Τι είναι ένα “θαύμα”;
Μια θεία παρέμβαση εξ’ ουρανών;
Ένα σωστά μελετημένο και άψογα εκτελεσμένο νούμερο ταχυδακτυλουργού;
Ενα χοντροκομμένο κόλπο τσαρλατάνου που εντυπωσιάζει αδαείς θεατές και αφελείς χωρικούς;
Μια τυχαία σειρά συμπτώσεων με ευτυχή κατάληξη;
Προδιαγεγραμμένες πορείες γεγονότων που συναντιώνται μια δεδομένη στιγμή;
Πηγή έμπνευσης και κατήχησης για θρησκόληπτους, προληπτικούς και συνωμοσιολόγους;
Ο.τι κι αν πιστεύει ή θεωρεί κανείς ότι είναι (ή δεν είναι) ένα “θαύμα”, δεν θα διαφωνησει οτι σήμερα Κυριακή 16 Αυγούστου του 2020 παρακολούθησε ένα να συμβαίνει σε ζωντανή μετάδοση μπορστά στα μάτια του, μαζί με μερικές εκατοντάδες εκατομμυρίων τηλεθεατών σε όλο τον κόσμο.
Γιατί πως αλλιώς παρά “θαύμα” μπορεί να χαρακτηριστεί το ότι τρείς, ή τέσσερις, αναβάτες του MotoGP, κατάφεραν να επιζήσουν και να βγούν αλώβητοι απο μια καταστροφική φαση, που αν δεν συνέβαινε “το θαύμα”, θα σήμαινε το τέλος του MotoGP όπως τoυλάχιστον το ξέρουμε σήμερα;
Γιατί χωρίς το θαύμα, η Μόντσα του 1973 όπου έχασαν την ζωή τους οι Σααρίνεν και Παζολίνι στην “μαύρη μέρα του μοτοσυκλετισμού”, θα ερχόταν πια δεύτερη, κάτι που ΕΥΤΥΧΩΣ, χάρις στο “θαυμα” δεν συνέβη.
Στον ένατο γύρο του αγώνα, στην ευθεία-ανοιχτή καμπύλη των 300 χ.α.ω μεταξύ της γρήγορης “στροφής” 2 και της αργής δεξιάς 3, ο Ζαρκό που μόλις είχε περάσει τον Μορμπιντέλλι, κινήθηκε δεξιά για να “κλείσει” την γραμμή. Ο Μορμπιντέλλι, “παγιδευμένος” στο slip streaming, τον χτύπησε στον πίσω τροχό, και οι δύο οδηγοί έπεσαν με όλα αυτα τα χιλιόμετρα! Οι μοτοσυκλέτες τους ακολούθησαν διαφορετικές πορείες, ανεξέλεγκτες, κατευθυνόμενες πρός την έξοδο της στροφής 3. Η Yamaha του Μορμπιντέλλι στριφογύριζε στον αέρα και κυριολεκτικά πέρασε πάνω απο την πίστα πετώντας, ανάμεσα απο τους Βινιάλες και Ρόσσι που είχαν μια απόσταση μερικών μέτρων μεταξύ τους. Η Ducati του Ζαρκό όμως έφυγε ευθεία, ισορροπωντας όρθια με όλη της την ταχύτητα, χτύπησε στον αεροφράκτη στο εσωτερικό της στροφής 3, κόπηκε σχεδόν στα δύο και το μεγαλύτερο μέρος της εκτοξεύθηκε μπροστά και ανάμεσα στις δύο Yamaha των Βινιάλες και Ρόσσι, που ίσως είχαν την προσοχή τους στραμμένη στην Petronas που μόλις είχε πετάξει απο πάνω τους. Και ώ του θαύματος, για μερικά μόνο εκαστοστά τα υπολείμματα της Ducati πέρασαν από πανω και μπροστα στο πρόσωπο του Μάβερικ Βινιάλες και του Βαλεντίνο Ρόσσι, ο οποίος σίγουρα έζησε ένα απο τα μεγαλύτερα, αν όχι “το” μεγαλύτερο, σοκ (και κίνδυνο ζωής) της τεραστιας, εικοσιπεντάχρονης καριέρας του. Το εδειξε άλλωστε η γλώσσα του σώματος όταν επέστρεψε στα πιτς μετά την κόκκινη σημαία που διέκοψε τον αγώνα.
