‘Ενα λίγο μεγαλύτερο ίσως; Και πιο “ακραίο” σχεδιαστικά; Κάτι που να γίνεται “διαβολικά ελκυστικό ” μέσω της υπερβολής που αποπνέει; Κάτι που ουσιαστικά δεν έχει άλλη χρήση πέραν της χαράς της ιδιοκτησίας (αλλά και της απόλαυσης της βόλτας); Το νέο XDiavel (S) είναι μια απόδειξη της σχεδιαστικής υπεροχής (και τόλμης) των Ιταλών, αλλά και του “αδιεξόδου” της δίτροχης βιομηχανίας μοτοσυκλετών, που έχοντας εξαντλήσει τους παραδοσιακούς τρόπους και δρόμους επικοινωνίας με τους καταναλωτές, αλλά και έχοντας χάσει (οριστικά;) ένα τεράστιο κομμάτι της αγοράς απο τα scooters, επιλέγει τα “ανώτερα στρώματα” (οικονομικά, σχεδιαστικά, τεχνολογικά). Το 2016, μοτοσυκλετιστικά “χαρακτηρίζεται” απο το XDiavel, με την έννοια της παρουσίασης ενός μοντέλου “εκτός λογικής”, που σε άλλες εποχές ούτε σαν concept bike δεν θα παρουσιαζόταν. Σε εποχές που η μοτοσυκλέτα είχε αγοραστικό κοινό που νοιαζόταν για τις αναρτήσεις, το κράτημα, τα φρένα, τη χρήση. Τότε που τα εργοστάσια παρουσίαζαν μοντέλα γρήγορα, χρήσιμα και προσιτά. Σήμερα η ρόδα (για να μη πω η μπάλα) έχει χαθεί σε κατηφορικούς λαβυρίνθους, και την τρελή της πορεία επιταχύνει η τεχνολογική βοήθεια: ΗXDiavel έχει 156 άλογα απο 1262 κυβικά. Εύκολα. Και 13 kg-m ροπής στις 5000. Και ηλεκτρονικά συστήματα απο το MotoGP, όπως όλα τα ακριβά Ducati φέτος. Ακόμα και IMU (σύστημα μέτρησης αδράνειας για να ξέρει ο “εγκέφαλος” πόσο γέρνει σε όλους τους άξονες, λες και ο στόχος του αναβάτη είναι η πίστα της Monza και όχι οι εξοχές της Toσκάνης). Και γκάμα έξτρα εξοπλισμού, με διαφορετικές σέλλες, μαρσπιέ και τιμόνια για να τη φέρει στα μέτρα του ο αγοραστής. Αλλά πάνω απ’ όλα είναι η modern-Gothic εμφάνιση που μαγνητίζει το βλέμμα, η οποία θριαμβεύει στο ότι διατηρεί τις ιδανικές αναλογίες της μοτοσυκλέτας (ΤΗΣ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑΣ απο τότε που παρουσιάστηκε στον κόσμο), με τους τροχούς, τη σέλλα το ρεζερβουάρ και το τιμόνι να βρίσκονται ΑΚΡΙΒΩΣ εκεί που “πρέπει” και που επιβάλλει η αισθητική και η εργονομία.
Η Ducati το 2015 πανηγύρισε επειδή ξεπέρασε τις 50.000 μονάδες. Το νούμερο δείχνει το πόσο δραματικά έχει περιοριστεί η μεγάλη μοτοσυκλέτα στη σημερινή παγκόσμια πραγματικότητα. Οσο κι αν οι “Premium” φίρμες μετρούν διαφορετικά την εμπορική επιτυχία, λόγω του υψηλού τζίρου των ακριβών προϊόντων τους, γεγονός παραμένει πως το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των νυν και μελλοντικών μοτοσυκλετιστών του πλανήτη, ήδη έχει μείνει εκτός των εξελίξεων, αφού δεν υπάρχουν πια προσιτές ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ μοτοσυκλέτες να αγοράσει, παρά μόνο “οικονομικά υποκατάστατα” (όπως τα διάφορα “γυμνά” -υποτιθέμενα street fighters, τα οποία όμως στερούνται της προηγμένης τεχνολογίας που θα έπρεπε να είναι προσιτή σε όλους). Η επιτυχία των ΜΤ στην Ευρώπη δείχνει ότι κόσμος υπάρχει και διψάει για το διαφορετικό. Η XDiavel δείχνει στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, και σαν “αντίβαρο” η Ιταλική εταιρεία έδωσε ένα Scrambler με 400 κυβικά σε όσους θέλουν τη μαγεία του ονόματος, αλλά μόνο αυτή (εννοώ χωρίς την ηλεκτρονική τεχνολογία).
Το μέλλον της μοτοσυκλέτας αυτή τη στιγμή είναι αόρατο! Η πιο σωστά, απρόβλεπτο. Το μόνο που θα μπορούσα να πω είναι ότι σίγουρα εξαρτάται απο την (παγκόσμια) οικονομική κατάσταση, αλλά και πάλι, όταν υπάρξει ανάπτυξη, δεν μπορώ να ξέρω πως θα αντιδράσει ο κόσμος απέναντι στις υπερβολικές (και πολύ ακριβές) μοτοσυκλέτες. Σήμερα κατασκευάζονται ακριβώς για να διατηρούν τους τζίρους, με το σκεπτικό ότι πάντα θα υπάρχουν οι (λίγοι) πρόθυμοι και οικονομικά ικανοί να πληρώσουν ακριβά κάτι ξεχωριστό. Οταν όμως το κοινό διευρυνθεί, έχω την εντύπωση ότι θα χρειαστεί μια ολόκληρη νέα γενιά μοντέλων, που θα κρατήσει την τεχνολογία αλλά θα αποβάλλει την υπερβολή των σημερινών κορυφαίων μοτοσυκλετών (σε κόστος, τιμή, ιπποδύναμη, εξοπλισμό, μέγεθος, βάρος) που τις κάνει όχι μόνο απρόσιτες, αλλά συχνά και “μη χρήσιμες”, άρα και μη επιθυμητές, απο το μεγάλο κοινό.