ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΜΠΑΝΙΑΪΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ, Ο ΚΟΥΑΡΤΑΡΑΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ (ΚΑΙ Ο ΜΙΛΛΕΡ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΦΟΝΟ» ΤΟΥ ΘΕΑΜΑΤΟΣ)
Αναμενόμενα όλα στην Ισπανία. Όλα. Γι΄αυτό και ο αγώνας ήταν απο ελαφρώς «βαρετός» για την μάχη της πρώτης θέσης, έως και «εκνευριστικός», λογω της τακτικής του Μίλλερ που «δολοφόνησε» και το θέαμα και την προσπάθεια των συναθλητών του (ευτυχώς που έχασε το βάθρο και χάνει σίγουρα και τη θέση στη Ducati, διαφορετικά θα ήταν σαν να «ανταμοιβόταν» γι’ αυτή του την τακτική).
Ας εξηγηθούμε.
Κατ’ αρχάς, ένας αγώνας MotoGP δεν μπορεί ποτέ να είναι (κυριολεκτικά) «βαρετός», για κανέναν. Ούτε για τους γνώστες, οι οποίοι ρουφάνε κάθε λεπτομέρεια και απολαμβάνουν κάθε οδηγική στιγμή σε κάθε φάση, ούτε και για τους απλούς και περιστασιακούς θεατές, οι οποίοι εκστασιάζονται απο τις κλίσεις, τους πίσω τροχούς που ανεμίζουν σαν σημαίες στα φρένα, τους αγκώνες στην άσφαλτο και τις τρομερές πτώσεις (το ότι στο 98% των περιπτωσεων όλοι ξεσκονίζονται και συνεχίζουν, λέει πολλά για το επίπεδο της ασφάλειας που προσφέρουν οι σύγχρονες πίστες και βέβαια τα ηλεκτρονικά βοηθήματα, που «τους ρίχνουν» με τον εμπρός τροχό και σπανιότατα με high sides).
Aλλά ξεφεύγουμε και –ως συνήθως- παρασυρόμαστε. Και πίσω στον αγώνα όπου, απο το χτεσινό μας άρθρο (της pole position), είχαμε αναλύσει με λεπτομέρεια το γιατί τα σύγχρονα Ducati (μετά το 2020) υπερτερούν στην συγκεκριμένη πίστα, παρά την μικρή της ευθεία: Δεν πιάνονται στις επιταχύνσεις, δεν προσπερνιώνται στα φρένα, δεν υστερούν σε ευστάθεια και ταχύτητα μέσα στις «απλωτές» στροφές.
Εκκίνηση λοιπόν, και ο Μπανιάϊα (που είναι μερικά δέκατα ταχύτερος σε χρόνο γύρου) μπαινει μπροστά, με τον Κουαρταραρό στον τροχό του. Η Yamaha του δεν υστερεί πολύ σε τελική, αλλά σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να περάσει την Ducati. Ο Κουαρταραρό, ο μόνος αναβατης Μ1 που έχει καταφέρει φέτος να την εκμεταλλευτεί στο 100% (της), το ξέρει. Και ο Κουαρταραρό πήρε το Πρωτάθλημα του 2021 επειδή ήταν γρήγορος, ναι, αλλά ΚΑΙ επειδή είχε «μυαλωμένη στρατηγική». Δηλαδή, ήξερε να περιμένει, και δεν προσπαθουσε οπωσδήποτε να κερδίσει έναν αγώνα (ή και μια καλύτερη θέση) αν υπήρχε περίπτωση σοβαρού ρίσκου, που θα σήμαινε απώλεια βαθμών. Αυτό του πήρε τρία χρόνια να το μάθει, και φέτος, που βρέθηκε και πάλι στην πρώτη θέση της βαθμολογίας αλλά με ισοβαθμία και άλλους τρείς αναβάτες πολύ κοντά, δεν υπήρχε περίπτωση να δοκιμάσει το οτιδήποτε που θα του στερούσε τους 20 σίγουρους βαθμούς, εκτός φυσικά αν ο πρώτος, για τον οποιονδήποτε λόγο, άρχιζε να αργεί.
