WSBK 2024, ΒΜW ΚΑΙ ΡΑΓΚΖΑΤΛΙΟΓΛΟΥ: TO «ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ» ΚΑΙ Η «ΟΔΗΓΟΦΑΓΑ» ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑ
Μετα την αποτυχημενη δοκιμη της Yamaha M1 που του έκλεισε το δρομο για το MotoGP, ο ταλαντουχος Τουρκος Ραγκζατλιόγλου με τον μάνατζέρ του πολυπρωταθλητη SSP 600 Κενάν Σοφιόγλου, έκαναν σκληρες διαπραγματευσεις με την Yamaha ζητωντας υψηλες αμοιβες για ανανεωση του συμβολαιου για τα WSBK 2024-2025. H Υamaha δεν υπεκυψε, και οπως ανακοινωσε, «του καναμε μια προσφορα που πιστευουμε οτι αντιπροσωπευει την αξια και τα επιτευγματά του». Φυσικα αν ζητας 15 και σου δινουν 5 (τυχαια τα νουμερα), συνεχεια στην διαπραγμάτευση δεν μπορει να υπαρξει, κι έτσι στραφηκαν στην BMW, η οποια, συμφωνα με δημοσιευματα, μεχρι τις αρχές Μαϊου ΔΕΝ ειχε κανει κρουση στους Τουρκους.
Για να δουμε λοιπον. Επειδη ο 26άχρονος Ραγκζατλιόγλου ειναι ένα μεγαλο φυσικο ταλεντο που οδηγει έξω και πανω απο κανονες και στυλ (ορμάει, φρεναρει πανω στη στροφη, και καπως «στραμπουλαει» τη μοτοσυκλετα και καταφερνει να μην πεσει και να στριψει), όλοι υπεθεταν οτι «θα έπρεπε» να περασει στο MotoGP, επειδη καποια ομάδα θα τον άρπαζε! Η Yamaha ειχε τον πρωτο λογο σε αυτη την υποθεση, και ο Τουρκος οδηγος, που καταφερε να της φερει τον Παγκοσμιο τιτλο των Superbike to 2021 (απεναντι στην Kawasaki του Ρέϋ) ειχε δηλωσει πολλες φορες οτι ο στοχος του ειναι το MotoGP, εν μερει επειδη το ήθελε και εν μερει επειδη έτσι τον είχαν αφησει να πιστευει.
Ομως, οι συνθήκες των επομενων ετων άλλαξαν για την Υamaha, κυριως επειδη έχασε την «δορυφορικη» ομαδα του Ραζαλί που προτιμησε τις εργοστασιακες Aprilia (και τι καλα που έκανε). Με μονο δυο μοτοσυκλετες στο grid, χρειαζοταν οπωσδηποτε έναν πολυ δυνατο αναβατη πλαϊ στον Κουαρταράρο, που εκτος των καλών αποτελεσματων θα βοηθουσε και στην εξελιξη της Μ1. Η απροσμενη υστέρηση του Μορμπιντέλλι, που ήταν άφαντος το 2022 και παραμενει μετριοτατος και φετος (πλην του αγωνα της δεύτερης πατριδας του Αργεντινης), ενίσχυσε την υποψηφιότητα του Τούρκου, του οποίου το συμβόλαιο στο WSBK ληγει στο τέλος του χρονου. Ετσι, η Yamaha του έδωσε να δοκιμασει την Μ1 στο διημερο τεστ στη Χερέθ, το αποτέλεσμα ομως ανετρεψε τον σχεδιασμο και των δυο πλευρων: Ο Ραγκζατλιόγλου δεν «βολευτηκε» στην άκαμπτη, δυσκολη και αμεση μοτοσυκλετα του MotoGP, και παρα το οτι εκανε πολλους γυρους με ολη την ομαδα να προσπαθει να φερει την μοτοσυκλετα στα μετρα του, οι χρονοι του δεν ενθουσιασαν: Σε εκεινη τη δοκιμη πρωτο χρονο ειχε φερει ο Πεντροθα με το ΚΤΜ, και ο καλυτερος γυρος του Τουρκου ήταν δυο δευτερολεπτα πιο αργός. Φυσικα παρων και ο επισημος δοκιμαστης της Yamaha Καλ Κρατσλοου, αλλά ο Ραγκζατλιόγλου ήταν ενα δευτερολεπτο πιο αργος και απο τον Εγγλέζο.
