Ο ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΣΤΗΝ YAMAHA PATA ΓΙΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ: Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΜΕΤΑΓΡΑΦΩΝ ΡΕΫ ΚΑΙ ΡΑΓΚΖΑΤΛΙΟΓΛΟΥ
Συζητιοταν η περιπτωση εδω και καιρο, απο τοτε που ο πυραυλοκινητος Τουρκος Ραγκζταλιόγλου εφυγε απο την Yamaha και υπεγραψε στην BMW (για να φερει κανενα σοβαρο Ευρω στην οικογένειά του).
Αλλά το να αφησει ψυχρά ο Τζοναθαν Ρεϋ την Kawasaki που εκτος των εξη τιτλων –που τον εκαναν διασημο- τον έκανε και πλουσιο με τις υψηλοτερες αμοιβες του Παγκοσμίου, ήταν κατι που δεν το περιμεναν πολλοι, δεδομενου οτι ειχε υπογραψει συμβολαιο μεχρι το τελος του 2024.
Για να δουμε ομως και τις άλλες παραμέτρους αυτων των μετακινησεων: Ποιος ειναι ο σοβαροτερος και κυριοτερος λογος να αλλαξει ομαδα (και εργοστασιο) ένας διασημος και αποδεδειγμένα γρήγορος παγκοσμιος πρωταθλητης; Αυτοματως θα λεγαμε «η πιο ανταγωνιστικη μοτοσυκλετα με την καλυτερη εργοστασιακη ομαδα, για να συνεχισει να παιρνει νικες και να διεκδικεί τίτλους». Ναι; ΟΧΙ! Ο κυριοτερος λογος ειναι το χρημα, σε συνδυασμό με την ηλικια του οδηγου και την διαρκεια του συμβολαιου.
Ετσι, εχουμε τον Ραγκζατλιόγλου να αφηνει την μοτοσυκλετα που του χαρισε ενα τιτλο το 2021 και την σοβαρη διεκδικηση του φετινου, για να υπογραψει με την τελευταια σε αποδοση (βασει αποτελεσματων) μοτοσυκλετα των Superbike, η οποια του εκανε μια πλουσιοπαροχη προσφορα για δυο χρονια, πολυ μεγαλυτερη απο αυτη που του έκανε η Yamaha για να ανανεωσει το συμβόλαιό του.
Γεννημενος τον Οκτωβριο του 1996, δηλαδη ακομα 26 ετων, ο Τουρκος αναβατης δεν ειναι «μονο» ή «απλά» ενα φυσικο ταλεντο, αλλά ενας πραγματικος πυραυλος που συνδυαζει ταχυτητα με «ζογκλερικο» έλεγχο της μοτοσυκλετας! Αν δηλαδη καποιος μπορουσε να «προσθεσει» αλογα και ταχυτητα σε ενα μοτερ με την οδηγησή του ΧΩΡΙΣ να κινδυνευει να πεσει, αυτος ειναι μονο ο Ραγκζατλιογλου, στο παρον grid των Superbike. Ετσι, πιστευει (και δεν ειναι ο μονος) οτι μπορει οντως να βοηθησει την BMW να φερει αποτελεσματα, κατι για το οποιο ο Γερμανος κατασκευαστης ειναι διατεθειμενος να πληρωσει αδρα. Γι’ αυτο, και επειδη ολες οι προσπαθειες εξελιξης της RR φαινεται να εχουν αποτυχει (εφτασε στο σημειο να ομολογκαρει δυο φορες πραγματα μεσα στον ιδιο χρονο παρουσιαζοντας υποχρεωτικα ανανεωμενα μοντελα παραγωγής πριν καλα καλα τα προηγουμενα βγουν στην αγορα), πονταρισε στο ταλεντο, και πληρωσε αδρα για τις υπηρεσίες, του ταχυτερου αναβατη του Παγκοσμίου. Ο οποιος, εχει τα ηλικιακα περιθωρια να περασει δυο χρονια στους Γερμανους, μια και οταν θα ληξει το διετες συμβόλαιό του με την BMW θα ειναι μόλις 28 ετων και θα μπορεσει και παλι να υπογραψει οπου θελει, ειτε στον πιο ανταγωνιστικο κατασκευαστη ειτε στην πλειοδοτρια ομαδα! Εξαρταται απο το πως θα παει του χρονου, και αν μετα το 2025 θελησει να κυνηγησει χρημα ή τιτλους.
