ΣΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ, ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ: Ο ΠΙΟ ΣΩΣΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΣ ΑΝΑΒΑΤΗΣ ΚΕΡΔΙΣΕ, ΚΑΙ Ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΤΡΕΛΛΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΕΧΑΣΕ. ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΟΥΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΝ ΖΩΕΣ ΝΑ ΧΑΘΟΥΝ.
Yπαρχουν πολλές απόψεις σχετικά με το πως πρέπει να γίνονται οι αγωνες του μηχανοκινητου, εαν το αυτοκίνητο και η μοτοσυκλέτα χαρακτηρίζονται σαν άθλημα που ακολουθει ολους τους κλασσικους κανονες αθλητικης συμπεριφορας ή σαν σφαγείο ακριβοπληρωμενων εθελοντων, και αν το σπορ σημερα εξυπηρετει και άλλους σκοπους περα απο τον πλουτισμο των εμπλεκομένων και την ψυχαγωγια των θεατων. Οι απαντήσεις, συμφωνα με τα όσα βλεπουμε την τελευταια δεκαετία τουλαχιστον, είναι «όχι», «ναι» και πάλι «όχι», αλλά μπροστα στο χρημα (των λιγων) και την ψυχαγωγία (των πολλων), η έννοια του «αθλητισμού» και όσων τον ψαχνουν στην μοτοσυκλετα του 2023, γίνεται γραφικό απομεινάρι του παρελθόντος.
Με αυτα κατα νου, πηγαινουμε στον αγωνα της Κυριακης στη Βαλενθια, δηλαδη στον «κανονικο» αγωνα με την πληρη βαθμολογία (γιατι τα Sprint δεν «μετρανε» στα αποτελεσματα των Αρχειων του MotoGP σαν νικες, παρα μονο σαν μιση βαθμολογια στο πρωταθλημα). Εκεί λοιπον, συνεβησαν πολλά, γιατι «παίζονταν» και πολλά, οπως:
-Ο τιτλος του πρωταθλητη μεταξύ Μπανιάϊα και Μαρτιν (η τριτη θέση ειχε ήδη παει στον Μπετζεκι, ανεξαρτήτως αποτελεσματος)
-Η κενη θεση στην VR 46 για τον Τζιαναντονιο
-Η φανερη, έως και και «κραυγαλεα», επιθυμια της Ducati (και ΟΛΩΝ των διευθυντων της) να δει πρωταθλητη το πουλεν της
-Η επιθυμια της VR 46, του Βαλεντίνο Ροσσι προσωπικά και ολων των αναβατων του «ραντσου» να γιορτασουν τον δευτερο τίτλο του «δικου τους»
-Η (χωρίς μεγαλες ελπιδες) επιθυμια του Μαρκ Μαρκέθ να πει το μεγαλο «Αντιο» στη Honda με ένα βαθρο
-Η προοπτικη πιθανης νικης και «σιγουρου» βαθρου για αρκετους γρηγορους αναβατες, που θα εκμεταλλευονταν την μαχη του τιτλου (Μπιντερ, Μιλλερ, Κουαρταράρο, Βινιάλες, Τζιαναντονιο, Μπετζεκι, Αλεξ Μαρκεθ).
Τωρα που εχουν ληξει όλα με τον πιο «ανωδυνο» τροπο ας πούμε, και την ώρα που οι αναβατες με τις παλιες και νεες ομαδες τους βρισκονται στη πιστα για την πρωτη επαφη με τις μοτοσυκλετες που θα οδηγήσουν το 2024, μπορουμε να δουμε πιο ψυχραιμα και αναλυτικα τι εγινε στον εντονο αυτο αγωνα, που απεδειχθη πιο σκληρος και πιο επεισοδιακος απο οτι περιμεναμε, φυσικα για όλους τους παραπανω λογους.
