Οχι, στο Μιζάνο της 24ης Οκτωβρίου του 2021, το σπουδαιότερο γεγονός δεν ήταν (μόνο) η άξια, λογική και ως εκ τούτου αναμενόμενη κατάκτηση του τίτλου απο τον Φαμπιό Κουαρταραρό, δύο αγώνες πριν το τέλος.
Δεν ήταν (μόνο) το γεγονός ότι «γράφει Ιστορία» γιατί έγινε ο πρωτος Γάλλος αναβατης που στέφεται πρωταθλητής στην κορυφαία κατηγορία.
Δεν ήταν (μόνο) το γεγονός της δεύτερης συνεχόμενης νίκης του Μαρκ Μαρκέθ, ούτε το ότι βάζει ισχυρή υποψηφιότητα για το 2022 (ποιός θα στοιχηματίσει εναντίον του;).
Δεν ήταν, τέλος, (μόνο) το γεγονός, ούτε η άδικη μοίρα των δύο εργοστασιακών αναβατών της Ducati, που φιλότιμα έπραξαν ακριβώς αυτό που έπρεπε: Ο ένας έπρεπε να φυλάει τον πρώτο, και ο πρώτος έπρεπε να παραμείνει πρώτος μέχρι τον τερματισμό. Αυτό που δεν μέτρησαν σωστά (και ίσως δεν το περίμεναν), είναι το αν πραγματικά μπορούσαν να το πράξουν με τον Μαρκ Μαρκέθ στους τροχούς τους.
Ολα αυτά σίγουρα είναι σημαντικά και πολύ σπουδαία, αλλά υπάρχει καιρός μπροστά να τα γιορτάσουμε και να τα ξαναδούμε. Αυτός που δεν θα ξαναδούμε ΠΟΤΕ σε εκκίνηση MotoGP, είναι ο Βαλεντίνο Ρόσσι, και το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ γεγονός στο Μιζάνο ήταν ο αγώνας αποχαιρετισμού που έδωσε μπροστά στο κοινό του, στους Ιταλούς φιλάθλους που εδώ και δυόμιση δεκαετίες κάνει υπερήφανους.
Οπως όλοι είδαμε απο την τηλεοπτική μετάδοση, για μια ακόμη φορά το MotoGP εστίασε στο σήμερα και στο αύριο, και όχι στο χτες. Ελάχιστα τα πλάνα του Ρόσσι, πριν, κατα τη διάρκεια και μετά τον αγώνα (φυσικά διαφορετική ήταν η εικόνα για τους θεατές που βρέθηκαν στην πίστα), αλλά δεν μπορουμε να αδικήσουμε κανέναν, γιατί η μέρα του αποχαιρετισμού συνέπεσε με την κατάκτηση του τίτλου απο τον 22άχρονο Γάλλο, αλλά και απο το θρίλλερ που παίχτηκε για την διατήρηση της ελάχιστης ελπίδας διεκδίκησης που είχε η Ducati με τον Μπανιάϊα (επίσης Εθνική υπόθεση για τους Ιταλούς στον αγώνα της πατρίδας τους).
Σε κάθε περίπτωση, ο συμβολισμός αυτού του αγώνα ήταν απο τους ισχυρότερους που έχουν γίνει ποτέ στο MotoGP: Τo μεγαλύτερο αστέρι της σύγχρονης Ιστορίας, ο αναβάτης με την μεγαλύτερη επιδραστικότητα στο κοινό, ο «χαρακτήρας» που με την δημοτικότητά του έκανε το άθλημα γνωστό ακόμα και σε ανθρώπους που δεν είχαν σχέση με την μοτοσυκλέτα, αποχωρεί.
Και την ίδια στιγμή, στέφεται Πρωταθλητής ένας νεαρός με σχεδόν τα μισά του χρόνια, ο ίδιος που πήρε τη θέση του φέτος στην εργοστασιακή ομάδα της Yamaha, χαρίζοντάς της στην πρώτη του χρονιά τον τίτλο που το εργοστάσιο είχε να δεί απο τον Μεγα Λορένθο το 2015 (και που έτσι κι αλλιώς εκείνη τη χρονιά θα κατακτούσε, είτε με τον Ισπανό είτε με τον Ρόσσι).
