WSBK, ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ (ESTORIL), SUPERPOLE+RACE 2:
«ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΕΧΕΤΕ ΓΚΑΖΙΑ, ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ ΣΤΡΙΒΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!»
(ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΡΥΘΜΟ «ΤΡΕΛΛΑΣ», ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ!)
Δύο νίκες για τον Ρέϋ την Κυριακή, η μία «δώρο» και η άλλη πανάξια, και «ρυθμός παραφροσύνης» απο τους τρείς κορυφαίους!
Οι περιγραφές των δύο αγώνων, του «sprint» των 10 γύρων της Superpole και του κανονικού που ακολούθησε μετά απο τρείς ώρες, είναι μαλλον περιττές, γιατί μονο η ζωντανή εικόνα μπορεί να αποδώσει τον τρόπο με τον οποίο οδηγούν αυτοί οι άνθρωποι, απο την στιγμή που σβήνουν τα φώτα στην εκκίνηση μεχρι τη σημαία.
Βεβαίως, όπως γίνεται πάντα, υπάρχουν οι πρώτοι, οι δεύτεροι, οι μεσαίοι, οι πίσω και οι τελευταίοι. Και όλοι αυτοι έχουν διαφορετικούς (κατά τι πιο αργούς) ρυθμούς, που δεν πιάνουν οι κάμερες, οι οποίες είναι καρφωμένες στην κορυφή.
Όπου γίνεται πραγματικός πόλεμος! Ή τουλάχιστον έτσι μοιάζει. Σίγουρα, τις περισσότερες φορές, οι οδηγοί ξέρουν τι κάνουν, γνωρίζουν τα όρια των μοτοσυκλετών τους και έχουν τον έλεγχο, χωρίς όμως να αποφεύγουν τα λάθη, που κοστίζουν θέσεις, πτώσεις ή και «εμβολισμούς».
Eίναι γεγονός, ότι οι μοτοσυκλέτες του παγκοσμίου Superbike προέρχονται αυτούσιες απο μοντέλα παραγωγής. Μπορεί να βελτιώνονται στα πλαίσια των κανονισμών, αλλά η διαφορά βρίσκεται στην εμπειρία των ομάδων, στους καλούς τεχνικούς και στους ΠΟΛΥ καλούς αναβάτες, οι οποίοι βεβαίως «εξειδικεύονται» πάνω στις συγκεκριμένες μοτοσυκλέτες, στην απόδοσή τους, στο κράτημά τους και στον «τρόπο» οδήγησής τους.
Τα λάστιχα στο WSBK είναι της Pirelli, σε πολύ συγκεκριμένες γόμμες, και εκτός του ότι είναι ίδια για όλους (φυσικά, φυσικά), δεν παρουσιάζουν «προβλήματα», αφού τα παράπονα απο τους αναβάτες είναι σπάνια, αν όχι ανύπαρκτα. Αυτό οφείλεται εν μέρει στις αμηλότερες (συγκριτικά με το MotoGP) ιπποδυνάμεις των μοτοσυκλετών που κυμαίνονται μεταξύ 230 και 250 ίππων, στο μεγαλύτερο βάρος, στην γεωμετρία και στα πλαίσια, που όλα προέρχονται απο τον «κόσμο της παραγωγής» και δεν είναι εξωτικές πρωτότυπες κατασκευές. Το αυτό ισχύει για τα φρένα, τα οποία είναι ακριβά και κορυφαία, αλλά επίσης παραγωγής, με ατσάλινους δίσκους, σαν αυτά που μπορεί να προμηθευθούν οι (εύποροι) ιδιώτες. Δεν υπάρχουν λοιπόν οι τρομερές επιβραδύνσεις των δίσκων απο ανθρακόνημα του MotoGP, και αυτό το σημείο διαφοροποιεί γενικά τον τρόπο οδήγησης (εισόδου στη στροφή), που έχει τεράστιες απαιτήσεις απο το εμπρός λάστιχο. Εαν στο ΜοtoGP «οδηγουν με τον εμπρός τροχό», στο WSBK «στρίβουν με τον πίσω», και αυτές οι διαφορές πρέπει να αντιμετωπίζονται απο τους κατασκευαστές των ελαστικών.
Η Pirelli έχει τρείς γόμμες για πισω, τις SC0, SCX και την νεα SCQ που είναι μαλακή και χρησιμοποιείται για την superpole (ίσως και για τον αγώνα της superpole απο μερικούς οδηγούς-όχι πάντως τους κορυφαίους). Εμπρός υπάρχει η soft SC1 και η «μεσαία» SC2, καθώς και ένα νέο, «δοκιμαστικό» λάστιχο, το A0674, με την γόμμα SC1 αλλά δοαφορετικό σκελετό για καλύτερες εισόδους.