Πριν ξεκινησουμε, μια ΕΡΩΤΗΣΗ (και αν καποιοι την εκλάβουν και ως «υπονοούμενο», δεν πειραζει καθόλου, no comment, ας το βρουν οι ίδιοι):
Με ποια μεθοδο, τι συχνότητα, τι επιλογή και ποιό τροπο γίνονται τα doping controls στους αθλητες-οδηγους του MotoGP και της Formula 1, γιατι δεν μαθαίνουμε ποτέ τίποτε γι’ αυτα, και γιατι δεν αναρτωνται συχνα απο την FIM οι έλεγχοι της WADA και οι αναβατες που ελεγχθηκαν ;
Η «ίντριγκα» ξεκινησε απο το warm up, οταν η Aprilia του Βινιάλες εβγαλε ξαφνικα ενα συννεφο καπνού, και αμεσως του έδειξαν την μαυρη-πορτοκαλί σημαια που σημαινε οτι έπρεπε ΑΜΕΣΑ να βγει εκτος πιστας και να σταματησει. Άμεσα, σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ σημειο της πιστας κι αν βρισκοταν. Ο Βινιαλες πραγματι βγηκε εκτός, κοιταξε την μοτοσυκλετα (που δεν καπνιζε πλεον) ανταλλαξε νοηματα με κριτες και εξελαβε την δικη τους κινηση ως «άδεια» να συνεχισει να κινείται, μεχρι τα πιτς που πηγε αμεσως μετα (δεν συνεχισε εντος πιστας). Ομως, το οτι δεν βγηκε και δεν εγκατελειψε την μοτοσυκλετα εκει και τοτε, σημαινε παραβαση του κανονισμου (που ειναι αυστηρος για την περιπτωση διαρροης λαδιων στην πιστα εστω και για μερικα μετρα), και η ποινη που δεχτηκε ήταν τρείς θεσεις στην σειρα εκκινησης. Και αυτο μαλλον δεν θα σχολιαζοταν έντονα αν δεν ηταν ο τελευταιος αγωνας που θα έκρινε το πρωταθλημα, αν ο Βινιάλες δεν ήταν ένας εκ των αναβατων που ειχαν την δυνατοτητα νίκης και αν αυτος που «κληρονομουσε» την pole position δεν ήταν ο ένας εκ των δυο διεκδικητών του τιτλου, ο Φραντσεσκο Μπανιάϊα. Παντως, μικρη η διαφορα, αφου έτσι κι αλλιώς ο έτερος διεκδικητης Χορχε Μαρτιν εκκινουσε απο την δευτερη σειρα, και ουσιαστικα δεν άλλαξε κατι απο την ποινη του Βινιαλες, εκτος βεβαια απο την δυνατοτητα του ιδίου να κανει την κουρσα που δεν μπορεσε το Σαββατο λογω λαθος επιλογης ελαστικου,
Πιο πολυ θα πρεπει να σταθουμε στην εικονα της βαθμολογίας, στην ψυχολογικη επιβάρυνση, αντοχη και αντιδραση των δυο «υποψηφίων», καθως και στο «παρασκήνιο», απο τα άδυτα της Ducati και των ομαδων, μεχρι τους όρους των συμβολαίων των οδηγων. Για παραδειγμα, υπαρχει το αυτονοητο, δηλαδη η επιθυμια καθε ομαδας να δει τον δικο της αναβατη πρωταθλητη! Θα ήταν (ακατ)ανόητο (έως και ελαφρώς «ανωμαλο») να ήθελαν τα μέλη της εργοστασιακης ομαδας Ducati Lenovo να παρει τον τίτλο ο αναβατης της Pramac (ισχύει φυσικα και το αντίθετο), η οποία Pramac ήδη ειχε κατακτησει τον παγκοσμιο τιτλο Ομαδων (Team Championship) με τους βαθμους των Μαρτιν και Ζαρκό, και την ταυτοχρονη πολύμηνη απουσία και χαμηλη επιδοση του Μπαστιανινι απο την Ducati Lenovo. Οσο για τα συμβόλαια, έχει κυκλοφορησει η φημη οτι στο συμβολαιο του Μαρτιν (που είναι εργοστασιακό, όπως ολων των αναβατών της Pramac) υπηρχε ο όρος οτι αν κατακτουσε τον τιτλο θα προβιβαζοταν άμεσα στην εργοστασιακη ομαδα, αλλαζοντας θεσεις με τον Μπαστιανινι. Τιποτα απο τα δυο δεν συνεβη και δεν θα συμβει, οπως δηλωσε μετα τον αγωνα ο επικεφαλης (των Κόκκινων Πάντων!) Κλαούντιο Ντομενικάλι, και κατα την άποψή μας καλώς, γιατι άξιζε στον Μπαστιανινι μια δευτερη ευκαιρία μετα τον αρχικό τραυματισμο στην Πορτογαλία που ΔΕΝ ήταν δικη του ευθύνη και του στοιχισε ολη σχεδόν την χρονιά.