Αρα, το θέμα ήταν στα χέρια του Μπανιάϊα, που είχε τα περιθώρια (μόλις έκαναν οι Κουαρταραρό και Μαρκεθ διαδοχικά ταχύτερους γύρους, «απάντησε» με νέο ρεκόρ αγώνα κατά τέσσερα δέκατα ταχύτερο απο των άλλων δύο – για τέτοια άνεση μιλάμε), είχε και την εμπιστοσύνη που χρειαζόταν. Γι’ αυτό και με την μικρή μεταξύ τους διαφορά που έμεινε μεταξύ 0.4’’και 0.8’’, κύλησαν 25 ίδιοι κι απαράλλαχτοι γύροι, με τον Κουαρταραρό να προσπαθεί να πλησιάσει μόνο στο τέλος, κερδίζοντας ένα-δύο δέκατα στον 22ο και 23ο γύρο, αλλά ο Μπανιάϊα τα πήρε πίσω στον προτελευταίο (24ο), ώστε να έχει την άνεση ένος «ασφαλούς» τελευταίου γύρου για την σημαία, παίρνοντας την πρώτη νίκη του για φέτος, με τον Γάλλο δύο δέκατα πίσω του.
Η νίκη του Ιταλού, που είναι και η πρώτη για την εργοστασιακή ομάδα της Ducati τo ’22, όπως ήταν αναμενόμενο έδωσε το έναυσμα στους δημοσιογράφους να τον ανακηρύξουν Πρωταθλητή! Η αλήθεια είναι ότι απέχει μονο 33 βαθμούς απο τον Κουαρταραρό (έχει 56 έναντι 89) αλλά με τον (αργό) ρυθμό που συγκεντρώνουν οι οδηγοι βαθμούς φέτος, η διαφορά αυτή κρίνεται μεγάλη και για να καλυφθεί (ή να αυξηθεί) πρέπει να υπάρξει σερί νικών. Χρόνος άπλετος, μένουν άλλοι 15 αγώνες, και φυσικά οι «μνηστήρες» του τίτλου σε αυτό το στάδιο δεν είναι μόνο δύο.
Αν ο αγώνας για την νίκη και για την δεύτερη θέση του βάθρου είχε περίπου «κριθεί» απο το Σάββατο, και οι 25 γύροι (μετά το μέσον του αγώνα), χαρακτηρίστηκαν απο μονοτονία, η μάχη για την τρίτη θέση ήταν έντονη, και, σε εμάς τουλάχιστον, δημιούργησε και θετικά και αρνητικά συναισθήματα. Στην εκκίνηση ο Α. Εσπαργκαρό συνέκλινε προς τον Μαρκέθ και τελικά έμεινε πισω του γιατί ανοίχτηκε απο αργοπορημένα φρένα στην πρώτη στροφή, ενώ ο Νακαγκάμι (που και πέρυσι είχε παει δυνατά στη Χερέθ) μπήκε μπροστά απο τον Μαρκέθ, με τον Μίλλερ να κλείνει τον πρώτο γύρο στην τρίτη θέση. Ο Μαρκέθ πέρασε γρηγορα τον Ιάπωνα, και πολύ καλά έκανε γιατι θα τον καθυστερούσε, και μαζί του πέρασε ο Α. Εσπαργκαρό. Ετσι, δημιουργήθηκε ένα τραινάκι, με τον Μίλλερ, τον Μαρκέθ και τον Εσπαργκαρό, που πέρασε σταθερά και αμετάβλητα τους 20 γύρους του αγώνα, ίδια και απαράλλαχτα, μια ακομα μονότονη εξέλιξη που όμως ήταν και «εκνευριστική», λόγω της τακτικής που ακολούθησε ο Μίλλερ. Μια τακτική, που «δολοφόνησε» το θέαμα και μας στέρησε κάποια προσπεράσματα και πιο έντονο συναγωνισμό.