Βλέποντας τις μοτοσυκλέτες του WSBK να φρενάρουν και να στρίβουν, είναι φανερή μια αστάθεια στην είσοδο και αρκετές ελαστικότητες στην επιτάχυνση, που προέρχονται απο την «καταγωγή παραγωγής» του πλαισίου. Δεν υπάρχει η απολυτη ευστάθεια τύπου «διαβήτη» των MotoGP (μετά την είσοδο), αλλά οι αναβατες των Superbike γνωρίζουν και προβλέπουν αυτή τη συμπεριφορά, οποτε την «ενσωματώνουν» και την «χρησιμοποιούν» στην οδήγηση τους, σε μια εκπληκτική συνεργασία «ανθρώπου –μηχανής» που δίνει αυτο το θέαμα, δηλαδή το «τέρμα γκάζι παντού», απο τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο γύρο.
Εννοείται ότι προκειται για αναβάτες με ιδιαίτερο ταλέντο και μεγάλες ικανοτητες ελέγχου και ενστικτώδους αντίδρασης. Και όσο πιο πανω στην κατάταξη ανεβαίνουμε, τοσο καλύτερους αναβατες βρίσκουμε. Για να φτάσουμε στην περυσινη και φετινή εικόνα, όπου ο Τόπρακ Ραγκζατλιόγλου άλλαξε τα δεδομένα, πήρε το Πρωτάθλημα του 2021 και είναι ένας απο τους τρείς πρωταγωνιστές της φετινής χρονιάς, παρ΄ότι και στους τρείς (x3=9) αγώνες που έχουν γίνει μέχρι στιγμής, δεν έχει καταφέρει να φτάσει στη νίκη.
Αυτό οφείλεται στην επιστροφή του Μπαουτίστα στην εργοστασιακή ομάδα της Ducati, με αποτέλεσμα οι διεκδικητές να έχουν γίνει τρείς: Στην κορυφή συνεχίζει να βρίσκεται ο Ρέϋ (οι Ιρλανδοί προφέρουν το όνομα Rea σαν Ρήα), με την ZX10R να έχει βελτιωθεί στον τρόπο που στρίβει αλλά και τον ίδιο, πέραν της ταχύτητάς του που τον έχει αναδείξει σαν τον G.O.A.T. των Superbike (το WSBK έχει ηλικία 34 ετών, αφου ξεκίνησε το 1988), να διαθέτει το τυπικό Ιρλανδέζικο πείσμα, μεγάλη επιμονή, πίστη στον εαυτό του αλλά και τόλμη.
Αναμφίβολα θαρραλέος και επίμονος, με έμφυτο ταλέντο ελέγχου της μοτοσυκλέτας και τρομερή οδηγική δύναμη, είναι ο 25άχρονος Παγκόσμιος Πρωταθλητής Τοπρακ Ραγκζατλιόγλου, «παιδί» του ρέκορντμαν των Supersport 600 (και βουλευτή) Κέναν Σοφυόγλου, και μελλοντικό αναβάτη του ΜοtoGP (αν και εκεί τα πράγματα έχουν κάπως μπερδευτεί με τους «ελεύθερους» Ρινς και Μιρ, αλλά δεν θα τον αφήσει η Yamaha).
O Aλβαρο Μπαουτίστα, με τριετή πλέον εμπειρία στα Superbike, κατάφερε να χάσει τον τίτλο του 2019 λόγω της αντεπίθεσης της Kawasaki και των κάποιων περιορισμών που επεβλήθηκαν στην Ιταλική V4, αλλά μετά την διετία Honda επέστρεψε στην Ducati πιο αποφασισμένος, με μια πολύ δυνατή μοτοσυκλέτα που όμως θέλει «τον τρόπο της» όπως είδαμε στο Εστορίλ, γιατί φάνηκε να «χάνει» και σε είσοδο και σε ταχύτητα μεσα στη στροφή.
Ιδιες μοτοσυκλέτες έχουν και τα “ζευγάρια” των πρωταγωνιστων: Ο Λόους, ο Λοκατέλλι, ο Ριναλντι. Και οι άλλες ομάδες Kawasaki και Ducati. Και υπάρχει η Ηonda με τον Λεκουόνα που προσπαθεί πολύ. Και η ΒΜW με τον Ρέντινγκ που επίσης προσπάθησε στην Πορτογαλία. Ολοι, μετά την εκκίνηση κάνουν μερικούς γρήγορους γύρους, αλλά οι τρείς πρώτοι απομακρύνονται και μοιράζουν το βαθρο μεταξύ τους. Αυτή είναι η εικόνα μέχρι στιγμής φέτος, και –όπως το 2021- η άνοδος του Τούρκου αναβάτη και η επανείσοδος του Μπαουτίστα έχουν δώσει νέο ενδιαφέρον στο Πρωτάθλημα, που διαφορετικά θα ήταν τύπου «τα Superbike είναι ένα πρωτάθλημα στο οποίο τρέχουν 24 και κερδίζει ο Ρέϋ»! Ετσι γίνεται στους αγώνες όταν εμφανίζονται συνδυασμοί που μονοπωλούν για χρόνια νίκες και τίτλους: Όλος ο κόσμος τους θαυμάζει, αλλά τα πρωταθλήματα χάνουν το ενδιαφέρον τους.