Ας σταθουμε ομως και σε κατι ακομα: Στη δήλωση του Χορχε Μαρτιν, οτι «ή θα παει για τη νικη, ή θα πεσει». Περα απο την έκφραση αποφασιστικότητας, που έτσι κι αλλιως ήταν δεδομένη, δεν βρισκουμε κατι θετικο σε αυτη τη δηλωση. Αντίθετα, θεωρουμε «επικίνδυνο» το ότι δεν υπηρξε καποια «σύσταση» ή μια γενικη ανακοινωση απο πλευράς MotoGP (ή και γενικη προειδοποιηση των αγωνοδικών ή του race director Mάϊκ Γουέμπ) για να υπενθυμίοει προς καθε κατευθυνση οτι ολοι βρισκονται στις πιστες σε απ’ ευθείας παγκοσμια μεταδοση όχι για να πεφτουν και να τραυματιζονται, πιθανως ριχνοντας και τραυματιζοντας και άλλους, αλλά για να (συν)αγωνίζονται με στοχο την διακριση. Και οι έντονες φασεις και μαχες «φαιρινγκ με φαιρινγκ» που ειναι λογικό, αναμενόμενο έως και επιθυμητό να υπάρχουν, δεν είναι ελευθερες και ανεξέλεγκτες τυπου «στους αγωνες μοτοσυκλέτας ολα επιτρεπονται» αλλά υποκεινται στην εξεταση και κρίση των αγωνοδικων, που επιβαλλουν ποινές συμφωνα με τον κωδικα συμπεριφορας (και τα σωματα αγωνοδικων και «διαιτησίας») των κανονισμων της της FIM που μπορειτε να δειτε λεπτομερως εδώ, στις σελιδες 272-291: https://www.fim-moto.com/fileadmin/user_upload/Documents/2023/2023_GP_Regulations.pdf?t=1701162484
Δυο πραγματα ήταν δεδομενα πριν την εκκίνηση του αγωνα: Το πρωτο, οτι ο Μαρτιν έπρεπε να κερδισει τον αγωνα, και αυτο θα ήταν το 100% που θα μπορουσε να κανει. Η δήλωσή του οτι σκοπευε να μπει μπροστα και να προσπαθησει να ριξει τον ρυθμό της κουρσας ωστε να μπορεσουν οι άλλοι αναβατες να προσπερασουν τον Μπανιάϊα (λες και αυτος οδηγουσε με το ένα χερι δεμενο στην πλατη και θα καθοταν να τον περασουν!!!!), περα απο σοβαρη υποτιμηση του αντιπάλου, ειναι και μια σελιδα βγαλμενη απο τα παραμυθια των αδελφων Γκριμ. Αλλα γενικα, αναζητειται η σοβαροτητα στην πλειοψηφία των νεων αναβατων του MotoGP, οχι φυσικα ως προς την οδηγηση αλλά ως προς τις δηλωσεις.