Εξηγούμαστε και πάλι:
Στο σύγχρονο Motorsport, δηλαδή στην Formula 1, οι ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ διαφορές δυναμικότητας των μονοθεσίων έχουν δημιουργήσει νέα δεδομένα: Οι οδηγοι με τα, ας πούμε, πιο αργά αυτοκίνητα, προσπαθούν με κάθε τρόπο να διατηρήσουν τη θέση τους, εμποδίζοντας το ταχύτερο μονοθέσιο που τυχαίνει να βρεθεί πίσω τους να περάσει, όχι για μια στροφή ή για ένα γύρο, αλλά για πολλούς γύρους, ίσως και για ολόκληρο τον αγωνα. Και όποιος το κάνει αυτο πιο αποτελεσματικά, χαρακτηρίζεται «ήρωας» και εισπράττει πολλά μπραβο και συγχαρητήρια. Γιατί; Γιατι τοποθετώντας το αυτοκινητο έτσι ώστε να κλείνει την αγωνιστική γραμμή, και αλλάζοντας γραμμές (όσες φορές το επιτρέπει ο κανονισμός), κρατάει πίσω του τον πιο γρήγορο, και ταυτόχρονα οδηγεί τους τηλεθεατές σε βαθειά νυστα! Συνήθως αυτή η προσπαθεια δεν έχει αποτελέσματα, οπότε απορείς γιατί γίνεται, αφου ο άλλος κάποια στιγμή περνάει στην ευθεία και αμέσως μετά έχει χαθεί.
Ευτυχώς στις μοτοσυκλέτες, παρά τις διαφορές τελικής στις ευθείες, αυτό δεν συμβαίνει. Δεν λέμε «μπράβο» σε όποιον κλείνει τα περάσματα και γίνεται ατμομηχανή ενώ πισω τον ακολουθουν ηλεκτροκίνητα τραίνα μεγαλύτερων δυνατοτήτων. Αλλοίμονο αν επικρατήσει η καθυστέρηση. Αλλοίμονο αν λέμε μπράβο σε όποιον έχει σαν κύριο στόχο να εμποδίσει τους πίσω να τον περάσουν!
Ο Τζακ Μιλλερ έχει πολλές συμπάθειες στον χώρο του MotoGP, αλλά και μέσα στο εργοστάσιο της Ducati. Kαι η αλήθεια είναι ότι τον εχουν ανταμοίψει με την θέση του εργοστασιακού αναβάτη, παρ’ ΄ότι σε καμμία περίπτωση δεν έχει δείξει δυναμική πρωταθλητή. Εχει όμως πάρει βάθρα, έχει πάρει και τρείς νίκες και θεωρείται απο τους κορυφαίους (αν όχι απο τα φαβορί) σε κάθε πίστα. Αυτό, κυρίως ή και αποκλειστικά λόγω της μοτοσυκλέτας που οδηγεί. Και ο ίδιος αποδίδει όποτε είναι «στα πάνω του», γιατί ενώ η μοτοσυκλέτα παραμένει ίδια, οδηγικά χαρακτηρίζεται απο αστάθεια απόδοσης. Επίσης, είναι γνωστό, ότι είναι δύσκολος στο προσπέρασμα, και όποιος βρεθεί πίσω του καλά θα κάνει να βρεί γρήγορα τρόπο να περάσει, πριν τον παρασύρει σε ένα ρυθμό που ούτε αργός θεωρείται, ούτε τη νίκη μπορεί να δώσει, ούτε και το προσπέρασμα επιτρέπει!
Αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ εγινε στη Χερέθ, με «θύματα» τον Μαρκ Μαρκέθ και τον Α. Εσπαργκαρό. Μονο αυτούς; Οχι, και όσους τηλεθεατές εκνευρίστηκαν απο τον τρόπο που οδηγούσε ΓΙΑ 20 ΟΛΟΚΛΗΡΟΥΣ ΓΥΡΟΥΣ, αργώντας τα φρένα και κλείνοντας («φράζοντας») την γραμμή εισόδου, για να κερδίσει πάλι λογω δύναμης στην έξοδο, μέχρι την άλλη στροφη, όπου έκανε τα ίδια: Διάλεγε μια αργή είσοδο, που όμως έκλεινε κάθε πέρασμα στους πίσω. Είχε το δικαίωμα να το κάνει (πρόβλημά του αν έτσι γίνεται μη αρεστός), αλλά έπρεπε να ρισκάρεις για να τον περάσεις, και τέτοιο ρίσκο δεν ήταν διατεθειμένος να πάρει ο Μαρκέθ (είδαμε τι έγινε όταν το αποφάσισε!). Οσο για τον Α. Εσπαργκαρό που είχε μεγαλύτερη ταχύτητα και απο τους δύο, βλέποντας την κορυφή να απομακρύνεται, έμεινε να περιμένει για την επιθεσή του προς την τρίτη θέση του βάθρου.
Τελικά, είδαμε μια «βαρετή» κούρσα αναμονης για το 1 – 2 μπροστά, χωρίς μάχη, και ένα εκνευριστικό τραινάκι με τον «δολοφόνο του θεάματος» Μίλλερ να αργοπορεί πιο πίσω. Οι Μαρτίν και Ζαρκό έπεσαν νωρίς και βγηκαν απο κάθε διεκδίκηση, τα ΚΤΜ είχαν (ξανά) πρόβλημα, ο Βινιάλες κάτι θα θυμήθηκε και δεν απέδωσε όπως πίστευαν όλοι μετά τις δοκιμές, ο Ρινς είχε έξοδο και συνέχισε χωρίς να επαναλάβει την εκπληκτική «άνοδο» του Πορτιμάο, οι Νακαγκάμι, Μπαστιανίνι και Μπεζέκι έκαναν καλό αγώνα και ήταν στην 7η, 8η και 9η θέση, ο Μορμπιντέλλι ξαναβούλιαξε 15ος πισω απο τον Βινιάλες, και ο Ντοβιτσιόζο ήταν 17ος, ξοδεύοντας άδοξα την τελευταία ευκαιρία της καρριέρας του, που τιμής έννεκεν για τις (τρείς) δευτεριές του στο Πρωτάθλημα, του δόθηκε απο την Yamaha.
Στον 21ο γύρο, έχοντας ήδη αρχίσει να γλυστράει εμπρός, ο Μαρκέθ έκανε την κίνηση και περασε τον Μίλλερ, στην στροφή Νο 13 όμως ανοίχτηκε, γλύστρησε ο εμπρός τροχός, έφυγε και ο πίσω, και «έσωσε το άσωστο» (με τον αγκώνα, «όπως παλιά», μια ενστικτώδης αντίδραση). Πέρασε ο Μίλλερ, που επίσης είχε ανοιχτεί, και ο Α. Εσπαργκαρό που καραδοκούσε βρήκε την ευκαιρία και ανέβηκε τρίτος, στρίβοντας απο την σωστή γραμμή.
Αμέσως μετά, ο αναβάτης της Aprilia απομακρύνθηκε, μισό, ένα, δύο δευτερόλεπτα μέσα σε τρείς γύρους, παίρνοντας το τρίτο βαθρο του (και “στερώντας” απο το εργοστάσιο τις «ελευθερίες-concessions» λόγω της συμπλήρωσης έξη βαθμών) αποδεικνύοντας με τον πιο απόλυτο τρόπο πόσο τον καθυστερούσε ο Μίλλερ (και ο Μαρκέθ, που δεν μπορούσε να τον περάσει ολόκληρο τον αγώνα). Στην τέταρτη θέση ο Μίλλερ μάλλον ένιωθε ασφαλής, αλλά στον τελευταίο γύρο, στην στροφή Νο 8, ο Μαρκέθ «βούτηξε» απο εσωτερική και πέρασε τερματίζοντας τέταρτος. Αυτα τα δύο περάσματα και το (τυχαίο ή μη) «σώσιμο», αλλά και η άνοδος του Μιρ που για λίγο πλησίασε τη μάχη της τρίτης θέσης, ήταν τα πιο σημαντικά ως προς το θέαμα, σε έναν αγώνα χωρίς ενδιαφέρον. Μακάρι στη Γαλλία (Λε Μαν, 15/5) να δουμε κάτι καλύτερο, και να μην επιβεβαιωθεί η «υποψία μας» ότι άρχισε νωρίς-νωρίς η στρατηγική της βαθμολογίας.
