Αν τα τελευταία χρόνια η Ducati «έψαχνε έναν νέο Μαρκ Μαρκέθ» που θα μπορούσε να μετατρέψει την σχεδόν μόνιμη υπεροχή των μοτοσυκλετών της σε ΤΙΤΛΟ, φαίνεται ότι, για το μέλλον, τον έχει βρεί στο πρόσωπο του Χόρχε Μαρτίν, poleman στο Τέξας και νέου κατόχου του ρεκορ της πίστας C.O.T.A., που κατερρίφθη (προς μεγάλη χαρά και αγαλλίαση και της Michelin), μετά απο επτά ολόκληρα χρόνια.
Βέβαια, έχοντας δει (και πάθει) πολλά, η διοίκηση της Ducati αποφάσισε να μην βασιστεί αποκλειστικά στους ταλαντούχους (και στους υπερ-ταλαντούχους) αναβάτες που έχει συγκεντρώσει στο ρόστερ της, και, με οπωσδήποτε μεγάλο κόστος και υψηλή επενδυση, να κυνηγήσει τους τίτλους του 2022 με μια επίθεση/επίδειξη συντριπτικής ισχύος πυρός, κατεβάζοντας όχι λιγότερες απο οκτώ μοτοσυκλετες σε ένα grid 24 συμμετοχών.
Ουτε στατιστικά δεν χάνει, με αυτόν τον τρόπο: Ο,τι κι αν κάνουν τα άλλα εργοστάσια, φαίνονται «φτωχά» σε όγκο συμμετοχών, έχοντας συνήθως έναν μόνο οδηγό τους ψηλά, που ακόμα κι όταν κερδίζει, το καταφέρνει με δυσκολία, έχοντας να αντιμετωπίσει ένα οργανωμένο «πυραυλικό σύστημα πολλαπλών εκτοξευτήρων» σε κάθε έξοδο και σε κάθε ευθεία!
Kαι μια ματιά στα αποτελέσματα του Q2 και στη σειρά εκκίνησης, θα δείξει το ποσο επιτυχημένη απεδείχθη αυτή η μέθοδος στην Αμερική, όπου ΠΕΝΤΕ Ducati βρίσκονται στις πέντε πρώτες θεσεις γεμίζοντας τις δύο αρχικές σειρές εκκίνησης, με μονο τον Κουαρταταρό, έκτο, να διασώζεται απο την κόκκινη θύελλα (και να αποδεικνύεται χρυσάφι για την Yamaha, που έχει τέσσερις αναβάτες αλλά ουσιαστικά φέτος, και μέχρι στιγμής, «τρέχει» με έναν, με τον –όχι τυχαία- παγκόσμιο πρωταθλητή).
Είναι «ωραίο» το να υπάρχουν τόσα πολλά Ducati στο ΜotoGP; Οχι βέβαια! Θα έπρεπε να τίθεται περιορισμός στις 6 συμμετοχές για όλους τους κατασκευαστές, όχι φυσικά γιατί οι συγκεκριμένες μοτοσυκλέτες δεν ανήκουν στις κορυφαίες, αλλά γιατί επέρχεται μια «μονοτονία» και μείωση του ενδιαφέροντος όταν ένας κατασκευαστής επιβάλλεται με το πλήθος των συμμετοχών (έχοντας και μεγάλα περιθώρια για να ασκήσει «στρατηγική», αφου όλες οι ομάδες συνδέονται άμεσα με το εργοστάσιο). Φυσικά, όταν ένας άλλος κατασκευαστής καταφέρει και φτάσει στη νίκη με τον μοναχικό αναβάτη του απέναντι στην πυροβολαρχία, το πρεστίζ και η αξία του ανεβαίνουν κάθετα, και αν η Ducati φέτος δεν καταφέρει να κατακτήσει το triple crown, θα έχει υποστεί την μεγαλύτερη ήττα στην ιστορία της στο MotoGP. Tο καθε τι λοιπον έχει δύο πλευρές, και πάμε παρακάτω, να δουμε τι συνέβη στις ταραγμένες, γεμάτες ανατροπές και πτώσεις, τελευταίες περιόδους δοκιμων του C.O.T.A.