Το δευτερο δεδομενο, ήταν οτι ο Μπανιάϊα θα έπρεπε να τερματισει οπωσδηποτε πεμπτος, και οχι χαμηλοτερα, ανεξαρτητα απο τι τι θα έκανε ο Μαρτιν. Αρα, εκκινωντας, ο ένας στοχευε μονο στην πρωτη θεση, και ο άλλος στις πρωτες πεντε θεσεις. Τιποτε απο τα δυο δεν είναι εύκολο ούτε και για αυτους τους σταθερα ταχυτερους όλων αναβατες, γιατι για μια ακομη φορα θα υπηρχαν (και υπήρξαν) αυτοι που θα εκμεταλλεύονταν τη μαχη των θεσεων και των νεύρων για να καταφερουν μια νικη. Τους αναφεραμε στο άρθρο μας για το Sprint: Οι δυο των ΚΤΜ, ο γρηγορος και μαλλον υπερβολικα επιθετικος Μπιντερ, και ο Μιλλερ που θελει να διασκεδασει την μετρια πρωτη εργοστασιακη του χρονια στην ΚΤΜ. Οι αναβατες Ducati που δεν ενδιαφερονται ποιος θα κερδισει τιν τίτλο (Αλεξ Μαρκεθ), αυτοι που ενδιαφερονται να κερδισει ο Μπανιάϊα (ο Mπαστιανινι και οι δυο οδηγοι της VR46), ενας υπερ του Μαρτιν (Ζαρκό), και ενας που θελει να μεινει εκτός αλλά ταυτοχρονα και να διακριθεί (Τζιαναντονιο). Φυσικα ολοι οι οδηγοι Αprilia, κανενας απο την Yamaha γιατι ο Κουαρταράρο δεν θα επαναλαμβανε την αποστολη αυτοκτονιας του Sprint, και απο την Honda θα προσπαθουσε για βαθρο o Mαρκ Μαρκέθ, αυτη τη φορα δικαιολογημενος γιατι ήθελε μια καλη εμφανιση στον τελευταιο του αγωνα με την Honda Repsol μεσα στην Ισπανια.
Οσο για την «επισημη» Ducati, εννοείται οτι θα προτιμουσε να παρει τον τίτλο ο Μπανιάϊα, διπλος θρίαμβος Ιταλου αναβατη με Ιταλικη μοτοσυκλετα, ο τριτος Ιταλος στην Ιστορια που υπερασπιζει με επιτυχία τον τίτλο του στη μεγαλη κατηγορία μετα απο Αγκοστινι και Ροσσι, και το παρθενικο “back to back” για την Ducati, αλλά απο ολους τους παραπανω Ducatisti, που έτσι κι αλλιώς είχαν τους δικους τους (παρόμοιους με της Μπολωνια) στοχους, τον μονο που θα μπορούσε να «επηρεάσει» με καποιες «φιλικες έμμεσες συστάσεις» θα ήταν ο ανεβασμενος και φορμαρισμένος Τζιαναντονιο, που με την προοπτική του συμβολαίου της VR 46 θα ήταν προθυμος να κατεβαινε την ευθεία σούζα, αν έτσι του έλεγαν.
Η εκκινηση ήταν ιδανικη για τον Μπανιάϊα, που πηρε την πρωτη θεση με τα δυο ΚΤΜ πισω του και τον Μαρτιν να ανεβαινει τεταρτος και συντομα να βρισκεται δευτερος, στον τροχο του. Ακολουθουσαν Μπίντερ, Μιλλερ, Ζαρκο, Βινιάλες και Μαρκ Μαρκέθ. Τα άλλα Ducati ήταν πιο πισω, εκτος μαχης κορυφης, και ο Κουαρταραρο ακομα πιο μακριά στην 16η θεση, εκτός και αυτος. Στην εκκίνηση ο Μαρκ Μαρκεθ και ο Μπετζεκι ακουμπησαν διεκδικωντας το ιδιο τμημα δρομου, με τον Μπετζεκι να δεχεται πλευρικο σπρωξιμο (ή να πεφτει αυτος επανω στη Honda, όπως το δει κανείς) και να πεφτει, και μολονοτι το video δεν δειχνει καποια παραβαση εκτος απο την διεκδικηση της θεσης και οι αγωνοδικες το εξετασαν και το θεωρησαν αγωνιστικο συμβάν, η υποθεση πηρε έκταση