Δεν θα ζητουσε κανεις απο έναν οδηγο να κανει θαυματα στη πρωτη του επαφη με μια μοτοσυκλετα MotoGP, αλλά φαινεται οτι στη Yamaha ειχαν μεγαλες προσδοκιες που δεν επαληθευθηκαν. Ετσι, η πορτα του ΜotoGP έκλεισε και απο την επομενη μερα ξεκινησαν οι διαπραγματευσεις για νεο συμβολαιο στα Superbike (καμμια άλλη ομαδα MotoGP δεν ενδιαφερθηκε), και οι συζητησεις κατεληξαν σε αδιεξοδο επειδη η Yamaha προσφερε 1,5 εκατομμυριο Ευρω τον χρονο, αυξανοντας ΤΡΕΙΣ φορες τον μισθο του, μια και φετος το συμβολαιό του ήταν 500.000 Ευρω! Ομως, ο Ραγκζατλιόγλου ζητουσε αμοιβη εργοστασιακου αναβατη MotoGP, ενος αναβατη μαλιστα με προοπτικες κατακτησης του τιτλου! (Οι αμοιβες στο WSBK δεν έχουν σχεση με το MotoGP. O Μπαουτιστα, πρωταθλητης 2022 και κυριαρχος φετος, παιρνει 500.000 τον χρονο, συν 41.000 Ευρω πριμ ανα αγωνα, και μονο ο Ρέϋ φημολογειται οτι περναει το 1,5 εκατομμυριο. Ο Ραγκζατλιόγλου θα γινοταν ο καλυτερα αμοιβομενος αναβατης του WSBK, αλλά μετα το τέλος του ονειρου του MotoGP ήθελε να έχει αντιστοιχα έσοδα στα Superbike).
Το «Τούρκικο παζάρι» που κρατησε σχεδον δυο μηνες, περιλαμβανε και μια συντομη συζητηση με την Kawasaki, αλλά μετα τις 20 Μαϊου η ΒΜW ήταν το μοναδικο εργοστασιο που του έδωσε αυτα που ζητουσε (σαφως περισσοτερα απο 1,5 εκ.) με συμβολαιο ΕΝΟΣ έτους, μονο για το 2024. Μολις έκλεισε η συμφωνια, ο Τουρκος ανακοινωσε οτι φευγει απο την Yamaha τη μία μέρα, και ότι πηγαίνει στην BMW την επομενη. Και ναι μεν το χρημα κινει ακομη και βουνα, αλλά ειναι προσφατη η υποθεση του Μπαουτιστα, που το 2019 ζητουσε υψηλη αμοιβη απο την Ducati για να παραμεινει και το 2020, η Ducati του εδωσε 300.000, ο Ισπανος πηγε στη Ηοnda με 1.000.000 τον χρονο, και μετα απο δυο σαιζον χωρις αποτελεσματα αλλά καλοπληρωμενος ,επεστρεψε στην Ducati με τα μισα χρηματα και πηρε τον τιτλο του 2022.
Παμε τωρα στην BMW. Toν Γερμανικο κολοσσο που τα έχει όλα, όνομα, τεχνολογία, μέγεθος, φημη, ιστορία και άφθονο χρημα! «Ολα»; Οχι! Της λείπει η αγωνιστικη διακριση, οι νικες και ο τιτλος στα Superbike, οπου αποφασισε να συμμετασχει το 2019, για να στηριξει την γκαμα της και για να δειξει την τεχνολογικη της υπεροχη.
Και προσπαθησε, απο το 2019 μεχρι σημερα, προσπαθησε πολυ, με συνεχεις αλλαγες και βελτιωσεις της μοτοσυκλετας της (βελτιωσεις που λογω κανονισμων πρωτα εμφανιζονταν στην παραγωγη), με αλλαγη αναβατων και με τρείς ομαδες. Τα αποτελεσματα ομως, με δυο λογια, χαρακτηριζουν την μοτοσυκλετα σαν «career ending» για τους οδηγους, μια δυσκολη κατασταση οπου οι αναβατες προσπαθουν πολυ χωρις αποτελεσματα, συχνα πεφτουν και τραυματιζονται προσπαθωντας, και στο τέλος απολυονται ως ανεπαρκεις!
Το 2019, στην είσοδό της στους αγώνες, η BMW υπεγραψε με τον πρωταθλητη του 2013 Τομ Σαϊκς, και τον Μαρκους Ριτενμπέργκερ. Τα αποτελεσματα δεν ήταν ενθαρρυντικα, αλλά αρχη ήταν ακομα, έλεγαν ολοι.
Το 2020, ο Σαϊκς παρεμεινε, και στη θεση του Γερμανου (που έφυγε απο το WSBK και πηγε στο Asia cup) ήρθε ο Ιρλανδος Ευγένιος Λαβερτυ, αναβατης με πολλες επιτυχιες και μια δευτερη θεση στη βαθμολογία. Τα αποτελεσματα ήταν τα ιδια (μετριοτατα), έτσι ωστε στο τέλος της χρονιας παρουσιάστηκε μια νεα μοτοσυκλετα, η Μ 1000 RR που θα αντικαθιστουσε την S 1000 RR.
