ΚΑΝΟΝΑΣ ΠΡΩΤΟΣ: «ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΜΠΙΛΛΙΑ»
Γνωστή η ατάκα στους φίλους του μπιλιάρδου, Γαλλικού ή Αμερικάνικου: «Κανόνας πρώτος, βρίσκεις μπίλλια», λες στον πρωτάρη, για να μην σκίσει την τσόχα με την στέκα και σε κυνηγάει ο μαγαζάτορας!
Αν μεταφέρουμε το …«γνωμικό» στο πρωτάθλημα ταχύτητας μοτοσυκλετών μιας χώρας ταλαιπωρημένης επι δωδεκαετία σαν τη δική μας, θα μπορούσαμε να πουμε ότι «κανόνας πρώτος, είναι το να γίνονται οι αγώνες»! Και όποιος έχει αντίρρηση επ’ αυτού, προβάλλοντας επιχειρήματα που ακούγονται σωστά αλλά σε μεγάλο βαθμό είναι απο ανεφάρμοστα μέχρι ουτοπικά στην παρούσα συγκυρία (όπως υψηλού κόστους διοργανώσεις παρά την απουσία μεγάλων χορηγών σε πίστες που δεν είναι πλήρως και αυτόνομα εξοπλισμένες και οργανωμένες), πολύ απλά ή δεν έχει σχέση με την (σημερινή) πραγματικότητα, ή έχει κάποιους άλλους λόγους, κίνητρα ή/και ατζέντα για να ΜΗΝ γίνουν αγώνες.
Αραγε, τα προβλήματα της απουσίας χορηγών και Σωματείων (που για μια ακόμη χρονιά “έριξαν” την ευθύνη της διοργάνωσης στην Ομοσπονδία), αφορούν τους αγωνιζόμενους; Φυσικά όχι! Εφ’ όσον παίρνεις την απόφαση να διοργανώσεις τον αγώνα, πρέπει να είσαι άψογος στα πάντα, απέναντι στον αγωνιζόμενο που έχει πληρώσει την συμμετοχή και έχει κάνει την προετοιμασία του! Στον αγωνιζόμενο που δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το όποιο παρασκήνιο, και θέλει την αδιαπραγμάτευτη ασφάλειά του και την στρωτή εξέλιξη των αγώνων.
Προς τι αυτή η εισαγωγή; Για τον λόγο ότι ένα απρόσμενο πρόβλημα στο σύστημα χρονομέτρησης την Παρασκευή (ελεύθερες και κατατακτήριες δοκιμές), ανάγκασε την οργάνωση να καθυστερήσει την έκδοση των χρόνων, όπως και μετά τον αγώνα του Σαββάτου καθυστέρησε η έκδοση των πλήρων αποτελεσμάτων (σημειώστε, όχι της σειράς τερματισμού που ήταν σαφής, οπότε και οι απονομές έγιναν κανονικά, αλλά των γυρολογίων). Το παράξενο ήταν, ότι αντί να προσπαθήσουν όλοι να ξεπεράσουν το πρόβλημα (όπως και έγινε, χρησιμοποιώντας το συστημα χρονομέτρησης της πίστας Μεγάρων, με πολλή προσωπική δουλειά φυσικά), υπήρξαν και προτάσεις ΜΑΤΑΙΩΣΗΣ των αγώνων. Επ’ αυτού, σήμερα, μετά το τέλος του πρώτου αγώνα, αν ερωτώντο οι οδηγοί, τι άραγε θα απαντούσαν; Οτι θα έπρεπε να ΜΗΝ έχει γίνει, ή ότι καλύτερα που έγινε, έστω και με την καθυστέρηση ανακοίνωσης των γυρολογίων;
Αφήνουμε την απάντηση στη λογική, και στους άμεσα ενδιαφερόμενους που μπορούν να σχολιάσουν και να πουν την άποψή τους (γιατί εμείς είμαστε «απ’ έξω», ας μην το ξεχνάμε αυτό) και πάμε να δούμε τι έγινε στον 3ο αγώνα, αφού θυμίσουμε ότι το φετεινό Πρωτάθλημα τελικά θα έχει ΠΕΝΤΕ αγώνες, μια και στους δύο διπλούς (σε Σέρρες και Μέγαρα) προστέθηκε και ένας πέμπτος, επίσης στα Μέγαρα, στις 30 και 31 Οκτωβρίου.