για λογους που θα αναφερουμε στη συνεχεια. Αλλά οι εξελιξεις σε αυτον τον, τελικα «δραματικο» (με την έννοια των συνεχών ανατροπων) αγωνα, έρχονταν με ρυθμο πολυβολου: Με την συμπληρωση του δευτερου γύρου, είτε απο βιασυνη, είτε απο λαθος υπολογισμο, είτε απο νευρικότητα, ο Μαρτίν προσπαθησε να παρει την εσωτερική για τη στροφη 1 στο φρεναρισμα της ευθείας, πηγαινοντας ΑΡΙΣΤΕΡΑ του Μπανιάϊα. Οταν όμως καταλαβε οτι δεν θα προλαβαινε, πηγε ΔΕΞΙΑ για να βρεθει στην εξωτερικη και να συνεχισει την πιεση, μονο που «εγλειψε» το πισω δεξί μέρος της μοτοσυκλετας του Μπανιάϊα, που ευτυχως ειχε αρχισει να παιρνει γραμμη για την στροφη κι έτσι δεν έπεσε κανεις απο τους δυο. Ο Μπανιάϊα συνεχισε, αλλά ο Μαρτιν πηγε ευθεία, για να ξαναμπει στην πιστα στην όγδοη θεση ΜΕ ΤΟΝ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΤΡΟΠΟ μπροστα απο τους αλλους οδηγους, κανονικη «σφήνα» (του “την χαρισαν” οι αγωνοδικες επειδη κυνηγουσε τιτλο).
Απο εκείνο το σημείο, είναι ζητημα αν «έβλεπε» μπροστα του τους άλλους αναβατες, ΄έχοντας εστιάσει νοερά στην αναγκη να ξαναφτασει τον Μπανιάϊα και να περασει πρώτος. Υπηρχε εξ’ άλλου άπλετος χρονος (΄΄αλλοι 25 γυροι), αλλά και πάλι είναι αμφιβολο αν σκεφτοταν λογικά. Στον τριτο γυρο περασε τον Αλεξ Μαρκέθ, και εφτασε αμεσως πισω απο τον Βινιαλες, με τον οποιο έδωσε μαχη και χρειαστηκε δυο γυρους για να περασει (κατοπιν παραπονεθηκε για την «άνευ λόγου» αντισταση του Βινιαλες «επειδη δεν κυνηγουσε τιποτα ενω ο ίδιος πηγαινε για τίτλο». Δηλαδη, τα γνωστά α-λά καρτ, καποτε καλα κάνουν και δινουν μάχη όσοι πηγαινουν για βάθρο και καποτε πρεπει να καθονται να τους περναει ο διεκδικητης. Εμείς λεμε οτι εξαρταται απο τη θέση που βρισκεσαι και απο τον ρυθμό που έχεις. Σε εκεινη τη φάση, και οι δυο ανέβαιναν και ο αγωνας ήταν στην αρχη του).
Στον έκτο γυρο (απο τους 27) ο Μαρτιν περασε τον Βινιαλες και βρεθηκε πισω απο τον Μαρκ Μαρκέθ, τον οποίο προσπαθησε να περασει “οπως ερχόταν”, απο εσωτερικη στη στροφη 4, αλλά και παλι υπολογισε λαθος απο βιασυνη, και χτυπησε δυο φορες τον πίσω τροχο της Honda. Aποτελεσμα, να παει ο ίδιος ευθεία και να πεσει οπως η Ducati βυθισε τους τροχους της στο χαλικι, ενω ο Μαρκ Μαρκέθ έφυγε μεχρι και τρια μετρα ψηλα και έπεσε πολυ άσχημα, σε ένα αθέλητο high siding απο την μοτοσυκλετα που πλαγιασε απο το χτυπημα του Μαρτίν. Τυχερος στην ατυχια του, γιατι μπορεί η ένδοξη εντεκαχρονη Ιστορια του στη Honda να έληξε άδοξα (ή με μια ακομα πτωση, έστω απο ευθύνη τρίτου) αλλά τουλαχιστον θα μπορεσει να ξεκινησει το νεο κεφαλαιο Ducati χωρις τραυματισμο. Αυτο θα ήταν βαρυ και άδικο για τον οποιονδηποτε, ποσω μαλλον για την πιο πολυσυζητημενη μεταγραφη στα χρονικά, που θα δωσει και νεο ενδαφερον στο MotoGP του χρονου.