ΑΓΩΝΑΣ SUPERPOLE
Oλοι οι παραπανω «συνωμότησαν», μαζί με τον καιρό που άφησε την πίστα απλά «φρεσκοστεγνωμένη», ώστε να προσφέρουν τρομερό θέαμα στον αγώνα sprint των 10 γύρων. Δεν «περιγράφουμε», γιατί πρέπει να τον δείτε (εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=0L7VcvSdtvw). Και αυτό που θα δείτε, θα είναι τον Ραγκζατλιόγλου με τον Ρέϋ να κάνουν διαφορά απο τον Μπαουτίστα (όλοι με σλικς), και να μάχονται για τη νίκη που φάνηκε σίγουρη για τον Τούρκο αναβάτη, που τέσσερις γύρους πριν το τέλος περασε μπροστά και έκανε μια (μικρή) διαφορά που τον έθετε «εκτός βολής». Τόσο «σίγουρη» φαινόταν η νίκη του, που στον τελευταίο γύρο ο σκηνοθετης δεν έδειξε όλες τις (τελευταίες ) στροφές, εστιάζοντας στην ευθεία, για τους πανηγυρισμούς. Ομως, άλλαξε αστραπιαία κάμερα για να δείξει τον Ρέύ να ΠΕΡΝΑΕΙ τον «Τ», ο οποίος στην προηγούμενη αριστερή στροφή Νο 10 είχε γλυστρήσει και «σώσει» α-λα Μαρκέθ, μένοντας πανω στη μοτοσυκλέτα αλλά χάνοντας τη νίκη κυριολεκτικά μέσα απο τα χέρια του, για δεύτερη συνεχομενη φορά στο weekend του Εστορίλ (μετά την «γκαζιά» του Μπαουτίστα στον αγώνα του Σαββατου).
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΓΩΝΑΣ (RACE 2)
Kαι αυτόν τον αγώνα, που οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν με ακρίβεια, πρέπει να τον δείτε οπωσδήποτε, εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=0hUi-LgsIyE.
Αυτή τη φορά, στην αρχική εξέλιξή του (η οποία έγινε με την απειλή της βροχής και αραιές σταγόνες να πέφτουν κατα διαστήματα) είχαν ρόλο και οι ομοσταυλοι Λόους και Λοκατέλλι, όπως και ο Λεκουόνα (που φαίνεται σαν να δίνει νεα πνοή στην Fireblade). Απο την εκκίνηση ο Ραγκζατλιόγλου με τον Ρέϋ έφυγαν μπροστά, με τον Μπαουτίστα να καθυστερεί να περάσει τρίτος. Στον 10 γύρο όμως έκανε μια θαυμάσια κίνηση, όπως τελεώνοντας την ευθεία, πέρασε στην στροφή Νο 1 μαζί τους Ρέϋ και Ραγκζατλιόγλου που μάχονταν για την πρωτιά. Στην συνέχεια, τον ακολυθησε μονο ο Ρέϋ, ενώ ο Τούρκος σταδιακά έχασε επαφή με τους δύο πρώτους, που έμειναν μόνοι τους, κυριολεκτικά!
