 +20.26511 5 88 Miguel OLIVEIRA POR Red Bull KTM Factory Racing KTM 157.2 +23.05512 4 73 Alex MARQUEZ SPA LCR Honda CASTROL Honda 157.1 +24.74313 3 4 Andrea DOVIZIOSO ITA Petronas Yamaha SRT Yamaha 157.0 +25.30714 2 10 Luca MARINI ITA SKY VR46 Avintia Ducati 156.9 +26.85315 1 46 Valentino ROSSI ITA Petronas Yamaha SRT Yamaha 156.9 +28.05516 27 Iker LECUONA SPA Tech 3 KTM Factory Racing KTM 156.7 +30.98917 30 Takaaki NAKAGAMI JPN LCR Honda IDEMITSU Honda 156.4 +35.25118 9 Danilo PETRUCCI ITA Tech 3 KTM Factory Racing KTM 156.0 +42.23919 21 Franco MORBIDELLI ITA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 155.5 +49.854Not Classified41 Aleix ESPARGARO SPA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 156.8 12 Laps5 Johann ZARCO FRA Pramac Racing Ducati 146.1 15 LapsΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ (ΜΕΝΟΥΝ ΤΡΕΙΣ ΑΓΩΝΕΣ)1 Fabio QUARTARARO Yamaha FRA 2542 Francesco BAGNAIA Ducati ITA 2023 Joan MIR Suzuki SPA 1754 Jack MILLER Ducati AUS 1495 Johann ZARCO Ducati FRA 1416 Brad BINDER KTM RSA 1317 Marc MARQUEZ Honda SPA 1178 Aleix ESPARGARO Aprilia SPA 1049 Maverick VIÑALES Aprilia SPA 9810 Miguel OLIVEIRA KTM POR 9211 Jorge MARTIN Ducati SPA 8212 Alex RINS Suzuki SPA 8113 Enea BASTIANINI Ducati ITA 7114 Takaaki NAKAGAMI Honda JPN 7015 Pol ESPARGARO Honda SPA 7016 Alex MARQUEZ Honda SPA 5417 Franco MORBIDELLI Yamaha ITA 4018 Iker LECUONA KTM SPA 3819 Danilo PETRUCCI KTM ITA 3720 Luca MARINI Ducati ITA 3021 Valentino ROSSI Yamaha ITA 2922 Stefan BRADL Honda GER 1323 Michele PIRRO Ducati ITA 824 Dani PEDROSA KTM SPA 625 Lorenzo SAVADORI Aprilia ITA 426 Andrea DOVIZIOSO Yamaha ITA 327 Tito RABAT Ducati SPA 128 Cal CRUTCHLOW Yamaha GBR29 Garrett GERLOFF Yamaha USA30 Jake DIXON Yamaha GBR