Με τον Μαρτιν στο εδαφος να ξεσπαει απαρηγορητος σε λυγμους και τον Μπανιάϊα ήδη παγκοσμιο πρωταθλητή για δευτερη συνεχομενη φορα, το ενδιαφερον μετατοπιστηκε στην μαλλον “μανιωδη” προσπαθεια των αναβατων της ΚΤΜ να παρουν τη νικη. Μολις στον έκτο γυρο βγηκε η πινακιδα MARTIN OUT στον Μπανιάϊα, ο Μπιντερ τον περασε και τεθηκε επικεφαλης, ενω στον εβδομο γυρο τον ακολουθησε ο Μιλλερ. Ετσι θα πηγαιναν μεχρι τον 13ο γυρο, παντα με τον Μπανιάϊα τριτο να αρχιζει να πιεζεται απο τον Ζαρκο, και τον Μπιντερ να εχει κανει διαφορα 1’’ απο τον Μιλλερ. Ομως φαινεται οτι ο καλος και πεισματαρης Νοτιοαφρικανος πιεζοταν, γιατι στην στροφη 10 βγηκε εκτος πιστας και μαλλον η αδρεναλινη τον μπερδεψε, επειδη στη συνεχεια ακολουθησε την διαδρομη του Long lap που ξεκινουσε ακριβως απο εκεί, ξαναμπαινοντας στην πίστα έκτος, πισω απο τον Αλεξ Μαρκέθ. Σε μια επιδειξη επικινδυνης συμπεριφορας και «εκτος εαυτού» οδηγησης, χτυπησε τον Α. Μαρκέθ στην στροφη 4 και τον έσπρωξε για να περάσει, και αυτο αμεσως επέφερε ποινη παραχώρησης μιας θεσης. Εκει εγινε παλι κατι που σηκωνει συζητηση, γιατι ο Μπιντερ ΔΕΝ παραχωρησε τη θεση του στον Α. Μαρκεθ, αλλά αμεσως προσπέρασε τον Βινιαλες, του έκανε σημα με το ποδι να τον περασει, πραγματι η Aprilia περασε, και ο Μπιντερ την ξαναπερασε το ίδιο δευτερόλεπτο. Οι αγωνοδικες θεωρησαν οτι εκτελεσε την ποινη (κακώς φυσικα, αλλά οι αποφασεις τω ν αγωνοδικων παντα γινονται σεβαστες) κι έτσι συνεχισε, χωρίς ομως την δυναμικη των πρωτων γυρων.
Οσο συνεβαιναν αυτα, ο Τζακ Μιλλερ ειχε παρει την πρωτη θεση και ήδη «έβλεπε» την πρωτη του νικη στα χρωματα της ΚΤΜ. Φαινεται ομως οτι και αυτος πιεζοταν υπερβολικα να μεινει εμπρος απο τα Ducati, και στον 19ο γυρο έκανε ένα φανερο λαθος επιχειρωντας να μπει με (παρα) πολλα στην στροφη 10, και πεφτοντας αμεσως με μεγαλη ταχυτητα και άσχημο τροπο (ευτυχως χωρις να τραυματιστει). Ο Μπανιάϊα έτσι βρεθηκε ξανα πρωτος, και το ΄όνειρο της κατακτησης του τιτλου με νικη αρχισε να μοιάζει χειροπιαστή πιθανοτητα. Πισω του ηταν ο Ζαρκο και ο Μπιντερ που ειχε περασει τον Βινιαλες, αλλά ανεβαινε δυνατά ο Τζιαναντονιο που περασε και τους δυο και βρεθηκε (ξανα!) στον τροχο του Μπανιάϊα! Αυτη τη φορα όμως δεν επιχειρησε καν να περασει στους δυο γυρους που απεμεναν μεχρι τον θριαμβο του Παγκοσμιου Πρωταθλητη 2023, παρ’ οτι εφηύρε ξανα μια δικαιολογία, για «μια φαση τρομου που περασε στο Sprint με τον Α. Μαρκεθ και αυτο τον φοβισε τοσο ωστε δεν έκανε επιθεση στον Mπανιάϊα»! Το παιδί έδειξε μεγάλη προοδο και δικαια αποτελεσε την επιλογη της VR 46 για να συνεχισει στη θεση του Μαρινι το 2024, αλλά ειναι και πολυ καλος μυθοπλαστης, οπότε θα ακουμε όμορφες ιστοριες του χρόνου!
