ΜΟΤΟGP, MALAYSIA, RACE: ΕΙΠΑΜΕ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΙ ΕΤΣΙ!
Διεψευσε τις προσδοκίες μας για θεαμα ο αγωνας της Σεπάνγκ, καθως αυτο που βλεπαμε επι 20 γυρους ήταν τεσσερα Ducati με σταθερες (ή και αυξανομενες) αποστασεις μεταξυ τους, να περιμενουν να περασει η ωρα για να τερματισουν.
Ενταξει, δεν αναιρείται το μεγαλειο της τεχνολογίας και του ακραιου τροπου οδηγησης που μονο στο MotoGP υπαρχει, καθως οι ώμοι και τα κρανη των αναβατων χάϊδευαν ή φλερταριζαν τα κερμπ, σε μολις μερικα εκατοστα αποσταση!
Αλλα οταν μπαινουν είκοσι κορυφαίοι σε μια πίστα, περιμενεις και να συναγωνιστουν μεταξυ τους για την πρωτη θεση και το βαθρο. Οταν λοιπον απο εκκινηση μεχρι τερματισμο βλεπεις οτι οι πρωτοι ικανοποιούνται με τις θεσεις που εχουν και πανε τον αγωνα μεχρι τέλους ως εχουν και ευρίσκονται, ενω ταυτοχρονα οι καμερες εχουν εστιάσει σε αυτους και δεν δειχνουν τις όποιες μαχες γινονται στις πισω θεσεις, τοτε το «μη θεαμα» κουραζει και λιγο θελει να γινει βαρετό (ακομα και η F1 εχει ζωντανεψει καπως τελευταία, αλλοίμονο αν την παθει το MotoGP).
Eτσι, ας αρχισουμε με τα σημαντικα που παρατηρήσαμε σε αυτον τον αγωνα, αφήνοντας τα «πως και γιατί» για αργοτερα, ξεκινωντας απο την πρωτη φετινή (και πρωτη σαν εργοστασιακός) νικη του Μπαστιανίνι, για την οποια χαρηκαν ολοι, και δεχτηκε συγχαρητήρια απο ολους τους συναθλητές του, που ξερουν πολυ καλα τι περασε απο την αρχη της χρονιάς, με δυο τραυματισμούς, εγχειρήσεις και μεγαλη ψυχολογική προσπάθεια ανάκτησης εμπιστοσύνης.
Η δευτερη διαπίστωση αφορα την βαθμολογία του πρωταθλήματος, η οποια ειναι ο μοναδικος παράγοντας ενδιαφεροντος σε μια (ακομα) χρονια καθολικής επικρατησης ενος εργοστασίου, της Ducati (άλλο το να είχαμε και μαχες κατασκευαστών, εκτός απο οδηγων). Οι δυο «μονομάχοι» Μπανιάϊα και Μαρτίν, ήρθαν στην Σεπάνγκ με διαφορα 11 βαθμων υπερ του πρωτου, και φευγουν με 14 υπερ του ιδίου, περίπου «σαν να μην εγινε» αυτος ο αγωνας βαθμολογικα. Ετσι, πηγαίνουμε για Κατάρ την άλλη εβδομαδα να δούμε αν θα αυξηθεή ή θα μειωθεί η διαφορά, έχοντας κατα νου οτι «ασφαλής» διαφορά για τον πρωτοπόρο θεωρουνται οι 20 βαθμοι τουλάχιστον πριν τον τελευταίο αγωνα, γιατι αν νικησει ο διεκδικητής και παρει 25, χρειαζονται 6 βαθμοι, δηλαδη μια 10η θεση ή καλυτερη, για να σφραγιστεί ο τιτλος. Με τους τωρινούς 14 βαθμους διαφοράς, απαιτείται τέταρτη θεση, και αυτο δεν είναι καθόλου σιγουρο αν ταυτόχρονα δεν θελεις να πάρεις επικίνδυνα ρίσκα. Φυσικα, με τα «αν» δεν παιρνει κανείς τίτλο, και στους αγωνες τα εχουμε δει ολα (ποιός ξεχναει την πτωση του Ροσσι στη Βαλενθια το 2006 που του κοστισε «τον 10ο» τιτλο όπως λεει και ο ίδιος;).
Επομενη παρατηρηση, είναι οτι δεν υπήρξε, τουλαχιστον σε αυτον τον αγωνα, βαση για θεωρίες συνωμοτικής συνεννοησης της Ducati με τους οδηγους της και τις ομαδες της, για υποστηριξη του Μπανιάϊα. Δηλαδη, και να συζητήθηκε κατι τέτοιο, δεν χρειαστηκε λογω των διαφορών και της σειρας των τεσσάρων πρώτων. Τωρα, αν στον τελευταίο αγώνα παιζεται ο τίτλος για μια θέση, σαφως και θα υπαρξει παρεμβαση, αλλά θα αφορα μονο τον Μπαστιανίνι που εδειξε οτι μπορει να πρωταγωνιστήσει ξανα (δυσκολα θα επιβαλλει η Ducati οδηγίες στιςν ιδιωτικες ομαδες).