Καμμία σκέψη δεν είναι αρκετά δυνατή για να “φανταστεί” τι θα είχε συμβεί στον Ρόσσι, αλλά και στους δύο “πρωταγωνιστές” Μορμπιντέλλι και Ζαρκό που έπεσαν με 300 χ.α.ω. και γλύτωσαν με μώλωπες, αν δεν είχαμε, άφωνοι, εκστατικοί και επίσης σοκαρισμένοι, παρακολουθήσει αυτό που όλοι οι άνθρωποι, σε όλες τις εποχες, θα αποκαλούσαν “θαύμα”.
Κάπως έτσι, όλοι ένιωσαν ευχαριστημένοι και σχεδόν “ευτυχείς” με την έκβαση του αγώνα των 20 πλέον γύρων, που είχε νέα εκκίνηση με σειρά αυτή που είχαν οι οδηγοί στον όγδοο γύρο. Γιατί όταν “γλυτώνεις” μια καταστροφή επικών διαστάσεων που, επαναλαμβάνουμε, θα έφερνε το τέλος του ΜοtoGP όπως το ξερουμε, τότε είσαι πολύ πιο δεκτικός στα συνηθισμένα θέματα, όπως η αλλαγή θέσεων στην κορυφή, όπως η πτώση του αναβάτη και η εγκατάλειψη της μάρκας που υποστηρίζεις, ή όπως η εξέλιξη της βαθμολογίας. Δεν πειράζει, σκέπτεσαι, στον άλλο αγώνα, και μετά στον άλλο ή στον παράλλο. Εχουμε καιρό μπροστά μας, γιατί έχουμε την υγεία μας…
Με πρωταγωνιστή και στις δύο εκκινήσεις τον Μίλλερ, ήταν ο Ντοβιτσιόζο αυτός που και τις δύο φορές εδειξε ότι έχει την ταχύτητα και την τακτική για να πάρει μία ακόμα νίκη. Αλλά στους πρώτους 8 γύρους. ξεχώρισε θετικα ο Πολ΄Εσπαργκαρό που κατάφερε να τεθεί επικεφαλής μέχρι να διακοπεί ο αγωνας, και αρνητικά ο Κουαρταραρό, που έκανε λάθος στο φρενάρισμα, βγήκε στο χώμα και συνέχισε απο την εικοστή και τελευταία θέση.
Οταν βγήκε η κόκκινη σημαία, οι οδηγοί που δεν είχαν δει την τρομακτική φάση, δεν γνώριζαν το γιατί έπρεπε να επιστρέψουν στα πιτς. Ο Πολ Εσπαργκαρό, ιδιαίτερα σφιγμένος, εκνευρισμένος και θα λέγαμε θυμωμένος όλη την εβδομαδα (δεν ξέχναγε την πτώση στο Μρπνο που όπως έλεγε συνέχεια “του κόστισε τη νίκη”, μια υποτιμητική οπωσδήποτε θεση απέναντι στον Μπραντ Μπίντερ γιατί δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα τον περνούσε!), αδικήθηκε απο την κάμερα που τον έδειχνε συνεχως να διαμαρτύρεται και να μορφάζει σιωπηλά, μουτρωμένος για την διακοπή. Γιατί οι τηλεθεατές ήξεραν τι ειχε συμβεί και ήταν ακόμα με κομμένη ανάσα, ενω εκείνος όχι, και σκεπτόταν μόνο το ότι “τον έκοψαν” ενώ ήταν πρώτος και είχε καλό ρυθμό. Δεν τον βοηθά και η φυσιογνωμία του να γίνει συμπαθής, αλλά γενικά τα πολλα νεύρα σε αυτό το επιπεδο με τον αφάνταστο βαθμο δυσκολίας δεν είναι κάτι θετικό, και μακάρι να ηρεμησει πριν πάει στην (ακόμα πιο δύσκολη σαν μοτοσυκλέτα) Ηοnda.
Aν καταφέρναμε να “ξεχάσουμε” το ατύχημα και το “παρά λίγο”, δεν θα είχαμε λόγια παρά μόνο για τον νικητή, τον Αντρέα Ντοβιτσιόζο, που μια μέρα αφ’ ότου είπε στους ανθρώπους της Ducati ότι “δεν επιθυμεί να συνεχίσει το 2021 μαζί τους γιατί δεν τον εκτιμούν”, πήρε μια εντυπωσιακά υπολογισμένη και μελετημένη νίκη, την τρίτη του στο Red Bull Ring, την τεσσαρακοστή της καρριέρας του και την 50ή της Ducati στην κορυφαία κατηγορία (οι 14 απο αυτές είναι δικές του!). Μετά την εκκίνηση δεν δυσκολεύτηκε να καλύψει το 1″,2 που άνοιξε στην αρχή ο Μίλλερ λόγω soft εμπρός ελαστικού (που το έβαλε γιατί του είχαν τελειώσει τα διαθέσιμα medium), και επίσης δεν ανησύχησε απο την επίθεση του (πολύ γρήγορου) Ρινς, ο οποίος αμέσως μόλις επιχείρησε να περάσει πρώτος, έπεσε απο γλυστρημα του εμπρός τροχού στην στροφή 6, όπου είχε γλυστρήσει και παλι πριν δύο γύρους (αποκλειστική η ευθύνη του).