Στο βαθρο, μετα τους τρελλους πανηγυρισμους στην Ducati και την ανταλλαγη συγχαρητηρίων του Μπανιαϊα με τον ήρεμο πλεον Μαρτιν (μετα τις έντονες στιγμες συγκινησης και αποφορτισης που περασε στο box μετα την πτωση και το θρυμμάτισμα του ονείρου), ανεβηκε ο Τζιαναντονιο και ο Ζαρκό, στον ιδανικο αποχαιρετισμο του με την φιρμα που του έδωσε επιτυχιες και την πρωτη, πολυπόθητη, νικη καρριερας. Ομως μετα την απονομη ο Τζιαναντονιο δεχτηκε ποινη 3’’ για δευτερη παραβιαση του ορίου πιεσεων (βρεθηκε με χαμηλοτερη πιεση για περισσοτερο απο το 50% του αγωνα) και ετσι κατετάγη τεταρτος, ο Ζαρκό δευτερος και ο Μπίντερ τριτος. (Σημειωνουμε οτι απο το 2024 οι παραβιασεις των πιέσεων θα τιμωρουνται με αποκλεισμο και οχι με ποινες χρονου).
Το θλιβερο επεισοδιο που αφησε μια ασχημη γευση στους εμπλεκομένους, ήταν η «επισκεψη» του Μπετζεκι στο motor home του Μαρκέθ, για να του ζητησει τον λογο για την επαφή που τον εριξε και τον εθεσε εκτος αγωνα, αφου οι αγωνοδικες αρνηθηκαν να τον δεχτουν. Τα οσα εγιναν και ειπώθηκαν εκει δεν θα ήταν βεβαια ευγενικά, οπως δεν ήταν σωστες οι πολυ κακές και προσβλητικες δηλωσεις του Μπετζεκι στις τηλεορασεις για τον Μαρκέθ, τους αγωνοδικες και το MotoGP γενικοτερα (το παρουσίασε σαν “μια κατασταση που αφηνει ατιμωρητο τον πιο βρωμικο οδηγο”). Η ασυνηθιστα έντονη, προσβλητικη και υβριστικη αυτη επιθεση (που αποτελεί δυσφήμηση του αθλημστος και θα πρέπει να τιμωρηθει), δημιουργει ήδη ένα αρνητικο κλιμα ΜΕΣΑ στην Ducati (δηλαδη στους οδηγους της), και ειναι σαφες οτι ο Ιταλος Μάρκος αποσκοπει στην αναμόχλευση περασμένων αλλά όχι ξεχασμένων παθών, θελοντας να παρει μαζι του τους παλαιους οπαδούς του Βαλεντινο Ροσσι σαν «συμμαχους» το 2024, για την περιπτωση που ο Μαρκ Μαρκέθ αποδειχθεί υπέρτερος ολων αυτών των νεαρών αστερίσκων της Ducati. Και για τον Μπετζεκι λοιπόν θα πουμε «καποιος ας τον μαζεψει». Αγωνες θελουμε να βλέπουμε, οχι υβριστικες συμπεριφορες, πόσω μαλλον «στημενες» και σκηνοθετημενες για την τηλεόραση.
Ποιά ειναι τα συμπερασματα απο τον τελευταιο αγωνα; Οτι τον τίτλο κερδισε ο καλυτερος ΚΑΙ ο ταχυτερος: Ο Μπανιάϊα ειχε περισσοτερες νικες, περισσοτερες pole positions, περισσοτερους ταχυτερους γυρους αγωνα, περισσοτερους γυρους στην κορυφη και περισσοτερα βαθρα (καθως και δευτερες και τρίτες θέσεις) απο τον Μαρτιν, ο οποιος έχτισε την βαθμολογία του με τις εννέα (!) νικες στα Sprint. Μονο που τα Sprint και οι χρόνοι τους ΔΕΝ θεωρουνται αγώνες ΜοtοGP, και στα Ιστορικα αρχεια καταχωρούνται μονο οι pole positions του Q2 και τα αποτελεσματα των κανονικων αγωνων της Κυριακης.
