Λίγα λεπτά πριν την έναρξη των δοκιμών για τον τέταρτο αγώνα της “κουτσής” χρονιάς στο Red Bull Ring, επιτρέψτε μας μερικα σχόλια για τον “εντυπωσιακό” αγώνα της Τσεχίας, και την μεγαλόπρεπη νίκη της ΚΤΜ με τον rookie Μπραντ Μπίντερ.
Χωρίς να αφαιρείται τίποτα απο την νικη της ΚΤΜ, μια δίκαιη ανταμοιβή για τις προσπάθειες και τα τεράστια έξοδά της τα τελευταία χρόνια, ο αγώνας αυτός δεν ήταν MotoGP, αλλά θύμιζε περισσότερο προκριματικό του Red Bull Cup. Mόνο μερικοί rookies και όσοι είχαν σημαντικό λόγο να δείξουν την ταχύτητά τους το πάλεψαν, ενώ οι υπόλοιποι (και τα εργοστάσιά τους βεβαίως) αποκοιμήθηκαν. Να είστε βέβαιοι ότι αν έτρεχε ο Μαρκ Μαρκέθ δεν θα ήταν αυτό το αποτέλεσμα, ούτε φυσικά το βάθρο, όχι γιατί θα κέρδιζε οπωσδήποτε αλλά γιατί όλοι θα αντιμετώπιζαν διαφορετικά τον αγώνα. Και η ΚΤΜ μπορεί να έδωσε ένα ηχηρό χαστούκι στο κατεστημένο με το ατσάλινο πλαίσιό της και τον νεαρό ψυχωμένο Νοτιοαφρικανο (“σφαλιάρα” είναι η κατάλληλη λέξη αλλά δεν την χρησιμοποιήσαμε στον τίτλο για λόγους ευπρεπειας), αλλά δεύτερο δεν θα κάτσουν να φάνε οι Ιάπωνες και οι άλλες εργοστασιακές ομάδες γενικότερα. Ομως, Κυριακή κοντή γιορτή (και Χρόνια Πολλά για αυριο που γιορταζει η Χάρη της), και θα δούμε αν η ΚΤΜ και η Αvinthia Ducati θα ανέβουν ξανά στο βάθρο -ή θα το πλησιάσουν. Γιατί τα είπε όλα με την δήλωσή του ο χολωμένος από την πτώση του Πολ Εσπαργκαρό: “Τέτοιες ευκαιρίες στο MotoGP εμφανίζονται μiα φορά τον χρόνο”, είπε, προσθέτοντας οτι “θα μπορούσε να παρει τη νίκη αν δεν τον έριχνε ο κακός Ζαρκό, που επίτηδες τον έσπρωξε εκτος πίστας”! Μετά τον αγώνα βέβαια ο κάθε ένας μπορεί να ισχυριστεί ό,τι θέλει, αλλά έτσι όπως οδηγεί, με υπερβολικές κλίσεις και συνεχή ανοίγματα χρησιμοποιπωντας όλο το πλάτος της πίστας σαν να τρέχει μόνος του, ο Πολ ΔΕΝ θα μπορούσε να είχε κερδίσει, γιατί είτε θα έπεφτε μόνος του, είτε θα τον περναγε καποιος απο τις τεραστιες τρύπες που άφηνε. Τώρα, γιατί οι αγωνοδίκες τιμώρησαν τον Ζαρκό για “ανεύθυνη οδήγηση”, το ξέρουν μόνο οι ίδιοι. Ο Γάλλος εντυπωσίασε με την pole position, εντυπωσίασε με την απόδοσή του στον, έστω “κούφιο”, αγώνα, εντυπωσίασε με τον τρόπο που έκανε το long lap πάνω απο τα χώματα (αν και σε “εύκολο” σημείο στη συγκεκριμένη πίστα που κάθε χρονο η άσφαλτος της γίνεται χειρότερη) και άξια κράτησε την τρίτη θέση εμπρός απο τον Ρινς.
Ας πάμε όμως στα σύντομα σχόλια: Τα εργοστασιακά Υamaha M1 του 2020, δηλαδή ΚΑΙ τα τεσσερα, της Monster και της Petronas, πήραν δύναμη φέτος αλλά απεδείχθη με τις πρώτες ζημιές ότι αυτό έγινε με κόστος την αξιοπιστία. Ετσι, το εργοστάσιο αφου μελέτησε το πρόβλημα, έδωσε εντολές για ρυθμίσεις που θα “έκοβαν” καπως την δύναμη για να αντέξουν και να μην διαλυθούν όλα τα μοτέρ πριν λήξει το πρωταθλημα, και οι δύο ομάδες επέλεξαν να έχουν τον “καλό τους” οδηγό με το “κομμένο” μοτέρ, και τον άλλον να “ρισκάρει” με full power. Ετσι, η Yamaha Monster βεβαιωθηκε ότι ο Βινιάλες που είναι δεύτερος στη βαθμολογία θα τερματίσει σίγουρα, αφήνοντας τον Ρόσσι να επιλέξει πιο δυνατό μοτέρ. Ομοίως στην Petronas, ο πρωτοπόρος του πρωταθλήματος Κουαρταραρό έπρεπε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να τερματίσει, ενώ ο Μορμπιντέλλι ήταν ελεύθερος να προσπαθησει για το καλύτερο με “ανοιχτό” κινητηρα, όπως και έκανε με την δεύτερη θέση του (Μην δίνετε μεγάλη σημασία στις δηλώσεις των οδηγών μετα τον αγώνα, γιατί κανείς δεν θα παραδεχτεί ότι οι κινητηρες του εργοστασίου του έχουν κάποιο πρόβλημα που επιβάλλει ειδική στρατηγική).
