“Εύκολος” αγώνας στην περιγραφή, με την βαθμολογία βάσει απόδοσης να δίνει ενα απόλυτο 10άρι στον Χόρχε Μαρτίν (ρεκόρ πίστας, pole position, νικη στον αγώνα, πρώτη νίκη στην Ιστορία της Pramac!), 8,5 στον εξαιρετικό δεύτερο Μιρ (επειδή ήταν κάπως πιο επιθετικός παίρνοντας ρίσκα στην αρχή), ένα εννιάρι στον Κουαρταραρό που ψύχραιμα και μυαλωμένα πήρε το αποτέλεσμα που ήθελε, ανεβαίνοντας στο βάθρο και αυξάνοντας την βαθμολογική του διαφορά, και απο ένα 8άρι σε Μπίντερ (πρώτο ΚΤΜ) και Νακαγκάμι (πρώτο Honda) που έκλεισαν την πεντάδα.
Χαμηλό βαθμό (4), παίρνει ο Μίλλερ (για μια ακόμα πτώση που του στέρησε ένα σίγουρο βάθρο), και ο έτερος εργοστασιακός Μπανιάϊα, που ενώ στην πρώτη εκκίνηση πριν την διακοπή είχε τεθεί επικεφαλής, διέπραξε ένα «ερασιτεχνικό» σφάλμα αλλάζοντας τo πισω λάστιχό του με soft για την δεύτερη εκκίνηση. Αποτέλεσμα, ότι ποτέ δεν βρήκε ρυθμό και οπισθοχώρησε, παίρνοντας και ποινή 3” στο τέλος για υπέρβαση ορίων, που τον έστειλε τελικά ενδέκατο. Αρα, ένα πεντάρι και πολύ είναι, γιατί ποτέ δεν αλλάζεις τον συνδυασμό που σε στελνει πρώτο!
Πολύ χαμηλό βαθμό, τον χαμηλότερο της ημέρας, παίρνει ο Μαρκ Μαρκέθ, λόγω της επικίνδυνης προσπέρασής του στον Α. Εσπαργκαρό στην πρώτη εκκίνηση. Με επιθετικό τρόπο χάλασε τον αγώνα του αναβατη της Aprilia, και αν αυτό δεν γινόταν στην πρώτη στροφή που λόγω «κυκλοφοριακού» γίνονται συχνά λάθη, θα έπρεπε να δεχτεί κάποια ποινή (άποψή μας). Η επιθετική του οδήγηση συνεχίστηκε και με δυνατό προσπέρασμα επι του Μιρ, αλλά ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής ανταπέδωσε άμεσα, όχι χωρίς κάποιο ρίσκο κι αυτός.
Αλλά και στην δεύτερη εκκίνηση ο Μαρκέθ ενεπλάκη σε στριμωξίδι, και πάλι με τελικό θύμα τον Εσπαργκαρό, που αργότερα εγκατέλειψε.
Ήταν τόσο μεγάλη η προσπάθεια του Μαρκέθ να κερδίσει θέσεις, ώστε στον δεύτερο γύρο «έχασε» την πρώτη στροφή και βρέθηκε 13ος. Απο εκεί και μετά έκανε ένα πολύ καλό αγώνα, τερματίζοντας όγδοος, αλλά παρά το ότι οι αγώνες είναι σκληροί, αυτή τη φορά έδειξε δείγματα αδιαφορίας για τους άλλους, προσπαθώντας να κερδίσει με επιθετικότητα ό,τι δεν μπορεί (ακόμα) να κάνει με φυσικό τρόπο. Είναι εμφανής η προσπάθειά του να επανέλθει γρήγορα στην κορυφή, ειδικά επειδή η πίστα έδειξε να ταιριάζει στα Ηonda, κάτι που φάνηκε και απο την πολύ καλή αποδοση των αναβατών της LCR Νακαγκάμι και Α. Μαρκέθ (ιδίως του Ιάπωνα). Ομως, ο Ισπανός πολυπρωταθλητής δεν είναι ακόμα έτοιμος, και η βιασύνη οδηγεί σε λάθη ακόμα και τα κορυφαία ταλέντα.
Α’ ΕΚΚΙΝΗΣΗ
Με την πίστα στεγνή, ο αγώνας ξεκίνησε με τους Μπανιάϊα και Μαρτίν να διεκδικουν την κορυφή, ενω ακολουθησαν οι Μιρ (με το νεο σύστημα εκκίνησης της Suzuki), Μαρκέθ μετά απο πολύ καλή εκκίνηση, και Κουαρταραρό, που πέρασε τον Μαρκέθ. Μόλις στον τρίτο γύρο ο Πεντρόθα (που πίεζε γιατί ήθελε να μείνει μπροστά απο τα άλλα ΚΤΜ) έπεσε, και ο Σαλβαντόρι χτύπησε στην πεσμένη ΚΤΜ και έπεσε κι αυτός. Οι αναβάτες δεν τραυματίστηκαν αλλά οι μοτοσυκλέτες έπιασαν φωτιά, βενζίνη χυθηκε σε όλο το πλατος της πίστας και ανεφλέγη, βγήκε άμεσα η κόκκινη σημαία και ο αγώνας διεκόπη για μισή ώρα, μέχρι να καθαριστεί η άσφαλτος. Τελικά ο Πεντρόθα συνέχισε με την δεύτερη μοτοσυκΛέτα, ενώ ο Σαλβαντόρι δεν μπόρεσε. Στο διάστημα της αναμονής ο Μπανιάϊα όπως είπαμε έβγαλε το πισω μεσαίο και έβαλε μαλακό λάστιχο, όμοιο με αυτό που είχε ο Ζαρκό.