FP3: ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΠΤΩΣΕΙΣ, ΤΑ APRILIA ΕΚΤΟΣ ΔΕΚΑΔΑΣ
Σαν «ατύχημα που περιμένει να συμβεί» μπορεί να χαρακτηριστεί το FP3 στο Τέξας, γιατί παρ’ ότι η τρίτη περίοδος δεν αποτελεί το αποκλειστικό κριτήριο για τον καθορισμό της δεκάδας που θα πάει κατ’ ευθείαν στο Q2 (υπολογίζονται οι συνδυασμένοι χρόνοι και απο την Παρασκευή), κανεις δεν μπορεί να είναι σίγουρος, ιδίως αν οι χρόνοι έχουν περιθώρια βελτίωσης. Αυτό όμως που έγινε, ήταν ότι όλοι σχεδόν οι οδηγοι, έβγαιναν απο τα box και βραδυπορούσαν «ψαρεύοντας» μέχρι να βρουν κάποιον να ακολουθήσουν! Και αυτό το έκαναν με τον πιο επικίνδυνο τρόπο (που σίγουρα δεν αρμόζει στο ΜοtoGP), δηλαδή πηγαιναν πάνω στα μπερμ, έκαναν ευθεία τα σικαίην (υποτίθεται για να μην βρεθούν στην αγωνιστική γραμμή), έβγαιναν στην ευθεία χωρίς να κοιτάξουν πισω, κτλ. Ανοησίες: Οταν κάποιος έρχεται «με όλα» στην προσπαθειά του για χρόνο, και βλέπει απο μακριά 6-7 αναβάτες να πηγαίνουν αργά σκορπισμένοι εδώ κι εκεί, πως ειναι δυνατόν να μην κόψει ενστικτωδώς, για λόγους ασφαλείας, ακόμα κι αν τελικά δεν βρεθεί κανείς πανω στη γραμμή του; Ανοησίες.
Οι πτώσεις παντως ξεκίνησαν νωρίς: Επεσε ο Μιρ (είχε ήδη κάνει χρόνο), έπεσε ο Ζαρκό (είχε καλό χρόνο απο το FP2), έπεσε ο Μαρτίν (εκτός δεκάδας) και ο Μπίντερ (επίσης), ενω δεν καταφερε να κάνει καλο χρόνο ο Α. Εσπαργκαρό ούτε ο Βινιάλες και θα πέρναγαν απο το Q1, όπως και ο Ρινς. Στην κορυφή ήταν ο Μπαστιανίνι, αλλά τελικά τον καλύτερο χρόνο έγραψε ο Κουαρταραρό, με τον Μιλλερ και τον Μαρκέθ (που ακολούθησε τον Ντοβιτσιόζο!) επισης πολύ δυνατούς.
Q1: ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ, ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΟΣ, ΚΑΙ Η APRILIA ΕΚΤΟΣ ΔΕΚΑΔΑΣ
Και πάλι αρνητικό και επικινδυνο το θέαμα των αναβατών που «έψαχναν» ρυμουλκό, και άναψε πάλι η συζήτηση για την καθιέρωση μέτρων, όπως έγινε με τις «ποινές» στην Motο3 για όποιον αναβάτη κινείτο στις δοκιμές πανω απο το 110% του (μέχρι τότε) ταχύτερου χρόνου του. Εν παση περιπτώσει, ο Μαρτίν πυροβόλησε με χρόνο που δεν πιανόταν, και δεύτερος, περνωντας στο Q2 ήταν ο Ρινς, ενω ο Α. Εσπαργκαρό στον καλό του γύρο έπεσε σε συνωστισμό που «περίμενε», εκνευρίστηκε, έκανε κινήσεις διαμαρτυρίας με τα χέρια, άνοιξε πάλι αλλά έπεσε αμέσως. Εκκινεί πέμπτη σειρά, με δίπλα του τον Βινιάλες και τον αρκετά ανεβασμένο Ντοβιτσιόζο, ενώ τα ΚΤΜ ήταν πισω, με καλύτερο τον Μπίντερ.