Παρ’ ολα αυτα, η βαθμολογία είναι αριθμητική, και αν την Κυριακη έπεφτε ο Μπανιάϊα, τωρα πρωταθλητής θα ήταν ο Χόρχε Μαρτιν. Ηταν λοιπον και θεμα αντοχης, ψυχολογίας και ψυχραιμίας, πεδία στα οποια, κατα γενικη ομολογία, ο Μαρτίν γνωρισε την τελικη και πιο σημαντικη ήττα.
Ηταν μια καλη χρονια για το MotoGP; Ας πουμε οτι ήταν σιγουρα χορταστικη και εντυπωσιακη, με πολλους αγώνες, άφθονο θεαμα, αγωνία μεχρι τέλους και έναν συναρπαστικο τελευταίο αγωνα με πολλες εναλλαγές. Και του χρονου καλυτερα, και ας θυμηθουμε ότι το «καλύτερα» θα έρθει μόνο αν έχουμε όλους τους αναβατες στην εκκινηση σε καθε αγωνα! Δ.Π.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
1 25 1 Francesco BAGNAIA ITA Ducati Lenovo Team DUCATI 40’58.535 158.3
2 20 5 Johann ZARCO FRA Prima Pramac Racing DUCATI 40’58.895 158.3 0.360
3 16 33 Brad BINDER RSA Red Bull KTM Factory Racing KTM 41’00.882 158.1 2.347
4 13 49 Fabio DI GIANNANTONIO ITA Gresini Racing MotoGP DUCATI 41’01.711 158.3 3.176
5 11 25 Raul FERNANDEZ SPA CryptoDATA RNF MotoGP Team APRILIA 41’03.171 158.0 4.636
6 10 73 Alex MARQUEZ SPA Gresini Racing MotoGP DUCATI 41’03.243 158.0 4.708
7 9 21 Franco MORBIDELLI ITA Monster Energy Yamaha MotoGP YAMAHA 41’03.271 158.0 4.736
8 8 41 Aleix ESPARGARO SPA Aprilia Racing APRILIA 41’06.549 157.8 8.014
9 7 10 Luca MARINI ITA Mooney VR46 Racing Team DUCATI 41’08.021 157.7 9.486
10 6 12 Maverick VIÑALES SPA Aprilia Racing APRILIA 41’09.091 157.6 10.556
11 5 20 Fabio QUARTARARO FRA Monster Energy Yamaha MotoGP YAMAHA 41’10.536 157.5 12.001
12 4 30 Takaaki NAKAGAMI JPN LCR Honda IDEMITSU HONDA 41’20.230 156.9 21.695
13 3 32 Lorenzo SAVADORI ITA CryptoDATA RNF MotoGP Team APRILIA 41’41.832 155.6 43.297
14 2 44 Pol ESPARGARO SPA GASGAS Factory Racing Tech3 KTM 41’33.758 144.5 2 laps
ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ
42 Alex RINS SPA LCR Honda CASTROL HONDA 29’04.128 157.0 8 laps
43 Jack MILLER AUS Red Bull KTM Factory Racing KTM 27’18.113 158.4 9 laps
23 Enea BASTIANINI ITA Ducati Lenovo Team DUCATI 13’46.577 156.9 18 laps
37 Augusto FERNANDEZ SPA GASGAS Factory Racing Tech3 KTM 13’48.741 156.5 18 laps
93 Marc MARQUEZ SPA Repsol Honda Team HONDA 7’40.142 156.6 22 laps
89 Jorge MARTIN SPA Prima Pramac Racing DUCATI 7’40.366 156.5 22 laps
ΔΕΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΓΥΡΟ
72 Marco BEZZECCHI ITA Mooney VR46 Racing Team DUCATI