Ο καιρός, αραιή συννεφιά με ήλιο και καλές θερμοκρασίες, ήταν ιδανικός για αγώνα, και η μέρα άρχισε με την κατηγορία ΟΡΕΝ και νικητή τον Γιώργο Αμουτζά, με τους Ε. Καρυώτη (που προηγείται στη βαθνμολογία) και Α. Παπατριανταφύλλου να συμπληρώνουν το βάθρο.
Να σημειωθεί ότι δεν υπήρξε μεγάλη προσέλευση κόσμου, όπως γίνεται πάντα όταν υπάρχει αγώνας το Σαββατο, αλλά παρά τους ελεγχους covid στην είσοδο (δεν επιτρεπόταν η είσοδος αν δεν υπήρχαν πιστοποιητικά), τα εισιτήρια ήταν αυξημένα σε σχέση με άλλες χρονιές.
Πριν την έναρξη του αγώνα Supermoto ο «πανταχού παρών» υφυπουργός Αθλητισμού Λ. Αυγενάκης απηύθυνε χαιρετισμό απο μικροφώνου. Μακάρι να ενδιαφερθεί η Πολιτεία και για τη μοτοσυκλέτα όπως πράττει για το αυτοκίνητο, και μακάρι μέρος του ενδιαφέροντός της να βοηθήσει την Ταχύτητα να αναπτυχθεί (εννοείται μέσω της Ομοσπονδίας, που θα πρέπει να δείχνει στο Κράτος συνεργάσιμο και ενιαίο πρόσωπο, χωρίς εσωτερικές έριδες).
Για τον αγώνα Supermoto (στον οποιο θα αναφερθούμε με ειδικό άρθρο αύριο) υπήρχαν μόνο έξη συμμετοχές, πράγμα που οπωσδήποτε δεν μπορεί να είναι τυχαίο, και δείχνει ότι αρκετοί συμμετέχοντες προτίμησαν να απέχουν απο τον αγώνα που γίνεται «μέσα» στην Αθήνα (τον Οκτώβριο του 2020 ήταν εντυπωσιακό το θέαμα που πρόσφεραν!), και φυσικά να μην ακολουθήσουν την βαθμολογία του Κυπέλλου. Δικαίωμά τους προφανώς, αλλά ως γνωστόν, με την «αποχή» το Σπορ δεν προχωράει. Για χάρη των θεατών, ας προσπαθήσουν όλοι να λύσουν τα μεταξύ τους προβλήματα που στερούν απο εμάς το θέαμα και απο το Supermoto την πιθανότητα να γνωρίσει μια δεύτερη άνθηση. Νικητής ήταν ο Γ. Κωνσταντινάκος με δεύτερο τον Α. Κυρίτση και τρίτο τον Α. Αντωνίου, με επίθεση στα τελευταία μέτρα πριν τον τερματισμό.
Στην Κατηγορία Racing, ο αγώνας αυτός σηματοδότησε το «τέλος εποχής» των (obsolete) δίχρονων racing 250, και χαρακτηρίστηκε απο την εντυπωσιακή νίκη (με συντριπτική υπεροχή) του νεαρότατου Β. Παντελεάκη στον πρώτο του Ελληνικό αγώνα μαζί “με τους μεγάλους”, με μια αγωνιστική μοτοσυκλέτα «pre moto3» με (μονοκύλινδρο τετράχρονο) κινητήρα Yamaha 250. Η μοτοσυκλέτα αυτή είναι παρόμοια (αλλά όχι το ίδιο δυνατή) με την μοτοσυκλέτα που χρησιμοποιεί στο εξωτερικό, στις πολύ καλές εμφανίσεις του στο Πρωτάθλημα Ιταλίας (και όχι μόνο). Δεύτερος ήταν ο Αλέξανδρος Αρναουτάκης, επίσης με τετράχρονη μονοκύλινδρη Moto3, που χωρίς να μπορέσει να ακολουθήσει τον πρώτο, απομακρύνθηκε εύκολα απο τον τρίτο τερματίσαντα, τον Κ. Σακελλαρίου με την πρώτη δίχρονη racing 250, την άριστα προετοιμασμένη Υamaha TZ 250 του Team Σιφναίος.