Q2: Ο ΜΑΡΤΙΝ ΚΑΙ Η DUCATI ΓΡΑΦΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΡΕΚΟΡ
Και εδώ υπήρξε αναμονή των οδηγών για να ακολουθήσουν κάποιον, κατι που κόστισε σε μερικές περιπτώσεις, όπως π.χ. στον Μαρκ Μαρκέθ: Οταν είδε ότι πισω του ήταν ο (ταχυτατος!) Μπαστιανίνι, τον άφησε να περάσει για να τον ακολουθήσει. Πράγματι, έγραφε χρόνο για ρεκόρ, όταν ο Μπαστιανίνι έπεσε, και αναγκαστηκε να κόψει και να χάσει τον καλό του γύρο. Στη δεύτερη έξοδο δεν βελτίωσε, και έμεινε ένατος, στην τρίτη σειρά.
Ο Φάμπιο Κουαρταραρό δεν έκανε χρόνο στη αρχή γιατί έπεσε (δεν πέφτει συχνά), και αμέσως πηγε (με σκουτερ) στα πιτς, με 7’ να απομένουν μέχρι τη λήξη της περιόδου, για να πάρει την δεύτερη μοτοσυκλέτα. Τελικά είχε έκτο χρόνο, ο μόνος αναβατης ΧΩΡΙΣ Ducati που διασώθηκε, έστω στην άκρη της δεύτερης σειράς! Αλλά υπήρξε και υπεροχή στην τελική των μοτοσυκλετών, με τον Μπαστιανίνι π.χ. να γραφει 350 χ.α.ω., έναντι των 336 της Yamaha. E, δεν γίνεται έτσι δουλειά, το ξέρει η ομάδα, που βλέπει και τον Μορμπιντέλι εκτός φόρμας, αλλά την τελευταία λέξη έχει το εργοστάσιο, που για το 2022 αποφάσισε να αφησει το μοτέρ με τα συγκεκριμένα άλογα. Κατι θα ξέρουν. Το ζητημα είναι αν ετοιμάζουν κάτι άλλο για το 2023.
Βέβαια, τα νούμερα της τελικής ταχύτητας απο μόνα τους, δεν λένε ολοκληρη την ιστορία, γιατι μπορεί να παραπλανούν ως προς την δύναμη του μοτέρ. Γιατί ο Μαρτίν με την Ducati-βόμβα που οδηγεί, είχε τελική 338,5 χ.α.ω. (σχετικά «χαμηλή»), αλλά καταφερε, για τρία χιλιοστά του δευτερολέπτου, να γράψει πρώτο χρόνο με 2’.02’’.0390, και να παρει την pole απο τον Μίλλερ (2’,02’’.0420) που ετοιμαζόταν να γιορτάσει το νέο ρεκόρ πίστας!
Οι δύο αυτοί αναβάτες κατέβηκαν κατω απο το ρεκόρ του 2015, ακολούθησε τρίτος ο Μπανιάϊα, και με αρκετη διαφορά (σχεδόν μισού sec) οι Ζαρκό και Μπαστιανίνι, φτιάχνοντας ένα «τείχος» απο Ducati, που αν ξεκινήσουν όλοι καλά, θα είναι αδιαπέραστο!
Η εκκίνηση και ο πρώτος γύρος ως εκ τούτου θα αποτελέσουν «κριτήρια» για τον αγώνα, έναν αγώνα που λόγω της ιδιομορφίας της πίστας, (απο τη μία συνεχείς εναλλαγές και απο την άλλη μεγάλη ευθεία, με πολύ αργές αλλά και πολύ γρηγορες στροφές και τα διορθωμένα αλλά υπαρκτά σαμαράκια να παραμένουν αναστατώνοντας τις αναρτήσεις), είναι ανοιχτός σε όλους. Δηλαδή, περαν των αναβατών της Ducati και ανάλογα με την εκκίνηση του καθενός, μπορεί να δουμε και τον Κουαρταραρό, και τον Μαρκέθ (τρία Honda στην πρώτη δεκάδα, καιρό είχε να συμβεί αυτό), και τα Suzukι αλλά και κάποιο ΚΤΜ (μάλλον τον Μπίντερ) να πλασσάρονται ψηλά. Απο εκεί και μετά, ο ρυθμός αγώνα (που είναι πολύ πιο «αργός» απο τους χρόνους που είδαμε στις δοκιμές), και η ικανότητα στα προσπεράσματα, θα καθορίσουν το γκρουπ του βαθρου.