Με τα Yamaha των Βινιάλες και Κουαρταραρό να μην μπορούν να ακολουθήσουν ρυθμό βάθρου, τα εγοστασιακά Ducati είχαν στις σέλλες τους δύο “αδιαφορους” οδηγούς, που δεν προσπαθησαν ιδιαίτερα. Ο Ντοβιτσιόζο ειδικά, περιμένει τις εεξελίξεις με το συμβόλαιό του. Αν και όταν υπογράψει, είναι βέβαιο ότι θα το παλεύει περισσότερο.(και αυτό θα φανεί ΑΜΕΣΑ). Αρα, με τέσσερα εργοστασιακά (δυο Yamaha και δύο Ducati) “εκτός” συναγωνισμού, με την Honda ολοκληρωτικά απούσα (γιατί ο Κράτσλοου παίρνει τις ρυθμίσεις του από τον απόντα ΚΑΙ απο την Αυστρία Μαρκέθ) και με την Ducati Pramac να έχει χασει τον Μπανιάϊα με τραυματισμένο γόνατο και να έχει αποδιοργανωθεί λόγω μη καλών στοιχείων ρυθμίσεων απο την εργοστασιακή ομάδα με αποτέλεσμα να χαθεί και ο Μίλλερ, ο αγώνας ήταν ανοιχτός για όλους, τον ειδατε, τον ξαναείδατε και παρακαλούμε να τον ξαναδείτε και να τον συγκρίνετε με τον περσινό ας πούμε.
Η ΚΤΜ με την Michelin και τον Πεντρόθα εχει κανει εκτεταμένες δοκιμές εξελιξης στο Μπρνο και φυσικα στην Αυστρία. Ηταν αναμενόμενο ότι θα πάει καλά στην Τσεχία, και επίσης το ίδιο (θεωρητικά τουλάχιστον) στην Αυστρία, όπου ο Πολ Εσπαργκαρό ή θα διακριθεί ή θα πέσει (πιστεύει, και όχι αδίκως, ότι προσπάθησε πολύ για να ερθει η RC 16 στο σημερινό επιπεδο της νίκης, και θα τον στοιχειώνει για όλη του την καρριέρα το γεγονός ότι αυτή την πολυπόθητη πρώτη νίκη πήρε ένας rookie που ανέβηκε μόλις τρίτη φορά στη μοτοσυκλέτα!).
Αλλά ας μην προτρέχουμε. Ηδη η FP1 στην Αυστρία ολοκληρώθηκε, με το μυαλό όλων να βρίσκεται στον καιρό, μια και η βροχή αποτελεί ένα πολύ πιθανό ενδεχόμενο. Η Ηοnda είναι ξανά ολοκληρωτικά απούσα, με τον Μπραντλ να συνεχίζει να “αντικαθιστά” τον Μαρκ Μαρκέθ, τον Άλεξ να μαθαίνει διστακτικά, τον Κράτσλοου να μην ενδιαφέρεται και να μην μπορεί, και τον Νακαγκάμι απλά να μην μπορεί. Ο Ρόσσι είχε την ευκαιρία του τίτλου που έψαχνε απο το 2014, αλλά δεν μπορεί, ο Ντοβιτσιόζο θα μπορούσε αλλά (εξ’ αιτίας του συμβολαίου του) άργησε και φαίνεται να χάνει και την δική του ευκαιρία, ενώ ο Αλεξ Ρινς έπαθε ό,τι ο Μαρκ Μαρκεθ, ή σχεδόν, γιατί αυτοί ήταν τρείς αγώνες που πιθανόν να μπορούσε να κερδίσει, ή να διεκδικήσει απο τον Κουαρταραρό, αν δεν είχε τραυματιστεί.
Ολοι και όλα λοιπόν μέχρι στιγμής δούλεψαν για τους νέους, τους rookies και τα αουτσάϊντερ. Εδωσε αυτό νέο ενδιαφέρον στο MotoGP; Αναμφίβολα είναι σημαντικό το να βέπεις νέα πρόσωπα στην κορυφη, με την προϋπόθεση βέβαια οτι το grid θα είναι 100% γεμάτο με όλους τους superstars. Aρα, κατά την ταπεινή μας άποψη, το σημαντικότερο γεγονος της χρονιάς μεχρι στιγμής ήταν η νίκη της ΚΤΜ, και το άμεσο μέλλον θα δείξει αν ήταν ένα πυροτεχνημα ευκαιρίας ή κάτι που θα επαναληφθεί.