Ας δούμε όμως και εμείς τι έγινε στον αγώνα, παρ’ ότι οι αναγνώστες μας το…ήξεραν απο χτες, έχοντας διαβάσει το άρθρο μας για τις κατατακτήριες Q1 και Q2 (όπου με αρκετή ακριβεια περιγράφονται, σαν «προγνώσεις», τα βασικότερα σημεία της σημερινής κούρσας). Αυτό που δεν ήξερε κανείς, ήταν ότι και στο στεγνό οι αναβατες θα συνέχιζαν να πεφτουν ακριβώς όπως έκαναν στις δοκιμές υπο βροχή, με αποτέλεσμα μετά τις…8 εγκαταλείψεις, να τερματίσουν μόνο 15 οδηγοί, όλοι φυσικά μέσα στους βαθμούς.
Στην εκκίνηση (όπως …περιγράψαμε απο χτες), ο Μπανιάϊα έφυγε πρώτος, με τον Μίλλερ στην αρχή πλάϊ και αμέσως μετά πίσω του, αλλά πριν κλείσει ο γύρος, παρά την πολύ καλή εκκίνηση και επίθεση του Ολιβέϊρα, στην τρίτη θέση ανέβηκε ο Μαρκ Μαρκέθ.
Ενώ ο Μιρ έκανε Jump start και δέχτηκε ποινή δύο long laps (που δεν πρόλαβε να εκτελέσει γιατί έπεσε παιρνοντας μαζί του τον Πετρούτσι, αγκαλιάστηκαν και εγκατέλειψαν), το ενδιαφέρον εστιάστηκε στον Κουαρταραρό, ο οποίος χωρίς να βιάζεται, αφου απέφυγε τους κινδύνους των πρώτων στροφών χάνοντας δύο θέσεις (17ος), άρχισε να κερδίζει τη μία θεση μετά την άλλη.
Μπροστά, ο Μπανιάϊα προσπάθησε να ξεφύγει αμέσως, ανεβάζοντας πολύ τον ρυθμό του. Ο Μίλλερ, με εμφανή τρόπο, προσπαθούσε να «φράξει» τον δρόμο σε όποιον ακολουθούσε, γιατί το θέμα ήταν να πάρει ο ομόσταυλος τους 25 βαθμούς της νίκης. Βέβαια, η Ducati διέρρευσε ότι δεν είχε δώσει καμμία εντολή ή οδηγία, απλά είπε στον Αυστραλό να χρησιμοπoιήσει την κοινή λογική (common sense). Kαλά…
Ομως, στάθηκε δύσκολο (αδύνατον) για τον Μίλλερ να κρατήσει τον έξαλλο ρυθμό του πρώτου και ταυτόχρονα να οδηγεί αμυντικά, με αποτέλεσμα να πέσει νωρίς, μόλις στον τέταρτο γύρο, όπως μπήκε γρήγορα αλλά και κάπως ανοιχτά στην δεξιά στροφή 15, με σκοπό να «γωνιάσει» κλείνοντας την εσωτερική. Η απότομη κλίση έδιωξε τον εμπρός τροχό (να σημειωθεί ότι οι δύο Ducati ήταν οι μόνες με σκληρή γόμμα εμπρός), αλλά η πτώση ήρθε είτε επειδή το 1’.32’’ που έκαναν συνεχώς οι τρείς πρώτοι ήταν πολύ γρήγορο, είτε επειδή δεν μπορούσε να κανει αυτό το χρόνο και ταυτόχρονα να φυλάει τις γραμμές.
Με τον δρόμο ανοιχτό, ο Μαρκ Μαρκέθ δεν άφησε τον Μπανιάϊα να ξεφύγει, και οι δυό τους απομακρύνθηκαν με ρυθμό μειωτικό για τους άλλους, φτάνοντας να προηγούνται πάνω απο 8 δευτερόλεπτα απο τον τρίτο. Ο οποίος τρίτος προς το τέλος δεν ήταν άλλος απο τον Κουαρταραρό, που περνώντας μεθοδικά όποιον εύρισκε μπροστά του και εκμεταλλευόμενος τις πτώσεις στην κορυφή, άγγιξε το βάθρο, για να το χάσει στον τελευταίο γύρο απο τον (για μία ακόμη φορά θαυμάσιο και μεθοδικό) Ενέα Μπαστιανίνι.