Ο Μπαουτίστα επιχείρησε να περάσει μπροστά αρκετά νωρίς (γιατί συνήθως περιμένει), ελπίζοντας ότι το γκάζι της Ducati θα τον βοηθούσε να φτιάξει διαφορά. Ομως δεν έγινε καθολου έτσι, γιατί ό,τι κέρδιζε στην μεγάλη ευθεία (σχεδόν ενός χιλιομέτρου), το μάζευε ο Ρεϋ στις αμέσως επόμενες στροφές χάρις στο τρομερό στρίψιμο της Kawasaki που κράταγε κλειστές γραμμές και έδειχνε να έχει πολύ καλύτερη προσφυση στην επιτάχυνση των εξόδων. Αυτό το «παιχνίδι» κράτησε για 12 γύρους, με την Ducati όμως να ανοίγει όλο και περισσότερο τις γραμμές της, κάτι που τοποθετουσε την Kawasaki σε ιδανική θέση για προσπέρασμα. Ο λόγος που ο Ρέϋ επελεξε να περιμένει, προφανώς ήταν η δύναμη του V4 του Μπαουτίστα, που θα τον έφερνε μπροστά σε κάθε έξοδο. Γι’ αυτό και ο «επΊμονος Ιρλανδός» επέλεξε να επιτεθεί και να περάσει στο σικαίην (στροφή Νο 9 και 10), έστριψε «αέρα» τα ανοιχτά «S» 11, «έκλεισε» την είσοδο στην αριστερή 12, και επιτάχυνε οριακά στην τελευταία παρατεταμένη δεξιά 13 (Parabolica Ayrton Senna), όπου έστριψε με τόσα πολλά 9επιταχυνόμενα) ώστε είχε και ένα στιγμιαίο αλλά σοβαρό γλύστρημα (που φυσικά δεν τον επηρέασε στο παραμικρό, Ιρλανδός ων). Δεν έφτιαξε κάποια διαφορά σε αυτές τις τελευταίες στροφές, αλλά το σημαντικό ήταν να βγεί με πολλά στην ευθεία, έτσι ώστε να μην τον προλάβει η «γκαζιά» της Ducati. Και δεν τον πρόλαβε!
Μετά την θαυμάσια τριπλέτα αγωνων που μας κάνουν ανυπόμονους για τον επόμενο (θα γίνει στις 10-12 Ioυνίου στο Μιζάνο), στη βαθμολογίας προηγείται με 161 βαθμούς ο Μπαουτίστα (που έχει τέσσερις νίκες και 9 στα 9 βάθρα!), ακολουθεί ο Ρέϋ με 144 (πέντε νίκες, 8 βάθρα αλλά και μία εγκαταλειψη), και με 109 βαθμούς τρίτος είναι ο Ραγκζατλιόγλου (χωρίς νικη, με 8 βάθρα και μία εγκατάλειψη). Οι τρείς τους έχουν κατακτήσει τις 25 απο τις 27 συνολικά θέσεις των βάθρων των 9 αγώνων που εχουν γίνει μέχρι τώρα, και οι δύο πηγαν στους Λοκατέλλι και Λεκουόνα λόγω της πτώσης των Ρέϋ και Ραγκζατλιόγλου στο Άσσεν. Μιλάμε για την απόλυτη επικράτηση των τριών αναβατών, αλλά αν είναι να απολαμβάνουμε τέτοιους αγώνες κάθε φορά, δεν χρειάζονται και περισσότεροι για τις μάχες της κορυφής.
Βεβαιως ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ποτέ δεν ξεχνάμε τον Γιάννη Περιστερά που είναι ο μοναδικός Ελληνας που αγωνιζεται στο Παγκόσμιο Superbike στην Κατηγορία SSP300, με Τημ μανατζερ τον μοναδικό Ελληνα που συμμετείχε κανονικά (ολόκληρες σαιζον) στο WSBK, και μάλιστα βαθμολογήθηκε, τον Γιάννη Μπούστα. Ο νεαρός Περιστεράς στο Εστορίλ έκανε δύο πολύ καλους αγώνες, με “σίγουρους” τερματισμούς εμπειρίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΓΩΝΑ SUPERPOLE
AΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΓΩΝΑ 2 (RACE 2)
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ (ΤΡΕΙΣ ΓΥΡΟΙ – 9 ΑΓΩΝΕΣ)
- ALVARO BAUTISTA 161 DUCATI
- JONATHAN REA 144 KAWASAKI
- TOPRAK RAZGATLIOGLU 109 YAMAHA
- ANDREA LOCATELLI 84 YAMAHA
- IKER LECUONA 76 HONDA
- MICHAEL RUBEN RINALDI 6 0DUCATI
- ALEX LOWES 54 KAWASAKI
- XAVI VIERGE 48 HONDA
- AXEL BASSANI 43 DUCATI
- LORIS BAZ 38 BMW
- SCOTT REDDING 35 BMW
- GARRETT GERLOFF 25 YAMAHA
- PHILIPP OETTL 15 DUCATI
- LUCAS MAHIAS 14 KAWASAKI
- EUGENE LAVERTY 13 BMW
- XAVI FORES 12 DUCATI
- MICHAEL VAN DER MARK 11 BMW
- LUCA BERNARDI 10 DUCATI
- ILLIA MYKHALCHYK 9 BMW
- ROBERTO TAMBURINI 9 YAMAHA
- CHRISTOPHE PONSSON 8 YAMAHA
- KOHTA NOZANE 5 YAMAHA
- LEON HASLAM 3 KAWASAKI
- LEANDRO MERCADO 1 HONDA
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΩΝ
- DUCATI 161
- KAWASAKI 157
- YAMAHA 129
- HONDA 79
- BMW 58