Η «υποψία» αυτή, που για άλλους είναι «έξυπνη τακτική», βασίζεται στην απροθυμία του Κουαρταραρό επι 25 γύρους όχι να περάσει, αλλά έστω να πιέσει περισσότερο και νωρίτερα. Η νίκη παιζόταν στο κάτω κάτω, όχι μια έκτη θέση! Προφανώς, και αυτό το γνωρίζουν όλοι, αν ήταν ο Μαρκέθ στη θέση του, δεν υπήρχε περίπτωση να μην προσπαθήσει (όπως έκανε, και πέτυχε, στον τελευταίο γύρο για την τέταρτη θέση). Άλλοι χαρακτήρες θα πει κάποιος. ΟΚ, δεκτόν. Αλλά και η χτυπητή αργοπορία του Μίλλερ, γιατί να μην έχει «στόχο» και την βαθμολογία του Α. Εσπαργκαρό, που βρίσκεται δεύτερος με 82 βαθμούς, μόνο 7 πίσω απο τον Κουαρταραρό, ενώ ο τρίτος Μπαστιανίνι απέχει, στους 69;
Λοιπόν, ένα χρόνο πριν, με την (υποτίθεται καλύτερα στημένη) Ducati GP21, ο Τζακ Μίλλερ είχε επικρατήσει του Μπανιάϊα, κερδίζοντας την Χερέθ με ταχύτερο γύρο αγώνα 1’.38’’.709 και συνολικό χρόνο 41’.05’’.6020. Σήμερα, το 2022, ο Μίλλερ έκανε πολύ ταχύτερο γύρο στο 1’.38’’.140, αλλά χρειάστηκε 8’’ περισσότερα απο πέρυσι για την αποσταση, με συνολικό χρόνο 41’.13’’.54! Και αυτό σημαίνει μόνο ένα πράγμα: Πηγαινε πιο αργά απο τις δυνατότητές του (τον λόγο, πού να τον ξέρουμε εμείς;). Ετσι, “βασάνισε” και κούρασε για 20 γύρους τους τηλεθεατές, τους Μαρκεθ και Α. Εσπαργκαρό, που ευτυχώς τον πέρασαν στο τέλος, και έδωσε την ευκαιρία, όπως είπαμε, στον Μιρ να πλησιάσει. Ας μην ξαναδούμε τέτοια κούρσα. Καπως έτσι έχασε τηλεθεατές η Formula 1, παιδιά, αν μας ακούτε εκεί μακριά και ψηλά που είστε!