Αξιοσημειωτη ήταν η επίδοση του Κουαρταράρο αλλά και της Yamaha γενικα (αυτα πανε μαζί), γιατί και ο Μορμπιντέλλι ήταν ασυνηθιστα δυνατος, τερματίζοντας έβδομος. Ο Κουαρταράρο ομως ήταν ο αναβατης που πρόσφερε ενδιαφερον στον αγωνα, και μολονοτι οι καμερες μετα τον 10ο γυρο γυρισαν και προς τα πισω, δεν εδειξαν πλήρως την μαχη του με τον Τζιαναντόνιο που τον πίεζε, ουτε τα προσπεράσματά του επί του Μιλλερ και του Μπετζεκι που τον εφεραν πεμπτο στον τερματισμο, ενω τους Τζιαναντονιο και Μιλλερ περασε προς το τέλος και ο Μορμπιντελλι (φτασαμε να λεμε οτι η Yamaha ειχε μια «καλη μερα» επειδη ο πρωην παγκοσμιος πρωταθλητης οδηγός της τερματισε πεμπτος. Τετοια «ζημια» έχει κανει η Ducati).
Προφανως «αρνητικα αξιοσημειωτη» για εναν ακoμα αγωνα ήταν η επιδοση της Honda και των οδηγων της: Ο Μαρκ Μαρκέθ τερματισε 13ος σε έναν «αόρατο» αγωνα, ο Μιρ περασε τον Μαρκέθ στον 3ο γυρο και έπεσε στον 4ο, ενω βρισκοταν 15ος (το να πεφτεις ενω εισαι 15ος αποτελει σοβαροτατο προβλημα, που καθε αναβατης πρεπει να το κοιταξει!), και αυτη ήταν η 23η φετινη του πτωση, ένα προσωπικο επισης αρνητικο ρεκορ, που δειχνει οτι η Honda βρισκεται σε βαθυ προβλημα και δεν αρκει ένας χρονος για να το λυσει, ουτε καν την αρχή προς την επίλυση δεν προλαβαινει να κανει. Ιδιως μαλιστα αν πραγματοποιηθεί η μεταγραφη του Λουκα Μαρινι στην Repsol σαν “αντικαταστάτης του Μαρκέθ” (ωωωπ!!!), ειναι βεβαιο οτι η επαφη με την κορυφη θα χαθεί οριστικα, και μονο η αλλαγη των κανονισμων το 2027 ίσως επιτρεψει στο μεγαλο Ιαπωνικο εργοστασιο να γινει ανταγωνιστικο ξανα. Γιατί; Πρωτον, γιατι αυτη η αλλαγη των τεχνικων κανονισμων σιγουρα θα εχει στοχο ΚΑΙ να περιoρισει την κυριαρχια της Ducati (όπως εγινε στο παρελθον με την Ferrari στην F1, που ακομα θα κερδιζε αν δεν την “έκοβαν”!). Και δευτερον, ειναι πιθανο μεχρι τοτε να εχουν βρεθει μεγαλα νεαρά ταλεντα που θα κανουν την διαφορα. Σημερα, με Μιρ, Μπραντλ, Λεκουόνα, Νακαγκαμι, πιθανόν Τζιαναντονιο ή –αν πραγματοποιηθεί η μεταγραφη- Μαρινι, δεν θα παει πουθενα ο Αλμπερτο Πουϊγκ και οι λοιποί. Δηλαδη, θα πανε εκει που πηγαινει η ΚΤΜ με τον Μιλλερ και η Aprilia με τον Βινιάλες: Στην χρυση μετριοτητα το πολυ και αν. Είναι κατανοητο οτι οι ομαδες με την πιεση των χορηγων για αποτελεσματα, θελουν έμπειρους αναβατες για να κυνηγησουν «κατι» απο την αρχη. Η Honda ομως δεν μπορεί να αρκεσθει στο «κατι» αλλά στο «παν», και οταν η μοτοσυκλέτα της καταφερε να «κάψει» το μεγαλύτερο ίσως φυσικό ταλέντο της Ιστορίας των GP, να του στερησει τέσσερα απο τα καλυτερα χρονια του, να κινδυνεψει να μεινει ανάπηρος και εν τέλει να “δραπετευσει” εγκαταλειποντας μερικα εκατομμύρια δολλαρια για να περισωσει ο,τι προλαβει (το αν θα μπορέσει να επανελθει ο Μαρκ Μαρκέθ στην κορυφή, αποτελει θεμα άλλου άρθρου), τότε…