Παρενθεση: Η κυριαρχια στα Superbike δεν ειναι απλο πραγμα. Βλεπουμε την Ducati και την Yamaha να εχουν ανεβει τα τελευταια χρονια, έχοντας μοτοσυκλετες οι οποιες μοιραζονται ίδια (Ducati) ή περιπου ίδια (Yamaha) τεχνολογια με αυτη του MotoGP. Aντιθετα, η Kawasaki βρισκεται σε υστερηση (βασικα, χαρις στον Ρεϋ διακρινεται), η Honda που εχει την εν σειρα Fireblade δεν μπορει να «δανειστει» εξελιξη απο την V4 του MotoGP και η BMW δεν εχει καμμια άλλη αγωνιστικη συμμετοχη σε παγκοσμιο θεσμο πλην του WSBK. Ετσι η ταχυτητα των αναβατών τους ειναι εξαιρετικα σημαντικη για τα εργοστασια που ΔΕΝ έχουν αμεσο feedback απο το MotoGP.
Ας επιστρέψουμε στους λογους που κανουν εναν αναβατη να αλλαξει εργοστασιο, και ας μεινουμε στην ηλικια. Σημερα, ο Aλβαρο Μπαουτιστα που φαίνεται να κυριαρχει μεταφεροντας την εμπειρια του απο το MotoGP (ΚΑΙ απο την Ducati του MotoGP) ειναι 38 ετων, και παρα το προφανες ταλεντο του εχει σκοπο να αποσυρθει για να αφιερωσει χρονο στην οικογένειά του και στα άλλα ενδιαφεροντα και δραστηριότητές του. Θα το εκανε φετος, αν μαλιστα κατακτουσε τον τιτλο θα ηταν ακομα καλυτερα, αλλα η Ducati τον έπεισε να ανανεωσει το συμβόλαιό του για ενα ακομα χρονο (ο ίδιος δεν θελησε διετη ανανεωση). Ειναι μια απο τις περιπτωσεις αναβατων που φαινονται σοβαροι και συνειδητοποιημενοι, αντιλαμβανονται την φυσικη εξελιξη των πραγματων και επιλεγουν να αποσυρθούν οσο ειναι στην κορυφη, και οχι να (παρα)συρθουν σε μια παραταση καρριερας για οικονομικους ή «εγωϊστικους» λογους.
Ο Τζοναθαν Ρέϋ απο την άλλη, είναι ο πιο επιτυχημενος αναβατης στην Ιστορια των Superbike, και μεχρι περυσι (2022) ήταν και ένας εκ των τριων ταχυτερων του Παγκοσμιου. Στα 36 του (γεννημενος το 1987, δυομιση χρονια νεωτερος του Μπαουτιστα και 10 χρονια μεγαλυτερος του Ραγκζατλιόγλου), εχει ακομα χρονο μπροστα του, μια και οι Ιρλανδοι αναβατες εχουν ειδικο DNA και ως γνωστον αγωνιζονται στην κορυφη τουλαχιστον μεχρι τα 40 και βαλε! Αυτο που βλεπει φετος, δεν ειναι η υπεροχη της Ducati (της οποίας η δυναμη και η ταχυτητα, παρα το συνεχες ψαλιδισμα των σ.α.λ. απο τους κανονισμους, ειναι δεδομενες και απαραμιλλες, ενω εχει και τεσσερις ομαδες, που του χρονου θα γινουν πεντε, γεμιζοντας το grid οπως στο MotoGP), αλλά η ανοδος της Yamaha, που εκτος του Ραγκζατλιογλου εχει τους Λοκατελλι και Αγκερτέρ (ο πολυ γρηγορος Ελβετος πρωταθλητης των WSS) να δινουν μαχες κορυφης.