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤA
1 Francesco Bagnaia ΙT Ducati Lenovo Team Ducati 161.7 41’00.5540
2 Fabio Quartararo FR Monster Energy Yamaha MotoGP™ Yamaha 161.7 +0.285
3 AleixEspargaro ES Aprilia Racing Aprilia 161 +10.977
4 Marc Marquez ES Repsol Honda Team Honda 160.9 +12.676
5 JackMiller AU Ducati Lenovo Team Ducati 160.9 +12.957
6 Joan Mir ES Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 160.8 +13.934
7 Takaaki Nakagami JP LCR Honda IDEMITSU Honda 160.8 +14.929
8 Enea Bastianini IT Gresini Racing MotoGP™ Ducati 160.5 +18.436
9 Marco Bezzecchi IT Mooney VR46 Racing Team Ducati 160.5 +18.830
10 Brad Binder ZA Red Bull KTM Factory Racing KTM 160.4 +20.056
11 Pol Espargaro ES Repsol Honda Team Honda 160.4 +20.856
12 Miguel Oliveira PT Red Bull KTM Factory Racing KTM 160.2 +23.131
13 Alex Marquez ES LCR Honda Castrol Honda 160.1 +25.306
14 Viñales ES Aprilia Racing Aprilia 160 +27.358
15 Franco Morbidelli IT Monster Energy Yamaha MotoGP™ Yamaha 159.9 +27.519
16 Luca Marini IT Mooney VR46 Racing Team Ducati 159.8 +29.278
17 Andrea Dovizioso IT WithU Yamaha RNF MotoGP™ Team Yamaha 159.4 +35.204
18 Fabio Di Giannantonio IT Gresini Racing MotoGP™ Ducati 159.4 +35.361
19 Alex Rins ΕS Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 159.2 +38.922
20 Remy Gardner AU Tech3 KTM Factory Racing KTM 158.9 +43.378
21 Lorenzo Savadori IT Aprilia Racing Aprilia 158.9 +44.299
22 Jorge Martin ES Pramac Racing Ducati 157.6 +67.681
ΔΕΝ ΤΕΡΜΑΤΙΣΑΝ
Darryn Binder ZA WithU Yamaha RNF MotoGP™ Team Yamaha 157.7 5 Laps
Stefan BradlDE Repsol Honda Team Honda 156 10 Laps
Johann Zarco FR Pramac Racing Ducati 160 9 Laps
ΤΑΧΥΤΕΡΟΣ ΓΥΡΟΣ ΑΓΩΝΑ (ΝΕΟ ΡΕΚΟΡ)
01’37.6690
Lap: 5 | Francesco Bagnaia
163 km/h
ΡΕΚΟΡ ΓΥΡΟΥ (POLE POSITION)
01’36.1700
2022 | Francesco Bagnaia
165.5 km/h
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ (ΜΕΤΑ ΑΠΟ 6 ΑΓΩΝΕΣ-MENOYN 15)
1 Fabio Quartararo FR Yamaha MotoGP™ 89
2 Aleix Espargaro ES Aprilia Racing Aprilia 82
3 Enea Bastianini IT Gresini Racing MotoGP™Ducati 69
4 Alex Rins ES Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 69
5 Francesco Bagnaia IT Ducati Lenovo Team Ducati 56
6 Joan Mir ES Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 56
7 Johann Zarco FR Pramac Racing Ducati 51
8 ΜBrad Binder ZA Red Bull KTM Factory Racing KTM 48
9 Marc Marquez ES Repsol Honda Team Honda 44
10 Miguel Oliveira PT Red Bull KTM Factory Racing KTM 43
11 Jack Miller AU Ducati Lenovo Team Ducati 42
12 Pol Espargaro ES Repsol Honda Team Honda 35
13 Jorge Martin ES Pramac Racing Ducati 28
14 Maverick Viñales ES Aprilia Racing Aprilia 27
15 Takaaki Nakagami JP LCR Honda IDEMITSU Honda 21
16 Franco Morbidelli IT Monster Energy Yamaha MotoGP™ Yamaha 18
17 Alex Marquez ES LCR Honda Castrol Honda 16
18 Marco Bezzecchi IT Mooney VR46 Racing Team Ducati 15
19 Luca Marini IT Mooney VR46 Racing Team Ducati 14
20 Andrea Dovizioso IT WithU Yamaha RNF MotoGP™ Team Yamaha 8
21 Darryn Binder ZA WithU Yamaha RNF MotoGP™ Team Yamaha 6
22 Remy Gardner AU Tech3 KTM Factory Racing KTM 3
23 Raul Fernandez ES Tech3 KTM Factory Racing KTM 0
24 Fabio Di Giannantonio IT Gresini Racing MotoGP™ Ducati 0
Δυστυχώς κάπως έτσι έχουν τα πράγματα.
Με θύμα βέβαια το “καθαρό” θεαμα.
Κάποιοι είχαν βαρεθεί την μονοτονία του μαρκεθ…γιατί απλά δεν τους ενδιέφερε η αξία των υπολοίπων οδηγών,κάτι που πλέον είναι σύνηθες.