…τότε, αντι το big H να προσπαθεί να φερει αποτελεσματα με αναβατες που αποδεδειγμενα ΔΕΝ μπορουν, θα πρεπει να παρει αυτη την ευκαιρία χρόνου για να ανακαλυψει και να αναδειξει νεα ταλεντα (θα λεγαμε «σαν τον Ακόστα» αλλά θα πρεπει να τον δουμε πρωτα σε μοτοσυκλετα MotoGP), να δημιουργήσει μια ομαδα κορυφαιων Ευρωπαίων δοκιμαστων, να συνεργαστει με αεροδυναμιστες της F1 και ολοι μαζι να εξελίξουν τη νεα μοτοσυκλετα του 2027 (οπως και αν την θελουν οι κανονισμοι, με λιγοτερα κυβικα, υβριδική, με φτερά, με ερπύστριες, ή ο,τι άλλο). Αν ξοδεψει αυτη την τριετία προσπαθωντας να βελτιωσει την RC213V και ταυτοχρονα να φτιαξει κατι νεο, με τους ίδιους αναβατες, δεν θα εχει αποτέλεσμα. Αλλα αυτη δεν ειναι παρα η άποψη του MOTOSPORT για να κανουμε κουβεντα, μετοχές στην Honda δεν διαθέτουμε.
Ομως, ξεφυγαμε. Επιστρεφουμε στην εκκίνηση του αγωνα που εγινε με παρομοιες συνθηκες με του Sprint, δηλαδη ζεστη (33ο) και υγρασία. Εφυγαν μπροστα οι τεσσερις Ducati, και ο Μαρτίν προσπαθησε να φτασει πρωτος στην πρωτη στροφη αλλά ανοίχτηκε στην δεύτερη και βρεθηκε τεταρτος. Ο Μπαστιανίνι πηρε την πρωτοπορεία με τον Αλεξ Μαρκεθ πίσω του και τον Μπανιάϊα τριτο, και καπου εκεί «τελείωσε» ο αγωνας στη Σεπάνγκ της Μαλαισίας!
Μαλιστα, ετσι έγινε! Ο Άλεξ Μαρκέθ δεν μπορεσε (ή δεν προσπαθησε) να κανει ουτε προσπαθεια προσπεράσματος στον Μπαστιανίνι και παρ’ οτι έμεινε πολύ κοντα του, μετα την μέση του αγωνα έχασε σταδιακά και την επαφή. Το ίδιο συνέβη και με τον Μπανιάϊα που ΔΕΝ κυνηγησε την δεύτερη θεση του Α. Μαρκέθ, αλλά ο στόχος του ήταν να παραμείνει μπροστα απο τον Μαρτίν. Στόχος “συντηρητικος” μεν ως προς τη νίκη που υποτιθεται ότι όλοι κυνηγουν, αλλά αυτο δεν σημαινει οτι εκει που χρειάστηκε δεν έδωσε μάχη. Και η μάχη αυτη, ήταν το πιο ενδιαφέρον και ΄”δυσκολο” οδηγικα σημειο ολοκληρου του αγωνα, απο οσο τουλαχιστον έδειξαν οι καμερες: Στον τεταρτο γυρο ο Μαρτίν επιχειρησε προσπέρασμα, και ο Μπανιάϊα αμεσως πηρε τη θεση πίσω. Αλλά ο Μαρτίν επέμεινε, πέρασε ξανά και κατευθυνθηκαν προς μια αριστερή στροφη. Ο Μπανιάϊα τοτε, που ειχε παραμείνει στο δεξί πλάϊ του Μαρτίν οπως επιτάχυναν στην ευθεία μεταξυ των δυο στροφών, περασε απο εξωτερικη (ναι, απο εξωτερικη, δεν γραφτηκε κατα λαθος «ξ» αντι «σ»), και εκει έληξαν και οι φιλοδοξιες του Μαρτιν. Δεν προσπαθησε ξανα κατι παρόμοιο, και ακολουθουσε γυρω στο 1’’ πισω, μεχρι που σταδιακα η αποσταση μεγαλωσε και εφτασε πανω απο 6’’ στον τερματισμο.