Μετά την σημαια του τερματισμού, ο νικητής μπήκε κατ’ ευθείαν στα πιτς, μη γνωρίζοντας (αφού έτρεχε για πρώτη φορά στην Ελλάδα) ότι έπρεπε να πάρει τη σημαία για τον τιμητικό γύρο. Πράγματι, πήγε πάλι στην εκκίνηση για τον τελευταίο γύρο του με τη σημαία, και πιστεύουμε ότι, σεβόμενοι φυσικά όλους τους αναβάτες όλων των κατηγοριών, θα πρέπει να δώσουμε στον Βασίλη Παντελεάκη τον τίτλο του «Αναβατη της Ημέρας», τόσο για την εντυπωσιακή του οδήγηση όσο και για την πρώτη νίκη του στον πρώτο του αγώνα.
Στην Κατηγορία SS 300 που έγινε παράλληλα, η σειρά των τριων συμμετεχόντων ήταν Αγνάνης, Λαδά και Κόκκινος. Οσο γι’ αυτό που είπαμε στην αρχή, για «το τέλος» των δίχρονων 250, θα πρέπει να δεχτούμε ότι οι καιροί αλλάζουν και παρ’ ότι τίποτα δεν είναι αδύνατον, χρειάζεται πια μεγάλη προσπάθεια και εξαιρετική οδηγική ικανότητα (ή ανοιχτή πίστα με μεγάλες ευθείες) για να κυνηγήσει κάποιος τους νεαρούς με τα πανάλαφρα Μοtο3 (που “στρίβουν όπως έρχονται”!) με τα δίχρονα racing δεκαπεντετίας-plus, όσο δοξασμένα κι αν υπήρξαν στην εποχή τους.
Σημειώνουμε την πτώση του Στάμου στον πρώτο γυρο, χωρίς τραυματισμό (φωτ.)
Στα Supersport ο Δ. Καρακώστας έδειξε ότι δεν έχει αντίπαλο, αντιμετωπίζοντας ψύχραιμα την πίεση του Α. Παπαγεωργίου στους πρώτους γύρους, για να απομακρυνθεί σταδιακά και να πάρει μια άνετη νίκη, που αυξάνει την βαθμολογική του διαφορά (απο τον Κοντογιάννη).
Στον αγώνα, ο Α. Παπαγεωργίου κράτησε εύκολα την δεύτερη θέση (είναι τρίτος στη βαθμολογία λόγω της εγκατάλειψής του στις Σέρρες), αλλά ευχάριστο γεγονός ήταν η πρώτη εμφάνιση του νεαρού “διεθνούς μας” Γιαννη Περιστερά στα SS 600, όπου οδηγώντας σωστά, γρήγορα και μυαλωμένα ανέβηκε στο βάθρο (τρίτος) στην πρώτη του επαφή με τόσο δυνατή μοτοσυκλέτα.
Στη «μεγάλη» κατηγορία, τα Superbike, ο Μπεγνής ξεκίνησε δυνατά με δεύτερο τον Παπαγγέλου (με Aprilia RSV4 1000), ενώ τρίτος ήταν ο Συνιώρης. Οπως οι (28!) γύροι περνούσαν, ο Παπαγγέλου πλησίασε και πέρασε τον Μπεγνή, δημιουργώντας σταδιακά διαφορά ασφαλείας, και παίρνοντας μια πανάξια νίκη. Εντυπωσιακή η γρήγορη και στρωτή του οδήγηση, πανω σε μια εξ’ ίσου εντυπωσιακή μοτοσυκλέτα. Στην συνέχεια του αγώνα, ο Συνιώρης αντιμετώπισε προβλημα arm pump στο δεξί χέρι και έκοψε τον ρυθμό του, ενόσω ο «πρωτοεμφανιζόμενος» στα Superbike, κάνοντας το άλμα απο τα Supersport, Σ. Τριντής, «έβαλε φωτιά» στην γκρίζα Suzuki του με το νούμερο 44, περνώντας τον Συνιώρη και τον Πίππο, για να κατακτήσει το πρώτο του βάθρο (τρίτος) στην πρώτη του εμφάνιση στην κατηγορία.
Αύριο Κυριακή 3/10, στις 11:00, ξεκινάει το πρόγραμμα του 4ου αγώνα, με τη σειρά Οpen, Supermoto, Racing+SS 300, Supersport 600, Superbike, Supermoto (για αυτή τη Κατηγορία θα υπάρξει χωριστό άρθρο αύριο). Θα σας δούμε στην πίστα (και μην ξεχάσετε το …,πιστοποιητικό σας!)