Ετσι, με κοινη αποφαση της KRT (Kawasaki Racing Team) και του ίδιου, λυθηκε πρόωρα το μεταξυ τους συμβολαιο για το 2023-2024, και υπεγραψε για δυο χρονια στην εργοστασιακη ομαδα της Yamaha, για να μοιραστει το box της Pata Prometeon με τον Λοκατελλι. Αυτη ηταν μια αποφαση που ΔΕΝ ειχε οικονομικο κινητρο, αλλά με ολες τις θεσεις των ομαδων των Ducati κλεισμενες (και προφανως καμμια προταση δεν του έγινε επειδη η Μπολωνια προτιμα να υπογραφει με νεαρους οδηγους – ο Μπαουτιστα ειναι «κοκκινη οικογενεια» και χωριστη περιπτωση ταχυτητας ενω ο Ιαννονε ειναι made in Italy, με τρομερη δημοτικοτητα μεσα στην Ιταλια), ο έξη φορες Παγκοσμιος προτιμησε την «καλυτερη δευτερη», όπως ο ιδιος εχει την δυνατοτητα να βλεπει και να εκτιμα μεσα απο την πιστα.
Τι θα κανει ο Τζοναθαν Ρέϋ το 2024; Αυτο θα εξαρτηθεί απο την εξελιξη της Yamaha R1 και αντιστοιχως την πορεια του Ραγκζατλιογλου με την BMW. Το θεμα ειναι ότι ναι μεν ο Ρέϋ ολη του την καρριερα οδηγει εν σειρα κινητηρα, οπως της R1, αλλά το στυλ οδήγησής του ειναι διαφορετικο απο των αναβατων της Yamaha και ιδιως απο αυτο του Τουρκου πρωταθλητη, ο οποιος οφειλει την επιτυχία και τις νικες του στο οτι κυριολεκτικα «στίβει» την μοτοσυκλετα, φρεναροντας και στριβοντας ταυτοχρονα, σε απιστευτα μικρες αποστασεις, κανοντας το πλαίσιο να παραμορφωνεται απο τις ελαστικοτητες σε σημειο που μοιάζει σαν να εχει σωληνωτο σκελετό και λαστιχενιο ψαλλίδι! Ο Ρέϋ ειναι αναβατης «παλαιάς κοπης», στριβει με γραμμες, στηριζεται στην ακαμψια του συνολου και επικρατεί με το θαρρος και τα guts του, στα προσπερασματα, στο κλεψιμο γραμμων και στη βροχη. Η προσαρμογη του στη νεα του μοτοσυκλέτα θα ειναι ενα απο τα highlights της επομενης χρονιας, μετα βεβαίως απο τον Ραγκζατλιογλου και την BMW.
Τελικά, η μεταγραφη του Τζοναθαν Ρέϋ στην Yamaha δεν ήταν ακριβως «έκπληξη» αλλά μια λογικη κινηση ενος οδηγου που θελει να κλείσει την καρριερα του προσπαθωντας να συνεχισει να παιρνει νικες και πιθανως εναν ακομα τιτλο. Οσο για την Kawasaki, αυτο που ειναι σιγουρο ειναι οτι δεν θα ξαναβρει εναν Τζοναθαν, στον οποιο οφείλει πολλά, και πολυ σωστα, οπως καθε Μεγαλος Κατασκευαστης θα έκανε, δεχτηκε να διακοψει προωρα το συμβόλαιο του οδηγου με τον οποιο εγινε η μεγαλυτερη δυναμη της δευτερης δεκαετιας του αιωνα μας, γραφοντας ρεκορ που θα μεινουν ακαταρριπτα για πολλά χρονια, ίσως και για παντα. Δ.Π.