Στην πρωτη θεση ο Μπαστιανίνι αισθανοταν άνετα, δεν τον πίεσε κανείς, και το σπουδαιότερο, δεν βρεθηκε σε θεση να αναρωτηθεί τι να κανει με τον Μπανιάϊα (!) οπως στο Sprint, αφου ο ομόσταυλος βρισκοταν δυο θεσεις και καποια δευτερόλεπτα πίσω. Επαναλαμβάνουμε οτι η νικη του εγινε δεκτή με ενθουσιασμο απο ολους (δεν αποτελεί απειλη για κανεναν φέτος, μετράει κι αυτο!) γιατί ολοι οι οδηγοι αντιλαμβάνονται το πόσο δυσκολο και σπουδαίο ειναι το να επανέρχεσαι στις νίκες μετα απο τραυματισμους. Αν τωρα και στο Καταρ δειξει οτι η επιστροφη σε κορυφαία φορμα ειναι μόνιμη και οχι ευκαιριακή σε μια πιστα «που του πήγαινε», τοτε ναι, θα εχει δυσκολο ρολο να παίξει αν ο τίτλος παει στον τελικό της Βαλένθια, οπου θα πρέπει να υπερασπίσει τα χρώματα της ομάδας του. Απο την άλλη, στο προηγούμενο άρθρο για το Sprint, εκφράσαμε την άποψη οτι στον μεγάλο αγωνα της Κυριακής ΔΕΝ θα βλέπαμε τους πρωταγωνιστές της βαθμολογίας να μάχονται για τη νικη, επειδη δεν θα έπαιρναν τοσα ρίσκα, αλλά θα προσπαθούσαν να σιγουρέψουν βαθμούς μένοντας ο ένας μπροστά απο τον άλλον. Μπορεί να συνεβη και αυτο, γιατι δυσκολα θα πιστεψει κανείς οτι οι Μπαστιανίνι και Α. Μαρκεθ έγιναν μεσα σε πέντε μερες ταχύτεροι απο τους Μπανιάϊα και Μαρτίν. Μένει μονο μιάς εβδομάδας αναμονή, για να μας λυθούν οι απορίες! Δ.Π.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΓΩΝΑ (20 ΓΥΡΟΙ)
25 23 Enea BASTIANINI ITA Ducati Lenovo Team DUCATI 39’59.137 166.3
2 20 73 Alex MARQUEZ SPA Gresini Racing MotoGP DUCATI 40’00.672 166.2 1.535
3 16 1 Francesco BAGNAIA ITA Ducati Lenovo Team DUCATI 40’02.699 166.1 3.562
4 13 89 Jorge MARTIN SPA Prima Pramac Racing DUCATI 40’09.663 165.6 10.526
5 11 20 Fabio QUARTARARO FRA Monster Energy Yamaha MotoGP YAMAHA 40’14.137 165.3 15.000
6 10 72 Marco BEZZECCHI ITA Mooney VR46 Racing Team DUCATI 40’16.083 165.1 16.946
7 9 21 Franco MORBIDELLI ITA Monster Energy Yamaha MotoGP YAMAHA 40’17.690 165.0 18.553
8 8 43 Jack MILLER AUS Red Bull KTM Factory Racing KTM 40’18.341 165.0 19.204
9 7 49 Fabio DI GIANNANTONIO ITA Gresini Racing MotoGP DUCATI 40’18.536 165.0 19.399
10 6 10 Luca MARINI ITA Mooney VR46 Racing Team DUCATI 40’18.877 164.9 19.740
11 5 12 Maverick VIÑALES SPA Aprilia Racing APRILIA 40’20.326 164.8 21.189
12 4 5 Johann ZARCO FRA Prima Pramac Racing DUCATI 40’22.735 164.7 23.598
13 3 93 Marc MARQUEZ SPA Repsol Honda Team HONDA 40’26.216 164.4 27.079
14 2 37 Augusto FERNANDEZ SPA GASGAS Factory Racing Tech3 KTM 40’28.077 164.3 28.940
15 1 44 Pol ESPARGARO SPA GASGAS Factory Racing Tech3 KTM 40’28.986 164.3 29.849
16 27 Iker LECUONA SPA LCR Honda CASTROL HONDA 40’50.097 162.8 50.960
17 19 Alvaro BAUTISTA SPA Aruba.it Racing DUCATI 40’52.701 162.7 53.564
18 30 Takaaki NAKAGAMI JPN LCR Honda IDEMITSU HONDA 41’41.299 159.5 1’42.162
ΔΕΝ ΤΕΡΜΑΤΙΣΑΝ
33 Brad BINDER RSA Red Bull KTM Factory Racing KTM 22’09.255 165.1 9 laps
41 Aleix ESPARGARO SPA Aprilia Racing APRILIA 16’11.438 164.3 12 laps
25 Raul FERNANDEZ SPA CryptoDATA RNF MotoGP Team APRILIA 12’11.705 163.6 14 laps
88 Miguel OLIVEIRA POR CryptoDATA RNF MotoGP Team APRILIA 10’12.006 163.0 15 laps
36 Joan MIR SPA Repsol Honda Team HONDA 8’09.740 162.9 16 laps