Την σκυτάλη πήρε ο Μιρ για την Suzuki (που αθόρυβα έχει φτιάξει ίσως την καλύτερη μοτοσυκλέτα του MotoGP αυτή τη στιγμή, γρήγορη σχεδόν σαν Ducati, πιο γρήγορη από όλες τις άλλες μέσα στη στροφή, και χωρις απολύτως κανένα τεχνικο πρόβλημα είτε σε setup είτε σε κινητήρα. Αρα είναι σαφές ότι πρόκειται για θέμα αναβατών το ότι δεν κερδίζει και δεν ανεβαίνει συχνότερα στο βάθρο). Ο Μιρ καταδίωξε τον Μίλλερ “τροχό”, και δύο στροφές πριν τον τερματισμό ο Αυστραλος ανοίχτηκε και δεν μπόρεσε να υπερασπίσει την γραμμή του, με αποτέλεσμα να περάσει ο νεαρός Ισπανός και να κατακτήσει πανάξια το πρώτο βάθρο της καρριέρας του.
Αλλά η πίστα αυτή είναι “το σπίτι” της ΚΤΜ, και όλες οι προβλέψεις έδιναν τον Πολ Εσπαργκαρό για βάθρο ή και για νίκη, κάτι που φανηκε πολυ πιθανό στους πρώτους γύρους πριν την κόκκινη σημαία, όπου είχε τεθεί επικεφαλής. Στον “δεύτερο” αγώνα όμως, τοποθέτησε πίσω μαλακό λάστιχο γιατί είχε εξαντλήσει το απόθεμά του σε μεσαία, και παρά την αρκετά καλή εκκινηση, σύντομα άρχισε να χανει θέσεις. Ετσι, τον εφτασε ο Ολιβέϊρα με το ΚΤΜ της Tech3 (που είναι εργοστασιακών προδιαγραφών επίσης), και όταν ο Εσπαργκαρό για μια ακόμη φορά ανοίχτηκε μέχρι πάνω στις λευκές γραμμες στην δεξιά στροφή 4, ο Πορτογάλος επιχείρησε να περάσει απο τον μεγαλο χώρο που του άφησε. Ομως, ακριβώς όπως είχε κάνει στη φάση με τον Ζαρκό στο Μπρνο, ο Εσπαργκαρό βούτηξε ξανά στο εσωτερικό της στροφής ανοίγοντας το γκάζι, χτύπησε με τον Ολιβέϊρα που βρισκόταν ήδη εκεί (στην σωστή γραμμή) και έπεσαν και οι δύο, κάτι που οι υπεύθυνοι της ΚΤΜ παρακολούθησαν με έκφραση αγανάκτησης και φρίκης στα μασκοφορεμένα τους πρόσωπα!
Μετά τον αγώνα, ο Ολιβέϊρα (που “τα έσπασε” απο το θυμό του στα πιτς) σύστησε στον Εσπαργκαρό να αναθεωρήσει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την οδήγηση στην πίστα μαζί με άλλους αναβάτες, αλλά ο Πολ δεν δέχτηκε ότι έχει μερίδιο ευθύνης, λέγοντας ότι επρόκειτο για αγωνιστικό συμβάν (γιατί αν δεχόταν ότι έφταιγε, θα “αθώωνε” τον Ζαρκό για την παρόμοια φάση στη Τσεχία). Παντως, όλοι βλεπουν ότι αυτός ο οδηγός όντως ανοίγεται συνεχώς και επανέρχεται καταλαμβάνοντας όλο το πλάτος της πίστας σαν να τρέχει μόνος του, και μακάρι να το καταλάβει γρήγορα για να μην υπάρχουν παρόμοια συμβάντα, σίγουρα αθέλητα, αλλά όχι “αγωνιστικά”, μια και πρόκειται για δική του, οδηγική, ευθύνη.