Ο Ολιβέϊρα που έκανε τον καλύτερο αγώνα του εδώ και καιρό, ήταν ο μόνος εκπρόσωπος της ΚΤΜ που πήγαινε για θέση, επειδή ο Μπίντερ έπεσε στον αναγνωριστικό γύρο και ξεκίνησε απο τα box, ο Πετρούτσι έπεσε απο την αρχή, και ο Λεκουόνα έπεσε επίσης, στον 11ο γύρο. Στον ένατο γύρο είχε πέσει ο Μαρτίν (ο Κουαρταραρό τους είχε ήδη περάσει), και στον 12ο ακολούθησε στην έξοδο ο Αλεξ Μαρκέθ που εγκατέλειψε λόγω τεχνικου προβλήματος, ενώ έπεσε ο Νακαγκάμι που όμως συνέχισε και τερμάτισε 15ος και τελευταίος, σχεδόν ένα γύρο πίσω. Ομως, και ο Πορτογάλος έπεσε στον 23ο γύρο, ενώ ήταν τρίτος, ολοκληρώνοντας μια καταστροφική μέρα για την ΚΤΜ με μόνο τερματίσαντα τον Μπίντερ στην 11η θέση.
Ο αγώνας αυτός είχε αγωνία απο τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο γύρο, γιατί το ενδιαφέρον ήταν μοιρασμένο αναμεσα σε Μπανιάϊα και Κουαρταραρό (ο σκηνοθέτης τους είχε συνεχώς στο πλάνο). Οσο ο Ιταλός προηγείτο, και παρά την άνοδο του αναβάτη της Yamaha, η βαθμολογική τους διαφορά είχε μειωθεί σημαντικά, και έπαιζε πάνω απο τους 30 βαθμούς. Παρέμενε μεγάλη, ναι, αλλά οι μαθηματικές πιθανότητες αυξάνονταν γιατί άλλο 52 βαθμοί και άλλο 32, ή 35, με δυο αγώνες να απομένουν. Ηταν με άλλα λόγια μια «μονομαχία νεύρων» μεταξύ των δύο. Οποιος έκανε το λάθος, άνοιγε το δρόμο στον άλλον. Και στον 22ο γύρο, ο Πεκκο Μπανιάϊα, τη στιγμή που φάνηκε να ξεφεύγει μερικά δέκατα απο τον Μαρκέθ, έπεσε στην ίδια στροφή και με τον ίδιο τρόπο με τον Μίλλερ, «στέφοντας» τον Κουαρταραρό παγκόσμιο Πρωταθλητή. Και ενώ όλες οι πιθανότητες έλεγαν ότι ο Γάλλος δεν χάνει τον τίτλο, η προσπάθεια του Μπανιάϊα να κρατήσει τουλάχιστον το μαθηματικό ενδιαφέρον ανοιχτό μέχρι το τέλος γράφοντας και την τρίτη του νίκη σε μια πίστα που κυριαρχούσε, κατέληξε στα χαλίκια. Δεν πειράζει, άξιος, έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει, αλλά και πάλι έπρεπε όλοι να υπολογίσουν και να πάρουν πολύ σοβαρά τον παράγοντα Μαρκέθ, και κατά κάποιο τρόπο το «πλήρωσαν».
Ας δούμε όμως την εξέλιξη του «δεύτερου γκρουπ», το οποίο βρέθηκε να οδηγεί ο Π. Εσπαργκαρό, στην καλύτερη εμφάνισή του με τα χρώματα της Honda, που τελικά θα του χάριζε και το πρώτο φετινό του βάθρο (καθώς και το πρώτο 1-2 της ομάδας, που όπως ο Μαρκέθ επανέρχεται, σιγά σιγά ξαναβρίσκει την χαμένη αγωνιστική της αξιοπρέπεια -ποτέ δεν είχε πέσει τόσο χαμηλά σε επιδόσεις η Honda όσο το 2020 και στις αρχές του 2021).