Ο μεγάλος άτυχος της δευτερης εκκίνησης (που θα δινόταν με τις θέσεις των χρονομετρημένων δοκιμών, οπως και η πρώτη), ήταν ο Βινιάλες: Ο μελλοντικός αναβατης της Αprilia, που είχε δείξει μεγάλο κέφι στην πρώτη εκκίνηση, αναγκάστηκε να ξεκινήσει απο τα πιτς επειδή η Μ1 του έσβησε πηγαίνοντας να πάρει τη θέση του για τον αναγνωριστικό γύρο. Κρίμα. Γιατι μετά προσπάθησε, έφτασε σχεδόν στους βαθμούς, αλλά δέχτηκε ποινή long lap για υπέρβαση των ορίων της πίστας και κατέληξε 19ος και τελευταίος.
Β’ ΕΚΚΙΝΗΣΗ
Αυτή τη φορά ο Μίλλερ έφυγε δυνατά, αλλά ακόμα πιο δυνατός ήταν ο Χόρχε Μαρτίν, που τον ακολουθησε, τον πέρασε γρήγορα και τέθηκε επικεφαλής. Πίσω του βρέθηκε ο πολύ καλός Μιρ, που έμεινε στον τροχό του μέχρι τους τελευταίους γύρους, όταν ανοίχτηκε ελαφρά και έχασε σχεδόν 1’’, που δεν μπόρεσε να καλύψει. Ο Μαρτίν άνοιξε ακόμα περισσοτερο τη διαφορά, και πηρε μια θριαμβευτική νίκη στην ΠΡΩΤΗ του χρονιά στο MotoGP, κάτι που ελάχιστοι έχουν καταφέρει (φυσικά ο Μαρκ Μαρκέθ το 2013, αλλά και ο Μπραντ Μπίντερ πέρυσι).
Ο Μπανιάϊα δεν έκανε καλή εκκίνηση και έχασε θέσεις (8ος), ο Κουαρταραρό «προσεκτικά» ασχολήθηκε με τον άμεσο βαθμολογικό του αντίπαλο που είναι ο Ζαρκό, ο Μαρκέθ όπως είπαμε έφυγε δυνατά αλλα έχασε θέσεις και βρέθηκε πολύ πίσω, και ο Μίλλερ που μαχόταν για την δεύτερη θέση με τον Μιρ έπεσε, έτσι ώστε ο Κουαρταραρό χωρίς να δώσει σημαντικές μάχες, ανέβηκε στο βάθρο εισπράττοντας και τους βαθμούς της τρίτης θέσης, που τώρα του δίνουν ανάσα 49 βαθμών απο τον Ζαρκό και 51 απο τον Μιρ, ο οποίος ανέβηκε τρίτος πλέον, δείχνοντας στόφα πρωταθλητή, με ένα μόνο «πρόβλημα»: Δεν κερδίζει αγώνες, αλλά κάνει καλούς τερματισμούς και παίρνει βάθρα. Οι βαθμοί μαζεύονται μεν, αλλά η απουσία νικών δεν τον αφήνει ευχαριστημένο. Του λείπουν οι νίκες, και το προσπαθεί όσο μπορεί, αλλά βέβαια σ’ αυτόν τον αγώνα δεν είχε δει τον Μαρτίν να έρχεται!
Οι Ζαρκό και Μπανιάϊα, κατά πασα πιθανότητα «πλήρωσαν» την επιλογή της μαλακής πίσω γόμμας. Και αν ο Γάλλος τερμάτισε έκτος διατηρώντας την καταδίωξη του πρωτοπόρου (η Ducati βλέπει τον δορυφορικό της αναβατη να περνάει τους εργοστασιακούς), ο Μπανιάϊα όπως είπαμε κατέληξε 11ος, παραχωρώντας την 10η θέση στον Ντάνι Πεντρόθα. Οι Ρινς και Α. Μαρκέθ είχαν επίσης θέσεις στη δεκάδα, ενώ πιο πίσω οι διαφορές με τον πρώτο άνοιγαν πανω απο 20’’ και 25’’. Οσο για τον Βαλεντίνο Ρόσσι, ειναι άγνωστο αν διατηρεί δυνατό κίνητρο μετά την ανακοίνωση της αποχώρησης, είναι όμως επαγγελματίας και πολύ έμπειρος, γι’ αυτό και η πιθανότητα μιας καλής εμφάνισης είναι ισχυρή.
Σίγουρα όμως, κάθε αγώνας του αποτελεί πλέον ένα «γύρο του θριαμβου», και θα δούμε σκηνές αποθέωσης στις κερκίδες όσο η χρονιά πλησιάζει στο τέλος της, μαζί με την μεγάλη καρριέρα του και την οριστική αλλαγη της τάξης πραγμάτων. Σε αυτή τη νέα σελίδα του MotoGP, στην εποχή των νεαρών, γρήγορων και σκληρών αναβατών, έβαλε σφραγίδα η σημερινή, εντυπωσιακή, και 100% άξια και δίκαιη νίκη του Χόρχε Μαρτίν (γιατί ειναι πάντα όμορφο το να κερδίζει ο ταχύτερος).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