Όπως ο Μιρ “διέσωσε” την Suzuki μετά το λάθος του γρήγορου αλλά πάντα βιαστικού Ρινς, έτσι και ο Μπίντερ (που ας μην ξεχναμε ότι είναι εργοστασιακός) “καθάρισε” ξανά για την ΚΤΜ, δίνοντάς της μια αξιοπρεπέστατη 4η θεση, παρ΄ότι ξεκίνησε σχεδόν απο την τελευταία σειρά. Μάλιστα, έχει ανέβει τέταρτος στη βαθμολογία του πρωταθλήματος, και αυτό είναι κορυφαία επίδοση για έναν rookie, ο οποίος μετράει κιόλας μια νικη στον τρίτο του μόλις αγώνα!
Πίσω του ήταν η πρώτη Yamaha με τον σκληρό Βαλεντίνο Ρόσσι, που έκανε ενα πολύ καλό αγώνα λίγα λεπτά αφού είχε ερθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον “ξαφνικό θάνατο”! Τρομερή, ατσάλινη η ψυχολογία του, που εξηγεί το γιατί αγωνίζεται με κέφι και ορεξη εφήβου -αν και όχι πια με τις επιδόσεις των νεώτερων.
Αλλά που ήταν “οι δικοί του” νεώτεροι; Ο Κουαρταραρό (που είπε ότι είχε πρόβλημα με τα εμπρός φρένα), ξεκινησε απο την εικοστή θεση και καταφερε να ανεβει μέχρι πίσω απο τον Πετρούτσι, όπου και παρέμεινε μέχρι το τέλος του αγώνα γιατί δεν ήταν δυνατόν να περάσει την Ducati στο γκάζι, παρα την προσπάθειά του στον τελευταίο γύρο. Ετσι η σημαία τον βρήκε όγδοο και του επέτρεψε να διατηρήσει την πρωτοπορία στη βαθμολογία, αν και με ψαλιδισμένη διαφορά 11 βαθμών απο την “ήρεμη δύναμη”, τον Αντρέα Ντοβιτσιόζο που θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για τον πρώτο του τίτλο (με δεδομένη και την απουσία του Μαρκέθ σχεδόν για το μισό πρωτάθλημα).
Ο Βινιάλες απο την άλλη, που ήταν μπροστα στην εκκινηση, είχε πρόβλημα με τον συμπλέκτη (σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες) και έμεινε τελευταίος, για να ανέβει τελικά δέκατος χάρις στις εγκαταλείψεις του κόσμου μπροστά.
Αυτό ήταν το “επεισοδιακό” Αυστριακό MotoGP που τρομοκράτησε τον κόσμο με μια φάση που, ακόμα και αν είχε ευτυχή κατάληξη, ήταν αρκετή για να καταδειξει και να τονισει την τρομερη επικινδυνότητα του αθλήματος. Εδειξε επίσης την αξία αυτών των ανθρώπων που οδηγούν τα θηρία των 290-300 ίππων, γιατι η πραγματική δυσκολία του σπορ συνήθως κρύβεται πίσω απο τους ήχους, τα χρωματα και τις εντυπωσιακές onboard ληψεις απο τις μικροκάμερες των 360 μοιρων.
Την επόμενη εβδομάδα θα γίνει το ΜοtoGP της Στυρίας (που είναι το δεύτερο μεγαλυτερο από τα 9 Ομόσπονδα κρατίδια της Αυστρίας), φυσικά στην ίδια πίστα. Οι ομάδες αναμένεται να είναι εντελώς προετοιμασμένες, και τα φαβορί δεν θα αλλάξουν, σε μια πίστα όπου τον πρώτο λόγο έχει η δύναμη (την οποiα διαθέτουν σε μεγαλύτερο βαθμό, απ΄ότι φάνηκε, η Ducati και η ΚΤΜ). O Μαρκ Μαρκεθ δεν θα τρέξει. Μάλιστα σε μια φωτογραφία που τουϊτάρισε και φάνηκε να παρακολουθεί τον αγώνα απο την TV, το περιβάλλον μας θύμισε δωμάτιο νοσοκομειου. “Ισως” επανέλθει τον Σεπτέμβριο στο Μιζάνο, δήλωσε ο Αλμπέρτο Πουίγκ. Τα ίδια και για τον Μπανιάϊα που έχει τραυματιστεί στο γόνατο, και χάνει αγώνες σε σε μια κρισιμη στιγμή που η Ducati “ψάχνει” τον αντικαταστάτη του Ντοβιτσιόζο.