Οσο για αυτούς που επιμένουν να βλεπουν τον Μαρκ Μαρκέθ με τις 7 του νίκες ξανά σαν το «φαβορί» του φετινού C.O.T.A., θα πρέπει να πούμε ότι ακομα και τα θαύματα δεν επαναλαμβάνονται πριν περάσει λίγος καιρός. Το ότι σε τρείς αγώνες ανέβηκαν στις εννέα θέσεις των βάθρων εννέα διαφορετικοί αναβάτες, δείχνει ότι το ΜotoGP έχει περάσει σε ένα νέο επιπεδο συναγωνισμού, όπου για την ύψιστη διακριση δεν αρκεί πια το «110%» του ταλέντου, του θάρρους και της τόλμης, αλλά απαιτείται το 98% ΟΛΩΝ των παραγόντων (φυσική κατάσταση, ψυχολογία, εμπιστοσύνη, μοτοσυκλέτα). Αυτά επι του παρόντος, και πάμε για την εκκίνηση!
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Q2
1 Jorge Martin ES Pramac Racing Ducati 338.5 02’02.0390
2 Jack Miller AU Ducati Lenovo Team Ducati 342.8 02’02.0420 0.003 / 0.003
3 Francesco Bagnaia IT Ducati Lenovo Team Ducati 339.6 02’02.1670 0.128 / 0.125
4 Johann Zarco FR Pramac Racing Ducati 346.1 02’02.5700 0.531 / 0.403
5 Enea Bastianini IT Gresini Racing MotoGP™ Ducati 349.5 02’02.5780 0.539 / 0.008
6 Fabio Quartararo FR Monster Energy Yamaha MotoGP™ Yamaha 336.4 02’02.6340 0.595 / 0.056
7 Alex Rins ES Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 343.9 02’02.6940 0.655 / 0.06
8 Joan Mir ES Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 341.7 02’02.9470 0.908 / 0.253
9 Marc Marquez ES Repsol Honda Team Honda 340.6 02’03.0380 0.999 / 0.091
10 Takaaki Nakagami JP LCR Honda IDEMITSU Honda 338.5 02’03.0540 1.015 / 0.016
11 Luca Marini IT Mooney VR46 Racing Team Ducati 341.7 02’03.0590 1.02 / 0.005
12 Pol Espargaro ES Repsol Honda Team Honda 340.6 02’03.0960 1.057 / 0.037
AΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Q1
1 Jorge Martin ES Pramac Racing Ducati 337.5 02’02.4870
2 Alex Rins ES Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 339.6 02’02.7230 0.236 / 0.236
3 Aleix Espargaro ES Aprilia Racing Aprilia 337.5 02’02.9220 0.435 / 0.199
4 Maverick Viñales ES Aprilia Racing Aprilia 338.5 02’03.1210 0.634 / 0.199
5 Andrea Dovizioso IT WithU Yamaha RNF MotoGP™ Team Yamaha 337.5 02’03.1330 0.646 / 0.012
6 Marco Bezzecchi IT Mooney VR46 Racing Team Ducati 342.8 02’03.3280 0.841 / 0.195
7 Brad Binder ZA Red Bull KTM Factory Racing KTM 335.4 02’03.4670 0.98 / 0.139
8 Fabio Di Giannantonio IT Gresini Racing MotoGP™ Ducati 339.6 02’03.5760 1.089 / 0.109
9 Franco Morbidelli IT Monster Energy Yamaha MotoGP™ Yamaha 332.3 02’03.5790 1.092 / 0.003
10 Miguel Oliveira PT Red Bull KTM Factory Racing KTM 336.4 02’03.9830 1.496 / 0.404
11 Raul Fernandez ES Tech3 KTM Factory Racing KTM 331.2 02’04.1400 1.653 / 0.157
12 Remy Gardner AU Tech3 KTM Factory Racing KTM 332.3 02’04.1850 1.698 / 0.045
13 Alex Marquez ES LCR Honda Castrol Honda 342.8 02’04.2290 1.742 / 0.044
14 Darryn Binder ZA WithU Yamaha RNF MotoGP™ Team Yamaha 335.4 02’04.6460 2.159 / 0.417