Ο Α. Εσπαργκαρό κρατούσε ψηλά την Αprilia, με τον πολύ καλό (μετά απο καιρό) Μορμπιντέλλι πίσω του, μέχρι τον 15ο γύρο όταν πέρασαν τον αναβάτη της Monster Yamaha τέσσερις οδηγοί, οι Ρινς, Κουαρταραρό, Μπαστιανίνι και Ζαρκό.
Ακόμα πιο πίσω, ο Βαλεντίνο Ρόσσι απο την τελευταία θέση κατάφερε και πέρασε τον Πίρρο και τον Ντοβιτσιόζο, ενώ προς το τέλος πέρασε (ξανά) τον Μπίντερ και έφτασε 10ος στον τερματισμό, πίσω απο τον ετεροθαλή αδελφό του με την εντυπωσιακή κατακίτρινη μοτοσυκλέτα προς τιμή του «Μεγάλου». Καλή η ένατη θέση του Μαρίνι (που έχει GP19, ας μην το ξεχνάμε) αλλά ακόμα καλύτερη η όγδοη του Μάβερικ Βινιάλες με την Aprilia (ο τρίτος οδηγός της ομαδας Λορέντσο Σαλβαντόρι που θα έτρεχε σαν wild card, έμεινε εκτός με κάταγμα κλείδας απο πτώση στο FP3).
Ο Α. Εσπαργκαρό τελικά θα υποχωρούσε (λογικά) στην έβδομη θέση, με έκτο τον Ρινς, ο οποιος με τίποτα δεν θα ρισκάριζε μια ακόμα πτώση, μια και φέτος έχει ξεχάσει πως είναι το να τερματίζεις! Μπροστά του, οι δύο Γάλλοι, πέμπτος ο Ζαρκό, και τέσσερα δευτερόλεπτα μπροστά του ο Κουαρταραρό, πανευτυχής, συγκινημένος, ενθουσιασμένος, παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP στα 22 του. Παρ΄όλα αυτά, είχε τη στιγμή του (πιο σωστά δύο στιγμές), όπως στον τελευταίο γύρο δέχτηκε την επίθεση του Μπαστιανίνι, και υπήρξε μια παρα λίγο επαφή με δύο γλυστρήματα. Ο,τι κι αν πέρασε απο το μυαλό του εκείνη τη στιγμή, γρήγορα έφυγε, και το χαμένο βάθρο ξεχάστηκε άμεσα, όπως ακολουθησαν πανηγυρισμοί, συγχαρητήρια, αγκαλιές και όλες οι ειλικρινείς, αυθόρμητες εκφράσεις χαράς που φέρνει ένας θρίαμβος τέτοιου μεγέθους.
Την ίδια στιγμή, διαφορετικού τύπου «αποχαιρετισμοί» εξελίσσονταν σε διαφορα σημεία της πίστας, με τον Ρόσσι να κάνει δύο «γύρους του θριάμβου», σταματώντας για να χαιρετήσει τον κόσμο, και πετώντας το κράνος του στις κερκίδες. Είναι όμως γεγονός ότι το Πρωτάθλημα και η «μάχη» της βαθμολογίας (που ποτέ δεν υπήρξε ουσιαστικά, αλλά ήταν δημοσιογραφικό κατασκεύασμα) έκλεψε το ενδιαφέρον απο το Αντίο του μεγάλου αναβατη, και ελπίζουμε στη Βαλένθια να αποδοθούν οι τιμές που του αξίζουν, βεβαίως με πρωτοβουλία και οργάνωση της Dorna.