Αν τώρα ο Αντρέα καταφερει να κερδίσει και την επόμενη Κυριακή στο Red Bull Ring, έχοντας μια καλή μοτοσυκλετα, έχοντας συνηθίσει τα νέα Michelin, έχοντας ψυχική ηρεμία και δυνατό ηθικό και ΜΗΝ έχοντας να αντιμετωπίσει τον μεγαλύτερο αντίπαλό του της τελευταίας τριετίας, τον Μαρκ Μαρκεθ, θα ανακηρυχθεί σαν το πρωτο φαβορί για τον τίτλο του 2020. Και αυτός μεν μπορει να πάρει τον τίτλο, αλλά η Ducati θα είναι η μεγάλη κερδισμένη, αφού ούτε υποχώρησε στη διαπραγμάτευση με τον (πρωην) αναβάτη της για το 2021, ενώ ο ίδιος θα συνεχίσει να της δίνει νίκες και, ενδεχομένως, το δεύτερο Παγκοσμιο Πρωτάθλημα της Ιστορίας της!
Αλλά…
Ετσι είναι οι αγωνες, μωρό μου!
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
1 25 4 Andrea DOVIZIOSO ITA Ducati Team Ducati 182.7 28’20.853
2 20 36 Joan MIR SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 182.6 +1.377
3 16 43 Jack MILLER AUS Pramac Racing Ducati 182.6 +1.549
4 13 33 Brad BINDER RSA Red Bull KTM Factory Racing KTM 182.1 +5.526
5 11 46 Valentino ROSSI ITA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 182.1 +5.837
6 10 30 Takaaki NAKAGAMI JPN LCR Honda IDEMITSU Honda 182.1 +6.403
7 9 9 Danilo PETRUCCI ITA Ducati Team Ducati 181.4 +12.498
8 8 20 Fabio QUARTARARO FRA Petronas Yamaha SRT Yamaha 181.4 +12.534
9 7 27 Iker LECUONA SPA Red Bull KTM Tech 3 KTM 181.2 +14.117
10 6 12 Maverick VIÑALES SPA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 181.1 +15.276
11 5 41 Aleix ESPARGARO SPA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 180.8 +17.772
12 4 51 Michele PIRRO ITA Pramac Racing Ducati 180.3 +23.271
13 3 38 Bradley SMITH GBR Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 180.1 +24.868
14 2 73 Alex MARQUEZ SPA Repsol Honda Team Honda 180.1 +24.943
15 1 35 Cal CRUTCHLOW GBR LCR Honda CASTROL Honda 179.8 +27.435
16 53 Tito RABAT SPA Esponsorama Racing Ducati 179.7 +28.502
17 6 Stefan BRADL GER Repsol Honda Team Honda 179.7 +28.609
Not Classified
42 Alex RINS SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 182.6 10 Laps
44 Pol ESPARGARO SPA Red Bull KTM Factory Racing KTM 182.1 12 Laps
88 Miguel OLIVEIRA POR Red Bull KTM Tech 3 KTM 182.1 12 Laps
21 Franco MORBIDELLI ITA Petronas Yamaha SRT Yamaha 0 Lap
5 Johann ZARCO FRA Esponsorama Racing Ducati 0 Lap
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ (ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΈΣΣΕΡΙΣ ΑΓΩΝΕΣ)
1 Fabio QUARTARARO Yamaha FRA 67
2 Andrea DOVIZIOSO Ducati ITA 56
3 Maverick VIÑALES Yamaha SPA 48
4 Brad BINDER KTM RSA 41
5 Valentino ROSSI Yamaha ITA 38
6 Takaaki NAKAGAMI Honda JPN 37
7 Jack MILLER Ducati AUS 36
8 Franco MORBIDELLI Yamaha ITA 31
9 Joan MIR Suzuki SPA 31
10 Johann ZARCO Ducati FRA 28
11 Danilo PETRUCCI Ducati ITA 20
12 Alex RINS Suzuki SPA 19
13 Pol ESPARGARO KTM SPA 19
14 Miguel OLIVEIRA KTM POR 18
15 Alex MARQUEZ Honda SPA 16
16 Aleix ESPARGARO Aprilia SPA 11
17 Francesco BAGNAIA Ducati ITA 9
18 Iker LECUONA KTM SPA 7
19 Tito RABAT Ducati SPA 7
20 Bradley SMITH Aprilia GBR 7
21 Cal CRUTCHLOW Honda GBR 7
22 Michele PIRRO Ducati ITA 4
23 Stefan BRADL Honda GER