Το 2021 ο Λαβερτυ έφυγε απο την εργοστασιακη ομαδα και στη θεση του ήρθε ο Μικαελ Βαν Ντερ Μαρκ, μεταγραφη απο την Yamaha. O Τομ Σάϊκς παρεμεινε για τριτη χρονια επειδη ήταν αυτος που ουσιαστικα ετρεξε το project απο την αρχη, ενω στην προσπάθειά της να εξελιξει τη νεα M 1000 RR η BMW κατεβασε το 2021 και δυο δορυφορικες ομαδες, την RC με τον Λαβερτυ και την Bonovo με τον Φολγκερ. Τα αποτελεσματα και παλι μετρια. Καμμια ελπιδα ανακαμψης.
Ετσι, για το 2022 ο Τομ Σαϊκς έφυγε (δεν ανανεωθηκε το συμβόλαιό του) και στη θεση του, διπλα στον Βαν Ντερ Μαρκ πηγε ο Σκοτ Ρεντινγκ, που επισης είχε χασει τη θεση του στη Ducati λογω επιστροφης του Μπαουτιστα. Ο μεν Σαϊκς εμεινε εκτος αγωνων, ο δε Λαβερτυ ειχε τραυματισμο και ανακοινωσε οτι αποχωρει απο τους αγωνες, ενω ο Βαν Ντερ Μαρκ είχε υποστεί καταγμα στο αριστερο ποδι απο προπόνηση με mountain bike. Δυστυχως οταν επανηλθε ειχε πτωση σε δοκιμες και έσπασε το ίδιο ποδι, με αποτέλεσμα να κανει λιγους αγωνες χωρις επιτυχία.
Το 2023, και παλι ο Βαν ντερ Μαρκ είχε μια τρομερη πτωση απο high siding στο Ασσεν, με καταγμα στο άλλο ποδι (δεξι), κατι που τον κραταει έξω εδω και μηνες. Ο δε Ρέντινγκ, εκφραζει συνεχως έντονα παραπονα για την μοτοσυκλετα, και ειναι σαφες οτι σε αυτη τη φαση η εργοστασιακη ομαδα δεν βρισκεται ουτε καν στο επιπεδο αποτελεσματων των δορυφορικων των αλλων κατασκευαστων.
Ετσι, για το 2024 το «τελευταιο χαρτι» της BMW, που φαίνεται οτι έχει κανει ο,τι μπορει σε τεχνικο και κατασκευαστικο επιπεδο, ειναι το «ωμο» ταλεντο του Τοπρακ Ραγκζατλιόγλου. Ο οποίος, αν έχει δυναμη στα χερια του και αν δεν υστερεί σε επιταχυνση και σε τελικη, εχει καλες πιθανοτητες να δωσει στην BΜW αυτα που της λειπουν: Νικες και βαθρα (έχει μονο μια νίκη, το 2021 με τον Βαν ντερ Μαρκ στο Πορτιμαο).
Η BMW στα WSBK, σε πολλα σημεία μοιαζει με την αρχικη πορεια της Aprilia στο MotoGP. Και οι δυο εταιρείες έχουν εξαιρετικη γκαμα δρομου, με Superbike παραγωγής που θα μπορουσαν να χαρακτηριστουν κορυφαια σε σχεδιασμό, δυναμη, επιδοσεις, εξοπλισμο, και στην περιπτωση της BMW, ασυγκριτη οδηγησιμοτητα. Χρειαζεται ομως χρονος και αγωνιστικη εμπειρια πριν υπαρξουν αποτελεσματα στην πιστα. Γι’ αυτο και στα Superbike η BMW στην αρχικη της εισοδο υστερουσε έναντι της Ducati, της Υamaha και της Honda, που συμμετεχοντας και στο MotoGP και στα Superbike με κοινα αγωνιστικα τμηματα, έχουν μεγαλυτερες δυνατοτητες εξελιξης και «ετοιμες» λυσεις και απαντησεις.
Το 2024 θα ειναι η έκτη χρονιά συμμετοχης της BMW στo Παγκόσμιο Superbike, και ειναι αλήθεια ότι ενας τέτοιος κατασκευαστης δεν μπορει να συνεχισει να παιζει το ρολο του ουραγου για μια δεκαετία. Χρειαζεται «απελπισμενα» τη διακριση, και γι’ αυτο «χρυσωσε» τον Τουρκο, πονταροντας στο αναμφισβητητο ταλεντο του (και βεβαια στην δημοτικότητά του και στο θεαμα που προσφερει). Μετα απο τοσες αλλαγες σε μοτοσυκλετες και αναβατες, είναι η τελευταια ευκαιρια διακρισης για το Γερμανικο εργοστάσιο, και πραγματι, απο ολους τους αναβατες των Superbike, μονο ο Τοπρακ Ραγκζατλιόγλου έχει τη δυνατοτητα να καταφερει να την ανεβασει στην κορυφη, χωρις να κανει τιποτε περισσοτερο απο το να την οδηγήσει όπως μονο αυτος ξέρει και -ιδίως- μπορει! Δ.Π.
Ωραίο άρθρο, ακόμα και για κάποιον που δεν παρακολουθεί τακτικά αγώνες.