Επαιξε ρόλο ο Μαρκ Μαρκέθ στην εξέλιξη του αγώνα (και της βαθμολογίας); Οπωσδήποτε ναι. Η δεξιόστροφη, απαιτητική για το δεξί χέρι και «πονηρή» (στα γλυστρήματα) πίστα, στην οποια ο Μαρκέθ προ μηνός είχε μεν πάει καλά αλλά είχε και υποφέρει, ίσως έκανε την Ducati να τον «υποτιμήσει» (σε εισαγωγικά η λέξη, κανείς δεν υποτιμά έναν τέτοιο αναβατη). Δηλαδή, περίμεναν ότι απο την αρχή θα προσπαθήσει να μείνει ψηλά, αλλά ίσως (ΙΣΩΣ λέμε, μια υπόθεση εκφράζουμε) δεν πίστευαν ότι θα μπορούσε να ακολουθήσει τα Ducati και να πιέσει απο την αρχή, μένοντας μαζί με τον Μπανιάϊα παρά τον εξοντωτικό του ρυθμό. Οτι ο Μίλλερ έπεσε λόγω Μαρκέθ, είναι φανερό -πιο εύκολα θα κρατούσε πίσω του κάποιον άλλον, αλλά ο Ισπανός τον «έσπρωχνε» και τον ανάγκασε σε γρήγορο γυρολόγιο απο τον πρώτο γύρο). Και φυσικά, είναι σαφές ότι και ο Μπανιάϊα έπεσε επειδή αναγκάστηκε να πάει ακόμα πιο γρήγορα προς το τέλος για να καταφέρει να «ξεφύγει», κάτι που κατάφερε προς στιγμήν αλλά με τι κόστος. Το πιθανότερο είναι ότι ο Ιταλός θα κέρδιζε τον αγώνα ακόμα και αν δεν άνοιγε διαφορά, αλλά εκείνες τις στιγμές έπρεπε να υπερασπίσει τους 25 βαθμούς, γιατί έμεναν ακόμα πέντε γύροι και με τον Μαρκέθ στο 0.5’’ κανείς δεν μπορεί να νιώθει σίγουρος.
Δεν υπάρχει αναβάτης με πολύ χαμηλή, ή αρνητική βαθμολογία σε αυτόν τον αγώνα, απο όσους τουλάχιστον έμειναν ψηλά και έδωσαν μάχες μέχρι τέλους (προφανώς εξαιρείται ο Ντοβιτσιόζο που «μαθαίνει» την Μ1). Οι Μίλλερ και Μπανιάϊα θα λέγαμε ότι «έπεσαν ηρωϊκά» κάνοντας το καθήκον τους, και όχι ότι έκαναν λάθη. Οι Μαρκ Μαρκέθ και Π. Εσπαργκαρό άριστοι αμφότεροι. Τα δύο Aprilia, αξιοπρεπέστατα, με προοπτικές. Ο Ολιβέϊρα υπερέβαλλε εαυτόν. Ο Μπαστιανίνι θα κερδίσει επάξια τον τίτλο του καλύτερου rookie, παρά τα καλύτερα αποτελέσματα και την φανταιζί αποδοση του Μαρτίν (με την κατά δύο χρόνια νεώτερη μοτοσυκλέτα, ούτε αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε, γιατί αν ήταν ίδιες οι μοτοσυκλέτες του 2019 με του 2021, δεν θα υπήρχε λόγος να δουλεύουν τα εργοστάσια).
Τέλος, ο Φαμπιό Κουαρταραρό, δικαίωσε όλους όσοι πίστεψαν σε αυτόν απο την αρχή (και αυτό έγινε γιατί ήταν ΠΟΛΥ γρήγορος απο την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στο MotoGP), ξανάφερε τον τίτλο στη Yamaha, έδωσε τον πρώτο τίτλο MotoGP στη Γαλλία, έδειξε ταχύτητα και σωφροσύνη παρουσιάζοντας έναν πολύ πιο ώριμο εαυτό απ’ ότι το 2020, παρ΄ότι είναι μόλις 22 χρονών, πήρε τις νίκες και τα βάθρα που θα έπρεπε να παίρνει όποιος θέλει να κερδίζει τίτλους και στα αποτελέσματα και όχι μόνο (ή κυρίως) στη συλλογή βαθμών, και μας αφήνει με την βεβαιότητα ότι το 2022 θα δούμε τεράστιες μάχες και συναγωνισμό με τον Μαρκ Μαρκέθ, αυτές δηλαδή τις «unfinished business» απο το 2020!
Αυτά τα πολλά και συγκλονιστικά έγιναν σήμερα, στις 24 Οκτωβρίου 2021 στην πίστα Marco Simoncelli στο Misano Adriatico, την μέρα που ο Βαλεντίνο Ρόσσι είπε το οριστικό Αντίο στους Ιταλούς, και που ο αντικαταστάτης του στη Yamaha πηρε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Μακάρι κάθε χρόνο οι αγώνες να μας δίνουν αντίστοιχες συγκινήσεις (και ο Ρόσσι θα είναι παντα εκεί, στην δεύτερη καρριέρα του σαν ιδιοκτήτης ομάδας, που θα έχει σαν μόνο σκοπο τη νίκη).
AΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ1 25 93 Marc MARQUEZ SPA Repsol Honda Team Honda 163.4 41’52.8302 20 44 Pol ESPARGARO SPA Repsol Honda Team Honda 163.1 +4.8593 16 23 Enea BASTIANINI ITA Avintia Esponsorama Ducati 162.6 +12.0134 13 20 Fabio QUARTARARO FRA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 162.6 +12.7755 11 5 Johann ZARCO FRA Pramac Racing Ducati 162.4 +16.4586 10 42 Alex RINS SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 162.3 +17.6697 9 41 Aleix ESPARGARO SPA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 162.2 +18.4688 8 12 Maverick VIÑALES SPA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 162.2 +18.6079 7 10 Luca MARINI ITA SKY VR46 Avintia Ducati 161.8 +25.41710 6 46 Valentino ROSSI ITA Petronas Yamaha SRT Yamaha 161.6 +27.73511 5 33 Brad BINDER RSA Red Bull KTM Factory Racing KTM 161.6 +27.87912 4 51 Michele PIRRO ITA Ducati Lenovo Team Ducati 161.6 +28.13713 3 4 Andrea DOVIZIOSO ITA Petronas Yamaha SRT Yamaha 160.8 +41.41314 2 21 Franco MORBIDELLI ITA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 160.7 +42.83015 1 30 Takaaki NAKAGAMI JPN LCR Honda IDEMITSU Honda 158.2 +1’22.462Not Classified63 Francesco BAGNAIA ITA Ducati Lenovo Team Ducati 163.9 5 Laps88 Miguel OLIVEIRA POR Red Bull KTM Factory Racing KTM 163.0 5 Laps89 Jorge MARTIN SPA Pramac Racing Ducati 161.6 15 Laps27 Iker LECUONA SPA Tech 3 KTM Factory Racing KTM 160.6 17 Laps73 Alex MARQUEZ SPA LCR Honda CASTROL Honda 160.8 18 Laps43 Jack MILLER AUS Ducati Lenovo Team Ducati 160.5 24 Laps9 Danilo PETRUCCI ITA Tech 3 KTM Factory Racing KTM 154.0 25 Laps36 Joan MIR SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 153.9 25 LapsΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ (ΜΕΝΟΥΝ ΔΥΟ ΑΓΩΝΕΣ)1 Fabio QUARTARARO Yamaha FRA 267 (Παγκόσμιος Πρωταθλητής 2021)2 Francesco BAGNAIA Ducati ITA 2023 Joan MIR Suzuki SPA 1754 Johann ZARCO Ducati FRA 1525 Jack MILLER Ducati AUS 1496 Marc MARQUEZ Honda SPA 1427 Brad BINDER KTM RSA 1368 Aleix ESPARGARO Aprilia SPA 1139 Maverick VIÑALES Aprilia SPA 10610 Miguel OLIVEIRA KTM POR 9211 Alex RINS Suzuki SPA 9112 Pol ESPARGARO Honda SPA 9013 Enea BASTIANINI Ducati ITA 8714 Jorge MARTIN Ducati SPA 8215 Takaaki NAKAGAMI Honda JPN 7116 Alex MARQUEZ Honda SPA 5417 Franco MORBIDELLI Yamaha ITA 4218 Iker LECUONA KTM SPA 3819 Danilo PETRUCCI KTM ITA 3720 Luca MARINI Ducati ITA 3721 Valentino ROSSI Yamaha ITA 3522 Stefan BRADL Honda GER 1323 Michele PIRRO Ducati ITA 1224 Dani PEDROSA KTM SPA 625 Andrea DOVIZIOSO Yamaha ITA 626 Lorenzo SAVADORI Aprilia ITA 427 Tito RABAT Ducati SPA 128 Cal CRUTCHLOW Yamaha GBR29 Garrett GERLOFF Yamaha USA30 Jake DIXON Yamaha GBR